Iets wat ik vanuit onze kringen totaal niet herken, maar waar ik deze week mee in aanraking ben gekomen: wonderen.

Wij hebben deze week diverse evangelische mensen gesproken, waaronder een voorganger. Hij had een andere auto nodig, omdat de deuren niet goed meer sloten en de remmen finaal versleten waren en de reparatie kosten de pan uitrezen. Maar... er was geen geld voor!

Na een maand bidden voor een andere auto, komt er iemand naar hem toe en zegt: ik heb gehoord dat je wel een heel oude auto hebt, en ik wil je een andere auto geven.

En God krijgt daarvoor alle eer!

Ook iemand anders gesproken die het had meegemaakt dat er geen eten was bij een weduwe in de buurt, en hij had gezien dat ze wel 1,5 uur op haar knieën gebeden had om eten, en de volgende dag stond er een zak aardappels voor de deur.

Mooi om te horen, nog mooier om te horen dat God er de eer van krijgt, en de dankbaarheid die duidelijk te zien is.

Waarom zouden wij dat nooit zo horen binnen de reformatorische kerken? Of gebeurt het daar ook wel?

Dat gebeurt gelukkig wel, maar velen willen het niet zien. Zal Hij nog geloof vinden op aarde als Hij wederkomt?

Hoe afhankelijker mensen leven hoe meer ze zulke wonderen ervaren denk ik.
We hebben het zelf vaak zo goed voor elkaar...

Forummer schreef:Iets wat ik vanuit onze kringen totaal niet herken, maar waar ik deze week mee in aanraking ben gekomen: wonderen.

Wij hebben deze week diverse evangelische mensen gesproken, waaronder een voorganger. Hij had een andere auto nodig, omdat de deuren niet goed meer sloten en de remmen finaal versleten waren en de reparatie kosten de pan uitrezen. Maar... er was geen geld voor!

Na een maand bidden voor een andere auto, komt er iemand naar hem toe en zegt: ik heb gehoord dat je wel een heel oude auto hebt, en ik wil je een andere auto geven.

En God krijgt daarvoor alle eer!

Ook iemand anders gesproken die het had meegemaakt dat er geen eten was bij een weduwe in de buurt, en hij had gezien dat ze wel 1,5 uur op haar knieën gebeden had om eten, en de volgende dag stond er een zak aardappels voor de deur.

Mooi om te horen, nog mooier om te horen dat God er de eer van krijgt, en de dankbaarheid die duidelijk te zien is.

Waarom zouden wij dat nooit zo horen binnen de reformatorische kerken? Of gebeurt het daar ook wel?

Vergelijkbare dingen gebeuren zeker nog wel! Daar ben ik zelf al meerdere malen getuige van geweest.
Ik heb moeten leren om zeker op de kleine dingen te zien. Want de Heere werkt zeker ook in dingen die in mijn ogen klein zijn.

Ik las eerst alleen de titel, en ervaarde de vraag uberhaubt als een schok. Uiteraard doet God nog steeds wonderen.

In het persoonlijke leven is mijn ervaring dat God dat meestal doet op belangrijke kruispunten in het leven, en als wij het niet meer weten en kunnen. Maar wonderen gebeuren niet gebeurt op afroep, zoals sommige televisie-predikers beweren.

Ik ben dankbaar dat God nog steeds een hoorder van het gebed is, en op wonderlijke manieren kan verhoren. Maar dat we bovenal door het geloof tevreden moeten zijn met het Wonder van het kruis.

Zeker gebeuren er wonderen!
Wij zien het, maar doorgronden het niet!

Forummer schreef:Iets wat ik vanuit onze kringen totaal niet herken, maar waar ik deze week mee in aanraking ben gekomen: wonderen.

Wij hebben deze week diverse evangelische mensen gesproken, waaronder een voorganger. Hij had een andere auto nodig, omdat de deuren niet goed meer sloten en de remmen finaal versleten waren en de reparatie kosten de pan uitrezen. Maar... er was geen geld voor!

Na een maand bidden voor een andere auto, komt er iemand naar hem toe en zegt: ik heb gehoord dat je wel een heel oude auto hebt, en ik wil je een andere auto geven.

En God krijgt daarvoor alle eer!

Ook iemand anders gesproken die het had meegemaakt dat er geen eten was bij een weduwe in de buurt, en hij had gezien dat ze wel 1,5 uur op haar knieën gebeden had om eten, en de volgende dag stond er een zak aardappels voor de deur.

Mooi om te horen, nog mooier om te horen dat God er de eer van krijgt, en de dankbaarheid die duidelijk te zien is.

Waarom zouden wij dat nooit zo horen binnen de reformatorische kerken? Of gebeurt het daar ook wel?

De vraag verraste mij. Ik heb een God van wonderen. Wie als een kind mag leven uit de hand van zijn Vader ziet hoe groot Hij is en op welke wonderlijke wijzen Hij in het leven werkt.

