Het welvaartschristendom is in ruime mate te vinden in de Reformatorische gezindte.
Soberheid wordt toch als iets vreemds gezien.
Ik zal direct zeggen, het zal wel aan mij liggen, maar ik kom zeer weinig Christelijke soberheid tegen.

Welvaart, rijkdom, dure kleding, veel geld...en wat al niet meer, het lijkt normaal te zijn voor veel mensen die zich Christelijk noemen.

Soberheid en matigheid, zijn voor heel wat mensen vieze woorden zo lijkt.

Rijkdom kan een verhindering vormen voor het ingaan in het Koninkrijk van God zo geeft de Heere Jezus aan.

Welvaartschristendom geaccepteerd/normaal voor veel Reformatorische Christenen:
1) Hoe zou dit komen?
2) Is hier bekering/anders denken niet hard nodig?
3) Staat u/sta jij wel eens stil bij matigheid en matig leven?

Galaten 5v22:
"Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid."

1 Timotheüs 2 vers 9:

“Desgelijks ook, dat de vrouwen in een eerbaar gewaad met schaamte en matigheid zichzelf versieren, niet in vlech­tingen of goud of paarlen of kostelijke kleding.”

1 Timotheüs 2 vers 15:

“Doch zij zal zalig worden in kinderen te baren, zo zij blijft in het geloof en liefde en heiligmaking met matig­heid.”

Titus 2 vers 5:

“Matig te zijn, kuis te zijn, het huis te bewaren, goed te zijn, hun eigen mannen onderdanig te zijn, opdat het Woord Gods niet gelasterd wordt.”

Titus 2 vers 6:

“Vermaan de jonge mannen insgelijks, dat zij matig zijn.”

Titus 2 vers 12:

“En de genade Gods onderwijst ons, dat wij de godde­loos­heid en de wereldse begeerlijkheden verzakende matig en rechtvaardig en godzalig leven zouden in deze tegenwoor­dige wereld.”

Titus 1 vers 6
"Indien iemand onberispelijk is, éner vrouwe man, gelovige kinderen hebbende, die niet te beschuldigen zijn van overdadigheid, of ongehoorzaam zijn."

Welvaartschristendom geaccepteerd/normaal voor veel Reformatorische Christenen:
1) Hoe zou dit komen?
2) Is hier bekering/anders denken niet hard nodig?
3) Staat u/sta jij wel eens stil bij matigheid en matig leven?

Welke plaats heeft het werk van de Heilige Geest in gebed en het persoonlijke geloof, maar ook breder binnen onze gemeenten en voor de wereld naar buiten?
Persoonlijk denk ik dat het antwoord op deze dubbele vraag een antwoord vormt op jouw vraag 1 en een aanzet voor vraag 2 geeft.

Hollander schreef:

Welvaartschristendom geaccepteerd/normaal voor veel Reformatorische Christenen:
1) Hoe zou dit komen?
2) Is hier bekering/anders denken niet hard nodig?
3) Staat u/sta jij wel eens stil bij matigheid en matig leven?

Welke plaats heeft het werk van de Heilige Geest in gebed en het persoonlijke geloof, maar ook breder binnen onze gemeenten en voor de wereld naar buiten?
Persoonlijk denk ik dat het antwoord op deze dubbele vraag een antwoord vormt op jouw vraag 1 en een aanzet voor vraag 2 geeft.

Misschien het verschil tussen levend christen zijnof kerklid

Johann Gottfried Walther schreef:Het welvaartschristendom is in ruime mate te vinden in de Reformatorische gezindte.

Ik vond het aangrijpend afgelopen week te lezen dat iemand in zijn pastorale praktijk tien zo niet honderdallen overtredingen heeft horen bekennen, maar dat daar nooit iemand was die leed aan geldgierigheid. Hij dacht dat het kwam doordat een ieder zichzelf altijd weet te rechtvaardigen met de opmerking dat er altijd anderen zijn in je naaste omgeving die nog meer hebben.

Geldgierigheid is niet hetzelfde als welvaart hebben.

samanthi schreef:

Hollander schreef:

Welvaartschristendom geaccepteerd/normaal voor veel Reformatorische Christenen:
1) Hoe zou dit komen?
2) Is hier bekering/anders denken niet hard nodig?
3) Staat u/sta jij wel eens stil bij matigheid en matig leven?

