Ruth, reeds een kind van God aan de grens van Moab?

[Forummer]

Is dit heel belangrijk om te weten ?
Zo nee laten we dan ook niet speculeren het gaat over het moreel van het verhaal in zijn geheel en de lessen maar bovenal wat Christus heeft gedaan voor Zijn volk.

Het kan wel heel belangrijk zijn om het verschil te kunnen zien tussen de lessen die erin zijn en de lessen die eringelegd worden

Verkeerde uitleg leidt tot dwaling en verwarring.

[Valcke]

In de SV staat het woordje 'is' er niet bij. 1:16: "Maar Ruth zeide: Val mij niet tegen, dat ik u zou verlaten, om van achter u weder te keren; want waar gij zult heengaan, zal ik ook heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten; uw volk is mijn volk, en uw God mijn God"

Ik heb het ooit zo horen uitleggen dat Ruth hier nog niet durfde te zeggen Uw God is mijn God. Ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe dat in de grondtaal staat en of deze uitleg grond heeft.

Zoals Samanthi terecht zegt staat het woordje ‘is’ niet in de grondtekst, op geen van beide plaatsen. Dat is heel normaal in het Hebreeuws. Het werkwoord mag in het Nederlands zonder meer worden toegevoegd, en dat geldt voor beide plaatsen. De Statenvertalers voegden het één keer toe, maar dit woordje ‘is’ in de SV heeft betrekking op beide plaatsen volgens het taaleigen van het Nederlands.

Ik heb zo’n dwaze uitleg nooit gehoord en degene die dit als serieus zo uitlegt, zou zich diep moeten schamen.

Ruth doet belijdenis van haar geloof op de grens van Moab en Israël. Laten we niet menen dat we daar iets aan moeten afdoen. Het boek Ruth is geen bekeringsgeschiedenis.

Wel mogen we Boaz als losser zien als een type van Christus, maar dat staat los van de geestelijke leidingen met Ruth. Er was ook nog een andere losser die naderbij was; dat is een type van de wet. Maar we zien ook dat Ruth die losser die naderbij was, niet eens kende; er wordt niets van beschreven. Dat alleen toont al aan dat de vermenging van typologie met de geestelijke leiding van Ruth nergens op gegrond is.

Ik noemde eerder al dat Jozua ook een type is van Christus als opvolger van Mozes. Maar dat heeft niets te maken met de geestelijke staat van de Israëlieten die het land wel of niet samen met Jozua binnengingen. Zo moeten we ook Boaz niet koppelen aan de geestelijke leiding van Ruth. Hij was haar aardse bruidegom, niet haar hemelse.

[CvdW]

Het is voor mij verwarrend.
Hoe leren ze het binnen de GG? In verleden heb ik daar preken over gehoord waar ik twijfels bij had.

[John Galt]

In een ander topic hadden we het over de stad Zoar als type van Christus. Dat kan alleen als je het heel oppervlakkig beziet: Er is sprake van verlossing van de ondergang, dat kan alleen door Christus. Maar ga er niet op doorredeneren, want Lots vrouw was al in Zoar toen zij omkeek. Dat zou inhouden dat je in Christus bent en toch verloren kan gaan.
Wat sommige mensen "diepgang" noemen in de prediking, is vaak eindeloos doorredeneren en idem fantaseren op een beeld. Ik meen dat de Bijbel duidelijk genoeg is over de weg naar God toe, dan hoeven we neit van elke geschiedenis een bekeringsweg te maken.

[Adagio]

In de inleiding op het boek Ruth staat: "Ruth is door een wonderlijke regering Gods getrouwd aan Boaz, en ... een moeder van onzen Heere en Zaligmaker JEZUS CHRISTUS, naar het vlees, tot een spiegel van Gods onbegrijpelijke genade, en een voorbeeld van de beroeping der heidenen tot de gemeenschap van onzen Heere CHRISTUS, het beloofde Zaad."

