Zorg wordt onbetaalbaar

[Mara]

Je hebt een kind met een ongeneeslijke progressieve spierziekte. De EU geeft goedkeuring aan een nieuw medicijn, Spinraza genaamd.
Eén injectie kost 80.000 euro!
Ik begrijp dat in het begin van de behandeling meerdere keren geinjecteerd moet worden, maar het is i.i.g. een levenslange behandeling, om de 2 maanden. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te weten dat dit dus 480.000 euro p/j p.p kost.
Eén moeder is met haar kindje naar Frankrijk uitgeweken, volgens de Franse wet moeten zij dan het medicijn verstrekken, een andere moeder was niet in die gelegenheid en haar kindje krijgt dus (nog) niets.
De minister van Volksgezondheid wacht dus weer een taai gevecht met de fabrikant.

Als gesteld wordt dat de zorg steeds duurder wordt, wordt er vaak over medicijnen tegen kanker gesproken. Dat zijn idd dure behandelingen. Maar er komen nu behandelingen bij tegen chronische ziektes die dit bedrag gaan overstijgen.

Wat is aanvaardbaar, wat is redelijk, wat mag een mensenleven kosten?
Ik vind het heel erg schrijnend als ik die twee moeders hoor.

[emigrant]

de overheid moet de pharma bedrijven maar eens vragen om verantwoording en specificatie van dergelijke prijzen. On mogelijk gewoon dat een paar milliliter van iets 80.000 moet kosten.
Ik ben dan ook voorstander van een door overheden geleide, non-profit pharma industrie.

[parsifal]

de overheid moet de pharma bedrijven maar eens vragen om verantwoording en specificatie van dergelijke prijzen. On mogelijk gewoon dat een paar milliliter van iets 80.000 moet kosten.
Ik ben dan ook voorstander van een door overheden geleide, non-profit pharma industrie.

Ik hoop dat er dan niet bezuinigd wordt op onderzoek naar nieuwe medicijnen, waarbij vele doodlopende wegen worden onderzocht en waarbij de kosten van onderzoek naar medicijnen die uiteindelijk niet op de markt komen immens is. De productiekosten van dat medicijn wat het uiteindelijk wel haalt zullen dan wel meevallen, maar die andere kosten moeten ook gemaakt worden.

[Wandelende]

de overheid moet de pharma bedrijven maar eens vragen om verantwoording en specificatie van dergelijke prijzen. On mogelijk gewoon dat een paar milliliter van iets 80.000 moet kosten.
Ik ben dan ook voorstander van een door overheden geleide, non-profit pharma industrie.

Vooral doen. Het communisme heeft veel goeds gebracht.

Je hebt een kind met een ongeneeslijke progressieve spierziekte. De EU geeft goedkeuring aan een nieuw medicijn, Spinraza genaamd.
Eén injectie kost 80.000 euro!
Ik begrijp dat in het begin van de behandeling meerdere keren geinjecteerd moet worden, maar het is i.i.g. een levenslange behandeling, om de 2 maanden. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te weten dat dit dus 480.000 euro p/j p.p kost.
Eén moeder is met haar kindje naar Frankrijk uitgeweken, volgens de Franse wet moeten zij dan het medicijn verstrekken, een andere moeder was niet in die gelegenheid en haar kindje krijgt dus (nog) niets.
De minister van Volksgezondheid wacht dus weer een taai gevecht met de fabrikant.

Als gesteld wordt dat de zorg steeds duurder wordt, wordt er vaak over medicijnen tegen kanker gesproken. Dat zijn idd dure behandelingen. Maar er komen nu behandelingen bij tegen chronische ziektes die dit bedrag gaan overstijgen.

Wat is aanvaardbaar, wat is redelijk, wat mag een mensenleven kosten?
Ik vind het heel erg schrijnend als ik die twee moeders hoor.

Dit is een enorm dilemma wat geschetst wordt. Enerzijds is een mensenleven onbetaalbaar. Anderzijds wordt de discussie door het prijsmechanisme zo op het spits gedreven dat je bijna gedwongen wordt om een 'prijskaartje' aan een mensenleven te hangen.

De techniek in de zorg heeft veel gebracht. Daar mogen we dankbaar voor zijn. Echter zit daar ook deze nare keerzijde aan. Persoonlijk ben ik van mening dat zorgkosten niet eindeloos op mogen drijven. Dat heeft tot direct gevolg dat dus niet alle zorg geboden kan worden. We moeten onze naaste verzorgen, ik ben dan ook voorstander van het solidariteitsbeginsel ook in de zorg. Echter wanneer het maatschappelijk onverantwoorde lasten met zich meebrengt, dan is er naar mijn mening een einde aan de mogelijkheden voor de zorg.

[parsifal]

In het Verenigd Kan gebruiken ze al de kosten per QALY (quality adjusted life year) om behandeling (en preventie strategieën) te evalueren en eventueel niet toe te passen. Er is veel aan te merken op een 1-dimensionale maat als QALYs, maar het principe zit wel wat in.

