Rouwdienst of dankdienst
Rouwdienst of dankdienst
Ter vervanging van rouwdienst of dankdienst zou de neutralere term begrafenisdienst kunnen dienen. Deze biedt alle gelegenheid om uiting te geven aan verdriet en rouw, maar ook om God te danken, stelt Eric Peels.
De nationale ”week van de begraafplaats” staat voor de deur, met aandacht voor sterven en begraven.
Misschien is rouwdienst te somber en dankdienst te licht, en is het beter te kiezen voor de neutralere term ”begrafenisdienst”. Een begrafenisdienst biedt alle gelegenheid om uiting te geven aan verdriet en rouw, in lied, gebed en prediking.
https://www.rd.nl/opinie/theologenblog- ... -1.1488879
Als ik zou moeten kiezen, zou ik voor de term begrafenisdienst kiezen. Ik heb een aantal dankdiensten voor het leven meegemaakt en ik had niet het gevoel dat we later een kist zouden laten zakken. (wat ook niet gebeurde, die bleef boven aarde staan).
Ik vind het nogal uitmaken of je je oude vader of moeder gaat begraven, of een jong kindje.
Voor het verdriet en het gemis moet ook plaats zijn. Veel mensen lopen vast in het rouwproces, omdat het leven alweer snel verder gaat. De dankkaartjes zijn verstuurd, de steen is geplaatst en nergens is meer aan te zien dat iemand in de rouw is.
Heb je niet de vrijheid om dit zo op de kaart te zetten? De begrafenisdienst zal plaatsvinden op.....
De nationale ”week van de begraafplaats” staat voor de deur, met aandacht voor sterven en begraven.
Misschien is rouwdienst te somber en dankdienst te licht, en is het beter te kiezen voor de neutralere term ”begrafenisdienst”. Een begrafenisdienst biedt alle gelegenheid om uiting te geven aan verdriet en rouw, in lied, gebed en prediking.
https://www.rd.nl/opinie/theologenblog- ... -1.1488879
Als ik zou moeten kiezen, zou ik voor de term begrafenisdienst kiezen. Ik heb een aantal dankdiensten voor het leven meegemaakt en ik had niet het gevoel dat we later een kist zouden laten zakken. (wat ook niet gebeurde, die bleef boven aarde staan).
Ik vind het nogal uitmaken of je je oude vader of moeder gaat begraven, of een jong kindje.
Voor het verdriet en het gemis moet ook plaats zijn. Veel mensen lopen vast in het rouwproces, omdat het leven alweer snel verder gaat. De dankkaartjes zijn verstuurd, de steen is geplaatst en nergens is meer aan te zien dat iemand in de rouw is.
Heb je niet de vrijheid om dit zo op de kaart te zetten? De begrafenisdienst zal plaatsvinden op.....
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Re: Rouwdienst of dankdienst
Ik dacht bij het lezen: die term 'dienst' klopt al niet. Het is namelijk geen dienst, maar een familie-aangelegenheid, waarbij - akkoord - veelal een predikant uitnodigt. Rouwsamenkomst lijkt me het meest passende woord.Mara schreef:Ter vervanging van rouwdienst of dankdienst zou de neutralere term begrafenisdienst kunnen dienen. Deze biedt alle gelegenheid om uiting te geven aan verdriet en rouw, maar ook om God te danken, stelt Eric Peels.
De nationale ”week van de begraafplaats” staat voor de deur, met aandacht voor sterven en begraven.
Misschien is rouwdienst te somber en dankdienst te licht, en is het beter te kiezen voor de neutralere term ”begrafenisdienst”. Een begrafenisdienst biedt alle gelegenheid om uiting te geven aan verdriet en rouw, in lied, gebed en prediking.
https://www.rd.nl/opinie/theologenblog- ... -1.1488879
Als ik zou moeten kiezen, zou ik voor de term begrafenisdienst kiezen. Ik heb een aantal dankdiensten voor het leven meegemaakt en ik had niet het gevoel dat we later een kist zouden laten zakken. (wat ook niet gebeurde, die bleef boven aarde staan).