Welke plaats heeft het werk van de Heilige Geest in gebed en het persoonlijke geloof, maar ook breder binnen onze gemeenten en voor de wereld naar buiten?
Persoonlijk denk ik dat het antwoord op deze dubbele vraag een antwoord vormt op jouw vraag 1 en een aanzet voor vraag 2 geeft.

Misschien het verschil tussen levend christen zijn of kerklid

Een levend christen kan in sommige opzichten (ver) van zijn/haar plaats zijn. Dus als antwoord op jouw vraag: nee. Wel zou het m.i. zo moeten zijn. Geldgierigheid is niet voor niets de wortel van alle kwaad, ook bij mij.

Hollander schreef:

samanthi schreef:

Hollander schreef:

Welvaartschristendom geaccepteerd/normaal voor veel Reformatorische Christenen:
1) Hoe zou dit komen?
2) Is hier bekering/anders denken niet hard nodig?
3) Staat u/sta jij wel eens stil bij matigheid en matig leven?

Welke plaats heeft het werk van de Heilige Geest in gebed en het persoonlijke geloof, maar ook breder binnen onze gemeenten en voor de wereld naar buiten?
Persoonlijk denk ik dat het antwoord op deze dubbele vraag een antwoord vormt op jouw vraag 1 en een aanzet voor vraag 2 geeft.

Misschien het verschil tussen levend christen zijn of kerklid

Een levend christen kan in sommige opzichten (ver) van zijn/haar plaats zijn. Dus als antwoord op jouw vraag: nee. Wel zou het m.i. zo moeten zijn. Geldgierigheid is niet voor niets de wortel van alle kwaad, ook bij mij.

Ik denk echt dat het probleem veel dieper zit.

samanthi schreef:Ik denk echt dat het probleem veel dieper zit.

Vertel..

Dodo schreef:Geldgierigheid is niet hetzelfde als welvaart hebben.

Het is bijbelser om welvaart te delen dan om welvaart te hebben.

Hollander schreef:

samanthi schreef:Ik denk echt dat het probleem veel dieper zit.

Vertel..

Je kunt wel zeggen dat een kind van God van zijn plaats is of zo, maar we zijn gewoon zoveel comfort gewend, dat we er niet eens aan denken.
Geldgierigheid is niet speciaal welvaart christen zijn. Het is meer leven voor het hier en nu... alles bij de hand, geen moeilijkheden en niet afhankelijk van de lVader, maar alles zelf in de hand hebben.

Verder de opmerking van @Herman.

samanthi schreef:

Hollander schreef:

samanthi schreef:Ik denk echt dat het probleem veel dieper zit.

Vertel..

Je kunt wel zeggen dat een kind van God van zijn plaats is of zo, maar we zijn gewoon zoveel comfort gewend, dat we er niet eens aan denken.
Geldgierigheid is niet speciaal welvaart christen zijn. Het is meer leven voor het hier en nu... alles bij de hand, geen moeilijkheden en niet afhankelijk van de lVader, maar alles zelf in de hand hebben.

Verder de opmerking van @Herman.

Exact waar ik op wijs dus: de plaats van de Heilige Geest in het leven.

Johann Gottfried Walther schreef:Het welvaartschristendom is in ruime mate te vinden in de Reformatorische gezindte.
Soberheid wordt toch als iets vreemds gezien.
Ik zal direct zeggen, het zal wel aan mij liggen, maar ik kom zeer weinig Christelijke soberheid tegen.

Welvaart, rijkdom, dure kleding, veel geld...en wat al niet meer, het lijkt normaal te zijn voor veel mensen die zich Christelijk noemen.

Soberheid en matigheid, zijn voor heel wat mensen vieze woorden zo lijkt.

Rijkdom kan een verhindering vormen voor het ingaan in het Koninkrijk van God zo geeft de Heere Jezus aan.

Welvaartschristendom geaccepteerd/normaal voor veel Reformatorische Christenen:
1) Hoe zou dit komen?
2) Is hier bekering/anders denken niet hard nodig?
3) Staat u/sta jij wel eens stil bij matigheid en matig leven?

Galaten 5v22:
"Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid."

1 Timotheüs 2 vers 9:

“Desgelijks ook, dat de vrouwen in een eerbaar gewaad met schaamte en matigheid zichzelf versieren, niet in vlech­tingen of goud of paarlen of kostelijke kleding.”

