Separerende prediking (Uit Gereformeerde Gemeenten)

[Cyrillus]

De definitie van Maanenschijn vind ik mooi beschreven.

Het probleem is echter dat dat sommigen separerende prediking gelijk stellen aan prediking die vooral gericht is op de onbekeerden. Dat is echter niet zo. Een preek kan vooral gericht zijn op Gods volk maar alsnog separerend zijn (en wellicht is dat dan maar een paar minuten van de hele preek). Het valt mij altijd op dat er in BhP of HHK-preken meer aandacht is voor lessen voor Gods kinderen. De prediking is mijns inziens nog erg separerend. Toch krijg ik wel eens mee dat sommigen het separende element zouden missen. De vraag is of ze dat echt missen, of dat we gewoon gewend zijn aan preken voor onbekeerden en bij een andere preekstijl maar moeilijk kunnen wennen.

Wellicht een definitie-kwestie maar ik vind de prediking in de zgn rechterflank meer separerend en in de linkerflank meer appéllerend. In de linkerflank meer beroep doet op het geloven en toebetrouwen. In de rechterflank meer op de weg van Gods kinderen en rechtvaardigmaking.

Ik denk dat Petrus het goed deed. Petrus confronteerde zijn hoorders met de realiteit van hun zonde en schuld. Hij wees hen erop dat ze Jezus, de Messias, hadden verworpen en gedood, hoewel Hij door God was gezonden om hen te redden. Als dat element duidelijk is in een preek, dan heb ben je aardig separerend bezig. Petrus riep hen op om zich af te keren van hun zonden en zich te laten dopen in de naam van Jezus Christus, om vergeving van zonden te ontvangen en de gave van de Heilige Geest te ontvangen.

Paulus had ook separerende elementen in zijn preek, namelijk de confrontatie met de onwetendheid en de verkeerde aanbidding van de Atheners. Dat was een belangrijk onderdeel van de preek van Paulus op de Aeropagus. Door deze confrontatie met de onwetendheid en de verkeerde aanbidding van de Atheners, scheidde Paulus hen als het ware af van hun afgoden en zette hen aan tot berouw en bekering. Hij verkondigde vervolgens het evangelie van Jezus Christus en legde uit dat Jezus de enige weg is naar de ware kennis van God en het eeuwige leven.

Ik denk dat dit het model is voor de preken die gepreekt zouden moeten worden. Wat jullie separeren noemen is dat wel een Bijbelse separeren? Wat bedoelen jullie eigenlijk.

Je verwoordt hoe het zou moeten zijn. Maar het benoemen van separerende prediking vandaag de dag is ontstaan uit de angst dat de mensen de kleine lettertjes niet lezen. Stel je voor dat de meeste kerkgangers naar het avondmaal zouden gaan.

[MGG]

De definitie van Maanenschijn vind ik mooi beschreven.

Het probleem is echter dat dat sommigen separerende prediking gelijk stellen aan prediking die vooral gericht is op de onbekeerden. Dat is echter niet zo. Een preek kan vooral gericht zijn op Gods volk maar alsnog separerend zijn (en wellicht is dat dan maar een paar minuten van de hele preek). Het valt mij altijd op dat er in BhP of HHK-preken meer aandacht is voor lessen voor Gods kinderen. De prediking is mijns inziens nog erg separerend. Toch krijg ik wel eens mee dat sommigen het separende element zouden missen. De vraag is of ze dat echt missen, of dat we gewoon gewend zijn aan preken voor onbekeerden en bij een andere preekstijl maar moeilijk kunnen wennen.

Wellicht een definitie-kwestie maar ik vind de prediking in de zgn rechterflank meer separerend en in de linkerflank meer appéllerend. In de linkerflank meer beroep doet op het geloven en toebetrouwen. In de rechterflank meer op de weg van Gods kinderen en rechtvaardigmaking.

