"Nadere weldaden" in de prediking GG

[HersteldHervormd]

Wat is nou een goede omschrijving van een nadere weldaad?

[eilander]

Goed dan nog zo'n uitdrukking, misschien ook wel wat vragen. David was een man met genade, ook toen hij in de zonde viel met Bathseba en Uria. Wat was het dan toen David in de schuld mocht komen? Wat was het dan toen bij deze door God begenadigde man, toen hij zweeg, toen zijn beenderen werden verouderd in zijn brullen, de hele dag? Wat voelde hij dan? Hij zegt: Uw hand was dag en nacht zwaar op mij? Wat zou er gebeurd zijn als God deze man niet in de schuld had gebracht? Natuurlijk dat kan niet, wan de genadegift Gods is onberouwelijk. Toch kreeg hij nader onderwijs, en wel heel eenvoudig, door een gelijkenis. Was dat geen nadere weldaad? En toen Hizikia moest sterven kon hij toen God niet ontmoeten? Het ligt van Gods kant immers eeuwig vast, en hij was ook in Gods beide handpalmen gegraveerd... maar wat was het dat hij toen niet kon sterven? Een paar voorbeelden, hele bekende overigens. Maar ik begrijp wel dat we daar tegenwoordig wat anders tegenaan wensen te kijken. Eens geloofd is altijd geloof, en dat pakt niemand meer af. Dat is ook zo, maar hoe ligt dat in de beleving van de mens?

Pas op voor een karikatuur. Niet iedereen die dergelijke uitdrukkingen onbijbels vindt, beweert ook dat 'eenmaal geloven altijd geloven' is. Probeer elkaar wel recht te doen. Maar dat terzijde.

Laten we goed onderscheiden wat er bedoeld wordt. Als het gaat over 'een nadere weldaad' gaat het over een geestelijke ervaring in het leven, waardoor iemand iets heeft wat hij daarvóór niet had. En dat sommige kinderen van God 'voor de zaak staan'.

Ik meen dat David ook vóór zijn zonde met Bathseba alles al had. Dus niet vóór een weldaad stond. In Psalm 51 zegt hij: Geef mij weder de vreugde uws heils. Ik kan geen aanwijzing vinden dat er iets extra's gebeurde.

Hizkia wordt vaak aangehaald hier. Nu weten we heel weinig van de bekering van Hizkia, dus dat maakt het al lastig. Ik zou niet weten waarom de smeekbede 'Wees Gij mijn Borg' niet zou passen in het leven van de heiliging. Ik zou zeggen, juist andersom: zo'n gebed past bij een heilige die dicht bij God leeft.

In de beleving van de mens kan hij veel 'kwijt' zijn, maar dat is niet de 'juridische kant' om het zomaar te zeggen. Dan is vrijspraak voor altijd vrij. Petrus roemde niet in zijn rechtvaardiging nadat hij de Heere verloochend had. Toch bad de Heere Jezus voor hem dat zijn geloof niet zou ophouden. En wel zeker leerde hij meer over Hem en Zijn werk als Borg. En dat is nog steeds nodig: Hem kennen en vervolgen te kennen. Dat is opwas in de genade.

[Susanna]

Ik denk dat het gevaarlijk is om een Bijbelse geschiedenis, zonder dat er andere Bijbelse gegevens voor zijn in de meer leerstellige gedeelten (brieven van Paulus bijvoorbeeld), op zo'n manier te verklaren.
Je mag daarnaast niet zomaar zeggen dat het dan verwordt tot een eenvoudige geschiedenis, zonder meer. Nee, in deze geschiedenis schittert Gods trouwe zorg over Zijn volk, en dat Hij Zijn beloften vervult door alles heen.

Ook in de brieven van Paulus wordt maar weinig gezegt hoe deze geschiedenissen uitgelegd moet worden, en in veel van de Bijbel nog minder.
Het is echter wel zo dat er meerdere passages van het OT zijn met een soortgelijke strekking. Ruth 2 is dus maar een voorbeeld.

