Vanavond waren we in tweestrijd. Wij hadden Bijbellezing in Zuid. Toen belde een vriend: Weet je dat ds. Verschuure vanavond in Vriezenveen preekt? Nee, wist ik niet. Hij ried me dan aan, als ik het kon ontvangen, daar eens naar te luisteren. Ik ben overstag gegaan, en geloof niet dat ik hierin deze keer verkeerd heb gehandeld, al was mijn eerste verweer: we gaan eigen gemeente niet voorbij als er daar een dienst is. Toch eens overstag gegaan dan. Persoonlijk heb ik er nu vrede nee in mijn conscientie, maar het is ook weer niet zo dat we zo licht naar een andere gemeente luisteren als daar dienst is. Vanavond liep het dus eigenlijk onverwacht en ongedacht anders.
We luisterden naar een tijdrede in Vriezenveen waar ds. Verschuure in de Bethel-kerk van de Hersteld Hervormde gemeente.
De tekst was:
1 Petrus 4 vers 7
En het einde aller dingen is nabij; zijt dan nuchteren en waakt in de gebeden
Het was dus een tijdrede waarin de ernst van de tijd werd aangewezen
Ds. had als thema:
PETRUS’ BOODSCHAP IN EEN BANGE TIJD
- 1. Een geadresseerde boodschap
2. Een ernstige boodschap
3. Een onderwijzende boodschap
4. Een vermanende boodschap
Heel in het kort een samenvatting van wat we hoorden. Ik verhaal het nu maar in mijn eigen woorden, want ik heb de preek niet meegeschreven.
De geadresseerden:
De boodschap is ten eerste gericht aan het volk van God, dat zijn, zie hoofdstuk 1 vers 1, dezelfde mensen, de vreemdelingen, die ook op de Pinksterdag de prediking van Petrus hadden gehoord. In hoofdstuk 1 lezen we: aan de vreemdelingen , verstrooid in Pontus, Galatië, Cappadocië, Azië en Bithynië.
Ze leefden als vreemdelingen tussen heidenen.
De ernstige boodschap:
Deze boodschap is een ernstige boodschap juist in deze tijd. Het verval gaat geen enkele kerk voorbij.
We worden gewezen op de tekenen der tijden.
We merken op verleiding, en verdrukking, verkilling, verschrikking.
Velen prediken niet de rechte weg. Predikers die Gods Recht omzeilen. Een teken waarop we hebben te letten.
Verdrukking.
Ook al worden we nog niet verdrukt als op andere plaatsen in de wereld, ook hier wordt de Kerk,
degenen die bij de gezonde leer mogen blijven verdrukt, in die zin, ze worden als het ware aan de kant gezet, en staan ze tegen, worden als het ware monddood gemaakt.
Verkilling: Als er ooit een tijd was waarin de verkilling zo zichtbaar is dan is het deze tijd wel. De liefde is ver geweken.
Verschrikking: We kunnen de krant niet openen of we zien het: over de gehele wereld zien we de verschrikkingen.
Valse profeten, tekenen als oorlog, ziekten (corona werd met name genoemd) en in de natuur.
De tijd lijkt op de tijd van voor de zondvloed. Alles ging door. Maar toen het water kwam zochten de mensen zich wel vast te klemmen aan de ark, maar ze bleven buiten de ark.
120 jaar had Noach gepreekt, maar er werd geen acht op geslagen. Er zal nu geen 120 jaar maar gepreekt worden want we worden geen 120 jaar meer. Waakt in de gebeden.
Een vermanede boodschap voor ons allemaal. In de eerste plaats voor Gods kinderen. Dat die dag ons niet overvalle. Er werd weer gewezen op de 5 wijze en 5 dwaze maagden. Uiterlijk geen verschil. Zeer dicht bij het Woord. Maar uiteindelijk toch een deurdikte verschil: Eeuwig buiten, de deur gesloten. Waakt in de gebeden!
Tenslotte nog een iets: ds. was ziek. Hij bad of de medicatie zover mocht helpen dat hij het Woord kon brengen. Hij had buikpijn en koorts. Bij de tussenzang moest hij zich van de preekstoel verwijderen en verzocht de organist het naspel aan te houden totdat hij terug was.
Aan het slot merkte hij nog weer op dat hij ziek was: Jullie kunnen het wel zien, ik ben ziek.
Toch heb ik hier in de preek niets van gemerkt.