belijdenis des geloofs

[Lassie]

Oorspronkelijk gepost door Rhodé
Dit is inderdaad een mooi stukje,maar ik zou het niet voor waarzaligmakend gelof willen houden omdat Christus en zijn werk er in ontbreekt.

Dat heb ik ook niet gezegd.

[Grace]

Ik voel wel veel voor wat Jacob en engeland zeggen. Wij, in onze gezindte, zijn allemaal maar bezig met de vraag: wat kunnen we nu nog alemaal net wel doen als we onbekeerd zijn, en wat kunnen we net niet meer doen als we onbekeerd zijn.
Of je inderdaad nog onbekeerd mag zijn en blijven. Ik wil nog veel verder gaan. Je moet bekeerd zijn om vanmorgen je auto in te stappen, je kan niet onbekeerd je bed uit stappen, naar bed gaan, een relatie aangaan, een huwelijk aangaan, dopen, je kan niet onbekeerd hier op internet rondsurfen, en over godsdienstige dingen praten. Je hebt geen enkel RECHT om onbekeerd te zijn. Geen enkel recht. Dit klinkt hard, maar het is veel liefdelozer om iemand die onbekeerd is, maar onbekommerd en onbezonnen over zijn figuurlijke bol te aaien en te zeggen. Mwah, doe maar belijdenis, joh. Ga maar trouwen joh. Bekeerd worden kan ook in je huwelijk hoor. Leugens. Dit is het GIF wat onze gezinnen en gezindten begiftigt heeft.

Een ieder die onbekeerd is heeft vandaag maar één ding te doen, dat is God zoeken todat hij of zij Hem gevonden heeft. Het heeft geen zin om over andere dingen te praten. Dat kan niet zeg je. Dat kan niet? En je kan wel je vakantie een jaar van te voren plannen, etc. Wie geeft jou de garantie dat je uberthaupt nog de datum van je huwelijk/belijdenis haalt? Wie zegt dat je morgen nog wakker wordt. Wie geeft jou die garantie, de wereld?
Nogmaals, zoekt eerst Zijn Koninkrijk. Zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen.

mvrgr, Grace

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door Grace
Ik voel wel veel voor wat Jacob en engeland zeggen. Wij, in onze gezindte, zijn allemaal maar bezig met de vraag: wat kunnen we nu nog alemaal net wel doen als we onbekeerd zijn, en wat kunnen we net niet meer doen als we onbekeerd zijn.
Of je inderdaad nog onbekeerd mag zijn en blijven. Ik wil nog veel verder gaan. Je moet bekeerd zijn om vanmorgen je auto in te stappen, je kan niet onbekeerd je bed uit stappen, naar bed gaan, een relatie aangaan, een huwelijk aangaan, dopen, je kan niet onbekeerd hier op internet rondsurfen, en over godsdienstige dingen praten. Je hebt geen enkel RECHT om onbekeerd te zijn. Geen enkel recht. Dit klinkt hard, maar het is veel liefdelozer om iemand die onbekeerd is, maar onbekommerd en onbezonnen over zijn figuurlijke bol te aaien en te zeggen. Mwah, doe maar belijdenis, joh. Ga maar trouwen joh. Bekeerd worden kan ook in je huwelijk hoor. Leugens. Dit is het GIF wat onze gezinnen en gezindten begiftigt heeft.

Een ieder die onbekeerd is heeft vandaag maar één ding te doen, dat is God zoeken todat hij of zij Hem gevonden heeft. Het heeft geen zin om over andere dingen te praten. Dat kan niet zeg je. Dat kan niet? En je kan wel je vakantie een jaar van te voren plannen, etc. Wie geeft jou de garantie dat je uberthaupt nog de datum van je huwelijk/belijdenis haalt? Wie zegt dat je morgen nog wakker wordt. Wie geeft jou die garantie, de wereld?
Nogmaals, zoekt eerst Zijn Koninkrijk. Zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen.

mvrgr, Grace

Helemaal mee eens Grace!