Over de geschiedenis van Lot bij Zoar leert de Heere Jezus in Lukas:
"Wie op den akker zijn zal, die kere desgelijks niet naar hetgeen dat achter is. Gedenkt aan de vrouw van Lot. Zo wie zijn leven zal zoeken te behouden, die zal het verliezen; en zo wie hetzelve zal verliezen, die zal het in het leven behouden."

[-DIA-]

In de inleiding op het boek Ruth staat: "Ruth is door een wonderlijke regering Gods getrouwd aan Boaz, en ... een moeder van onzen Heere en Zaligmaker JEZUS CHRISTUS, naar het vlees, tot een spiegel van Gods onbegrijpelijke genade, en een voorbeeld van de beroeping der heidenen tot de gemeenschap van onzen Heere CHRISTUS, het beloofde Zaad."

Over de geschiedenis van Lot bij Zoar leert de Heere Jezus in Lukas:
"Wie op den akker zijn zal, die kere desgelijks niet naar hetgeen dat achter is. Gedenkt aan de vrouw van Lot. Zo wie zijn leven zal zoeken te behouden, die zal het verliezen; en zo wie hetzelve zal verliezen, die zal het in het leven behouden."

En die en die hoorde ik zeggen: "Maar er zijn tegenwoordig ook andere vertalingen en... die hebben soms nieuwere inzichten. De wetenschap staat ook niet stil. Dit is voortschreidend inzicht"

[John Galt]

En dat is natuurlijk gewoon waar. Net als dat dominees nu een elektrische auto kunnen rijden waar Thomas Boston nog met paard en wagen uit preken ging, hebben we honderden jaren theologie extra. Daar hoef je niet van te schrikken, we hebben niet voor niets hersens gekregen.

[Valcke]

In de inleiding op het boek Ruth staat: "Ruth is door een wonderlijke regering Gods getrouwd aan Boaz, en ... een moeder van onzen Heere en Zaligmaker JEZUS CHRISTUS, naar het vlees, tot een spiegel van Gods onbegrijpelijke genade, en een voorbeeld van de beroeping der heidenen tot de gemeenschap van onzen Heere CHRISTUS, het beloofde Zaad."

Over de geschiedenis van Lot bij Zoar leert de Heere Jezus in Lukas:
"Wie op den akker zijn zal, die kere desgelijks niet naar hetgeen dat achter is. Gedenkt aan de vrouw van Lot. Zo wie zijn leven zal zoeken te behouden, die zal het verliezen; en zo wie hetzelve zal verliezen, die zal het in het leven behouden."

Dat zijn inderdaad de belangrijke lessen die we uit deze geschiedenissen dienen te trekken.

[moeder]

Als de Heere Ruth van van dood levend maakt en Zijn Liefde in haar hart uitstort, wordt de brug naar de wereld ( moab ) opgehaald. Dan krijgt zij een betrekking op Gods Woord, Gods volk, Gods dag, Gods instellingen. Dan gaat haar hart uit naar dat volk. Uw volk mijn volk. En naar de God van dat volk. Uw God mijn God. Het woordje 'is' kan ze er nog niet bij zeggen omdat ze nog niet bij dat volk is ingelijfd. Dat gebeurd pas bij het huwelijk met Boas.

[Erskinees]

Het woordje 'is' kan ze er nog niet bij zeggen omdat ze nog niet bij dat volk is ingelijfd. Dat gebeurd pas bij het huwelijk met Boas.

Lees je de discussie ook? Dit klopt namelijk niet, zie de post van Valcke.

[Valcke]

Het woordje 'is' kan ze er nog niet bij zeggen omdat ze nog niet bij dat volk is ingelijfd. Dat gebeurd pas bij het huwelijk met Boas.

Lees je de discussie ook? Dit klopt namelijk niet, zie de post van Valcke.

