Een topic over Hervormingsdag mag niet ontbreken vandaag.

1
Een vaste burg is onze God,
een toevlucht voor de zijnen!
Al drukt het leed, al dreigt het lot,
Hij doet zijn hulp verschijnen!
De vijand rukt vast aan
met opgestoken vaan;
hij draagt zijn rusting nog
van gruwel en bedrog,
maar zal als kaf verdwijnen!

2
Geen aardse macht begeren wij,
die gaat welras verloren.
Ons staat de sterke Held ter zij,
die God ons heeft verkoren.
Vraagt gij zijn naam? Zo weet,
dat Hij de Christus heet,
Gods eengeboren Zoon,
verwinnaar op de troon:
de zeeg' is ons beschoren!

3
En grimd' ook d' open hel ons aan
met al haar duizendtallen,
toch zal geen vrees ons nederslaan,
toch doen wij 't krijgslied schallen.
Hoe ook de satan woedt,
wij staan hem voet voor voet,
wij tarten zijn geweld;
zijn vonnis is geveld:
een woord reeds doet hem vallen!

4
Gods woord houdt stand in eeuwigheid
en zal geen duimbreed wijken.
Beef, satan! Hij, die ons geleidt,
zal u de vaan doen strijken!
Delf vrouw en kind'ren 't graf,
neem goed en bloed ons af,
het brengt u geen gewin:
wij gaan ten hemel in
en erven koninkrijken!

Dichter bij de oorspronkelijke tekst van Luther blijft de berijming van ds. Hans Mudde, Weerklank 234

1 Een vaste burcht is onze God,
een wal die zich kan weren.
Hij helpt en redt uit alle nood
waarin wij nu verkeren.
De aartsvijand begaat
het gruwelijke kwaad,
zijn wapentuig en kracht
is list en overmacht:
nergens is zijns gelijke.

2 Met onze macht is ’t niets gedaan
wij zijn al gauw verloren.
Er strijdt voor ons de juiste Man
door God zelf uitverkoren.
Vraag jij zijn naam? Zo weet
dat Hij de Christus heet
de Here Zebaoth
er is geen ander God,
het veld moet Hij behouden.

3 Werd heel de aard’ één duivelshol
en wilden z’ ons verslinden
wij vrezen niet en houden vol:
wij zullen uitkomst vinden.
De heerser van de tijd
hoe bitter hij ook strijdt
zijn doen raakt ons niet echt
zijn vonnis is beslecht
één woordje kan hem vellen.

4 Het Woord moeten ze laten staan,
hun opzet zal niet slagen.
Hij gaat in onze strijd vooraan,
geeft ons zijn Geest en gaven
Al nemen zij ons bloed,
vrouw, kind en eer en goed,
laat gaan hun razernij
zij winnen er niets bij
Gods Rijk blijft ons behouden.

Hendrikus schreef:Dichter bij de oorspronkelijke tekst van Luther blijft de berijming van ds. Hans Mudde, Weerklank 234

1 Een vaste burcht is onze God,
een wal die zich kan weren.
Hij helpt en redt uit alle nood
waarin wij nu verkeren.
De aartsvijand begaat
het gruwelijke kwaad,
zijn wapentuig en kracht
is list en overmacht:
nergens is zijns gelijke.

2 Met onze macht is ’t niets gedaan
wij zijn al gauw verloren.
Er strijdt voor ons de juiste Man
door God zelf uitverkoren.
Vraag jij zijn naam? Zo weet
dat Hij de Christus heet
de Here Zebaoth
er is geen ander God,
het veld moet Hij behouden.

3 Werd heel de aard’ één duivelshol
en wilden z’ ons verslinden
wij vrezen niet en houden vol:
wij zullen uitkomst vinden.
De heerser van de tijd
hoe bitter hij ook strijdt
zijn doen raakt ons niet echt
zijn vonnis is beslecht
één woordje kan hem vellen.

4 Het Woord moeten ze laten staan,
hun opzet zal niet slagen.
Hij gaat in onze strijd vooraan,
geeft ons zijn Geest en gaven
Al nemen zij ons bloed,
vrouw, kind en eer en goed,
laat gaan hun razernij
zij winnen er niets bij
Gods Rijk blijft ons behouden.

Ik vind deze niet beter in ritme, vrouw, kinf en eer en goed, id echt lelijk.

samanthi schreef: Ik vind deze niet beter in ritme, vrouw, kinf en eer en goed, id echt lelijk.