Ik vind het nogal uitmaken of je je oude vader of moeder gaat begraven, of een jong kindje.
Voor het verdriet en het gemis moet ook plaats zijn. Veel mensen lopen vast in het rouwproces, omdat het leven alweer snel verder gaat. De dankkaartjes zijn verstuurd, de steen is geplaatst en nergens is meer aan te zien dat iemand in de rouw is.
Heb je niet de vrijheid om dit zo op de kaart te zetten? De begrafenisdienst zal plaatsvinden op.....
Dankdienst voor het leven... prof. Peels geeft goede argumenten om dat maar niet te gebruiken. Zien we de dood nog als het loon op de zonde? Natuurlijk mag je ook in dankbaarheid terugblikken, maar op de dag van de begrafenis zal de rouw overheersen. Volgens mij moeten we dat niet wegmoffelen onder een vriendelijker term.
(Eén keer heb ik een dergelijke dankdienst meegemaakt, van een overledene, van wie de zwarte kanten van zijn leven (incest) pas na zijn dood openbaar kwamen. Je zal er maar zitten als dochter en slachtoffer, en mee moeten doen aan de dankdienst....)
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Re: Rouwdienst of dankdienst
De vanzelfsprekendheid dat je dankbaar moet zijn, staat mij ook tegen.
De dood is de koning der verschrikking. Binnen het kader van de column is dat niet een heel uitgewerkt thema, maar over het woord danken valt in dit kader ook de schaduw van de eeuwige toekomst van onszelf en van de overledene (ook al past ons geen persoonlijk oordeel). Zijn we dan met God verzoend en Zijn eigendom geworden of niet?
De dood is de koning der verschrikking. Binnen het kader van de column is dat niet een heel uitgewerkt thema, maar over het woord danken valt in dit kader ook de schaduw van de eeuwige toekomst van onszelf en van de overledene (ook al past ons geen persoonlijk oordeel). Zijn we dan met God verzoend en Zijn eigendom geworden of niet?
Re: Rouwdienst of dankdienst
Deze woorden herken ik wel: "In meer behoudende gemeenten houdt men uitsluitend rouwdiensten, met een accent op de dood als „de bezoldiging der zonde” (Rom. 6:23) en een appel op de nabestaanden." Dat is voor mij de waarde van een rouwdienst. Een dienst waarin de nabestaanden het Woord voorgehouden wordt, dat spreekt van de dood en het leven. In een rouwdienst moet de zonde en de schuld voorgehouden worden. De dood bepaalt ons bij onze diepe val. Die klem moet gevoeld worden. De vergeving van zonden moet voorgesteld worden in Christus, als de noodzakelijke Borg en gewillige Middelaar. Met een dringend appel moet er achter de nabestaanden aangedrongen worden. Dat is wat er centraal moet staan in een rouwdienst. En alles wat daaraan afbreuk doet moet achterwege blijven. De dood heeft gesproken, wat ons ter schande is. Laat die ernst gevoeld mogen worden en het Evangelieperspectief voor de ogen geschilderd worden.
Re: Rouwdienst of dankdienst
Tja, dan zou je over een woordje struikelen.Luther schreef: Ik dacht bij het lezen: die term 'dienst' klopt al niet. Het is namelijk geen dienst, maar een familie-aangelegenheid, waarbij - akkoord - veelal een predikant uitnodigt. Rouwsamenkomst lijkt me het meest passende woord.
In de wereld gebruiken ze ook het woord dienst (herdenkingsdienst) soms zit daar nog een religieus tintje in.
Maar is een rouwdienst niet gewoon openbaar?
Een vader overleed, ongeveer een half jaar na zijn echtgenote ging de zoon ging uitgebreid vertellen met hoeveel moeite vader zich deze maanden staande had gehouden. Hij was stuurloos zonder zijn echtgenote, die gedurende het hele huwelijk de boel op de rit had gehouden. Je zag dat meer mensen zich zeer ongemakkelijk voelden, ik vond dit te ver gaan. Je kent zo'n man deels (altijd opgewekt en vriendelijk) maar in huis bleek het een sulletje te zijn geweest die na de dood van zijn vrouw volledig was ontspoord.Luther schreef:(Eén keer heb ik een dergelijke dankdienst meegemaakt, van een overledene, van wie de zwarte kanten van zijn leven (incest) pas na zijn dood openbaar kwamen. Je zal er maar zitten als dochter en slachtoffer, en mee moeten doen aan de dankdienst....)