Boaz is een type van Christus, maar Jezus is de echte en grotere Boaz. Hoewel de schrijvers van het Nieuwe Testament Boaz niet als een christologisch type identificeerden zijn er wel parallellen te vinden. Jezus was de laatste Adam, het zaad van Abraham, de volmaakte wetshandhaver, de Verlosser van Gods volk en de beloofde Koning uit Davids geslacht.

Is het niet zo dat het accent verkeerd gelegd wordt als je iets in deze geschiedenis leest dat God er niet in gelegd heeft? De verteller van het boek Ruth eindigt niet voor niets met een genealogie. En niet voor niets begint het evangelie van Mattheüs met een genealogie. Daar in Mattheüs 1:5, in de openingsverzen van het Nieuwe Testament, staat de naam Boaz. Maar deze keer eindigt de genealogie niet bij David, hoewel hij hem wel omvat (1:6). Deze dingen geven inzicht in het hoe en waarom van het boek Ruth.

Ik raak er van in de war, dat er zo westers en mystiek (bepaalde bevinding erin in leggen) naar deze geschiedenis gekeken wordt. De parallellen die in dit verhaal zijn, bewijzen dat Jezus de ware Messias is. Een Jood die goed thuis is in de Bijbelse verhalen, verwacht dat het beeld van de Messias dat van bestaande eerder Bijbelse karakters (personen) weerspiegelt. Twee sleutelfiguren die vaak worden gezien als voorlopers van de Messias zijn Jozef en David. Boaz niet. Maar er zijn wel parallellen.

[Susanna]

Wat is nou een goede omschrijving van een nadere weldaad?

Dat weet ik niet. Maar ik heb me laten vertellen dat "teruggeleid naar het Vaderhart" een nadere weldaad is t.o.v. de kennis van Christus.

[Maanenschijn]

Een nadere weldaad is naar wij leerden, een stap verder op de weg. Een mens kan alles in in Jezus hebben gezien, hoe gepast, en dierbaar enz. Maar de toepassing, de persoonlijke vrijspraak te missen. Dan wordt wel gesproken van een nadere weldaad als je de persoonlijke vrijspraak mag leren kennen, waarin een drie-enig God je vrijspreekt van schuld en straf. Dan, maar nu spreek niet uit eigen bevinding, maar wel zoals het geleerd werd: dan is of alles nieuw is. Dan had je nog nooit de zon zo zien opgaan. Dan is het of je nog nooit de vogels zo hoorde zingen. Dan is er een vrede die alle verstand te boven gaat. Ik weet nu dat ik verder spreek als ik ken, en als we dan niet juist spreken, en dat kan Gods volk wel eens waarnemen, dan zeiden vroeger: Je vloeide door. Anderzijds werd ook wel gezegd: Wie nooit eens doorgevloeid is kent ook geen genade. Ik spreek nu zoals we geleerd zijn.

En toch moeten we de vraag onder ogen zien: is dit Bijbels? En dan is niet de vraag: heeft Gods volk het zo geleerd? Want bevinding is geen maatstaf, en kan beïnvloed zijn door bepaald onderwijs.

De vraag is dan wél: waar kunnen we in de Bijbel een aanwijzing vinden dat dit kán: je ziet wel alles in de Heere Jezus, maar je hebt Hem nog niet?

Bijvoorbeeld: de uitdrukking dat bedekte schuld nog geen vergeven schuld is, is ontleend aan Psalm 32, waarvan we eerlijk moeten kunnen zeggen dat dit geen Schriftuurlijke uitleg is. Er wordt daar niet een scheiding tussen bedekken en vergeven bedoeld, maar juist precies hetzelfde.

Waarom zou dit niet gezegd mogen worden? Als dit als aanvallen op de bevindelijke waarheid wordt beschouwd, dan zijn we bezig om bevinding boven Gods Woord te stellen. Tenzij aangetoond wordt dat dit wél uit de Bijbel te halen valt.

Ik vind je vraag naar Bijbelse onderbouwing erg legitiem. Ik denk vooral dat de Romeinenbrief hier mogelijk wat aanwijzingen kan geven. Ik heb nu niet genoeg tijd om dat diepgravend te doen.