Ik denk dat Petrus het goed deed. Petrus confronteerde zijn hoorders met de realiteit van hun zonde en schuld. Hij wees hen erop dat ze Jezus, de Messias, hadden verworpen en gedood, hoewel Hij door God was gezonden om hen te redden. Als dat element duidelijk is in een preek, dan heb ben je aardig separerend bezig. Petrus riep hen op om zich af te keren van hun zonden en zich te laten dopen in de naam van Jezus Christus, om vergeving van zonden te ontvangen en de gave van de Heilige Geest te ontvangen.

Paulus had ook separerende elementen in zijn preek, namelijk de confrontatie met de onwetendheid en de verkeerde aanbidding van de Atheners. Dat was een belangrijk onderdeel van de preek van Paulus op de Aeropagus. Door deze confrontatie met de onwetendheid en de verkeerde aanbidding van de Atheners, scheidde Paulus hen als het ware af van hun afgoden en zette hen aan tot berouw en bekering. Hij verkondigde vervolgens het evangelie van Jezus Christus en legde uit dat Jezus de enige weg is naar de ware kennis van God en het eeuwige leven.

Ik denk dat dit het model is voor de preken die gepreekt zouden moeten worden. Wat jullie separeren noemen is dat wel een Bijbelse separeren? Wat bedoelen jullie eigenlijk.

Je verwoordt hoe het zou moeten zijn. Maar het benoemen van separerende prediking vandaag de dag is ontstaan uit de angst dat de mensen de kleine lettertjes niet lezen. Stel je voor dat de meeste kerkgangers naar het avondmaal zouden gaan.

Heb je hier bewijs voor of is dit weer een ongefundeerde beschuldiging?
Ik heb te doen met je felheid waarmee je een kruistocht lijkt te voeren tegen een type prediking die jou niet bevalt. Ben je door een gebeurtenis verbitterd?

[Cyrillus]

Wellicht een definitie-kwestie maar ik vind de prediking in de zgn rechterflank meer separerend en in de linkerflank meer appéllerend. In de linkerflank meer beroep doet op het geloven en toebetrouwen. In de rechterflank meer op de weg van Gods kinderen en rechtvaardigmaking.

Ik denk dat Petrus het goed deed. Petrus confronteerde zijn hoorders met de realiteit van hun zonde en schuld. Hij wees hen erop dat ze Jezus, de Messias, hadden verworpen en gedood, hoewel Hij door God was gezonden om hen te redden. Als dat element duidelijk is in een preek, dan heb ben je aardig separerend bezig. Petrus riep hen op om zich af te keren van hun zonden en zich te laten dopen in de naam van Jezus Christus, om vergeving van zonden te ontvangen en de gave van de Heilige Geest te ontvangen.

Paulus had ook separerende elementen in zijn preek, namelijk de confrontatie met de onwetendheid en de verkeerde aanbidding van de Atheners. Dat was een belangrijk onderdeel van de preek van Paulus op de Aeropagus. Door deze confrontatie met de onwetendheid en de verkeerde aanbidding van de Atheners, scheidde Paulus hen als het ware af van hun afgoden en zette hen aan tot berouw en bekering. Hij verkondigde vervolgens het evangelie van Jezus Christus en legde uit dat Jezus de enige weg is naar de ware kennis van God en het eeuwige leven.

Ik denk dat dit het model is voor de preken die gepreekt zouden moeten worden. Wat jullie separeren noemen is dat wel een Bijbelse separeren? Wat bedoelen jullie eigenlijk.

Je verwoordt hoe het zou moeten zijn. Maar het benoemen van separerende prediking vandaag de dag is ontstaan uit de angst dat de mensen de kleine lettertjes niet lezen. Stel je voor dat de meeste kerkgangers naar het avondmaal zouden gaan.

Heb je hier bewijs voor of is dit weer een ongefundeerde beschuldiging?
Ik heb te doen met je felheid waarmee je een kruistocht lijkt te voeren tegen een type prediking die jou niet bevalt. Ben je door een gebeurtenis verbitterd?