Dat moet je niet doen.
Voor hetgeen iemand betekend heeft. Dan ga je er van uit dat alleen goede en lieve mensen begraven worden.Herman schreef:De vanzelfsprekendheid dat je dankbaar moet zijn, staat mij ook tegen.
In die gemeenten staat de kist dan niet in de kerk, maar in een zaaltje.JCRyle schreef:Deze woorden herken ik wel: "In meer behoudende gemeenten houdt men uitsluitend rouwdiensten, met een accent op de dood als „de bezoldiging der zonde” (Rom. 6:23) en een appel op de nabestaanden." Dat is voor mij de waarde van een rouwdienst.
In de middengemeenten wel, en in de andere diensten wordt vaak tegen de overledene gesproken, dat vind ik verschrikkelijk.
We kregen laatst als belangstellende allemaal een bloem in de handen gedrukt.
De bedoeling was dat je deze op de kist neerlegde.
Je kunt hem moeilijk op dat moment weigeren, dat is bot en onbeleefd.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Re: Rouwdienst of dankdienst
Het mag toch beide zijn? Ook een "dood waar is uw prikkel?" en "sterven is gewin". Een rouwdienst van een Christen, waar ook een "ik zie een poort wijd open staan" en "lichtstad met uw paarlen poorten" mag klinken (letterlijk of in de prediking als er alleen psalmen worden gezongen). Een dienst waarbij ook mag gekeken worden naar wat er van de overledene is uitgegaan.JCRyle schreef:Deze woorden herken ik wel: "In meer behoudende gemeenten houdt men uitsluitend rouwdiensten, met een accent op de dood als „de bezoldiging der zonde” (Rom. 6:23) en een appel op de nabestaanden." Dat is voor mij de waarde van een rouwdienst. Een dienst waarin de nabestaanden het Woord voorgehouden wordt, dat spreekt van de dood en het leven. In een rouwdienst moet de zonde en de schuld voorgehouden worden. De dood bepaalt ons bij onze diepe val. Die klem moet gevoeld worden. De vergeving van zonden moet voorgesteld worden in Christus, als de noodzakelijke Borg en gewillige Middelaar. Met een dringend appel moet er achter de nabestaanden aangedrongen worden. Dat is wat er centraal moet staan in een rouwdienst. En alles wat daaraan afbreuk doet moet achterwege blijven. De dood heeft gesproken, wat ons ter schande is. Laat die ernst gevoeld mogen worden en het Evangelieperspectief voor de ogen geschilderd worden.
Het heeft niet direct met een rouwdienst te maken, maar er is wel een parallel te trekken met het volgende. Ik ga naar een kerk met veel verloop. Er zijn veel mensen die maar voor een half jaar of een jaar in de stad wonen. Ik heb hier van veel vrienden (en ook goede vrienden) afscheid genomen. De eerste keren was ik vooral heel erg verdrietig bij zo'n afscheid. Later ben ik gaan beseffen hoe dankbaar ik kan zijn voor de tijd die we wel samen hebben kunnen optrekken. Zowel het verdriet als de dankbaarheid kan samenkomen.