Toch denk ik dat DIA hier wel de kern raakt. Ik meen dat hij niet zegt dat de zondaar die Christus heeft lief gekregen om Zijn dierbaarheid en gepastheid geen genade kent. Een ieder die maar met het kleinste geloof Jezus Christus heeft lief gekregen als verzoening voor de zonden, is behouden. Dat is een zekerheid die in de Hemel vast ligt. In de waarneming kan in die hartelijke liefde nog veel twijfel en zorg zijn: “Ik kan niet zonder Hem, maar op mij zelf ziende slaat de angst mij om het hart. Is het wel waar, of bedrieg ik mij zelf?” Dit toevluchtnemende geloof gaat iedere keer naar Christus terug.

De Heere gaat in een weg van heiligmaking (ik wenste wel dat daar meer aandacht voor was) onderwijs geven. Daarin kan hij de zgn nadere weldaden schenken. Het kan al een nadere weldaad zijn dat bij de bediening van het avondmaal de Heere in het hart geeft: ‘Ook voor mij’ , of als Hij krachtig werkt in de ziel door een heldere overtuiging van vrijspraak.

Nadere weldaden zijn mijns inziens geen ‘volgende stap’ in de orde van het heil, maar een verdieping in het geloofsleven, nader onderwijs. Ik denk dat vooral daar de spraakverwarring zit. Maar ik leer graag bij of wordt graag opgebouwd in dit tere onderwerp

[eilander]

@Maanenschijn, als je 'nadere weldaad' zo definieert, dan ben ik het van harte met je eens. Ik meen echter dat dit lang niet altijd zo benoemd wordt, maar (bv. door ds. Moerkerken in Bethel en Pniël) meer in de lijn zoals ik net zei: als het gaat over 'een nadere weldaad' gaat het over een geestelijke ervaring in het leven, waardoor iemand iets heeft wat hij daarvóór niet had. En dat sommige kinderen van God 'voor de zaak staan'.

Als ik het niet goed zie, hoor ik dat graag. En als we elkaar kunnen vinden in de definitie van @Maanenschijn, dan laat ik een discussie graag zitten.

[TSD]

Een nadere weldaad is naar wij leerden, een stap verder op de weg. Een mens kan alles in in Jezus hebben gezien, hoe gepast, en dierbaar enz. Maar de toepassing, de persoonlijke vrijspraak te missen. Dan wordt wel gesproken van een nadere weldaad als je de persoonlijke vrijspraak mag leren kennen, waarin een drie-enig God je vrijspreekt van schuld en straf. Dan, maar nu spreek niet uit eigen bevinding, maar wel zoals het geleerd werd: dan is of alles nieuw is. Dan had je nog nooit de zon zo zien opgaan. Dan is het of je nog nooit de vogels zo hoorde zingen. Dan is er een vrede die alle verstand te boven gaat. Ik weet nu dat ik verder spreek als ik ken, en als we dan niet juist spreken, en dat kan Gods volk wel eens waarnemen, dan zeiden vroeger: Je vloeide door. Anderzijds werd ook wel gezegd: Wie nooit eens doorgevloeid is kent ook geen genade. Ik spreek nu zoals we geleerd zijn.

En toch moeten we de vraag onder ogen zien: is dit Bijbels? En dan is niet de vraag: heeft Gods volk het zo geleerd? Want bevinding is geen maatstaf, en kan beïnvloed zijn door bepaald onderwijs.

De vraag is dan wél: waar kunnen we in de Bijbel een aanwijzing vinden dat dit kán: je ziet wel alles in de Heere Jezus, maar je hebt Hem nog niet?

Bijvoorbeeld: de uitdrukking dat bedekte schuld nog geen vergeven schuld is, is ontleend aan Psalm 32, waarvan we eerlijk moeten kunnen zeggen dat dit geen Schriftuurlijke uitleg is. Er wordt daar niet een scheiding tussen bedekken en vergeven bedoeld, maar juist precies hetzelfde.