1 Timotheüs 2 vers 15:

“Doch zij zal zalig worden in kinderen te baren, zo zij blijft in het geloof en liefde en heiligmaking met matig­heid.”

Titus 2 vers 5:

“Matig te zijn, kuis te zijn, het huis te bewaren, goed te zijn, hun eigen mannen onderdanig te zijn, opdat het Woord Gods niet gelasterd wordt.”

Titus 2 vers 6:

“Vermaan de jonge mannen insgelijks, dat zij matig zijn.”

Titus 2 vers 12:

“En de genade Gods onderwijst ons, dat wij de godde­loos­heid en de wereldse begeerlijkheden verzakende matig en rechtvaardig en godzalig leven zouden in deze tegenwoor­dige wereld.”

Titus 1 vers 6
"Indien iemand onberispelijk is, éner vrouwe man, gelovige kinderen hebbende, die niet te beschuldigen zijn van overdadigheid, of ongehoorzaam zijn."

Om dan met een variant van Pilates op de proppen te komen: Wat is welvaart?
Of liever gezegd, jouw definitie van welvaart?

En laat ik nou mi zelf eens als voorbeeld nemen, Ik woon in een rijtjeshuis, een huurwoning met drie verdiepingen.
Voor een voormalige collega van me die nu leeft van een ww-uitkering in een klein appartementje heb ik een luxe huis.
Voor een andere kennis van me die een vrijstaand koophuis heeft met een garage met twee auto's voor de deur ben ik iemand uit de bescheiden arbeidersklasse.

Als ik naar de kerk ga in mijn pak van de kringloop steek ik schril af naast mijn welgestelde kennis die drie nieuwe maatpakken in de kast heeft, voor De bedelaar die buiten de kerk zijn hand ophoud ben ik echter het heertje.

Voor iemand die op straat leeft zijn wij drieën allemaal welgesteld.

Ik denk dat de eigenlijke vraag van dit topic ik moet zijn: Hecht je meer waarde aan aardse materiële zaken of aan Christus?
Is je kerkgang welgemeend of iets voor het oog van de wereld?

Als je belijdt Christen te zijn, dus volgeling van Christus, dan hoort daar ook een christelijke levensstijl bij, en dit is er een aspect van ja.
Al lijkt het er vaak op een niet zo'n geliefd aspect.

Johann Gottfried Walther schreef:Als je belijdt Christen te zijn, dus volgeling van Christus, dan hoort daar ook een christelijke levensstijl bij, en dit is er een aspect van ja.
Al lijkt het er vaak op een niet zo'n geliefd aspect.

Oh, Maar aspecten benaderen die niet zo geliefd zijn is iets waar ik niet voor terug schrik hoor, alsjeblieft geen struisvogelpolitiek.
Ik zal het eerlijk tegen u zeggen, ik vind het zelfs een mooi en doeltreffend onderwerp wat u aansnijdt, ik heb dikwijls mijn eigen bedenkingen over deze zaak.
Alleen kan men in mijn praktijkervaring deze weg niet inslaan zonder keer op keer bij de volgende haltes aan te komen:

Wat is een christelijke levensstijl en wie bepaalt dat?
Is daar een algemene standaard voor of is dat iets persoonlijks?
En hoe implementeren we deze levensstijl in deze maatschappij?
Ik ben het met u eens dat ik geen enkel lid uit mijn kerk of andere gezindten zijn inboedel ten bate van de armen zie verkopen om daarna een paar tuinstoelen neer te zetten met een opklaptafel met een bijbel erop om daar uit voor te lezen aan kinderen in de slaapzak om maar even een heel simpel voorbeeld te noemen.

Bij de RKK kennen ze zoiets als kloosters.
Haal daar de Maria-verering en de kerkelijke hiërarchie (Pausdom) uit weg en je hebt een goed vergelijkbaar uitgangspunt.

Van Ewijk, het gaat vooral om een gezindheid, een uitgangspunt, niet iets algemeens dat precies hetzelfde is voor iedereen.
Maar het uitgangspunt, de bron (de Bron)van handelen, zal hetzelfde zijn.

Die gezindheid of de uitwerking daarvan, die zal zichtbaar worden/zijn.