Qua ritme is de tekst van Mudde niet beter of slechter dan de oude. Beide worden trouwens op de niet-ritmische versie van de melodie gezongen, terwijl het origineel van Luther juist zéér ritmisch is.

Luther schreef:Nehmen sie den Leib,
Gut, Ehr, Kind und Weib

Dit is de oorspronkelijke tekst. Mag jij kiezen wie er dichter bij het origineel is gebleven.

...

Hendrikus schreef:

samanthi schreef: Ik vind deze niet beter in ritme, vrouw, kinf en eer en goed, id echt lelijk.

Qua ritme is de tekst van Mudde niet beter of slechter dan de oude. Beide worden trouwens op de niet-ritmische versie van de melodie gezongen, terwijl het origineel van Luther juist zéér ritmisch is.

Luther schreef:Nehmen sie den Leib,
Gut, Ehr, Kind und Weib

Dit is de oorspronkelijke tekst. Mag jij kiezen wie er dichter bij het origineel is gebleven.

Oké ik geef me over, misschien is het gewenning.

Hendrikus schreef:Dichter bij de oorspronkelijke tekst van Luther blijft de berijming van ds. Hans Mudde, Weerklank 234

1 Een vaste burcht is onze God,
een wal die zich kan weren.
Hij helpt en redt uit alle nood
waarin wij nu verkeren.
De aartsvijand begaat
het gruwelijke kwaad,
zijn wapentuig en kracht
is list en overmacht:
nergens is zijns gelijke.

2 Met onze macht is ’t niets gedaan
wij zijn al gauw verloren.
Er strijdt voor ons de juiste Man
door God zelf uitverkoren.
Vraag jij zijn naam? Zo weet
dat Hij de Christus heet
de Here Zebaoth
er is geen ander God,
het veld moet Hij behouden.

3 Werd heel de aard’ één duivelshol
en wilden z’ ons verslinden
wij vrezen niet en houden vol:
wij zullen uitkomst vinden.
De heerser van de tijd
hoe bitter hij ook strijdt
zijn doen raakt ons niet echt
zijn vonnis is beslecht
één woordje kan hem vellen.

4 Het Woord moeten ze laten staan,
hun opzet zal niet slagen.
Hij gaat in onze strijd vooraan,
geeft ons zijn Geest en gaven
Al nemen zij ons bloed,
vrouw, kind en eer en goed,
laat gaan hun razernij
zij winnen er niets bij
Gods Rijk blijft ons behouden.

Deze versie lijkt me dichter bij de Duitse tekst te staan, althans op het eerste gezicht.

Ik ben benieuwd wat Mark Rutte te zeggen heeft.

DDD schreef:Ik ben benieuwd wat Mark Rutte te zeggen heeft.

??

Geloofszekerheid

We herdenken vandaag Luther, die worstelde met de vraag hoe hij genade kon vinden in de ogen van God. Hoe dieper hij zocht in zichzelf, hoe meer redenen hij vond waarom God hem zou kunnen en moeten verwerpen.

Luther herontdekte de genade; dat ten diepste het niet ónze bijdragen zijn die ons redden, maar dat onze redding Gods vrije gave is.

Hoewel Luther ook daarna aanvechtingen kende, bleef hij vast geloven in Gods liefde voor zondaren en wees hij anderen daar ook op: kijk altijd omhoog.

Het feit dat de genade van God komt, bevrijdde Luther van de onzekerheid. Niet langer hoefde hij meer zijn eigen deugden te tellen; omdat de genade van God zo groot is.

Vandaag lees je dit op een forum waar velen onderdeel uit maken van kerken waar geloofsonzekerheid de norm is. Waar men het wel met Luther eens is dat de eigen werken niet meer tellen, maar waar men evengoed niet persoonlijk zeker is van de genade van God.

Vandaag de dag heerst er een geloofsonzekerheid waar Luther evenzeer aan onderdoor zou zijn gegaan als onder de onzekerheid van zalig worden door werken alleen.

God was voor Luther een afstandelijke, toornige God. Velen vandaag ervaren Hem net zó, maar waar Luther aanvankelijk nog probeerde om zich door werken aanvaardbaar te maken voor God, zijn wij inmiddels een stap verder. Wij houden diep in ons hart God verantwoordelijk voor het feit dat we onbekeerlijk zijn. De reformatie heeft ons daarvoor zelfs de juiste leerstellingen aangereikt. Leerstellingen die tóén bevrijdend werkten, maar die we nu misbruiken tot onze eigen schade. En hoeveel leerstellingen hebben in de 500 jaar sinds de reformatie niet bedacht die we op dezelfde manier kunnen misbruiken?

