Hoe lezen jullie het onderstreepte deel van Genesis 2:24 in het licht van dit topic?

Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn.

DDD schreef:Wel. Wat doet dat ertoe? In de opvoeding zijn er ook belangrijke en minder belangrijke zaken. Dat is toch in het geheel geen reden om de opvoeding tot één of twee onderwerpen te beperken?

Ik vraag trouwens niet om de kwalificatie onbijbels te bestrijden, maar waar je een bijbelse onderbouwing hebt voor jouw standpunt. Ik heb oprecht geen idee op welk bijbelgedeelte je je kunt beroepen. Paulus zegt wel dat hij niets wilde weten dan de gekruisigde Christus, maar dat weerhield hem er niet van om over allerlei andere dingen ook te schrijven.

Maar dat is mijn punt niet. We peilen hier een bepaalde nood en gaan dan een oplossing verzinnen. Catecheses en dergelijk meer. Daar ben ik op zich niet op tegen. Maar ik vind het helaas een oplossing met beperkingen. Als iemand zijn hart wil bewaren voor de verleiding van echtscheiding, dan ligt daar een leven met de Heere aan ten grondslag. En niks anders.
Dat is inderdaad een radicale invulling van het Evangelie. Ik zie niet in wat daar vreemd aan is.

Aha. Daar heb ik dan weer geen bezwaar tegen. Als dat de rest maar niet relativeert als onbelangrijk. Wellicht begreep ik het verkeerd.

Herman schreef: Maar dat is mijn punt niet. We peilen hier een bepaalde nood en gaan dan een oplossing verzinnen. Catecheses en dergelijk meer. Daar ben ik op zich niet op tegen. Maar ik vind het helaas een oplossing met beperkingen. Als iemand zijn hart wil bewaren voor de verleiding van echtscheiding, dan ligt daar een leven met de Heere aan ten grondslag. En niks anders.
Dat is inderdaad een radicale invulling van het Evangelie. Ik zie niet in wat daar vreemd aan is.

Ik vind dat een vreemde benadering. Het uitgangspunt moet toch niet zijn om te behoeden voor echtscheiding? Het gaat wat mij betreft om vaardigheden om een relatie te kunnen onderhouden, en daar heeft het NT ruimschoots de handvatten voor.

Herman schreef: Maar dat is mijn punt niet. We peilen hier een bepaalde nood en gaan dan een oplossing verzinnen. Catecheses en dergelijk meer. Daar ben ik op zich niet op tegen. Maar ik vind het helaas een oplossing met beperkingen. Als iemand zijn hart wil bewaren voor de verleiding van echtscheiding, dan ligt daar een leven met de Heere aan ten grondslag. En niks anders.
Dat is inderdaad een radicale invulling van het Evangelie. Ik zie niet in wat daar vreemd aan is.

Wel eens over nagedacht dat dit niet betekent dat de huwelijkspartner daar precies hetzelfde in stond? En dat die op een echtscheiding aanstuurde. En dat dit misschien voorkomen had kunnen worden als er zoiets van huwelijkscatechese gevolgd had kunnen worden?

Trouwens, als je niet actief aan het voorkomen van huwelijksproblemen wil werken, waarom dan wel bidden voor de mensen in zo'n situatie. Laat dat dan ook maar achterwege.

Ambtenaar schreef:Ik vind dat een vreemde benadering. Het uitgangspunt moet toch niet zijn om te behoeden voor echtscheiding? Het gaat wat mij betreft om vaardigheden om een relatie te kunnen onderhouden, en daar heeft het NT ruimschoots de handvatten voor.

Die handvatten staan wat mij betreft in functie van het eerst ontvangen van het evangelie. Gewoon maar aan de slag gaan op basis van handvatten, zal tot enorme desillusie leiden. Als je je woede niet kunt bedwingen en over de grenzen van je partner gaat, dan lijkt het mij logisch de bron van de woede te beteugelen. Laat staan dat we het hebben over het christelijk functioneren van zonde en vergeving binnen een relatie.

Ararat schreef:Hoe lezen jullie het onderstreepte deel van Genesis 2:24 in het licht van dit topic?

Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn.

Na het sluiten van het huwelijk ligt de eerste verantwoordelijkheid bij de relatie met de echtgeno(o)t(e), niet meer bij de relatie met de ouders.

gallio schreef:Wel eens over nagedacht dat dit niet betekent dat de huwelijkspartner daar precies hetzelfde in stond? En dat die op een echtscheiding aanstuurde. En dat dit misschien voorkomen had kunnen worden als er zoiets van huwelijkscatechese gevolgd had kunnen worden? (1)

Trouwens, als je niet actief aan het voorkomen van huwelijksproblemen wil werken, waarom dan wel bidden voor de mensen in zo'n situatie. Laat dat dan ook maar achterwege. (2)

(1) Dat is een interessante casus, maar dat maakt geen verschil voor mijn benadering.
(2) Dat zijn valse tegenstellingen. De centrale boodschap van het Evangelie kan je ook definiëren met het begrip liefde. De goddelijke liefde zou goed genoeg zijn om mensen van het verderf te verlossen maar te zwak zijn om mensen te behoeden voor huwelijksproblemen?