Waarom zou dit niet gezegd mogen worden? Als dit als aanvallen op de bevindelijke waarheid wordt beschouwd, dan zijn we bezig om bevinding boven Gods Woord te stellen. Tenzij aangetoond wordt dat dit wél uit de Bijbel te halen valt.

Ik vind je vraag naar Bijbelse onderbouwing erg legitiem. Ik denk vooral dat de Romeinenbrief hier mogelijk wat aanwijzingen kan geven. Ik heb nu niet genoeg tijd om dat diepgravend te doen.

Toch denk ik dat DIA hier wel de kern raakt. Ik meen dat hij niet zegt dat de zondaar die Christus heeft lief gekregen om Zijn dierbaarheid en gepastheid geen genade kent. Een ieder die maar met het kleinste geloof Jezus Christus heeft lief gekregen als verzoening voor de zonden, is behouden. Dat is een zekerheid die in de Hemel vast ligt. In de waarneming kan in die hartelijke liefde nog veel twijfel en zorg zijn: “Ik kan niet zonder Hem, maar op mij zelf ziende slaat de angst mij om het hart. Is het wel waar, of bedrieg ik mij zelf?” Dit toevluchtnemende geloof gaat iedere keer naar Christus terug.

De Heere gaat in een weg van heiligmaking (ik wenste wel dat daar meer aandacht voor was) onderwijs geven. Daarin kan hij de zgn nadere weldaden schenken. Het kan al een nadere weldaad zijn dat bij de bediening van het avondmaal de Heere in het hart geeft: ‘Ook voor mij’ , of als Hij krachtig werkt in de ziel door een heldere overtuiging van vrijspraak.

Nadere weldaden zijn mijns inziens geen ‘volgende stap’ in de orde van het heil, maar een verdieping in het geloofsleven, nader onderwijs. Ik denk dat vooral daar de spraakverwarring zit. Maar ik leer graag bij of wordt graag opgebouwd in dit tere onderwerp

Ik denk dat je de kern raakt Maanenschijn. En dat is in mijn ogen ook de kern van de verguisde standenleer in de GG. Het gaat niet om het wezen, maar om het welwezen, niet of je rechtvaardig voor God bént, maar in welke mate je daar de troost uit hebt en in welke weg je aan die troost komt.

En daar zit de spraakverwarring en omdat we het niet over het vetgedrukte hebben, krijg je vaak van die eindeloze rotonde-discussies. Want ware het werkelijk zo dat geleerd zou worden zonden van een kind van God niet vergeven zijn voordat hij/zij de 'vrijspraak' bevindelijk leert, dan was dit niet Bijbels inderdaad. Ik moet de 1e GG dominee nog tegenkomen die dit zou leren.

[TSD]

@Maanenschijn, als je 'nadere weldaad' zo definieert, dan ben ik het van harte met je eens. Ik meen echter dat dit lang niet altijd zo benoemd wordt, maar (bv. door ds. Moerkerken in Bethel en Pniël) meer in de lijn zoals ik net zei: als het gaat over 'een nadere weldaad' gaat het over een geestelijke ervaring in het leven, waardoor iemand iets heeft wat hij daarvóór niet had. En dat sommige kinderen van God 'voor de zaak staan'.

Als ik het niet goed zie, hoor ik dat graag. En als we elkaar kunnen vinden in de definitie van @Maanenschijn, dan laat ik een discussie graag zitten.

Ook Ds. Moerkerken bedoeld het in mijn ogen echt zo, zoals Maanenschijn schrijft. Ik begrijp de verwarring wel omdat in gezelschapstaal er vanuit de bevinding wordt geschreven / gesproken / gepreekt. Als 'buitenstaander' zou je dan andere conclusies kunnen trekken inderdaad. Ik denk dat Ad Anker dat bedoelde met de het niet altijd helder zijn van de prediking, in zijn 1e post. Klopt dat, Ad?

[eilander]

Ik denk dat je de kern raakt Maanenschijn. En dat is in mijn ogen ook de kern van de verguisde standenleer in de GG. Het gaat niet om het wezen, maar om het welwezen, niet of je rechtvaardig voor God bént, maar in welke mate je daar de troost uit hebt en in welke weg je aan die troost komt.