Luther, als verloren zoon, probeerde bij zijn teruggaan naar de Vader zich zo aantrekkelijk mogelijk te maken. Wij blijven in het verre, vreemde land, en doen niet eens moeite meer.

De Vader stond op de uitkijk. Luther ontdekte dat zijn eigen bijdrage onnodig was, niets waard zelfs, vergeleken met de open armen van de Vader. De liefde van God doet alles verbleken.

En wij, die in het verre land blijven, zouden er goed aan doen om ons af te vragen of Luthers worsteling eigenlijk wel onze worsteling is. Of Luther iets van zijn strijd zou herkennen in ons.

Waarschijnlijk niet.

De reformatie heeft voor ons nauwelijks betekenis, het is verworden tot een excuus.

Wij hadden beter Rooms kunnen blijven. Dan hadden we tenminste nog iets geprobeerd, ons best gedaan.

Maar misschien wordt het morgen - Zondag! - beter.

Geytenbeekje schreef:

DDD schreef:Ik ben benieuwd wat Mark Rutte te zeggen heeft.

??

Hij hield de Protestantse lezing. Ik vond het een prima verhaal. Niet heel diepgravend, maar duidelijk bijbels georienteerd. Het commentaar van de kerkmensen achteraf vond ik niet zo geweldig, met uitzondering van het eerste punt. Deze mevrouw benadrukte dat wij God en mensen liefhebben omdat God ons eerst heeft liefgehad. Maar de op zich begrijpelijke reacties over de afbraak van onze sociale rechtsstaat vond ik erg politiek, terwijl Rutte daar juist buiten blijft en ook als persoon heel duidelijk laat zien hoe hij vindt dat een verantwoordelijke burger zich moet gedragen.

-DIA- schreef:

Hendrikus schreef:Dichter bij de oorspronkelijke tekst van Luther blijft de berijming van ds. Hans Mudde, Weerklank 234

1 Een vaste burcht is onze God,
een wal die zich kan weren.

Deze versie lijkt me dichter bij de Duitse tekst te staan, althans op het eerste gezicht.

Dat lijkt niet alleen zo, dat ís zo.
En aangezien we toch graag zo dicht mogelijk bij de grondtekst willen blijven...

Ik bedacht gistermorgen, te laat dus, dat het mooi geweest zou zijn als alle kerkgangers dit prachtige lied zouden zingen, na het uitgaan van de dienst. Dus buiten, op het plein of de stoep voor de kerk.
Maar het zou wel verstandig zijn om vooraf dit even te melden aan de omwonenden, d.m.v. een briefje in de bus.

Mede n.a.v. de column in het Terdege, dat de schrijver plots een vrouw hoort zingen.
Je weet nooit wie je hiermee raakt. Daar zou weleens iets bijzonders van kunnen uitgaan.
Zingen verbindt soms meer dan gesproken woorden.
Mijn buurvrouw wandelt veel en ze bekende me eens dat ze op zondagavond richting de oude kerk loopt, waar een avonddienst is, omdat de mensen daar zo mooi zingen.
Dan blijft ze luisteren.
Ze is onkerkelijk.

https://www.rd.nl/kerk-religie/luther-d ... -1.1709159

Bijzonder om een Roomse pastoor zo positief te horen spreken over Dr. M. Luther.

J.C. Philpot schreef:https://www.rd.nl/kerk-religie/luther-d ... -1.1709159

Bijzonder om een Roomse pastoor zo positief te horen spreken over Dr. M. Luther.

pastoor Jürgen Bischoff schreef: „Kenmerkend was dat de evangelische christenen eens per maand dienst hielden in de rooms-katholieke kerk, omdat ze geen eigen kerkgebouw hadden. De overige zondagen kwamen ze samen in een huiskamer of in het gebouw van een evangelische kerk in een buurdorp. Deze mensen hadden andere gebruiken en vierden voor een deel andere kerkelijke feesten, maar we beschouwden hen als medechristenen.”

En dan te bedenken dat er in onze gemeenten mensen zijn die de rooms-katholieken niet als christelijk zien...