Soms komt hier weleens een leuke anekdote voorbij over een humoristische opmerking van een predikant, zoals daarnet in een ander topic.
Misschien is het wel leuk om het te bundelen in een topic?

Wij hadden onlangs een emerituspredikant, en toen hij het bijbelgedeelte begon te lezen klonk dat anders dan wij voor onze neus hadden.
Na een korte tijd zei hij: o wacht, dit is niet het stuk wat ik opgegeven had. Bleken er 2 bladzijden aan elkaar gekleefd te zitten.
Terwijl hij ze losmaakte zei hij: u dacht zeker, nou wordt ie echt oud zeg.

Ds. Olie vertelde in een preek dat hij in z'n jonge jaren nog eens bij Shell had gesolliciteerd (dit diende als als voorbeeld voor iets in de preek - weet niet precies meer wat). Daarna zei hij: "o ja, die sollicitatie is niks geworden want bij de Shell hadden ze olie genoeg." De gemeente schoot zo in de lach dat hij zn excuses aanbood want dat was niet zn bedoeling geweest.

Van ds Olie zijn verschillende varianten in de omloop. Ik heb het ook weleens gehoord destijds.

Ds Jac. van Dijk had soms ook de gemeente dubbel van het lachen. Terwijl hij toch een zeer ernstig en behoudend prediker was, en zelfs een depressieve aanleg had. Men noemde hem zelfs de Wim Kan (toenmalige caberetier) van de kansel.

Ik meende dat van ds Olie ook de uitspraak was dat hij zoons graag Aart(d) en Peter had willen noemen.

Overigens zijn er nog steeds predikanten die een glimlach kunnen ontlokken. In dit verband denk ik ook aan de Herstelde ds Schreuders, nu predikant op Urk.

Dominees zijn net mensen.

Hoe komt het dat we vaak zo verrast zijn als een dominee humor blijkt te hebben? Ik ken mensen die het uitgieren van de lach wanneer ze de dominee een grapje horen maken terwijl bij een zelfde soort grap van een random buurman er soms maar een zuinig lachje vanaf kan.

Om dat fenomeen kan ik dan weer lachen

Vind ik ook wel grappig:

Ds. Den Boer was een van de beste leerlingen van prof. Wisse en een goede vriend van ds. C. Smits. Hij hield een serie bijbellezingen over het Hooglied en de toepassingen waren vol geestelijk onderwijs. Hij trok veel volk van God en was in zijn eerste tijd heel bevindelijk en buitengewoon begaafd. Later ontmoette mijn schoonvader hem eens, gekleed in een bruin pak met een rode das. Schoonvader schudde zijn hoofd eens en zei: ''Dat is toch geen dracht voor een dominee? '', waarop ds. Den Boer zei: ''Man, ik heb zoveel licht gekregen, ik kan niet meer in ''t donker!''

Over ds Jac van Dijk:
Zo kwam hij eens op pastoraal bezoek in een ziekenhuis, herkenbaar als dominee gekleed. In de gang werd hij aangesproken door een man die vroeg: ''Bent u soms van Artikel 31*^'' ^ijn spontane reactie: ''Nee, ik ben van Psalm 32'' (''Welzalig hij, wiens zonden zijn vergeven).

J.C. Philpot schreef:Als ik bepaalde predikanten de revue laat passeren, schiet er vaak iets in mijn gedachten. Ik denk aan dominee R. Kok. Die moest eens op huisbezoek met een ouderling die heel wat ouder was dan hij. Ze moesten een boerengezin bezoeken. Komen ze op het erf van de boerderij, schiet er een grote hond grommend op hen af. Voor het hek bleef hij blaffend staan. Dominee Kok zei tegen de ouderling: ''Gaat u maar vast door het hek, u bent ouder''. Die ouderling zei: ''Nee, gaat u maar voor, dominee. Ik heb het niet zo op honden.'' ''Ik ook niet'', reageerde Kok. ''Maar u hebt toch een groot geloof, dominee? '' zei de ouderling. ''Ja, maar dat weet die hond niet'', antwoordde de dominee...

Ik geloof dat dit verhaal niet helemaal klopt. Ik meen dat er ook een vergelijkbaar verhaal in omloop is, van ds. P. Honkoop sr., die dit meemaakte in Den Haag.

