De standenleer is niet Bijbels!
Geplaatst: 23 jun 2004, 00:45
Vrienden,
Over dit onderwerp open ik een nieuwe topic.
Volgens mij is de standenleer helemaal niet Bijbels. Men leert namelijk dat een zondaar wel deel kan hebben aan de weldaad van kerstfeest, maar dat zijn schuld nog open staat. Zo ook: een bedekte schuld is nog geen vergeven schuld. Een geopenbaarde Middelaar is nog geen toegepaste Middelaar.
En wat helemaal bedenkelijk is: bij goede vrijdag gaat een zondaar met zijn hele geloof in de Middelaar verloren onder het recht en krijgt Gods deugden liever dan zijn eigen zaligheid. Zijn bedekte schuld komt weer volledig open te liggen en 'met Hem verging hun hoop'. Het wordt omkomen. Christus verbergt Zich achter het recht.
Goede vrijdag is nog geen Pasen. Alleen degenen die deel hebben aan dat heilsfeit en de zgn. rechtvaardigmaking in de vierschaar der conscientie hebben beleeft, zijn vrij van schuld en straf. Slechts een enkeling valt dat te beurt.
Maar deze zondaar mist vervolgens nog de kennis van de Heilige Geest als Persoon. Men spreekt van missende mensen.
Deze hele leer is een uiteenscheuring van de gezegende Heiland en Zijn verdiensten. Uit Zijn volheid, niet uit Zijn gedeeldheid, ontvangt iedere gelovige genade voor genade. Elke geloofsoefening, ook de allerkleinste, rechtvaardigt een zondaar voor God. En bij iedere geloofsdaad mag een zondaar tenminste ook iets ervaren van het rechtsfeit dat er nu geen verdoemenis meer is voor degenen die in Christus Jezus zijn.
Wie Mij gezien heeft Filippus, die heeft de Vader gezien. De gehele standenleer is een miskenning van het grote leerstuk van de reformatie: de rechtvaardigmaking van de goddeloze.
De heilsfeiten zijn eenmalig en uniek. Een zondaar kan slechts deel hebben aan het volbrachte werk van Christus, nimmer aan het werk van Christus alsof dat nog niet volbracht was: bijv. Christus onder de vloek, op goede vrijdag. Hij is juist in onze plaats gaan staan opdat wij nimmermeer in het gericht van God zouden komen.
Vaak beroept men zich op het leven van de discipelen, om de standenleer te rechtvaardigen. Zo ook ds Moerkerken in zijn boekje Bethel en Pnieel. Eerst kwam Johannes met de scherpe wetsprediking, toen kwam Jezus. En dan zo verder, wat de discipelen allemaal zouden hebben beleefd.
Men bedenke wel dat deze benadering impliceert dat het èchte heil pas bij de discipelen is begonnen. Alles wat de oud-testamentische gelovigen daarvoor van het heil ervaarden, waren dan 'slechts' zeer geringe standen. Bijv. Simeon: wel een geopenbaarde Christus vanuit de belofte, maar nog geen toegepaste Christus. Terecht heeft ds De Jong daarover opgemerkt dat deze man dan kennelijk 80 jaar in de toeleidende weg heeft gelopen. Alle gelovigen totaan goede vrijdag hebben dus niet gedeeld in de schuldvergeving. Ook de discipelen niet. Die kwam immers pas met Pasen.
Ik zou wel eens willen weten hoe men de standenleer in de oud-testamentische offerdienst zou willen inpassen. Alles getuigde daar van de plaatsbekleding en de verzoening.
Ik kan het niet anders zien dan dat men met de hele standenleer het heil verduistert en Christus en de rechtvaardigmaking aan het einde van een lange, lange weg plaatst. De reformatie heeft ons echter geleerd dat de rechtvaardigmaking door het geloof het begin en de ingang is. Tegenwoordig wordt de overtuiging van zonden echter gehouden voor de levendmaking en wedergeboorte.