Jouw beschuldiging van ongefundeerd mist zelf elke fundering. Maar ik wil best wat noemen: https://www.ichthusboekhandel.nl/978903 ... prediking/: "Onder de prediking moet elke kerkganger horen hoe het met hem gesteld is op reis naar de eeuwigheid. Hij moet horen aan welke kant van de scheidslijn hij staat. Als dit separerende karakter van de prediking achterwege blijft, dreigt een verondersteld geloof het gevoel van de noodzaak van de wedergeboorte uit de harten weg te nemen." Kortom: uit angst voor een verondersteld geloof.

[pierre27]

De definitie van Maanenschijn vind ik mooi beschreven.

Het probleem is echter dat dat sommigen separerende prediking gelijk stellen aan prediking die vooral gericht is op de onbekeerden. Dat is echter niet zo. Een preek kan vooral gericht zijn op Gods volk maar alsnog separerend zijn (en wellicht is dat dan maar een paar minuten van de hele preek). Het valt mij altijd op dat er in BhP of HHK-preken meer aandacht is voor lessen voor Gods kinderen. De prediking is mijns inziens nog erg separerend. Toch krijg ik wel eens mee dat sommigen het separende element zouden missen. De vraag is of ze dat echt missen, of dat we gewoon gewend zijn aan preken voor onbekeerden en bij een andere preekstijl maar moeilijk kunnen wennen.

Wellicht een definitie-kwestie maar ik vind de prediking in de zgn rechterflank meer separerend en in de linkerflank meer appéllerend. In de linkerflank meer beroep doet op het geloven en toebetrouwen. In de rechterflank meer op de weg van Gods kinderen en rechtvaardigmaking.

Ik denk dat Petrus het goed deed. Petrus confronteerde zijn hoorders met de realiteit van hun zonde en schuld. Hij wees hen erop dat ze Jezus, de Messias, hadden verworpen en gedood, hoewel Hij door God was gezonden om hen te redden. Als dat element duidelijk is in een preek, dan heb ben je aardig separerend bezig. Petrus riep hen op om zich af te keren van hun zonden en zich te laten dopen in de naam van Jezus Christus, om vergeving van zonden te ontvangen en de gave van de Heilige Geest te ontvangen.

Paulus had ook separerende elementen in zijn preek, namelijk de confrontatie met de onwetendheid en de verkeerde aanbidding van de Atheners. Dat was een belangrijk onderdeel van de preek van Paulus op de Aeropagus. Door deze confrontatie met de onwetendheid en de verkeerde aanbidding van de Atheners, scheidde Paulus hen als het ware af van hun afgoden en zette hen aan tot berouw en bekering. Hij verkondigde vervolgens het evangelie van Jezus Christus en legde uit dat Jezus de enige weg is naar de ware kennis van God en het eeuwige leven.

Ik denk dat dit het model is voor de preken die gepreekt zouden moeten worden. Wat jullie separeren noemen is dat wel een Bijbelse separeren? Wat bedoelen jullie eigenlijk.

Je verwoordt hoe het zou moeten zijn. Maar het benoemen van separerende prediking vandaag de dag is ontstaan uit de angst dat de mensen de kleine lettertjes niet lezen. Stel je voor dat de meeste kerkgangers naar het avondmaal zouden gaan.

Terechte angst maar soms een verkeerde oplossing.

[MGG]

Ik denk dat Petrus het goed deed. Petrus confronteerde zijn hoorders met de realiteit van hun zonde en schuld. Hij wees hen erop dat ze Jezus, de Messias, hadden verworpen en gedood, hoewel Hij door God was gezonden om hen te redden. Als dat element duidelijk is in een preek, dan heb ben je aardig separerend bezig. Petrus riep hen op om zich af te keren van hun zonden en zich te laten dopen in de naam van Jezus Christus, om vergeving van zonden te ontvangen en de gave van de Heilige Geest te ontvangen.

Paulus had ook separerende elementen in zijn preek, namelijk de confrontatie met de onwetendheid en de verkeerde aanbidding van de Atheners. Dat was een belangrijk onderdeel van de preek van Paulus op de Aeropagus. Door deze confrontatie met de onwetendheid en de verkeerde aanbidding van de Atheners, scheidde Paulus hen als het ware af van hun afgoden en zette hen aan tot berouw en bekering. Hij verkondigde vervolgens het evangelie van Jezus Christus en legde uit dat Jezus de enige weg is naar de ware kennis van God en het eeuwige leven.