En daar zit de spraakverwarring en omdat we het niet over het vetgedrukte hebben, krijg je vaak van die eindeloze rotonde-discussies. Want ware het werkelijk zo dat geleerd zou worden zonden van een kind van God niet vergeven zijn voordat hij/zij de 'vrijspraak' bevindelijk leert, dan was dit niet Bijbels inderdaad. Ik moet de 1e GG dominee nog tegenkomen die dit zou leren.

Dan ben je niet goed op de hoogte. Ds. W.C. Lamain (die nu eeuwig gelukkig is! Daar gaat het niet over) in een dagboek:
"Zij hebben wel een openbaring van Christus gehad in hun leven, ze hebben weleens mogen staren op het Lam Gods Dat de zonden der wereld wegneemt, maar zij gaan nog met een openstaande schuld over de aarde. Het Goddelijk recht is voor hen nog niet voldaan. Zij hebben wel zaken ondervonden in hun leven, maar zij missen de weldaad van de vergeving der zonden nog."
Over deze uitdrukkingen gaat het.

[Posthoorn]

Hizkia wordt vaak aangehaald hier. Nu weten we heel weinig van de bekering van Hizkia, dus dat maakt het al lastig. Ik zou niet weten waarom de smeekbede 'Wees Gij mijn Borg' niet zou passen in het leven van de heiliging.

Lees de kantt. SV. Gaat niet over een nadere weldaad.

In de beleving van de mens kan hij veel 'kwijt' zijn, maar dat is niet de 'juridische kant' om het zomaar te zeggen. Dan is vrijspraak voor altijd vrij. Petrus roemde niet in zijn rechtvaardiging nadat hij de Heere verloochend had. Toch bad de Heere Jezus voor hem dat zijn geloof niet zou ophouden. En wel zeker leerde hij meer over Hem en Zijn werk als Borg. En dat is nog steeds nodig: Hem kennen en vervolgen te kennen. Dat is opwas in de genade.

Er is verschil tussen het zien van de mogelijkheid van zaligworden door Christus en het zien op Christus zelf. Het laatste is zaligmakend, het eerste (nog) niet. Op zich is dat ook logisch, want het 'zien van de mogelijkheid' is wat anders dan de verlossing zelf.
Ik zou daar overigens geen Bijbelse onderbouwing voor weten. Ik spreek puur uit de praktijk.

De reactie van Maanenschijn geeft het volgens mij niet correct weer. Het gaat niet om nader licht op een al verkregen weldaad, nee, het gaat echt om het verkrijgen van de weldaad, te weten de verlossing uit genade door het geloof in Christus.

[-DIA-]

Een nadere weldaad is naar wij leerden, een stap verder op de weg. Een mens kan alles in in Jezus hebben gezien, hoe gepast, en dierbaar enz. Maar de toepassing, de persoonlijke vrijspraak te missen. Dan wordt wel gesproken van een nadere weldaad als je de persoonlijke vrijspraak mag leren kennen, waarin een drie-enig God je vrijspreekt van schuld en straf. Dan, maar nu spreek niet uit eigen bevinding, maar wel zoals het geleerd werd: dan is of alles nieuw is. Dan had je nog nooit de zon zo zien opgaan. Dan is het of je nog nooit de vogels zo hoorde zingen. Dan is er een vrede die alle verstand te boven gaat. Ik weet nu dat ik verder spreek als ik ken, en als we dan niet juist spreken, en dat kan Gods volk wel eens waarnemen, dan zeiden vroeger: Je vloeide door. Anderzijds werd ook wel gezegd: Wie nooit eens doorgevloeid is kent ook geen genade. Ik spreek nu zoals we geleerd zijn.

En toch moeten we de vraag onder ogen zien: is dit Bijbels? En dan is niet de vraag: heeft Gods volk het zo geleerd? Want bevinding is geen maatstaf, en kan beïnvloed zijn door bepaald onderwijs.

