Het blijft toch je kind

[huisman]

Met het gevaar dat alles wordt betrokken op deze ene case toch wat gedachten van mij.

Goed dat je dit vooraf zegt.

Dat liefde tot onze kinderen onvoorwaardelijk is komt ook tot uiting in waarschuwingen en vermaningen. Als ik in de opvoeding alles had goedgekeurd wat mijn kinderen zich hadden voorgenomen had ik ze niet lief gehad. Paradoxaal maar waar.
Een Eli houding wordt door de HEERE veroordeeld. Verder moet de opvoeding in het teken staan van ons jawoord bij de doop uitgesproken voor de HEERE en Zijn gemeente.
Of je de christelijke opvoeding kunt vergelijken met alleen een zaadje planten waag ik te betwijfelen. Er moet ook gesnoeid en bemest worden. Onkruid gewied enz.
Dat alles ingebed in liefde, geborgenheid en een echt veilig thuis bieden.

Ben het met je eens dat opvoeden niet alleen uit ‘toe maar’-roepen bestaat. Je kunt ook niet bij iemand die pijn heeft een paracetamol aan de deur plakken en dan verwachten dat het beter wordt. Naar mijn mening is het wel zo, dat snoeien, bemesten en wieden naarmate ze ouder worden voor de ouders-alleen steeds lastiger wordt. “It takes a village to raise children” zeggen de Britten dan. Hoe zie jij dat?

De mate van invloed die ouders hebben veranderd met de levensfase van de kinderen.
0-4. Alleen de ouders
4-12. Ouders en juf of meester.
13-21+ Vrienden, leerkrachten, predikant, ouders.
Daarna hangt het sterk af van waar ze dan staan. Onze getrouwde kinderen met hun kinderen staan absoluut open voor snoeien, bemesten en wieden.
Opvoeden blijft mensenwerk waarbij fouten gemaakt worden, als het fundament maar is echte liefde die ze nimmer overheeft voor een leven buiten God in Christus Jezus.

[GerefGemeente-lid]

Dat vind ik, eerlijk gezegd, op mijn beurt dan weer een lastige. Ik ben zelf opgevoed noch opgegroeid met het beeld van een straffende God. Mijn hoop is gevestigd op ‘die niet laat varen wat zijn hand begon’. En op gezang 473 uit het Liedboek 1973: ‘….zal ook wel wegen vinden, waarlangs haar voet kan gaan’.

Als het gaat om de eigenschappen van God, dan is Hij niet alleen barmhartig, maar ook rechtvaardig, omdat Hij wil dat er aan Zijn gerechtigheid genoeg zou geschieden (H.C. Zondag 4). Als we dat niet erkennen, is dat on-Bijbels. Ik zeg dit in het algemeen, en niet specifiek in de casus van dit draadje, voor alle duidelijkheid. God ziet de zonden niet door de vingers. Integendeel, Hij eist betaling, of door onszelf, of door een Ander.

Als ik in het licht van je antwoord een specifieke wedervraag zou mogen stellen: hoe zie jij dan het voorbeeld van Eli in Gods Woord? @huisman wees daar ook al op.

Overigens wijzen de regels van het prachtige lied 'Beveel gerust uw wegen' volgens mij op het vertrouwen wat de dichter heeft in zijn God. Het is dus een persoonlijke geloofsbelijdenis en vertrouwen, wat door Gods wederbarende Geest toegepast dient te worden voor we de betekenis en de hoop daarvan leren verstaan.

[Maanenschijn]

Voor alles is de titel ‘het blijft toch je kind’. En dat is erg waar. Een geleend pand van Heere God.

Onze 6 kinderen hebben de leeftijd van half 20 tot nog tieners. Kinderen met allen hun eigen wederwaardigheden, vrienden, vriendinnen en relaties.

Ik ervaar dat als kinderen afwijken of geen belang lijken te hebben bij de Heere en Zijn dienst als erg verdrietig. Niet alleen het verdriet en bezorgdheid over hun ziel, maar zeker ook omdat ik daarin mijn eigen zondigheid ervaar en terug zie.

Zo voor het oog hebben mijn vrouw en ik niks te klagen. Alle kinderen gaan naar de kerk, sommigen doen belijdenis, hoeven we niet hier of daar laveloos op te halen, zijn uitgaanstypes. Maar toch, het gaat om het levende geloof. Een keurig leven is niet genoeg. Daar spreek ik over met onze kinderen.