Ik denk dat dit het model is voor de preken die gepreekt zouden moeten worden. Wat jullie separeren noemen is dat wel een Bijbelse separeren? Wat bedoelen jullie eigenlijk.

Je verwoordt hoe het zou moeten zijn. Maar het benoemen van separerende prediking vandaag de dag is ontstaan uit de angst dat de mensen de kleine lettertjes niet lezen. Stel je voor dat de meeste kerkgangers naar het avondmaal zouden gaan.

Heb je hier bewijs voor of is dit weer een ongefundeerde beschuldiging?
Ik heb te doen met je felheid waarmee je een kruistocht lijkt te voeren tegen een type prediking die jou niet bevalt. Ben je door een gebeurtenis verbitterd?

Jouw beschuldiging van ongefundeerd mist zelf elke fundering. Maar ik wil best wat noemen: https://www.ichthusboekhandel.nl/978903 ... prediking/: "Onder de prediking moet elke kerkganger horen hoe het met hem gesteld is op reis naar de eeuwigheid. Hij moet horen aan welke kant van de scheidslijn hij staat. Als dit separerende karakter van de prediking achterwege blijft, dreigt een verondersteld geloof het gevoel van de noodzaak van de wedergeboorte uit de harten weg te nemen." Kortom: uit angst voor een verondersteld geloof.

Dat zijn geen kleine lettertjes. Jezus separeerde ook in zijn preken. Het lijkt mij logisch dat Zijn knechten dat ook doen.

[Cyrillus]

Je verwoordt hoe het zou moeten zijn. Maar het benoemen van separerende prediking vandaag de dag is ontstaan uit de angst dat de mensen de kleine lettertjes niet lezen. Stel je voor dat de meeste kerkgangers naar het avondmaal zouden gaan.

Heb je hier bewijs voor of is dit weer een ongefundeerde beschuldiging?
Ik heb te doen met je felheid waarmee je een kruistocht lijkt te voeren tegen een type prediking die jou niet bevalt. Ben je door een gebeurtenis verbitterd?

Jouw beschuldiging van ongefundeerd mist zelf elke fundering. Maar ik wil best wat noemen: https://www.ichthusboekhandel.nl/978903 ... prediking/: "Onder de prediking moet elke kerkganger horen hoe het met hem gesteld is op reis naar de eeuwigheid. Hij moet horen aan welke kant van de scheidslijn hij staat. Als dit separerende karakter van de prediking achterwege blijft, dreigt een verondersteld geloof het gevoel van de noodzaak van de wedergeboorte uit de harten weg te nemen." Kortom: uit angst voor een verondersteld geloof.

Dat zijn geen kleine lettertjes. Jezus separeerde ook in zijn preken. Het lijkt mij logisch dat Zijn knechten dat ook doen.

Het gaat om de juiste wijze van separeren. Tegenwoordig gaat dit niet zelden gepaard met kleine letters. Al eerder is door iemand genoemd het opvallende verschil in karakter in prediking tussen rechter en linkerflank.

[Mannetje]

Jouw beschuldiging van ongefundeerd mist zelf elke fundering. Maar ik wil best wat noemen: https://www.ichthusboekhandel.nl/978903 ... prediking/: "Onder de prediking moet elke kerkganger horen hoe het met hem gesteld is op reis naar de eeuwigheid. Hij moet horen aan welke kant van de scheidslijn hij staat. Als dit separerende karakter van de prediking achterwege blijft, dreigt een verondersteld geloof het gevoel van de noodzaak van de wedergeboorte uit de harten weg te nemen." Kortom: uit angst voor een verondersteld geloof.

Een dreiging zien is niet hetzelfde als angstig zijn.

[Bertiel]

is die dreiging reëel in de gemeentes waar dit het meeste klinkt?