De vraag is dan wél: waar kunnen we in de Bijbel een aanwijzing vinden dat dit kán: je ziet wel alles in de Heere Jezus, maar je hebt Hem nog niet?

Bijvoorbeeld: de uitdrukking dat bedekte schuld nog geen vergeven schuld is, is ontleend aan Psalm 32, waarvan we eerlijk moeten kunnen zeggen dat dit geen Schriftuurlijke uitleg is. Er wordt daar niet een scheiding tussen bedekken en vergeven bedoeld, maar juist precies hetzelfde.

Waarom zou dit niet gezegd mogen worden? Als dit als aanvallen op de bevindelijke waarheid wordt beschouwd, dan zijn we bezig om bevinding boven Gods Woord te stellen. Tenzij aangetoond wordt dat dit wél uit de Bijbel te halen valt.

Goed dan nog zo'n uitdrukking, misschien ook wel wat vragen. David was een man met genade, ook toen hij in de zonde viel met Bathseba en Uria. Wat was het dan toen David in de schuld mocht komen? Wat was het dan toen bij deze door God begenadigde man, toen hij zweeg, toen zijn beenderen werden verouderd in zijn brullen, de hele dag? Wat voelde hij dan? Hij zegt: Uw hand was dag en nacht zwaar op mij? Wat zou er gebeurd zijn als God deze man niet in de schuld had gebracht? Natuurlijk dat kan niet, wan de genadegift Gods is onberouwelijk. Toch kreeg hij nader onderwijs, en wel heel eenvoudig, door een gelijkenis. Was dat geen nadere weldaad? En toen Hizikia moest sterven kon hij toen God niet ontmoeten? Het ligt van Gods kant immers eeuwig vast, en hij was ook in Gods beide handpalmen gegraveerd... maar wat was het dat hij toen niet kon sterven? Een paar voorbeelden, hele bekende overigens. Maar ik begrijp wel dat we daar tegenwoordig wat anders tegenaan wensen te kijken. Eens geloofd is altijd geloof, en dat pakt niemand meer af. Dat is ook zo, maar hoe ligt dat in de beleving van de mens?

Ik denk DIA dat er weinige ware gelovigen zijn, die die twijfel niet kennen. Ook tegenwoordig niet. Maar, zoals je ook schrijft: de genadegift van God is onberouwelijk. En dat kan soms zo een enorme troost zijn als we onszelf weer zo tegenvallen. Daarover hebben we gisteren een prachtige preek over Romeinen 8:1 gehoord. 'ZO is er dan nu geen verdoemenis voor degenen die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar den Geest.'

Ik ken ook een man. Hij was door God ontdekt aan zijn verloren staat voor God. Ik wil geen naan noemen, hij is nog in het land der levenden. Maar toen God voor het eerst wat geloof deed doorbreken was dat met Romeinen 8: Zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen die in Christus Jezus zijn. Toen hij die woorden las sprong zijn ziel op van vreugde. Hij kon ook nog zalig worden! Wat zag hij dat toen ruim liggen. Hij kon er niet van zwijgen en hij fietste verheugd naar een kind van God. Dit kind van God was verder ingeleid. En ze zei iets wat velen haar NU kwalijk zouden nemen, maar waar deze man zuiver werd gebakerd. Die vrouw zei, even in mijn eigen woorden, want ik was er niet bij, dat is groot mijn jongen. Heel groot! Maar er staat wel bij: voor degenen die in Christus Jezus zijn. Dat was een domper! Hij was verblijd gekomen en ging bedroefd weg. Toen wist hij wat hij nog miste. De toepassing van deze Borg voor zijn ziel. Wat dunkt u, was het niet hard om die (toen nog jonge) man zo te antwoorden? Ik weet het wel wat men daar tegenwoordig op zegt. Maar die man is er maar goed mee geweest! Vroeger zeiden ze wel: Het is zo belangrijk hoe je gebakerd wordt in de godsdienst. Misschien dat hier nog een halve man en een paardenkop zijn die het vatten. Deze laatste zin noemt een bekend predikant ergens in een preek. Opdat ik daar weer niet op aangevallen wordt. Want ja, het blijft hier over eieren lopen. Dat is een teken dat we niet nabij God leven. Want elkaar bijten en vereten is niet uit God.

