Je ziet toch op diverse plaatsen in het N.T. dat het ‘zijn’ in een christelijke gemeente een andere positie en verantwoordelijkheid geeft dan daarbuiten. Zie bv 1 Korinthe 10 : 1-10 Hebreën 4 : helemaal maar vooral 1-8 , Openbaring 2 en 3 enz.Valcke schreef: ↑02 jun 2023, 16:02 Toch is het spreken over een 'Abrahamspositie' m.i. sterk ingevuld vanuit de dogmatiek en verbondsleer.
In het NT zien we echter dat veel meer accent valt op de tegenstelling Adam en Christus (twee posities).
In Romeinen 2 en 3 wordt wel gezegd dat de Joden de woorden Gods zijn toebetrouwd, maar tegelijk wordt hen aangezegd dat zonder het geloof hen dit niet baten zal.
En in de Evangelieverkondiging valt dit onderscheid tussen kinderen des verbonds en anderen naar mijn overtuiging weg: want Christus wordt aan alle hoorders door middel van het Evangelie aangeboden.
Geleerd wordt wat de mens van nature is buiten Christus, en daartegenover staat dan wat een mens is in Christus, door wedergeboorte en geloof.
Deze tweedeling heeft in het NT aanzienlijk meer aandacht dan een eventuele driedeling.
Ook de HC gaat ten principale van een tweedeling onder de mensen uit; een driedeling is alleen op de achtergrond aanwezig, niet op de voorgrond.
Kortom: ik ben wel heel beducht voor een prediking die ten principale uitgaat van 'drie' posities in plaats van de twee posities die in de Schrift op de voorgrond staan.
Het heeft natuurlijk veel te maken met hoe je het genadeverbond ziet. Wie zijn in dat verbond, wat zegt de doop en ons doopformulier op grond van de Schrift.
Natuurlijk is het makkelijk om alleen maar de tweedeling te houden, en die is ook het belangrijkst. Dood of leven! Maar de Schrift spreekt met meer woorden.