[Mannetje]

Daar wordt gewaarschuwd tegen de dreiging, en blijkbaar mag dat zijn vruchten afwerpen.
Is het altijd terecht? Gebeurt het altijd op de juiste wijze? Tweemaal nee.
Maar in de praktijk zie wel gebeuren dat als de waarschuwing voor oppervlakkigheid ontbreekt, de oppervlakkigheid toeneemt.

[Cyrillus]

Jouw beschuldiging van ongefundeerd mist zelf elke fundering. Maar ik wil best wat noemen: https://www.ichthusboekhandel.nl/978903 ... prediking/: "Onder de prediking moet elke kerkganger horen hoe het met hem gesteld is op reis naar de eeuwigheid. Hij moet horen aan welke kant van de scheidslijn hij staat. Als dit separerende karakter van de prediking achterwege blijft, dreigt een verondersteld geloof het gevoel van de noodzaak van de wedergeboorte uit de harten weg te nemen." Kortom: uit angst voor een verondersteld geloof.

Een dreiging zien is niet hetzelfde als angstig zijn.

De krampachtigheid in de reacties op een ruime prediking zegt genoeg hoor.

[Mannetje]

Jouw beschuldiging van ongefundeerd mist zelf elke fundering. Maar ik wil best wat noemen: https://www.ichthusboekhandel.nl/978903 ... prediking/: "Onder de prediking moet elke kerkganger horen hoe het met hem gesteld is op reis naar de eeuwigheid. Hij moet horen aan welke kant van de scheidslijn hij staat. Als dit separerende karakter van de prediking achterwege blijft, dreigt een verondersteld geloof het gevoel van de noodzaak van de wedergeboorte uit de harten weg te nemen." Kortom: uit angst voor een verondersteld geloof.

Een dreiging zien is niet hetzelfde als angstig zijn.

De krampachtigheid in de reacties op een ruime prediking zegt genoeg hoor.

Oneliners zeggen weinig.

[Cyrillus]

Jouw beschuldiging van ongefundeerd mist zelf elke fundering. Maar ik wil best wat noemen: https://www.ichthusboekhandel.nl/978903 ... prediking/: "Onder de prediking moet elke kerkganger horen hoe het met hem gesteld is op reis naar de eeuwigheid. Hij moet horen aan welke kant van de scheidslijn hij staat. Als dit separerende karakter van de prediking achterwege blijft, dreigt een verondersteld geloof het gevoel van de noodzaak van de wedergeboorte uit de harten weg te nemen." Kortom: uit angst voor een verondersteld geloof.

Een dreiging zien is niet hetzelfde als angstig zijn.

De krampachtigheid in de reacties op een ruime prediking zegt genoeg hoor.

Oneliners zeggen weinig.

Wees dan maar blij dat ik op jouw oneliner van zonet ingegaan ben.

[Mannetje]

Een dreiging zien is niet hetzelfde als angstig zijn.

De krampachtigheid in de reacties op een ruime prediking zegt genoeg hoor.

Oneliners zeggen weinig.

Wees dan maar blij dat ik op jouw oneliner van zonet ingegaan ben.

Ik voel me zeer vereerd dat je het nu opnieuw doet.

[Maanenschijn]

Kom jongelui, weer naar het onderwerp .

Is separerende prediking per definitie niet ruim?

Tuurlijk wel. Separatie betekent afzonderen, verschillend.

Separerend preken betekent dus de afzonderlijke zaken benoemen, aanwijzen. Een prediking die niet separerend is, is per definitie niet ruim: als Christus niet gepreekt wordt mist er een onderdeel en wordt het eenzijdig. Eenzijdige prediking is niet separerend, eenzijdigheid heeft namelijk het kenmerk dat de verschillende zaken niet aan bod komen.

[Erskinees]

Precies. Separerende prediking wil zeggen dat er onderscheid wordt gemaakt.

Voor sommigen is de term separerende prediking echter breder geworden. Dan dienen er ook gangen verklaard te worden, mag het niet te ruim zijn en is een prediking vooral gericht op de onbekeerden. Je mag van mij best van een bepaalde soort prediking houden, maar separerend is daarvoor niet de juiste term.