[Posthoorn]

Ik ken ook een man. Hij was door God ontdekt aan zijn verloren staat voor God. Ik wil geen naan noemen, hij is nog in het land der levenden. Maar toen God voor het eerst wat geloof deed doorbreken was dat met Romeinen 8: Zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen die in Christus Jezus zijn. Toen hij die woorden las sprong zijn ziel op van vreugde. Hij kon ook nog zalig worden! Wat zag hij dat toen ruim liggen. Hij kon er niet van zwijgen en hij fietste verheugd naar een kind van God.

Dat is wat ik in mijn vorige post ook zeg: zalig kunnen worden is nog niet zalig zijn.

[Zeeuw]

Ik ken ook een man. Hij was door God ontdekt aan zijn verloren staat voor God. Ik wil geen naan noemen, hij is nog in het land der levenden. Maar toen God voor het eerst wat geloof deed doorbreken was dat met Romeinen 8: Zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen die in Christus Jezus zijn. Toen hij die woorden las sprong zijn ziel op van vreugde. Hij kon ook nog zalig worden! Wat zag hij dat toen ruim liggen. Hij kon er niet van zwijgen en hij fietste verheugd naar een kind van God. Dit kind van God was verder ingeleid. En ze zei iets wat velen haar NU kwalijk zouden nemen, maar waar deze man zuiver werd gebakerd. Die vrouw zei, even in mijn eigen woorden, want ik was er niet bij, dat is groot mijn jongen. Heel groot! Maar er staat wel bij: voor degenen die in Christus Jezus zijn. Dat was een domper! Hij was verblijd gekomen en ging bedroefd weg. Toen wist hij wat hij nog miste. De toepassing van deze Borg voor zijn ziel. Wat dunkt u, was het niet hard om die (toen nog jonge) man zo te antwoorden? Ik weet het wel wat men daar tegenwoordig op zegt. Maar die man is er maar goed mee geweest! Vroeger zeiden ze wel: Het is zo belangrijk hoe je gebakerd wordt in de godsdienst. Misschien dat hier nog een halve man en een paardenkop zijn die het vatten. Deze laatste zin noemt een bekend predikant ergens in een preek. Opdat ik daar weer niet op aangevallen wordt. Want ja, het blijft hier over eieren lopen. Dat is een teken dat we niet nabij God leven. Want elkaar bijten en vereten is niet uit God.

Nee, ik denk zeker niet dat dat hard was. Het was veel harder geweest om niet eerlijk te handelen met deze jonge man.
Maar ik denk niet dat God 'wat geloof' kan doorbreken. Het is óf van de Heere, óf niet. De Heere doet geen half werk.
Maar zoals men ook spreekt: 'heb je het achterop gekeken?' En wat is er van deze jongeman geworden?

[-DIA-]

Ik ken ook een man. Hij was door God ontdekt aan zijn verloren staat voor God. Ik wil geen naan noemen, hij is nog in het land der levenden. Maar toen God voor het eerst wat geloof deed doorbreken was dat met Romeinen 8: Zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen die in Christus Jezus zijn. Toen hij die woorden las sprong zijn ziel op van vreugde. Hij kon ook nog zalig worden! Wat zag hij dat toen ruim liggen. Hij kon er niet van zwijgen en hij fietste verheugd naar een kind van God. Dit kind van God was verder ingeleid. En ze zei iets wat velen haar NU kwalijk zouden nemen, maar waar deze man zuiver werd gebakerd. Die vrouw zei, even in mijn eigen woorden, want ik was er niet bij, dat is groot mijn jongen. Heel groot! Maar er staat wel bij: voor degenen die in Christus Jezus zijn. Dat was een domper! Hij was verblijd gekomen en ging bedroefd weg. Toen wist hij wat hij nog miste. De toepassing van deze Borg voor zijn ziel. Wat dunkt u, was het niet hard om die (toen nog jonge) man zo te antwoorden? Ik weet het wel wat men daar tegenwoordig op zegt. Maar die man is er maar goed mee geweest! Vroeger zeiden ze wel: Het is zo belangrijk hoe je gebakerd wordt in de godsdienst. Misschien dat hier nog een halve man en een paardenkop zijn die het vatten. Deze laatste zin noemt een bekend predikant ergens in een preek. Opdat ik daar weer niet op aangevallen wordt. Want ja, het blijft hier over eieren lopen. Dat is een teken dat we niet nabij God leven. Want elkaar bijten en vereten is niet uit God.