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
Re: Rouwdienst of dankdienst
Zie dikgedrukte.parsifal schreef:Het mag toch beide zijn? Ook een "dood waar is uw prikkel?" en "sterven is gewin". Een rouwdienst van een Christen, waar ook een "ik zie een poort wijd open staan" en "lichtstad met uw paarlen poorten" mag klinken (letterlijk of in de prediking als er alleen psalmen worden gezongen). Een dienst waarbij ook mag gekeken worden naar wat er van de overledene is uitgegaan.JCRyle schreef:Deze woorden herken ik wel: "In meer behoudende gemeenten houdt men uitsluitend rouwdiensten, met een accent op de dood als „de bezoldiging der zonde” (Rom. 6:23) en een appel op de nabestaanden." Dat is voor mij de waarde van een rouwdienst. Een dienst waarin de nabestaanden het Woord voorgehouden wordt, dat spreekt van de dood en het leven. In een rouwdienst moet de zonde en de schuld voorgehouden worden. De dood bepaalt ons bij onze diepe val. Die klem moet gevoeld worden. De vergeving van zonden moet voorgesteld worden in Christus, als de noodzakelijke Borg en gewillige Middelaar. Met een dringend appel moet er achter de nabestaanden aangedrongen worden. Dat is wat er centraal moet staan in een rouwdienst. En alles wat daaraan afbreuk doet moet achterwege blijven. De dood heeft gesproken, wat ons ter schande is. Laat die ernst gevoeld mogen worden en het Evangelieperspectief voor de ogen geschilderd worden.
-
- Berichten: 16185
- Lid geworden op: 18 mei 2017, 20:42
- Locatie: Walcheren - jantjevanrefoforum@gmail.com
Re: Rouwdienst of dankdienst
Helemaal mee eens. Alleen zou ik er nog aan toe willen voegen dat er, bij het sterven van Gods kinderen ook een woord ter vertroosting te horen moet zijn dat er voor Gods kinderen een eeuwige zaligheid te krijgen is en men Hem alleen de eer daarvoor schuldig is.JCRyle schreef:Deze woorden herken ik wel: "In meer behoudende gemeenten houdt men uitsluitend rouwdiensten, met een accent op de dood als „de bezoldiging der zonde” (Rom. 6:23) en een appel op de nabestaanden." Dat is voor mij de waarde van een rouwdienst. Een dienst waarin de nabestaanden het Woord voorgehouden wordt, dat spreekt van de dood en het leven. In een rouwdienst moet de zonde en de schuld voorgehouden worden. De dood bepaalt ons bij onze diepe val. Die klem moet gevoeld worden. De vergeving van zonden moet voorgesteld worden in Christus, als de noodzakelijke Borg en gewillige Middelaar. Met een dringend appel moet er achter de nabestaanden aangedrongen worden. Dat is wat er centraal moet staan in een rouwdienst. En alles wat daaraan afbreuk doet moet achterwege blijven. De dood heeft gesproken, wat ons ter schande is. Laat die ernst gevoeld mogen worden en het Evangelieperspectief voor de ogen geschilderd worden.
Was getekend,
uw medeforummer Jantje
uw medeforummer Jantje
-
- Berichten: 16185
- Lid geworden op: 18 mei 2017, 20:42
- Locatie: Walcheren - jantjevanrefoforum@gmail.com
Re: Rouwdienst of dankdienst
Je ziet in een advertentie wel eens staan: 'Wij treuren, doch niet als degenen die geen hoop hebben.'parsifal schreef:Het mag toch beide zijn? Ook een "dood waar is uw prikkel?" en "sterven is gewin". Een rouwdienst van een Christen, waar ook een "ik zie een poort wijd open staan" en "lichtstad met uw paarlen poorten" mag klinken (letterlijk of in de prediking als er alleen psalmen worden gezongen). Een dienst waarbij ook mag gekeken worden naar wat er van de overledene is uitgegaan.JCRyle schreef:Deze woorden herken ik wel: "In meer behoudende gemeenten houdt men uitsluitend rouwdiensten, met een accent op de dood als „de bezoldiging der zonde” (Rom. 6:23) en een appel op de nabestaanden." Dat is voor mij de waarde van een rouwdienst. Een dienst waarin de nabestaanden het Woord voorgehouden wordt, dat spreekt van de dood en het leven. In een rouwdienst moet de zonde en de schuld voorgehouden worden. De dood bepaalt ons bij onze diepe val. Die klem moet gevoeld worden. De vergeving van zonden moet voorgesteld worden in Christus, als de noodzakelijke Borg en gewillige Middelaar. Met een dringend appel moet er achter de nabestaanden aangedrongen worden. Dat is wat er centraal moet staan in een rouwdienst. En alles wat daaraan afbreuk doet moet achterwege blijven. De dood heeft gesproken, wat ons ter schande is. Laat die ernst gevoeld mogen worden en het Evangelieperspectief voor de ogen geschilderd worden.
