Ik last een mooi artikel over onze verstandelijk gehandicapte medemensen in de kerk.
https://www.relief.nl/wp-content/upload ... erk-kl.pdf
Het eerste artikel.
De auteur is niet van onze richting, desondanks vind ik het een mooi, treffend artikel.

Zelf heb ik een gehandicapt broertje welke bij stichting Adullam verblijft. Zondags gaan ze naar de kerk (buiten Corona-tijden) en er zijn achterin wat banken gereserveerd. Alleen de "rustige" gehandicapten mogen mee.

Maar hoe om te gaan met de wat luiddruchtiger mensen? Die af en toe een kreet slaken en nogal luiddruchtig kunnen zijn? Die maar thuis laten of toch mee laten gaan zodat zij ook mogen ervaren? Of is het te afleidend voor de overige kerkgangers?

Zelf ben ik als organist dienstbaar bij een instelling waar kerkdiensten worden gehouden speciaal voor bewoners aldaar. Er wordt lawaai gemaakt, bewoners komen speciaal bij het orgel luisteren en drukken soms wat toetsen in, vragen gesteld, enzovoorts.
Ik moet wel constateren dat er maar weinig voorgangers zijn die de aandacht van de mensen kunnen trekken, vasthouden en boeien. Iets voorlezen vanachter een gestoelte werkt niet, levendig vertellen en praten en de interactie zoeken is wat helpt.
Tevens moet ik ook constateren dat er ook voorgangers komen waar ik nogal bedenkingen bij heb als het gaat om de prediking. Ik ben daar voor de clienten die ontzettend kunnen genieten van muziek.

Toch zie ik dat in ons soort kerken niet. Ik ken ook geen diensten speciaal voor deze mensen, misschien af en toe een middag doordeweeks. Ja op zondag mogen er gehandicapten mee, ze zijn welkom als ze maar rustig zijn en niet teveel kabaal maken.
Wat zijn jullie ervaringen hierin en hoe zou dit anders/beter moeten/kunnen of is het wel goed zo? En wat vinden jullie van het artikel?

Geestelijk gehandicapt is onjuist. Het moet zijn verstandelijk beperkt/gehandicapt.

Precies!
Generatie/opvoedverschilletje misschien?!

Ad Anker schreef:Geestelijk gehandicapt is onjuist. Het moet zijn verstandelijk beperkt/gehandicapt.

Volgend jaar heet het weer anders.

Ad Anker schreef:Geestelijk gehandicapt is onjuist. Het moet zijn verstandelijk beperkt/gehandicapt.

Aangepast.

Orchidee schreef:Precies!
Generatie/opvoedverschilletje misschien?!

M'n gehandicapte broertje is 3 jaar jonger dan ik, midden 30, opgevoed met een verstandelijk beperkt mens.
In m'n kinderjaren werd er op de Veluwe gesproken over "mongooltjes" of "ongelukkige mensen", dat is snel afgeleerd en werd er gesproken over "geestelijk gehandicapten".
Zelf spreek ik ook wel over "mensen met een beperking" maar ook "geestelijk gehandicapt" maar blijkbaar is dat dus niet meer aan de orde.

ejvl schreef:

Ad Anker schreef:Geestelijk gehandicapt is onjuist. Het moet zijn verstandelijk beperkt/gehandicapt.

Aangepast.

Meestal noemt familie het beestje nog bij de oude naam.

Het is erg moeilijk, ik weet wel dat sommige mensen vinden dat "zulke mensen" thuis moeten blijven, ik ben zelf wel eens in een dienst geweest, waar een meervoudig gehandicapt meisje af en toe een brul gaf, ik werd warm om het hart, dat er in deze gemeente plaats was voor het meisje, ik heb nog een poosje met de ouders gesproken, ze zeiden dat ze haar een keer per zondag mee namen.

Wij hebben regelmatig een kerkdienst die speciaal gericht is op anders begaafden.

Ik vind anders-begaafd een mooiere term
Gehandicapt vind ik zo negatief klinken

Ik heb zelf ook een verstandelijk/lichamelijk beperkte broer en mijn vader had het altijd over zijn geestelijk gehandicapte of ongelukkige jongen
Inmiddels leeft mijn vader al bijna 16 jaar niet meer maar ik denk dat het niet veranderd zou zijn

Mijn moeder heeft het altijd over haar ongelukkige kind.

Als ik hier in mijn gezin (of mijn man) het woord Mongool of Mongooltje gebruik, krijgen wij een "tik op de vingers"
Het zijn beperkte mensen met het syndroom van Down
Ik let er altijd op dat ik probeer om de juiste benamingen uit te spreken want sommige mensen vinden het echt beledigend en/of kwetsend!
Terwijl ik zelf echt niet boos of een naar gevoel er aan over houd als iemand mijn broer "ongelukkig" of " zwaar geestelijk en lichamelijk gehandicapt" zo noemt.

Mijn oma zegt: 'Die is niet zoals een ander'. Toepasbaar op alle beperkingen, van autisme tot syndroom van Down.
Ik hervormde kring kennen we de diensten voor anders begaafden. Mooi geregeld, omdat de diensten dan toch in het midden van de gemeente plaatsvinden.

In onze kerk zijn niet veel kinderen/volwassenen met een verstandelijke of lichamelijke handicap. Zij die het wel hebben, zijn doorsnee genomen altijd in de dienst. Soms hoor of zie je weleens iets dat afwijkend is ten opzichte van de andere kerkgangers. De eerste twee/drie diensten kijk/luister je eens naar het afwijkende en vervolgens is het normaal. Ik vind dat deze personen bij de reguliere erediensten kunnen en mogen zijn, zolang de 'verstoring' van de eredienst binnen de perken blijft. Er zit een verschil tussen af en toe iets horen en de dienst verstoren.

In mijn familie is iemand met een zware handicap. Hij gaat vaak mee naar de gemeente. Volledig geaccepteerd. Maakt af en toe geluiden en gebaren. Hij weet als kind verdraaid goed als er gebeden wordt dat er eerbied nodig is. Ook reageert hij herkennend als namen als 'Heere Jezus' worden genoemd. En met het zingen stoot hij wat andere klanken uit. Wat hij onthoud is onbekend, maar om hem daarvoor de dienst te ontzeggen lijkt mij niet juist.

Hebben we hier wel eens wat gehoord van Albert van Dam uit Opheusden? In Oude Paden staat een uitvoerige levensbeschrijving van een door God geleerd en bekeerd "mongooltje". Dat is om jaloers op te worden.

https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 57e37117e0

Ook in The Banner of Truth staat iets over deze eenvoudige christen:
https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 9568bc4e90