Dat je de Heere lief krijgt, een liefde zo sterk, welke blijft, ook al lijkt je geloof en hoop soms onder te gaan in de golven van strijd en aanvechting.

Daarom vind ik de geschiedenis van Petrus zo ontroerend: het kijken van de Heere Jezus naar Petrus, nadat hij Hem verloochende en dan de vraag bij het meer: 'heb je me lief?'

Juist Gods rechtvaardigheid en heiligheid is een essentieel onderdeel van de liefde voor Hem die geschonken wordt in de wedergeboorte.
Eigenlijk niet uit te leggen....

-DIA- schreef:

Tiberius schreef:Het mooiste van het geloof vind ik, met de tonen van Psalm 116: 'Ik heb lief, want de HEERE hoort mijn stem, mijn smekingen; want Hij neigt Zijn oor tot mij; daarom zal ik Hem in mijn dagen aanroepen.'

Dat is heel bijzonder. Dat hoor ik weinig. Dat is een liefde die voortspruit uit het welbehagen Gods. waar geen mens naar gezocht heeft, maar waar God de ziel opgehaald heeft uit de angsten der hel. Als je daaruit hoort praten is het verwondering. Dit is van den Heere geschiedt, en het is wonderlijk in onze ogen.
Het mooiste? Ik zou het noemen, het wonderlijkste wonder.

Er wordt hier ook iets over gezegd in de preek van ds. P. Blok, zie topic preken op internet.

Dat God naar zo iemand als mij heeft willen omzien en dat blijft doen elke dag weer. Jezus Christus is gisteren en vandaag dezelfde. Daar word je klein van.

Deze vraag resoneert al vanaf gister door mijn hoofd, en steeds vind ik het te groot om er een specifiek antwoord op te geven.
Als ik het ene facet benoem, vind ik dat ik het andere te kort doe. Het is één groot wonder van genade.

Als ik het toch met één zin samen mag vatten is het deze:
Ik heb Hem lief, omdat Hij mij éérst liefgehad heeft. ( 1 Johannes 4 vers 19 )

Ik kan eigenlijk niks met zo’n vraag. Krijg al jeuk bij het woord mooi.

Als het recht ligt zou het ‘mooiste’ moeten zijn dat God weer aan Zijn eer komt.

Charles schreef:Ik kan eigenlijk niks met zo’n vraag. Krijg al jeuk bij het woord mooi.

Als het recht ligt zou het ‘mooiste’ moeten zijn dat God weer aan Zijn eer komt.

Ik vind het mooi dat je toch antwoord geeft.

Leuk. Dat is ook zo’n mooi woord.

In vind het wel een nadenker. Om eens na te denken over wat de Heere het "mooiste" vind (misschien beter: wat Hem het meeste behaagt). Als het goed is is dat hetzelfde als wat een ieder van ons het meeste behaagd (of het mooiste vind).

Het wonder van de genade. Ondanks mijn afdwalen en weglopen zocht (en zoekt) God mij op en mag ik Hem liefhebben omdat Hij mij eerst heeft liefgehad.
En als ik dan zie wie Hij is dan wordt ik stil en verwonderd en dankbaar: Toen de HEERE bij hem voorbijkwam, riep Hij: HEERE, HEERE, God, barmhartig en genadig, geduldig en rijk aan goedertierenheid en trouw, Die goedertierenheid blijft bewijzen aan duizenden, Die ongerechtigheid, overtreding en zonde vergeeft, (....)
Exodus 34:6‭-‬7

Charles schreef:Ik kan eigenlijk niks met zo’n vraag. Krijg al jeuk bij het woord mooi.

Als het recht ligt zou het ‘mooiste’ moeten zijn dat God weer aan Zijn eer komt.

Ik ben juist blij met deze vraag. Dit te overdenken heeft mij veel vreugde gegeven, en dankbaarheid aan de Heere.
Ik snap niet goed waarom je 'jeuk' van het woord mooi krijgt. Is dat woordje misschien te frivool?

De vrede met God, door Jezus Christus.

Ik denk dat dit het is:

Job in hoofdstuk 42,

Met het gehoor des oors heb ik U gehoord; maar nu ziet U mijn oog. Daarom verfoei ik mij, en ik heb berouw in stof en as.

Daar moet ik over nadenken.. hele levensweg van Job. Met zoveel lessen. Vervolg ook heel mooi.. bidden voor die vrienden.

Denk toch bij mij vooralsnog... het eerste woord wat God (weer) zelf spreekt...vrees niet.. vooral omdat Hij het zegt.. dát. Na een zwarte nacht.. toch een kind van God. Hij kent mijn naam.. ik ben van Hem. Het is echt. Straks wordt geloven, aanschouwen. Zo dichtbij als mogelijk.

Pas trof mij zo'n eenvoudig uitgesproken zin.. Petrus, als Ik er niet meer ben, zul je dan goed voor mijn vrienden zorgen?

Christen schreef:Daar moet ik over nadenken.. hele levensweg van Job. Met zoveel lessen. Vervolg ook heel mooi.. bidden voor die vrienden.

Denk toch bij mij vooralsnog... het eerste woord wat God (weer) zelf spreekt...vrees niet.. vooral omdat Hij het zegt.. dát. Na een zwarte nacht.. toch een kind van God. Hij kent mijn naam.. ik ben van Hem. Het is echt. Straks wordt geloven, aanschouwen. Zo dichtbij als mogelijk.

Heel mooi. Bedankt voor het delen.

O sorry, ik had nog wat gwijzigd.