Ik ben er van overtuigd dat ik onze kinderen, ook als hun wegen anders gaan dan ik zou wensen, zal blijven ontvangen en bezoeken als dat nodig is. Dat zal wel, als de gelegenheid zich voordoet, gepaard zijn met waarschuwing en het wijzen op de Heere Christus. Want wie de liefde van Christus kent voor een verdorven ziel, zal niet anders wensen dat zijn kinderen dat ook mogen ervaren.

[Erik1960]

Dat vind ik, eerlijk gezegd, op mijn beurt dan weer een lastige. Ik ben zelf opgevoed noch opgegroeid met het beeld van een straffende God. Mijn hoop is gevestigd op ‘die niet laat varen wat zijn hand begon’. En op gezang 473 uit het Liedboek 1973: ‘….zal ook wel wegen vinden, waarlangs haar voet kan gaan’.

Als het gaat om de eigenschappen van God, dan is Hij niet alleen barmhartig, maar ook rechtvaardig, omdat Hij wil dat er aan Zijn gerechtigheid genoeg zou geschieden (H.C. Zondag 4). Als we dat niet erkennen, is dat on-Bijbels. Ik zeg dit in het algemeen, en niet specifiek in de casus van dit draadje, voor alle duidelijkheid. God ziet de zonden niet door de vingers. Integendeel, Hij eist betaling, of door onszelf, of door een Ander.

Als ik in het licht van je antwoord een specifieke wedervraag zou mogen stellen: hoe zie jij dan het voorbeeld van Eli in Gods Woord? @huisman wees daar ook al op.

Overigens wijzen de regels van het prachtige lied 'Beveel gerust uw wegen' volgens mij op het vertrouwen wat de dichter heeft in zijn God. Het is dus een persoonlijke geloofsbelijdenis en vertrouwen, wat door Gods wederbarende Geest toegepast dient te worden voor we de betekenis en de hoop daarvan leren verstaan.

We staan niet in hetzelfde spoor van de reformatie GGL; Van huis-uit (inmiddels voor mij ook al weer >60 jaar geleden begonnen) spreken we bijvoorbeeld niet dezelfde (geloofs)taal. Dat maakt dat we soms extra ons best moeten doen elkaar te begrijpen en te snappen. Zeker bij een gevoelig thema als ‘onze kinderen’. Als ik het verhaal van Eli lees, zie ik aan de ene kant een vader die er niet in geslaagd is zijn zoons overtuigend genoeg de goede weg te wijzen. De ‘heren’ ontwikkelen zich daardoor tot tuig van het ergste soort. Die kant van het verhaal maakt Eli tot een treurige figuur. ‘Een loser’, zou de jeugd van tegenwoordig misschien zeggen. Aan de andere kant lees ik hoe Eli, bijna blind, toch ‘ziet’ dat God aan het werk is in het leven van de jonge Samuel. En die er na een onrustige nacht bij Samuel op aandringt om de boodschap van God in alle openheid en niets verzwijgend aan hem te openbaren. Waarna hij zelfs nog kan zeggen ‘Hij moge doen wat goed is in Zijn ogen’.
Als vader probeer ik, met vallen en opstaan door al mijn beperkingen, dat proces van planten, bemesten, wieden en snoeien etc. zo goed mogelijk te doen. Dat is begonnen voorafgaand aan de geboorte en zal stoppen als we voor altijd uitgepraat zijn. Maar in dat vallen en opstaan is Hij erbij. En ook als ik uitgepraat ben is Hij erbij. Daar geloof ik in en daar vertrouw ik op.

[Philip]

Wat mooi om dit zo te delen. Wat een liefde en een Godsvertrouwen spreekt hier uit!

De situatie rondom Eli is een hele andere. Zijn zonen zijn 'tuig van de richel', om het maar eens zo te zeggen. Eli heeft als hogepriester de taak om het heiligdom te bewaren. Dat doet hij niet. Vergelijk het met de enige ouderling van een gemeente die weet dat zijn zoon meerdere buitenechtelijke relaties heeft. De hele gemeente weet het - want het wangedrag van Eli's zonen was algemeen bekend - maar toch doet de ouderling niets. Die situatie is totaal verschillend van dit topic.

En niets doen is heel wat anders dan gedurig bidden en zaaien.

[J.C. Philpot]

We staan niet in hetzelfde spoor van de reformatie GGL; Van huis-uit (inmiddels voor mij ook al weer >60 jaar geleden begonnen) spreken we bijvoorbeeld niet dezelfde (geloofs)taal. Dat maakt dat we soms extra ons best moeten doen elkaar te begrijpen en te snappen.