Wanneer de statenvertalers dit misbruik geweten hadden, hadden ze zeker wel beide keren 'is' ingevoegd. In het Hebreeuws staat 'is' er nóóit in zulke gevallen, omdat dat in het Hebreeuws niet nodig is. Maar de betekenis is gewoon: 'uw volk is mijn volk en uw God is mijn God'. De statenvertalers bedoelden dit ook precies op deze manier, maar ze vonden het gewoon niet nodig om 'is' te herhalen omdat dit vanzelf spreekt.

Wat ERG dat dit soort dingen kennelijk serieus op de preekstoel (?) gezegd worden! En dat er dan nog gevolgtrekkingen uit gemaakt worden ook. Dan zie je hoe nodig het is dat voorgangers op zijn minst enige kennis hebben van de grondtalen.

[Ambtenaar]

Wat ERG dat dit soort dingen kennelijk serieus op de preekstoel (?) gezegd worden! En dat er dan nog gevolgtrekkingen uit gemaakt worden ook. Dan zie je hoe nodig het is dat voorgangers op zijn minst enige kennis hebben van de grondtalen.

Tja, dat krijg je met gebrekkige opleidingen tot predikant.

[windorgel]

Het woordje 'is' kan ze er nog niet bij zeggen omdat ze nog niet bij dat volk is ingelijfd. Dat gebeurd pas bij het huwelijk met Boas.

Lees je de discussie ook? Dit klopt namelijk niet, zie de post van Valcke.

Wanneer de statenvertalers dit misbruik geweten hadden, hadden ze zeker wel beide keren 'is' ingevoegd. In het Hebreeuws staat 'is' er nóóit in zulke gevallen, omdat dat in het Hebreeuws niet nodig is. Maar de betekenis is gewoon: 'uw volk is mijn volk en uw God is mijn God'. De statenvertalers bedoelden dit ook precies op deze manier, maar ze vonden het gewoon niet nodig om 'is' te herhalen omdat dit vanzelf spreekt.

Wat ERG dat dit soort dingen kennelijk serieus op de preekstoel (?) gezegd worden! En dat er dan nog gevolgtrekkingen uit gemaakt worden ook. Dan zie je hoe nodig het is dat voorgangers op zijn minst enige kennis hebben van de grondtalen.

Ik heb deze uitleg en toepassing al vele malen gehoord in mijn leven, van verschillende predikanten...

[Valcke]

Luther had al in 1545: 'Dein Volk ist mein Volk und dein Gott ist mein Gott.'
De King James heeft 'shall be': 'zal zijn' (cursief=ingevoegd), maar ook dat betekent in de context niets anders.

[Valcke]

Het woordje 'is' kan ze er nog niet bij zeggen omdat ze nog niet bij dat volk is ingelijfd. Dat gebeurd pas bij het huwelijk met Boas.

Lees je de discussie ook? Dit klopt namelijk niet, zie de post van Valcke.

Wanneer de statenvertalers dit misbruik geweten hadden, hadden ze zeker wel beide keren 'is' ingevoegd. In het Hebreeuws staat 'is' er nóóit in zulke gevallen, omdat dat in het Hebreeuws niet nodig is. Maar de betekenis is gewoon: 'uw volk is mijn volk en uw God is mijn God'. De statenvertalers bedoelden dit ook precies op deze manier, maar ze vonden het gewoon niet nodig om 'is' te herhalen omdat dit vanzelf spreekt.

Wat ERG dat dit soort dingen kennelijk serieus op de preekstoel (?) gezegd worden! En dat er dan nog gevolgtrekkingen uit gemaakt worden ook. Dan zie je hoe nodig het is dat voorgangers op zijn minst enige kennis hebben van de grondtalen.

Ik heb deze uitleg en toepassing al vele malen gehoord in mijn leven, van verschillende predikanten...

Predikanten die ook de grondtalen geleerd hebben? Dat zou heel vreemd zijn.