"Nadere weldaden" in de prediking GG

[Framboos]

@Maanenschijn, als je 'nadere weldaad' zo definieert, dan ben ik het van harte met je eens. Ik meen echter dat dit lang niet altijd zo benoemd wordt, maar (bv. door ds. Moerkerken in Bethel en Pniël) meer in de lijn zoals ik net zei: als het gaat over 'een nadere weldaad' gaat het over een geestelijke ervaring in het leven, waardoor iemand iets heeft wat hij daarvóór niet had. En dat sommige kinderen van God 'voor de zaak staan'.

Als ik het niet goed zie, hoor ik dat graag. En als we elkaar kunnen vinden in de definitie van @Maanenschijn, dan laat ik een discussie graag zitten.

Ik kan me in de beschrijving van maanenschijn hartelijk vinden

[Posthoorn]

Nogmaals geprobeerd: Ik citeerde een stukje van ds. Eckeveld. Hij somt weldaden op. Zie jij die opeenvolging als afzonderlijke weldaden of die opeenvolging als weldaad en nadere weldaad (is de wedergeboorte een nadere weldaad op de roeping enz.)?

En zo nee, wat zie jij als een nadere weldaad?

Ik vraag dit omdat je schreef:

De reactie van Maanenschijn geeft het volgens mij niet correct weer. het gaat niet om nader licht op een al verkregen weldaad, nee, het gaat echt om het verkrijgen van de weldaad, te weten de verlossing uit genade door het geloof in Christus

Even een technische opmerking: je moet geen = achter quote zetten, tenzij je er een naam tussen aanhalingstekens achter wilt zetten.

Wat je vraag betreft: alles hangt met elkaar samen, maar sommige weldaden liggen heel duidelijk nog in het verschiet, zoals de opstanding en het eeuwige leven.

Hoe precies de verdeling van wedergeboorte en geloof is, weet ik niet. Wel weet ik dat het geloof dáár ontstaat, of misschien moet ik zeggen 'doorbreekt', waar Christus aan de ziel geopenbaard wordt en in het geloof wordt omhelsd (dat valt samen). Dat is meteen ook de rechtvaardigmaking.
Wat daaraan vooraf gaat, zoals het zien van de mogelijkheid van zalig worden, is nog geen geloof. Misschien zou je dat laatste een vóórfase van het geloof kunnen noemen, in de zin zoals Perkins het omschrijft in 'Het mosterdzaad'.

[DDD]

Ik betwijfel toch wel of Posthoorn nu de wijze van spreken niet veel te rechtlijnig opvat. Ik denk dat zulke gemoedelijke taal niet door iedereen goed begrepen wordt, maar ik zou toch wel heel graag een duidelijk bewijs willen dat ds. Lamain zou hebben gevonden dat het eerste toevluchtnemend geloof geen rechtvaardigend karakter zou hebben.

Ik geloof er eerlijk gezegd niets van. Maar dat is misschien naïviteit.

[Posthoorn]

Ik betwijfel toch wel of Posthoorn nu de wijze van spreken niet veel te rechtlijnig opvat. Ik denk dat zulke gemoedelijke taal niet door iedereen goed begrepen wordt, maar ik zou toch wel heel graag een duidelijk bewijs willen dat ds. Lamain zou hebben gevonden dat het eerste toevluchtnemend geloof geen rechtvaardigend karakter zou hebben.

Ik geloof er eerlijk gezegd niets van. Maar dat is misschien naïviteit.

Wat ds. Lamain ervan zegt, is voor mij niet in de eerste plaats bepalend. Ik zeg het zoals ik het zelf geleerd (ervaren) heb. Ervaring is de beste leermeester.

[DDD]

Welnee.

De ervaring komt van het horen. De geloofservaring is uit het gepredikte woord. Maar dan wel op die manier zoals jij het hebt begrepen, zo werkt dat nu eenmaal met een mens.

In het geloof is ervaring niet altijd de beste leermeester. De is de heilige Geest, die het Woord toepast.

Maar goed; misschien praten we nu een beetje langs elkaar heen.

[Posthoorn]

In het geloof is ervaring niet altijd de beste leermeester. D[at] is de heilige Geest, die het Woord toepast.

Juist, die ervaring bedoel ik dus.

[DDD]

Dat is natuurlijk prima, maar toch is de eigen ervaring op geen enkele manier de norm. De ervaring moet ook schriftuurlijk zijn.

Nu zijn wij het daar wel over eens, en is ons voornaamste verschil van inzicht in dit opzicht als ik het goed begrijp het tijdstip in de orde van het heil waarop je iemand als wedergeboren ziet. Ik zou dat erg vroeg leggen (conform de algemene gedachte in de Gereformeerde Gemeenten) en jij erg laat (meer zoals ds. Paauwe).

En uiteraard vind jij dat geen kwestie van definitie, maar ik wel.

[Posthoorn]

Dat is natuurlijk prima, maar toch is de eigen ervaring op geen enkele manier de norm. De ervaring moet ook schriftuurlijk zijn.

'Op geen enkele manier'.... Dat is vreemd. Als de ervaring door Woord en Geest gewerkt is (dus Schriftuurlijk is), waarom kan ze dan niet normerend zijn?

Nu zijn wij het daar wel over eens, en is ons voornaamste verschil van inzicht in dit opzicht als ik het goed begrijp het tijdstip in de orde van het heil waarop je iemand als wedergeboren ziet. Ik zou dat erg vroeg leggen (conform de algemene gedachte in de Gereformeerde Gemeenten) en jij erg laat (meer zoals ds. Paauwe).