[refo]

In het Verenigd Kan gebruiken ze al de kosten per QALY (quality adjusted life year) om behandeling (en preventie strategieën) te evalueren en eventueel niet toe te passen. Er is veel aan te merken op een 1-dimensionale maat als QALYs, maar het principe zit wel wat in.

Dat is in ons land ook al min of meer zo.
Een jaar langere levensverwachting mag €80.000 kosten.

[DDD]

In Trouw stond op 2 november jl. hierover een goed artikel, Hoe duur mag het medicijn zijn?. Ik vind 80000 euro ook wel een mooie richtlijn. Er is in andere landen nog zoveel gezondheidswinst te behalen met minder hoge bedragen. Een kern van het artikel was, dat wij met giften aan bijvoorbeeld de kankerstichting zelf dit soort dillema's organiseren. Veel medicijnenonderzoek is overigens non-profit. Wat dat betreft ben ik er ook een groot voorstander van dat de productie van medicijnen als publieke taak wordt gezien. Dat heeft met communisme niets te maken. De watervoorziening kun je mijns inziens ook beter niet privatiseren. Bovendien komen dan ook alternatieve niet te patenteren behandelingen, zoals met bacteriofagen, eerder in beeld.

Daarnaast is het ontbreken van welvaart in derdewereldlanden zeker niet alleen het gevolg van de welvaart hier. Integendeel, de samenlevingen en regeringen daar hebben daarin een veel groter aandeel. Dus ik vind het toch een lastige afweging. Als het over mijzelf zou gaan, dan zou ik een half miljoen zeker de moeite waard vinden, al heb ik dat niet zelf.

[parsifal]

In het Verenigd Kan gebruiken ze al de kosten per QALY (quality adjusted life year) om behandeling (en preventie strategieën) te evalueren en eventueel niet toe te passen. Er is veel aan te merken op een 1-dimensionale maat als QALYs, maar het principe zit wel wat in.

Dat is in ons land ook al min of meer zo.
Een jaar langere levensverwachting mag €80.000 kosten.

Dat wist ik niet. Ik ben al te lang weg denk ik.

[merel]

Ik vind het eerlijk gezegd de discussie vervuilen als er allerlei mensen in beeld komen met deze ziekte. Natuurlijk willen zij dit medicijn. Logisch. Als mijn kinderen deze ziekte zouden hebben, zou ik ook hemel en aarde bewegen om dat medicijn te verkrijgen. Alleen als ouder/patiënt sta je er niet objectief in.
Als het resultaat nihil is. En dat was het wel met die medicatie van CF. Ik geloof dat jarenlang gebruik zou zorgen voor een langere levensverwachting van anderhalf jaar. Dan moet je de kosten tegen de baten af gaan zetten.
Als het gebruik van deze peperdure medicatie inhoudt dan andere zorg niet gegeven kan worden, dan moet een afweging gemaakt worden. Het geld kan je nu eenmaal maar 1 keer uitgeven.

[Mara]

Als het resultaat nihil is. En dat was het wel met die medicatie van CF. Ik geloof dat jarenlang gebruik zou zorgen voor een langere levensverwachting van anderhalf jaar. Dan moet je de kosten tegen de baten af gaan zetten.

Dit is pertinent onjuist!
Ik weet dat er patiënten zijn die geheel of gedeeltelijk van hun insuline af konden, ook kon bij sommigen de zuurstofflessen de deur uit.
Het aantal ziekenhuisopnames (infuuskuren, duur!) daalden in veel gevallen.
Het gaat niet alleen over een hogere levensverwachting, maar om betere kwaliteit van leven en daling van andere zorgkosten.
Het middel wordt nl. al meer dan een jaar verstrekt, aan een kleine groep "die geluk had".

Als het gebruik van deze peperdure medicatie inhoudt dan andere zorg niet gegeven kan worden, dan moet een afweging gemaakt worden. Het geld kan je nu eenmaal maar 1 keer uitgeven.

De hoge kosten worden echt niet veroorzaakt door dure medicijnen, dat is een misvatting.

Allemaal zaken die te maken hebben met de grote roze olifant in de kamer: het totaal intransparante systeem van prestatiebekostiging in de zorg. Officieel is het de bedoeling dat alle verschillende behandeling een prijskaartje kennen en dat op basis daarvan jaarlijks een hoeveelheid zorg ingekocht wordt door verzekeraars. Maar in de praktijk maken verzekeraars vooral lumpsum-afspraken of contracten met een uitgavenplafond met zorgverleners; wat wezenlijk nauwelijks verschilt met het oude systeem van budgettering. Omdat zorgverleners het afgesproken bedrag vervolgens wel bijeen dienen te declareren via het gehekelde systeem van Diagnose- en Behandelcombinaties (DBC's), blijft de opbouw van hun werkelijke kosten op zijn zachtst gezegd troebel. De grote makke van het DBC-systeem - inmiddels voorzien van de toepasselijk wollige naam DBC's Op weg naar Transparantie, kortweg DOT - is dat er bij zoveel onduidelijkheid veel ruimte is voor 'opportunistisch declareren' door zorgverleners. Dat bleek recent nog in het Utrechtse Sint Antoniusziekenhuis dat 24,6 miljoen euro aan teveel en verkeerd gedeclareerde zorg terug moest betalen.
WAAR KOMEN DIE TORENHOGE ZORGKOSTEN TOCH VANDAAN