Ik heb ooit het volgende ergens gelezen. Ik weet niet meer over wie het ging.

Het was in de tijd dat de auto nog zeker geen gemeengoed was. Een predikant reed met zijn ouderling mee in het dorp. Plotseling zien ze ver voor hen de pastoor op de fiets zijn ronde doen. De dominee zegt tegen de ouderling: "Snel, doorrijden, doorrijden!"
De ouderling vroeg hem: "Waarom opeens?"
Waarop hij zegt: "Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel".

Nu wordt het een soort moppentrommel. Ik geloof niet dat @Mara het zo bedoelde, eigenlijk.

Soms zijn de fouten gewoon grappig. Ik kan me herinneren dat wij een dominee hadden die vrij vaak "als" zei als hij "dan" bedoelt. Soms ontstonden correcte zinnen die duidelijk niet bedoeld werden.

Een mooie was ook toen een predikant klaagde over de verwordingen bij kerst, zodat de ware betekenis verloren gaat. Hij zei: "Sommige mensen hebben zoveel versiering voor hun raam dat je niet eens meer fatsoenlijk naar binnen kunt kijken". Ik viel bijna uit de bank, ik had echter ook het idee dat vrijwel niemand in de kerk doorhad dat er iets vreemds gezegd werd.

In Stockholm hadden we een predikant die een zin begon met "Over the years I have married many men and women" Daar viel het kwartje wel bij het grootste deel van de gemeente.

Humor is trouwens inderdaad iets anders dan moppen vertellen. Helaas kom ik ook wel eens in kerken waar men blijkbaar op de predikantenopleiding geleerd heeft dat met humor beginnen de aandacht pakt. En dat men dat interpreteert alsof men een grap moet vertellen. Dan gaat de ernst van de boodschap soms verloren.

eilander schreef:Nu wordt het een soort moppentrommel. Ik geloof niet dat @Mara het zo bedoelde, eigenlijk.

Nee geen moppen.

Ik lees altijd met veel genoegen de stukjes van ds. Op 't Hof in de kerkbode.
Vaak zijn ze ernstig, maar soms zitten er zulke stukjes tussen, die getuigen dat hij een man is met humor en zelfrecflectie.
Een voorbeeld:

Een goed huwelijk bestaat in de eerste plaats en voornamelijk bij de gratie van echte liefde. Wel, ik kan naar waarheid getuigen dat mijn ex-vriendin en ik een goed huwelijk hebben. Wat een huwelijk nog heerlijker maakt, is als de echtelieden elkaar aanvullen. Ieder mens heeft zijn sterke én zwakke kanten. Wanneer de vrouw nu sterk is op de zwakke punten van de man, en omgekeerd, dan vormen ze samen een volledige sterkte. Dankzij de voorzienigheid Gods mogen mijn vrouw en ik een huwelijksleven hebben waarbij wij elkaar aanvullen en soms corrigeren. Bij dit laatste komt er wel eens rook uit de huwelijksschoorsteen, maar dit terzijde. Zelf ben ik een denker, mijn vrouw is een doener. Zelf ben ik verlegen, mijn vrouw weet nauwelijks wat dat is. Zelf ben ik een pessimist, mijn vrouw daarentegen is een optimiste. Zelf ben ik afwachtend, maar mijn vrouw is één en al doortastendheid. Ik heb twee linkerhandjes, mijn vrouw bezit twee gouden rechterhanden. Helaas kan ze door de voortschrijdende artrose daar steeds minder mee. Zelf ben ik een technisch onbenul, maar mijn eega blinkt uit door haar technisch inzicht en vernuft.

Deze is uit de Herv. Kerkbode van januari.

KGPHP schreef:Ik heb ooit het volgende ergens gelezen. Ik weet niet meer over wie het ging.

Het was in de tijd dat de auto nog zeker geen gemeengoed was. Een predikant reed met zijn ouderling mee in het dorp. Plotseling zien ze ver voor hen de pastoor op de fiets zijn ronde doen. De dominee zegt tegen de ouderling: "Snel, doorrijden, doorrijden!"
De ouderling vroeg hem: "Waarom opeens?"
Waarop hij zegt: "Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel".

De (oude) ds. P. Honkoop!

Zie je wel, dat van die hond ging ook over de oude ds. P. Honkoop. Ik weet het zeker. Dat was een man met veel humor.