Ambtenaar schreef:

Dodo schreef:In onze gemeente wordt de PreMarriageCourse gegeven. Daarin is een gezamenlijk deel, en een flink deel voor de stellen apart samen. Ze krijgen gespreksvragen over alles. Hoe ga je geld managen? Hoe ga je het huishouden verdelen? Hoe denk je over gezinsvorming? Hoe ga je om met schoonfamilie? Hoe gaan jullie je geloof handen en voeten geven in je huwelijk?
Allemaal van dat soort vragen waar het komende bruidspaar samen over in gesprek gaat. Het is wel gebeurd dat het stel ontdekte dat ze zulke enorme verschillen hadden dat ze de relatie beëindigden.

Dat zijn toch allemaal vragen die je in de loop van je relatie met elkaar bespreekt?

Dat was ook het eerste wat ik dacht. Waar heb je het dan over met elkaar?

Daarnaast vormen bepaalde zaken zich ook vanzelf binnen het huwelijk. Dat hoef je echt niet in een groep te bespreken .

Herman schreef:

Ambtenaar schreef:Ik vind dat een vreemde benadering. Het uitgangspunt moet toch niet zijn om te behoeden voor echtscheiding? Het gaat wat mij betreft om vaardigheden om een relatie te kunnen onderhouden, en daar heeft het NT ruimschoots de handvatten voor.

Die handvatten staan wat mij betreft in functie van het eerst ontvangen van het evangelie. Gewoon maar aan de slag gaan op basis van handvatten, zal tot enorme desillusie leiden. Als je je woede niet kunt bedwingen en over de grenzen van je partner gaat, dan lijkt het mij logisch de bron van de woede te beteugelen. Laat staan dat we het hebben over het christelijk functioneren van zonde en vergeving binnen een relatie.

Het beteugelen van die bron zal niet lukken door een paar gesprekken met mensen die daar overduidelijk niet voor geleerd hebben. Voor het beteugelen van woede zijn vaak andere therapieën nodig.

merel schreef:

Herman schreef:

Ambtenaar schreef:Ik vind dat een vreemde benadering. Het uitgangspunt moet toch niet zijn om te behoeden voor echtscheiding? Het gaat wat mij betreft om vaardigheden om een relatie te kunnen onderhouden, en daar heeft het NT ruimschoots de handvatten voor.

Die handvatten staan wat mij betreft in functie van het eerst ontvangen van het evangelie. Gewoon maar aan de slag gaan op basis van handvatten, zal tot enorme desillusie leiden. Als je je woede niet kunt bedwingen en over de grenzen van je partner gaat, dan lijkt het mij logisch de bron van de woede te beteugelen. Laat staan dat we het hebben over het christelijk functioneren van zonde en vergeving binnen een relatie.

Het beteugelen van die bron zal niet lukken door een paar gesprekken met mensen die daar overduidelijk niet voor geleerd hebben. Voor het beteugelen van woede zijn vaak andere therapieën nodig.

Jammer dat jullie de inhoud en doel van de huwelijkscatechese wegredeneren met zaken die helemaal niet aan de orde zijn. Maar goed, het is duidelijk waar jullie staan. Dan heb je in de kerk nog heel wat te doen. Herman helemaal want in de kerk waarvan ik denk dat hij lid is, is zelfs vanuit de landelijk kerk huwelijkscatechese opgezet.
En Gods liefde verandert inderdaad mensen, maar het maakt niet tot volmaakte mensen die opeens alles kunnen en perfect doen.

Ditbenik schreef:

merel schreef:

Herman schreef:

Ambtenaar schreef:Ik vind dat een vreemde benadering. Het uitgangspunt moet toch niet zijn om te behoeden voor echtscheiding? Het gaat wat mij betreft om vaardigheden om een relatie te kunnen onderhouden, en daar heeft het NT ruimschoots de handvatten voor.

Die handvatten staan wat mij betreft in functie van het eerst ontvangen van het evangelie. Gewoon maar aan de slag gaan op basis van handvatten, zal tot enorme desillusie leiden. Als je je woede niet kunt bedwingen en over de grenzen van je partner gaat, dan lijkt het mij logisch de bron van de woede te beteugelen. Laat staan dat we het hebben over het christelijk functioneren van zonde en vergeving binnen een relatie.

Het beteugelen van die bron zal niet lukken door een paar gesprekken met mensen die daar overduidelijk niet voor geleerd hebben. Voor het beteugelen van woede zijn vaak andere therapieën nodig.

Jammer dat jullie de inhoud en doel van de huwelijkscatechese wegredeneren met zaken die helemaal niet aan de orde zijn. Maar goed, het is duidelijk waar jullie staan. Dan heb je in de kerk nog heel wat te doen. Herman helemaal want in de kerk waarvan ik denk dat hij lid is, is zelfs vanuit de landelijk kerk huwelijkscatechese opgezet.
En Gods liefde verandert inderdaad mensen, maar het maakt niet tot volmaakte mensen die opeens alles kunnen en perfect doen.