In de praktijk komt het echter net over (we moeten daar iig erg voor oppassen!) alsof je het anderen kwalijk neemt dat ze onbekeerd zijn, en wij mensen zijn niet in de positie ons zo'n houding aan te meten denk ik.

[Grace]

Oorspronkelijk gepost door Pim

In de praktijk komt het echter net over (we moeten daar iig erg voor oppassen!) alsof je het anderen kwalijk neemt dat ze onbekeerd zijn, en wij mensen zijn niet in de positie ons zo'n houding aan te meten denk ik.

Dat is waar natuurlijk. Maar het is meer een verdriet dan een kwalijk nemen. Wat heb ik er aan om het een ander kwalijk te nemen. God heeft mij ook duidelijk laten zien dat er van nature echt helemaal niemand op deze aarde God zoekt. Maar ik vind het wel eens moelijk dat ik zoveel mensen tegen kom, die alles weten. Ze(en nu bedoel ik niet degene die dot topic gestart is, want ik begrijp heel goed dat het voor jou een worsteling is) hebben het over van alles en nog wat. Overal hebben ze een standpunt over, ze weten hoe de Heere een mens bekeerd, met andere woorden hoe een zondaar tot Jezus geleid wordt. Maar zelf hebben ze er geen deel aan. Hoe kunnen we dan weten hoe de Heere dat werkt, snap je. En dan verdriet het je wel eens, dat we overal druk mee zijn, ons lichaam vereren maar onze ziel laten verteren.

Nogmaals, het klinkt heel liefdevol en pastoraal om iemand op de schouders te kloppen en te zeggen: je bent op de goede weg. Ga maar door zo. Bid er maar om. Blijf maar kloppen. Blijf maar roepen. De Heere laat geen bidder staan. Maar zo iemand heeft hier in principe niets aan. De kerken zitten vol met mensen die dit al jaren roepen en elkaar toewensen. En bij de meeste mensen verandert er niets. Gaat het hier dan buiten om, nee natuurlijk, maar je begrijpt wel wat ik bedoel. Zonder dat we zeggen: Wendt je naar Hem toe en Zie het Lam Gods dat de zonde der wereld wegdraagt. Sterker nog: God HEEFT in Christus de wereld met Zichzelf verzoent. Er moet van onze kans niet meer gebeuren. Wij kunnen daar niets meer aan toe of af doen. Het is een daad van God geweest. Dat is geheel buiten ons gebeurt.

mvrgr, Grace

[Grace]

Oorspronkelijk gepost door Rhodé

Oorspronkelijk gepost door Grace...Bid er maar om. Blijf maar kloppen. Blijf maar roepen. De Heere laat geen bidder staan. Maar zo iemand heeft hier in principe niets aan.... Gaat het hier dan buiten om, nee natuurlijk, maar je begrijpt wel wat ik bedoel. Zonder dat we zeggen: Wendt je naar Hem toe en Zie het Lam Gods dat de zonde der wereld wegdraagt. Sterker nog: God HEEFT in Christus de wereld met Zichzelf verzoent. Er moet van onze kans niet meer gebeuren. Wij kunnen daar niets meer aan toe of af doen. Het is een daad van God geweest. Dat is geheel buiten ons gebeurt.

mvrgr, Grace

Grace,

bedoel je dit: niet alleen aansporen om te bidden, maar ook heen wijzen naar Christus en aansporen om op Gods beloften te geloven?

Precies. Het gebed is geen werk, maar een vrucht! Zou een natuurlijk(en dus vijandig) mens oprecht kunnen bidden en naderen tot God?

[Refojongere]

"Het gebed is geen werk, maar een vrucht! Zou een natuurlijk(en dus vijandig) mens oprecht kunnen bidden en naderen tot God?"