Ik merk inderdaad dat ik het vaak lastig vind om jouw uitspraken te volgen. Dat heeft inderdaad te maken met taal (=vorm), maar volgens mij ook met inhoud.

Mag ik vragen wat je kerkelijke achtergrond is? Voel je vrij overigens om dat niet te beantwoorden, als je dat te persoonlijk vind. Maar mogelijk helpt die informatie om je uitspraken wat beter te kunnen plaatsen.

[Erik1960]

We staan niet in hetzelfde spoor van de reformatie GGL; Van huis-uit (inmiddels voor mij ook al weer >60 jaar geleden begonnen) spreken we bijvoorbeeld niet dezelfde (geloofs)taal. Dat maakt dat we soms extra ons best moeten doen elkaar te begrijpen en te snappen.

Ik merk inderdaad dat ik het vaak lastig vind om jouw uitspraken te volgen. Dat heeft inderdaad te maken met taal (=vorm), maar volgens mij ook met inhoud.

Mag ik vragen wat je kerkelijke achtergrond is? Voel je vrij overigens om dat niet te beantwoorden, als je dat te persoonlijk vind. Maar mogelijk helpt die informatie om je uitspraken wat beter te kunnen plaatsen.

Die lastigheid ervaar ik hier ook. De inhoud zit in het spoor, de taal is daar een uiting van. Helemaal correct. Het antwoord op je vraag naar mijn kerkelijke achtergrond heeft iets meer taal nodig. Daar heb ik iets meer tijd voor nodig dan ik nu heb.

[Terri]

We staan niet in hetzelfde spoor van de reformatie GGL; Van huis-uit (inmiddels voor mij ook al weer >60 jaar geleden begonnen) spreken we bijvoorbeeld niet dezelfde (geloofs)taal. Dat maakt dat we soms extra ons best moeten doen elkaar te begrijpen en te snappen.

Ik merk inderdaad dat ik het vaak lastig vind om jouw uitspraken te volgen. Dat heeft inderdaad te maken met taal (=vorm), maar volgens mij ook met inhoud.

Mag ik vragen wat je kerkelijke achtergrond is? Voel je vrij overigens om dat niet te beantwoorden, als je dat te persoonlijk vind. Maar mogelijk helpt die informatie om je uitspraken wat beter te kunnen plaatsen.

Ik ben juist bang dat er dan nog meer ruis ontstaat.
Waarom kunnen we niet zonder continue een oordeel te vellen iemands verhaal met empathie en met een bewogen hart lezen?
Je leest toch een betrokken vader, die veel meegemaakt heeft met z'n kind?
Natuurlijk is het @Eriks keus om dit hier te delen en kan hij reactie verwachten, maar om hem te begrijpen is zijn kerkelijke achtergrond toch niet nodig?
En degenen die de kinderen nog klein hebben en/of waar alles wel in het spoor loopt, wil ik vragen 'voorzichtig' te zijn met conclusies.

[DDD]

Ik begrijp niet waarom je iemand niet kunt volgen als hij of zij een andere keus maakt dan jij wenselijk vindt. Je kunt toch meestal wel begrijpen wat de ander zegt of doet?

Het lijkt mij heel vreemd om het altijd met iedereen eens te zijn.

[refo]

Die verwijzing naar psalm 89 en spreuken als 'wie God verlaat heeft smart op smart te vrezen' hebben al veel voor kortsluiting gezorgd en de kerkverlating versneld.
Mensen verlieten God en van smart was geen sprake, integendeel.
Ja, maar dan komt het na dit leven, wordt dan gezegd. Maar als het ene niet waar is, zou dat ook wel eens niet waar kunnen zijn.

Onze boodschap werkt averechts. Bij volgzame kinderen gaat het misschien goed en dan denken we dat de wereld voor andere mensen óók zo maakbaar is. En zo krijg je ook kortsluiting tussen ouders onderling.

[Hendrien]

Die verwijzing naar psalm 89 en spreuken als 'wie God verlaat heeft smart op smart te vrezen' hebben al veel voor kortsluiting gezorgd en de kerkverlating versneld.
Mensen verlieten God en van smart was geen sprake, integendeel.
Ja, maar dan komt het na dit leven, wordt dan gezegd. Maar als het ene niet waar is, zou dat ook wel eens niet waar kunnen zijn.