Nee, ik denk zeker niet dat dat hard was. Het was veel harder geweest om niet eerlijk te handelen met deze jonge man.
Maar ik denk niet dat God 'wat geloof' kan doorbreken. Het is óf van de Heere, óf niet. De Heere doet geen half werk.
Maar zoals men ook spreekt: 'heb je het achterop gekeken?' En wat is er van deze jongeman geworden?

Voor zover ik dit stadje ken, is hij een van de weinigen die nog iets uit zielenleven verstaat. En dat niet alleen, hij is voor velen een vraagbaak, niet dat hij zelf zoekt om wat te zijn, want daar is hij vuurbang voor. Dan gebruikt God niet zelden voor zijn liefste kinderen een doorn in het vlees. Niets uit ons, alles uit Hem, en zo reist de Kerk naar Jeruzalem. Daar is niets aan veranderd.

NB Even nog wat toevoegen want ik begrijp nu de vraag dieper, en terecht dat u daarop wijst in deze verwarrende tijd. Natuurlijk als er geloof is, van God dan is het er ook. En inderdaad achteropkijkend heb ik velen moeten kennen die veelbelovend op gezelschappen kwamen en waar je later van denkt: wat was dat nou? Ze gingen de wereld is en geloofden soms niets meer. Maar het kan ook dat ze zich vinden in een zognaamde makkelijke godsdienst.

[TSD]

Ik denk dat je de kern raakt Maanenschijn. En dat is in mijn ogen ook de kern van de verguisde standenleer in de GG. Het gaat niet om het wezen, maar om het welwezen, niet of je rechtvaardig voor God bént, maar in welke mate je daar de troost uit hebt en in welke weg je aan die troost komt.

En daar zit de spraakverwarring en omdat we het niet over het vetgedrukte hebben, krijg je vaak van die eindeloze rotonde-discussies. Want ware het werkelijk zo dat geleerd zou worden zonden van een kind van God niet vergeven zijn voordat hij/zij de 'vrijspraak' bevindelijk leert, dan was dit niet Bijbels inderdaad. Ik moet de 1e GG dominee nog tegenkomen die dit zou leren.

Dan ben je niet goed op de hoogte. Ds. W.C. Lamain (die nu eeuwig gelukkig is! Daar gaat het niet over) in een dagboek:
"Zij hebben wel een openbaring van Christus gehad in hun leven, ze hebben weleens mogen staren op het Lam Gods Dat de zonden der wereld wegneemt, maar zij gaan nog met een openstaande schuld over de aarde. Het Goddelijk recht is voor hen nog niet voldaan. Zij hebben wel zaken ondervonden in hun leven, maar zij missen de weldaad van de vergeving der zonden nog."
Over deze uitdrukkingen gaat het.

Dat weet ik. Ds. Lamain spreekt hier echt vanuit de bevinding van een kind van God. Deze kinderen van God zijn ook in de ogen van Ds. Lamain zalig en zijn rechtvaardig voor God! Ook Ds. Lamain leerde dat de rechtvaardigmaking in de tijd plaatsvindt bij de wedergeboorte. Het door jou geciteerde stuk gaat in mijn beleving echt over het ontbreken van de troost hiervan, of, zoals het ook wel genoemd wordt, de verzegeling hiervan door de Heilige Geest, het gaat hier dus over 'geloofsoefening'. Ik weet niet beter en kan uit dit citaat echt niet het tegendeel halen. Ik ben zeker wel bekend met deze wijze van spreken...