Het gebed is een gave van de Geest der genade en der gebeden (Romeinen 8). Toch staat er ook geschreven dat een ieder die bidt om de Heilige Geest, Hem zal ontvangen.
Bidden = geloven geloven = bidden, het een niet zonder het ander. En als een onbekeerd mens het niet kan laten om te bidden om die gave des geloofs, dan moeten we hen maar niet vermoeien met het feit dat een onbekeerd mens niet kan bidden! "Heere, bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn".

[Lassie]

Oorspronkelijk gepost door Rhodé

Oorspronkelijk gepost door Lassie

Oorspronkelijk gepost door Rhodé
Dit is inderdaad een mooi stukje,maar ik zou het niet voor waarzaligmakend gelof willen houden omdat Christus en zijn werk er in ontbreekt.

Dat heb ik ook niet gezegd.

Da's waar,

maar zeg nou zelf, wat is een belijdenis zonder Christus?


[Aangepast op 30/6/04 door Rhodé]

De dagen ervoor ging ook over jouw Geloofsbelijdenis. En om die hier allemaal zo hier neer te zetten vondt ik het een te lange stuk teksten voor. Dit vondt ik toch ook wel een heel mooi en begrijpelijk stuk. Dat je toch bereid moet zijn om Hem te dienen.

[gravo]

Oorspronkelijk gepost door Grace

Oorspronkelijk gepost door Pim

In de praktijk komt het echter net over (we moeten daar iig erg voor oppassen!) alsof je het anderen kwalijk neemt dat ze onbekeerd zijn, en wij mensen zijn niet in de positie ons zo'n houding aan te meten denk ik.

Dat is waar natuurlijk. Maar het is meer een verdriet dan een kwalijk nemen. Wat heb ik er aan om het een ander kwalijk te nemen. God heeft mij ook duidelijk laten zien dat er van nature echt helemaal niemand op deze aarde God zoekt. Maar ik vind het wel eens moelijk dat ik zoveel mensen tegen kom, die alles weten. Ze(en nu bedoel ik niet degene die dot topic gestart is, want ik begrijp heel goed dat het voor jou een worsteling is) hebben het over van alles en nog wat. Overal hebben ze een standpunt over, ze weten hoe de Heere een mens bekeerd, met andere woorden hoe een zondaar tot Jezus geleid wordt. Maar zelf hebben ze er geen deel aan. Hoe kunnen we dan weten hoe de Heere dat werkt, snap je. En dan verdriet het je wel eens, dat we overal druk mee zijn, ons lichaam vereren maar onze ziel laten verteren.

Nogmaals, het klinkt heel liefdevol en pastoraal om iemand op de schouders te kloppen en te zeggen: je bent op de goede weg. Ga maar door zo. Bid er maar om. Blijf maar kloppen. Blijf maar roepen. De Heere laat geen bidder staan. Maar zo iemand heeft hier in principe niets aan. De kerken zitten vol met mensen die dit al jaren roepen en elkaar toewensen. En bij de meeste mensen verandert er niets. Gaat het hier dan buiten om, nee natuurlijk, maar je begrijpt wel wat ik bedoel. Zonder dat we zeggen: Wendt je naar Hem toe en Zie het Lam Gods dat de zonde der wereld wegdraagt. Sterker nog: God HEEFT in Christus de wereld met Zichzelf verzoent. Er moet van onze kans niet meer gebeuren. Wij kunnen daar niets meer aan toe of af doen. Het is een daad van God geweest. Dat is geheel buiten ons gebeurt.