Over dit onderwerp open ik een nieuwe topic.
Volgens mij is de standenleer helemaal niet Bijbels. Men leert namelijk dat een zondaar wel deel kan hebben aan de weldaad van kerstfeest, maar dat zijn schuld nog open staat. Zo ook: een bedekte schuld is nog geen vergeven schuld. Een geopenbaarde Middelaar is nog geen toegepaste Middelaar.
En wat helemaal bedenkelijk is: bij goede vrijdag gaat een zondaar met zijn hele geloof in de Middelaar verloren onder het recht en krijgt Gods deugden liever dan zijn eigen zaligheid. Zijn bedekte schuld komt weer volledig open te liggen en 'met Hem verging hun hoop'. Het wordt omkomen. Christus verbergt Zich achter het recht.
Goede vrijdag is nog geen Pasen. Alleen degenen die deel hebben aan dat heilsfeit en de zgn. rechtvaardigmaking in de vierschaar der conscientie hebben beleeft, zijn vrij van schuld en straf. Slechts een enkeling valt dat te beurt.
Maar deze zondaar mist vervolgens nog de kennis van de Heilige Geest als Persoon. Men spreekt van missende mensen.
Deze hele leer is een uiteenscheuring van de gezegende Heiland en Zijn verdiensten. Uit Zijn volheid, niet uit Zijn gedeeldheid, ontvangt iedere gelovige genade voor genade. Elke geloofsoefening, ook de allerkleinste, rechtvaardigt een zondaar voor God. En bij iedere geloofsdaad mag een zondaar tenminste ook iets ervaren van het rechtsfeit dat er nu geen verdoemenis meer is voor degenen die in Christus Jezus zijn.
Wie Mij gezien heeft Filippus, die heeft de Vader gezien. De gehele standenleer is een miskenning van het grote leerstuk van de reformatie: de rechtvaardigmaking van de goddeloze.
De heilsfeiten zijn eenmalig en uniek. Een zondaar kan slechts deel hebben aan het volbrachte werk van Christus, nimmer aan het werk van Christus alsof dat nog niet volbracht was: bijv. Christus onder de vloek, op goede vrijdag. Hij is juist in onze plaats gaan staan opdat wij nimmermeer in het gericht van God zouden komen.
Vaak beroept men zich op het leven van de discipelen, om de standenleer te rechtvaardigen. Zo ook ds Moerkerken in zijn boekje Bethel en Pnieel. Eerst kwam Johannes met de scherpe wetsprediking, toen kwam Jezus. En dan zo verder, wat de discipelen allemaal zouden hebben beleefd.
Men bedenke wel dat deze benadering impliceert dat het èchte heil pas bij de discipelen is begonnen. Alles wat de oud-testamentische gelovigen daarvoor van het heil ervaarden, waren dan 'slechts' zeer geringe standen. Bijv. Simeon: wel een geopenbaarde Christus vanuit de belofte, maar nog geen toegepaste Christus. Terecht heeft ds De Jong daarover opgemerkt dat deze man dan kennelijk 80 jaar in de toeleidende weg heeft gelopen. Alle gelovigen totaan goede vrijdag hebben dus niet gedeeld in de schuldvergeving. Ook de discipelen niet. Die kwam immers pas met Pasen.
Ik zou wel eens willen weten hoe men de standenleer in de oud-testamentische offerdienst zou willen inpassen. Alles getuigde daar van de plaatsbekleding en de verzoening.
Ik kan het niet anders zien dan dat men met de hele standenleer het heil verduistert en Christus en de rechtvaardigmaking aan het einde van een lange, lange weg plaatst. De reformatie heeft ons echter geleerd dat de rechtvaardigmaking door het geloof het begin en de ingang is. Tegenwoordig wordt de overtuiging van zonden echter gehouden voor de levendmaking en wedergeboorte.