Onze boodschap werkt averechts. Bij volgzame kinderen gaat het misschien goed en dan denken we dat de wereld voor andere mensen óók zo maakbaar is. En zo krijg je ook kortsluiting tussen ouders onderling.

Bedankt @refo, voor je post. Het is een eenzame en moeilijke strijd als je kinderen andere wegen gaan.

[Erik1960]

Mag ik vragen wat je kerkelijke achtergrond is? Voel je vrij overigens om dat niet te beantwoorden, als je dat te persoonlijk vind. Maar mogelijk helpt die informatie om je uitspraken wat beter te kunnen plaatsen.

en

Ik ben juist bang dat er dan nog meer ruis ontstaat.

Hier heb ik even over nagedacht. En hoewel ik me vrij voel mijn achtergrond kenbaar te maken, doe ik dat niet in deze draad. Dat leidt mogelijk teveel af van waar het hier over gaat. Ik lees in verschillende bijdragen de gevoeligheid van dit thema; die gevoeligheid wil ik niet mixen met andere onderwerpen.

[Herman]

Die verwijzing naar psalm 89 en spreuken als 'wie God verlaat heeft smart op smart te vrezen' hebben al veel voor kortsluiting gezorgd en de kerkverlating versneld.
Mensen verlieten God en van smart was geen sprake, integendeel.
Ja, maar dan komt het na dit leven, wordt dan gezegd. Maar als het ene niet waar is, zou dat ook wel eens niet waar kunnen zijn.

Onze boodschap werkt averechts. Bij volgzame kinderen gaat het misschien goed en dan denken we dat de wereld voor andere mensen óók zo maakbaar is. En zo krijg je ook kortsluiting tussen ouders onderling.

Alle godskennis die we denken te gronden in onze eigen waarneming, is natuurlijk onvolkomen. Het spreken over Gods bedreigingen en beloften vindt slechts alleen weerklank bij hen die geloof bezitten. En anders niet. Als dat geloof zowel bij ouders als kinderen afwezig is, dan kunnen we inderdaad de bedreigingen van God aan de kant leggen en met onze waarnemingen God en andere christenen onbedachtzaam ter verantwoording roepen.
Die kant hoeven we als christelijke gelovigen helemaal niet op. Ik ben wat dat betreft wel van een meer volwassen nuchterheid. Ik geloof in die bedreigingen en dan is het aan mijn kind die keuze ook te maken. Als we de verantwoordelijkheidscomponent weglaten of verknipt weergeven, dan krijg je een ingewikkelde relatie met kinderen die andere overtuigingen krijgen. Daarnaast mogen we altijd een beroep doen op Gods genade om kinderen vast te houden.

[Erik1960]

Die verwijzing naar psalm 89 en spreuken als 'wie God verlaat heeft smart op smart te vrezen' hebben al veel voor kortsluiting gezorgd en de kerkverlating versneld.
Mensen verlieten God en van smart was geen sprake, integendeel.
Ja, maar dan komt het na dit leven, wordt dan gezegd. Maar als het ene niet waar is, zou dat ook wel eens niet waar kunnen zijn.

Onze boodschap werkt averechts. Bij volgzame kinderen gaat het misschien goed en dan denken we dat de wereld voor andere mensen óók zo maakbaar is. En zo krijg je ook kortsluiting tussen ouders onderling.

Bedankt @refo, voor je post. Het is een eenzame en moeilijke strijd als je kinderen andere wegen gaan.

Als ik vragen mag, waardoor voel jij je hierin gesteund?

[Hendrien]

Die verwijzing naar psalm 89 en spreuken als 'wie God verlaat heeft smart op smart te vrezen' hebben al veel voor kortsluiting gezorgd en de kerkverlating versneld.
Mensen verlieten God en van smart was geen sprake, integendeel.
Ja, maar dan komt het na dit leven, wordt dan gezegd. Maar als het ene niet waar is, zou dat ook wel eens niet waar kunnen zijn.

Onze boodschap werkt averechts. Bij volgzame kinderen gaat het misschien goed en dan denken we dat de wereld voor andere mensen óók zo maakbaar is. En zo krijg je ook kortsluiting tussen ouders onderling.

Bedankt @refo, voor je post. Het is een eenzame en moeilijke strijd als je kinderen andere wegen gaan.

Als ik vragen mag, waardoor voel jij je hierin gesteund?

Omdat veel refo’s denken dat het “maakbaar” is en het toch echt aan de ouders ligt als kinderen andere wegen gaan. Gelukkig nuanceert @refo dit.