Het heeft niet direct met een rouwdienst te maken, maar er is wel een parallel te trekken met het volgende. Ik ga naar een kerk met veel verloop. Er zijn veel mensen die maar voor een half jaar of een jaar in de stad wonen. Ik heb hier van veel vrienden (en ook goede vrienden) afscheid genomen. De eerste keren was ik vooral heel erg verdrietig bij zo'n afscheid. Later ben ik gaan beseffen hoe dankbaar ik kan zijn voor de tijd die we wel samen hebben kunnen optrekken. Zowel het verdriet als de dankbaarheid kan samenkomen.
Was getekend,
uw medeforummer Jantje
uw medeforummer Jantje
- Dodo
- Berichten: 5649
- Lid geworden op: 15 jun 2013, 15:40
- Locatie: dodo.refoforum@gmail.com
Re: Rouwdienst of dankdienst
Ik zie het probleem niet zo om het een dankdienst te noemen. Vaak betreft het een ouder die op leeftijd is gekomen, en is er veel te danken. Zeker als de ouder goed is heengegaan. Dan is de familie bedroefd, maar als iemand een hoge leeftijd heeft mogen halen en heeft mogen getuigen van het verlost zijn door Christus, dan is het een dienst met een blijde en dankbare ondertoon. Inderdaad, treuren maar niet zoals degenen die geen hoop hebben.
Natuurlijk zijn er gewoontes die niet prettig zijn. Zoals die bloemen. Maar het is ook geen halszaak.
Natuurlijk zijn er gewoontes die niet prettig zijn. Zoals die bloemen. Maar het is ook geen halszaak.
Re: Rouwdienst of dankdienst
We mogen ons niet bemoeien met de overwegingen van ds Bredeweg en/of zijn voormalige kerkenraad, met de die van curatoria, met die van kerkenraden met problemen, maar we bemoeien ons graag met hoe een ander een 'begrafenisdienst' dient in te vullen.
Laat iedereen zijn rouw op zijn eigen manier verwerken.
Laat iedereen zijn rouw op zijn eigen manier verwerken.
Re: Rouwdienst of dankdienst
Maakt het in het licht van de eeuwigheid iets uit of iemand op zesjarige leeftijd sterft of op 106-jarige leeftijd?
Volgens mij is vooral van belang of iemand in Christus sterft. Dat moeten we weten voor onszelf en onze dierbaren. Waarom praten we daar zo weinig over? Pas geleden sprak ik nog iemand die van overleden vader of moeder zei: 'toch heb ik er wel hoop voor. Nooit iets gezegd maar... ' Ik weet wel dat er schroom kan zijn en tot op zekere hoogte is dat goed maar toch. Ik vind het verdrietig.
Volgens mij is vooral van belang of iemand in Christus sterft. Dat moeten we weten voor onszelf en onze dierbaren. Waarom praten we daar zo weinig over? Pas geleden sprak ik nog iemand die van overleden vader of moeder zei: 'toch heb ik er wel hoop voor. Nooit iets gezegd maar... ' Ik weet wel dat er schroom kan zijn en tot op zekere hoogte is dat goed maar toch. Ik vind het verdrietig.
Re: Rouwdienst of dankdienst
“de dienst ter uitvaart”.
Kijk niet naar de spelling en grammatica, ik ben dyslectisch.
Re: Rouwdienst of dankdienst
Ik sluit mij geheel bij @Dodo aan. Met bloemen heb ik overigens geen moeite.
Re: Rouwdienst of dankdienst
Dat gaat natuurlijk niet omdat een uitvaart vaak een publiek karakter heeft. Dus zal je rekening moeten houden met meerdere factoren, waarvan de kerk er eentje is.refo schreef:We mogen ons niet bemoeien met de overwegingen van ds Bredeweg en/of zijn voormalige kerkenraad, met de die van curatoria, met die van kerkenraden met problemen, maar we bemoeien ons graag met hoe een ander een 'begrafenisdienst' dient in te vullen.
Laat iedereen zijn rouw op zijn eigen manier verwerken.