Wonderen, dag aan dag, maar ook het bijzonder spreken Gods. We kunnen Zijn wonderen niet in orde verhalen. Helaas zijn we er vaak blind voor en we spreken wel eens van een 'gelukkig toeval" of dat het net was of het zo moest zijn. In feite is het ook een wonder, een groot wonder zelfs, dat God ons nog draagt en verdraagt. We horen Jeremia in zijn ellenden in verwondering uitroepen:
Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben.
Lees Klaagliederen 3 maar eens aandachtig. De profeet uit hier vele klachten, of zoals een ander het hier misschien zou zeggen "allemaal naargeestig gemopper", maar dan komt er in na het ter harte nemen in vers 22 grote wending, een troost in zijn ellende.

Een vraag: Zou Jeremia staande zijn gebleven in alles wat over hem heenging? Hij was als een eenling en profeteerde in de Naam des HEEREN, maar die boodschap stond haaks op wat men wilde horen. Jeruzalem was belegerd, en toch geloofde men niet de oordeelsprediking van Jeremia. Ze hadden liever een profeet die minder "naargeestig mopperde", en dus werd hij gevangen genomen in een diepe kuil. Immers de barmhartigheden van de mensen die God niet vrezen zijn wreed?

Forummer schreef: Waarom zouden wij dat nooit zo horen binnen de reformatorische kerken? Of gebeurt het daar ook wel?

Ik hoor ze zeker wel. Of ik zie dat bij iemand een Wonder is gebeurd, maar dat hij dat zelf zo niet ervaart. En dat is erg.
In de zin van: "ik nam toevallig een bus later, anders was ik ook betrokken geraakt in dat ongeluk.
Ik was net op tijd bij de SEH, een paar minuten later en ik was er niet meer geweest.
Ik had gelukkig een heel kundige chirurg."

Allemaal "toevalligheden" die dat niet zijn.
Je ogen zullen ook hiervoor geopend moeten worden.
Het is al een Wonder als je s'morgens je ogen mag openen en je bent in staat om je werk te verrichten.
In mijn leven zie ik Gods Hand, die mij bewaard heeft.
Ik zag dat niet altijd op dat moment, moet ik bekennen, maar soms pas na enige tijd.
Of andere dingen die gebeurden, tegen alle verwachtingen en logica in.

Ik zie "wonderen" vooral in kleine, dagelijkse ervaringen. Ik denk dat het ons helemaal niet aan wonderen ontbreekt. Wat we missen is de visie, het eeuwigheidsperspectief, dat ons in staat stelt deze wonderen te zien, te ervaren en te bewonderen.

Ik ben vaak zo slechtziend voor Zijn wonderen, en beperk ze dan fysieke of medische wonderen. Maar wat denk je van iedere echte bekering in de gemeente? Of daarbuiten. Groei in genade en kennis, groei in de diepte (meer zelfkennis) etc.

En de nood voor een betere auto, eten - genoemd werd in het eerste bericht - als deze mensen lid waren van een gezonde gemeente dan zou de gemeente als "Gods wonder" een belangrijke schakel kunnen zijn in het omzien en helpen toch? Dat was iets wat in de Gereformeerde Gemeente plaats vond in de tweede wereldoorlog. Daardoor konden hongerlijdende kinderen uit de Rotterdam in Rijssen terecht.

Een gezonde kerkelijke gemeente is ook een Godswonder.
Zomaar wat gedachten.

En voor mensen die Engels kunnen iets van John Piper: https://www.desiringgod.org/interviews/ ... cles-today

Ja precies dat @Mara.

Lopen op het water of vermenigvuldigde broden, dat zijn wonderen.
De andere genoemde gebeurtenissen zijn meer Gods bijzondere zorg. Daarover mag je je natuurlijk verwonderen.

refo schreef:Lopen op het water of vermenigvuldigde broden, dat zijn wonderen.
De andere genoemde gebeurtenissen zijn meer Gods bijzondere zorg. Daarover mag je je natuurlijk verwonderen.

Wat je er ook van zegt, voor mij blijven wat de Heere in mijn leven heeft gedaan wonderen.

Ik zie dat het wel breed herkend wordt. Mooi. Zelf kende ik het totaal niet op 1 verhaal van zo'n 25 jaar geleden na.

Waarom zou er zo weinig over gehoord worden? Is men bang voor een wonder geloof?

Het mooie van het wonder van de aardappelen was dat dit gebruikt is om iemand tot het geloof te brengen. Dit betreft iemand die autisme heeft, waardoor veel woorden over het geloof niet goed binnen komen, het is niet abstract genoeg. God heeft in Zijn wijsheid besloten dat deze persoon met autisme getuige was van het wonder met de aardappelen, wat voor diegene de oorzaak is geweest voor het geloof in God. Ik vind het prachtig om te zien dat God een manier gebruikt die bij deze persoon past. Hierin zien we ook duidelijk de verscheidenheid in het werk van de Heilige Geest.

Ik denk ook wel dat we het wonder ook in de kleine dingen mogen zien.

refo schreef:Lopen op het water of vermenigvuldigde broden, dat zijn wonderen.
De andere genoemde gebeurtenissen zijn meer Gods bijzondere zorg. Daarover mag je je natuurlijk verwonderen.

Eens. Maar de wedergeboorte is toch wel een echt wonder? Alleen God kan het wonder, de wedergeboorte bewerkstelligen. Het is bovennatuurlijk.