helma schreef:Ik las net deze vraag & antwoord op Refoweb. Is dat zo? Hebben gelovige (als kind gedoopte) ouders die zichzelf laten overdopen en hun kinderen opdragen het verbond verbroken? De doop is toch "alleen" het teken van het verbond? Als je kleinkinderen niet gedoopt worden, maar wel worden opgevoed bij Gods Woord zijn ze dan niet meer in het verbond?
(Ervan uitgaande dat de ouders oprechte christenen zijn)
Laten we eens een bijbelse onderbouwing zoeken, er zijn voorbeelden bekend in de bijbel van overdoping.
In Handelingen 19: 1-6 word gewag gemaakt van lieden die waren gedoopt met de doop van Johannes, maar opnieuw door Paulus worden gedoopt in de naam van Christus.
Echter, in de topicvraag gaat het hier over twee keer in Christus naam gedoopt worden.
De doop van Johannes kan niet als zodanig gezien worden aangezien Christus toen simpelweg nog niet gekruisigd was.
Met deze vergelijking komen we dus niet veel verder.
Wel meen ik deze vraag en tegelijk ook de laatste vraag over de kleinkinderen te kunnen beantwoorden op de volgende bijbelse gronden:
Men trekt vaak een lijn tussen doop en besnijdenis als verzegeling van verbond, Let wel, de besnijdenis werd hier uitsluitend uitgevoerd bij het mannelijk geslacht.
Dit in tegenstelling tot de doop.
Toch was er ook sprake van inwijding van vrouwen/meisjes in dit verbond.
Dit dus puur op grond van geloof.
Conclusie: Niet de doop bepaald het verbond maar het geloof, de doop is daarvan ''slechts'' een bevestiging.
Of het eerbiedig en/of wenselijk is om die meerdere keren uit te voeren laat ik in het midden.
Wel is op bijbelse basis duidelijk dat evenals de besnijdenis de doop zonder oprecht geloof slechts een hol zegel is.
Immers word in het oude testament alleen maar gesproken van ''verbreking'' in geval van zware opzettelijke zonden, met name vaak het geloof in God opzeggen en afgoden achterna lopen. (Dit dus door de besnedenen van Israël.)
Dit terwijl enige onbesnedenen (!) die in het oude testament tot geloof in de ware God komen geheel worden omarmd en aangenomen.
Zoals Naäman die aan Elisa genezing komt vragen en voortaan slechts de Heere wil dienen en vervolgens te horen krijgt dat het hem vergeven word als hij zich moet neerknielen in een afgodentempel onder druk van zijn koning. (2 Koningen 5)
Zou dan het nieuwe verbond van Christus, waarvan de luister toch vele malen groter is dan het oude, hier bij achter blijven?
Overigens word herhaaldelijk gezegd dat iedere generatie verantwoordelijk is voor zijn eigen zonden.
Er even voor het gemak van uit gegaan dat herdoop en opdraging door ouders of grootouders zodanig als zonden aan te merken zijn, betekent dit dus toch duidelijk dat kinderen, kleinkinderen en welke latere generaties dan ook hier geen enkele gevolgen van zullen ondervinden, MITS ze op hun beurt natuurlijk wel oprecht geloven.
Doen ze dat NIET, is er natuurlijk automatisch geen enkele sprake van een verbond ongeacht wat er in het verleden met ze is gebeurd. Net zo goed dit het geval is bij ieder willekeurig ander die God en het evangelie verwerpt.
De tekst spreekt dus voor zich.
Ik moet dus het antwoord zoals gegeven is in Refoweb naast me neer leggen.