merel schreef:Ararat schreef:merel schreef:Maanenschijn schreef:
Waar zit je twijfel?
Dat je met een paar avonden mogelijke problemen in het huwelijk niet ondervangt of voorkomt. Het huwelijk is hard werken en met vallen en opstaan elkaar ook weer terug vinden in lastige tijden. Dat leer je niet op een cursus, maar in de praktijk.
Welke taak zou de kerk dan wél op zich kunnen nemen?
De punten die @ maanenschijn en @mannetje aangeven lijken mij meer van waarde dan een huwelijkscatechese.
Een vriendin van mij heeft het ook gevolgd. Later bleek dat ze tot aan de catecheses nog nooit moeilijke onderwerpen hadden besproken en daarna ook niet meer. Resultaat: scheiding
Catechese is natuurlijk niet de oplossing of een remedie om scheidingen te voorkomen. Maar een middel in een reeks van ‘opvoedkundige’ momenten.
De kerk heeft daar een rol in, betoog ik. Aansluitend (wat @Mannetje terecht aangeeft) op de opvoeding in het gezin en op school.
Aan onze eettafel was recent dit gesprek aan de orde: Eén zoon (met verkering) betoogde: ‘er is altijd een mogelijkheid dat je gaat scheiden. Je weet nooit of je huwelijk stand houd. Kijk maar om je heen. Ik kan ook niet zeggen dat wij (in de richting van vriendin) bij elkaar blijven’.
De jeugd (sommige jeugd, in nuanceer
) laat vaak vanzelfsprekend de optie open dat je altijd nog weer uit elkaar kan gaan. Ik heb in dat gesprek aangegeven dat je zelfs die optie niet open moet laten. Als je in een relatie een ontsnappingsrichting open laat, belemmert dat om keihard te werken om je relatie en huwelijk goed en bijbels te houden. Ik was (met onze conservatieve opvoeding…) toch wel weer wat geschokt hoever het seculiere denken is ingesleten. Dat lost een huwelijkscatechese niet op, maar kan wel bijdragen aan bewustwording. De kerk heeft hier absoluut een taak, naast allereerst ouders en school.
Wie lege handen heeft, kan ze altijd vouwen.