De zaken die wel aan de orde komen, financiën, huishouding, gezinsplanning, zijn niet echt onderwerpen waar ik een counselor voor nodig heb. Na ons huwelijk zijn er echt wel eens problemen geweest. Dat losten wij samen op. Stel dat wij daar niet uit zouden komen, zouden we naar een hulpverlener gaan. De kerk is voor ons echt de laatste instantie waar ik/wij dat zouden delen/bespreken

merel schreef:

Ditbenik schreef:

merel schreef:

Herman schreef: Die handvatten staan wat mij betreft in functie van het eerst ontvangen van het evangelie. Gewoon maar aan de slag gaan op basis van handvatten, zal tot enorme desillusie leiden. Als je je woede niet kunt bedwingen en over de grenzen van je partner gaat, dan lijkt het mij logisch de bron van de woede te beteugelen. Laat staan dat we het hebben over het christelijk functioneren van zonde en vergeving binnen een relatie.

Het beteugelen van die bron zal niet lukken door een paar gesprekken met mensen die daar overduidelijk niet voor geleerd hebben. Voor het beteugelen van woede zijn vaak andere therapieën nodig.

Jammer dat jullie de inhoud en doel van de huwelijkscatechese wegredeneren met zaken die helemaal niet aan de orde zijn. Maar goed, het is duidelijk waar jullie staan. Dan heb je in de kerk nog heel wat te doen. Herman helemaal want in de kerk waarvan ik denk dat hij lid is, is zelfs vanuit de landelijk kerk huwelijkscatechese opgezet.
En Gods liefde verandert inderdaad mensen, maar het maakt niet tot volmaakte mensen die opeens alles kunnen en perfect doen.

De zaken die wel aan de orde komen, financiën, huishouding, gezinsplanning, zijn niet echt onderwerpen waar ik een counselor voor nodig heb. Na ons huwelijk zijn er echt wel eens problemen geweest. Dat losten wij samen op. Stel dat wij daar niet uit zouden komen, zouden we naar een hulpverlener gaan. De kerk is voor ons echt de laatste instantie waar ik/wij dat zouden delen/bespreken

Je schrijft nu eigenlijk letterlijk "Kerk, Kuriaké, wat van de Heere is, is voor ons echt de laatste instantie waar ik/wij dat zouden delen/bespreken." Dat is toch vreemd? In de kerk de zegen van de Heere over je huwelijk vragen en aan de Heere beloven dat je elkaar touw zult blijven, waarbij de gemeente van Christus als getuige aanwezig is en als er problemen ontstaan je heil zoeken bij een hulpverlener terwijl de kerk er niet eens van mag weten. Dat is voor mij werkelijk onbegrijpelijk. Dat betekent ook dat in de kerk niet voor je gebeden kan worden en meegeleefd kan worden. Wat is de kerk dan nog voor je zo vraag ik me af.

Het is ook een spiegel voor de kerk, @Ditbenik. Hoe kan het dat mensen zich blijkbaar niet veilig voelen om bij de kerk om hulp te vragen?
Maar dat het erg is dat de kerk niet in problemen betrokken wordt (al kan de kerk als instituut geen psychologische hulp leveren) ben ik helemaal met je eens.

Ditbenik schreef:Jammer dat jullie de inhoud en doel van de huwelijkscatechese wegredeneren met zaken die helemaal niet aan de orde zijn. Maar goed, het is duidelijk waar jullie staan. Dan heb je in de kerk nog heel wat te doen. Herman helemaal want in de kerk waarvan ik denk dat hij lid is, is zelfs vanuit de landelijk kerk huwelijkscatechese opgezet.
En Gods liefde verandert inderdaad mensen, maar het maakt niet tot volmaakte mensen die opeens alles kunnen en perfect doen.

Hoe zie jij het dat ik zaken aan het wegredeneren ben? Ik reageer in een referentiekader waarin dergelijke zaken hebben geleidt tot een echtscheiding. Dan is het tamelijk logisch om dat als element binnen de huwelijksproblematiek te trekken. Maar de lijnen zie ik niet vanuit een specifieke catechese, maar vanuit het geheel van de Schrift lopen. Zoals bijvoorbeeld Paulus doet aan het begin van Kolossenzen 3.

Ergens tussendoor heb ik overigens al gesteld dat het mij prima is dat de kerk aan huwelijkscatechese doet. Maar ik ben kritisch richting het organiseren van dergelijke zaken, die ik ten koste zie gaan van bijvoorbeeld de functie van de predikant als evangelieverkondiger. Misschien irriteert het mij dat dergelijke aanbevelingen niet vanuit een opbouwende houding voorkomen. "O, doen jullie dat niet, dan loop je echt achter". (Dat zeg jij overigens niet, maar die houding heb ik onlangs wel geproefd).