[refo]

23 miljoen lijkt erg veel, maar het is voor een heel ziekenhuis niet veel. Bovendien is het maar de vraag of het kwalijk onterecht was, of een reguliere definitieve afrekening.
Ik heb een specialist als klant, maar die weet nog steeds zijn inkomen over 2016 niet en ook 2015 en 2014 niet zeker. Het ziekemhuis is nog steeds in overleg met de zorgverzekeraar. De uiteindelijke afrekening over die jaren kan dan nog invloed hebben op zijn inkomen.
De ziekenhuizen worden weggezet als geldwolven, maar als iemand ziek is moet de organisatie wel speciaal voor hém klaar staan.

[Mara]

Ik heb een specialist als klant, maar die weet nog steeds zijn inkomen over 2016 niet en ook 2015 en 2014 niet zeker. Het ziekemhuis is nog steeds in overleg met de zorgverzekeraar. De uiteindelijke afrekening over die jaren kan dan nog invloed hebben op zijn inkomen.

Maar je hebt specialisten in loondienst van het ziekenhuis en er zijn specialisten die in een maatschap werken.
En dan heb je nog de artsen die bijklussen in een privé kliniek, dagje liposuctie of borstverkleining bijv. Of een dagje werken in een diagnostisch centrum.

De ziekenhuizen worden weggezet als geldwolven, maar als iemand ziek is moet de organisatie wel speciaal voor hém klaar staan.

De ziekenhuizen bestaan niet als zodanig, het ziekenhuis bestaat uit een organisatie en wie staat er aan het hoofd?
Is dat een econoom of iemand met hart voor de zorg.
Kijk als je de mogelijkheid hebt eens verder dan alleen de poli en de ziekenzalen.
De direktie zit niet in een bescheiden optrekje met een tweedehands bureau erin hoor.

Sommige ziekenhuizen, zoals het Franciscus en de Clarastichting, zijn ontstaan uit de R.K. kerken. Daar werkten veel zusters franciscanessen,
Die werkten voor niets.
Ze waren juist bedoeld voor de armen.
Het moderne E.rasmus is er nu op ingericht dat je daar geopereerd wordt, even bijkomt en vervolgens naar huis gaat om te herstellen.
Je kunt eventueel naar een zorghotel, soms pal naast het ziekenhuis gebouwd.
Dat zou de zorgkosten dan moeten laten dalen.

[eilander]

De ziekenhuizen worden weggezet als geldwolven, maar als iemand ziek is moet de organisatie wel speciaal voor hém klaar staan.

De ziekenhuizen bestaan niet als zodanig, het ziekenhuis bestaat uit een organisatie en wie staat er aan het hoofd?
Is dat een econoom of iemand met hart voor de zorg.
Kijk als je de mogelijkheid hebt eens verder dan alleen de poli en de ziekenzalen.
De direktie zit niet in een bescheiden optrekje met een tweedehands bureau erin hoor.

Sommige ziekenhuizen, zoals het Franciscus en de Clarastichting, zijn ontstaan uit de R.K. kerken. Daar werkten veel zusters franciscanessen,
Die werkten voor niets.
Ze waren juist bedoeld voor de armen.
Het moderne E.rasmus is er nu op ingericht dat je daar geopereerd wordt, even bijkomt en vervolgens naar huis gaat om te herstellen.
Je kunt eventueel naar een zorghotel, soms pal naast het ziekenhuis gebouwd.
Dat zou de zorgkosten dan moeten laten dalen.

Je moet je niet teveel laten meeslepen door mensen die roeptoeteren dat het zo slecht gesteld is met de zorg en dat er graaiers aan de top zitten. Bij Erasmus zit in elk geval wel een medicus aan de top.
Werken voor niets kan niet. En beloningen van directie kun je gewoon terugvinden, daar wordt echt wel scherp op gelet.

[Posthoorn]

Dit is dan ook wel weer interessant:

https://www.nrc.nl/nieuws/2017/11/17/de ... 2-a1581643

[Mara]

Je moet je niet teveel laten meeslepen door mensen die roeptoeteren dat het zo slecht gesteld is met de zorg en dat er graaiers aan de top zitten. Bij Erasmus zit in elk geval wel een medicus aan de top.
Werken voor niets kan niet. En beloningen van directie kun je gewoon terugvinden, daar wordt echt wel scherp op gelet.

Lees eens de goede journalistieke artikelen, waarvan Posthoorn er eentje plaatste vanmorgen.
Het gaat niet over de bedragen die je overal kunt nakijken, het gaat o.m. over de schimmige bonussen en geld dat onnodig over de balk gesmeten wordt, zoals eindeloze verbouwingen e.d., die later weer verbouwd moeten worden.