Daar ligt voor mij het pijnpunt niet. Voor mij is belangrijk het tijdstip waarop je daadwerkelijk verlost wordt (door het geloof, dat de boodschap van het Evangelie omhelst).

En uiteraard vind jij dat geen kwestie van definitie, maar ik wel.

Nogmaals, over dit punt heb ik geen zekerheid. Misschien heeft ds. Kersten gelijk, misschien ds. Paauwe. Maar daar gaat het hier wat mij betreft niet over.

[Henk J]

Dat is natuurlijk prima, maar toch is de eigen ervaring op geen enkele manier de norm. De ervaring moet ook schriftuurlijk zijn.

'Op geen enkele manier'.... Dat is vreemd. Als de ervaring door Woord en Geest gewerkt is (dus Schriftuurlijk is), waarom kan ze dan niet normerend zijn?

De Heere werkt door verschillende wegen, daarom kunnen verschillende ervaringen Schriftuurlijk zijn maar toch kunnen eigen ervaringen nooit een norm zijn. Alleen de Schrift is de norm, en bij die Schrift worden mensen door verschillende wegen gebracht.

[eilander]

Met name voor @TSD een citaat uit het boekje van ds. A. Moerkerken, "Bethel en Pniël":

"Het is een veelbesproken vraag, wat wij moeten verstaan onder de standen in het genadeleven. De opvattingen zijn heel verschillend. In grote lijnen kunnen we van twee standpunten spreken.

Volgens sommigen is er in het geestelijke leven sprake van groei, geleidelijke groei, zoals ook een kind groeit. Een kind groeit niet schoksgewijs, maar heel geleidelijk. Zo zou het ook beter zijn wat betreft het geestelijke leven niet van standen, maar van wasdom of groei te spreken. Volgens deze opvatting moet men ook maar liever niet zeggen, dat het ene kind van God 'vóór een zaak' staat en de ander erachter. 't Zou beter zijn te zeggen, dat Gods kinderen allen hetzelfde hebben ontvangen, maar dat de een er meer van mag zien dan de ander, of ook dat in het leven van een en hetzelfde kind des Heeren de ene dag het geloof krachtiger is dan de andere dag. Hoewel deze gedachte zeker waarheidselementen bevat, is hiermee echter het laatste woord niet gezegd.

Er is nog een tweede standpunt als het gaat over de standen in het genadeleven. We bedoelen dit: leert Gods Woord ons niet duidelijk, dat er zaken kunnen gebeuren in het leven van Gods kinderen, waardoor de zaligheid hun nu nader is geworden dan toen zij eerst geloofd hebben? Zaken ook, waar het ene kind van God nog vóór staat, terwijl de ander er weet van heeft dat het in zijn leven is geschied? Dit tweede standpunt lijkt mij meer naar de Schrift en naar de praktijk van Gods kinderen te zijn dan het eerste."

[DDD]

Naar de Schrift is het zeker niet. Maar het is wel prettig hanteerbaar, dus heel menselijk gedacht. Maar goed, dat is natuurlijk ook kenmerkend voor bepaalde typen bevindelijk gereformeerden. Het is een beetje van ons en een beetje gereformeerd. Of anders gezegd een beetje ervaring en een beetje schriftuurlijk.

Mijns inziens is het beter als het zowel bevindelijk als gereformeerd als schriftuurlijk is.

[Maanenschijn]

https://www.werkgroepstudenten.nl/files ... keveld.pdf

Voor mijn gevoel zitten we weer midden in een spraakverwarring. Weldaden, nadere weldaden, standen, het moment van de wedergeboorte.

De topictitel heeft als toevoeging ‘ …. In de prediking GG’ Vandaar mijn link zoals bovenstaande van ds. J.J van Eckeveld. Is dit zoals het klinkt in de prediking in de GG en maakt dit wat helder over nadere weldaden? Ik heb mijn duiding over de nadere weldaden reeds gegeven, maar hoor graag hoe GG’ers dat definiëren.

[DDD]

Gelukkig is het niet zo dat de meerderheid van de predikanten preekt zoals ds. Schot. Maar het zullen er misschien iets meer worden, nu hij onderwijs geeft.

[Job]

Ik heb mijn duiding over de nadere weldaden reeds gegeven, maar hoor graag hoe GG’ers dat definiëren.

De kortste samenvatting van hoe ik het altijd geleerd heb: het wezen en welwezen van het geloof.

-Kern van de zaak: het wezen, waarin alles als het ware in de bloembol aanwezig en geschonken is. Met dit wezen kun je leven en sterven, maar mis je vaak de troost.
-Nadere weldaden: alle bewustwording en licht die over de zaak gekregen wordt, zodat men er troost uit heeft. Het welwezen des geloofs.

[vriend-en-metgezel]

Ik heb mijn duiding over de nadere weldaden reeds gegeven, maar hoor graag hoe GG’ers dat definiëren.

De kortste samenvatting van hoe ik het altijd geleerd heb: het wezen en welwezen van het geloof.

-Kern van de zaak: het wezen, waarin alles als het ware in de bloembol aanwezig en geschonken is. Met dit wezen kun je leven en sterven, maar mis je vaak de troost.
-Nadere weldaden: alle bewustwording en licht die over de zaak gekregen wordt, zodat men er troost uit heeft. Het welwezen des geloofs.

Tegenwoordig noemen we dat must-haves en nice-to-haves.