mvrgr, Grace

Ik ben het van harte eens met de constatering, dat velen niet veel hebben aan die herhaalde oproepen als : "bid er maar veel om" of " vraag er maar veel om". De bekering, de aanneming tot kinderen lijkt er voor velen geen stap dichterbij door te komen.
Misschien moeten we eens een notie herinneren, die door de Reformatie enigszins buiten beeld is geraakt nl. dat de schuldvergeving, de verzoening niet alleen in stilte door de persoon zelf (individueel) beleefd of aangezegd behoeft te worden, maar dat dit ook vaak (met volmacht) door anderen kan worden aangezegd. Denk aan Paulus en Petrus: "ik zeg u, in de Naam van Jezus: sta op". Dit gegeven, dat de kerk de schuldvergeving in de Naam van Christus predikt en aanzegt, hebben Luther en Bonhoeffer bijvoorbeeld willen handhaven door te pleiten voor het in ere houden van de biecht. Niet dat de kerk de schuld vergeeft, maar wel dat ze namens Christus, in Zijn Naam de schuldvergeving mag bevestigen en uitspreken. Hier functioneert het gegeven van de sleutels van het hemelrijk. Wij kennen wel de tucht (als sleutel die de hemel sluit), maar kennen we ook de sleutels die de hemel openen?
Het kan een hele opluchting zijn voor mensen die ernstig zoeken, maar geen zekerheid krijgen, dat de kerk kan zeggen: op grond van het werk van Christus, na uw schuldbelijdenis gehoord te hebben, mogen wij u de vergeving van zonden meedelen.
Ik weet wel, dat het een beetje rooms klinkt, maar zie het maar als een reactie op de mijns inziens ver doorgeschoten individualisering van het geloof, met de soms nameloze eenzaamheid en wanhopige angst die er ontstaat, wanneer men geen geloofszekerheid kan krijgen.
.

[Adryan]

Oorspronkelijk gepost door gravo

Oorspronkelijk gepost door Grace

Oorspronkelijk gepost door Pim

In de praktijk komt het echter net over (we moeten daar iig erg voor oppassen!) alsof je het anderen kwalijk neemt dat ze onbekeerd zijn, en wij mensen zijn niet in de positie ons zo'n houding aan te meten denk ik.

Dat is waar natuurlijk. Maar het is meer een verdriet dan een kwalijk nemen. Wat heb ik er aan om het een ander kwalijk te nemen. God heeft mij ook duidelijk laten zien dat er van nature echt helemaal niemand op deze aarde God zoekt. Maar ik vind het wel eens moelijk dat ik zoveel mensen tegen kom, die alles weten. Ze(en nu bedoel ik niet degene die dot topic gestart is, want ik begrijp heel goed dat het voor jou een worsteling is) hebben het over van alles en nog wat. Overal hebben ze een standpunt over, ze weten hoe de Heere een mens bekeerd, met andere woorden hoe een zondaar tot Jezus geleid wordt. Maar zelf hebben ze er geen deel aan. Hoe kunnen we dan weten hoe de Heere dat werkt, snap je. En dan verdriet het je wel eens, dat we overal druk mee zijn, ons lichaam vereren maar onze ziel laten verteren.

Nogmaals, het klinkt heel liefdevol en pastoraal om iemand op de schouders te kloppen en te zeggen: je bent op de goede weg. Ga maar door zo. Bid er maar om. Blijf maar kloppen. Blijf maar roepen. De Heere laat geen bidder staan. Maar zo iemand heeft hier in principe niets aan. De kerken zitten vol met mensen die dit al jaren roepen en elkaar toewensen. En bij de meeste mensen verandert er niets. Gaat het hier dan buiten om, nee natuurlijk, maar je begrijpt wel wat ik bedoel. Zonder dat we zeggen: Wendt je naar Hem toe en Zie het Lam Gods dat de zonde der wereld wegdraagt. Sterker nog: God HEEFT in Christus de wereld met Zichzelf verzoent. Er moet van onze kans niet meer gebeuren. Wij kunnen daar niets meer aan toe of af doen. Het is een daad van God geweest. Dat is geheel buiten ons gebeurt.

mvrgr, Grace

Ik ben het van harte eens met de constatering, dat velen niet veel hebben aan die herhaalde oproepen als : "bid er maar veel om" of " vraag er maar veel om". De bekering, de aanneming tot kinderen lijkt er voor velen geen stap dichterbij door te komen.
Misschien moeten we eens een notie herinneren, die door de Reformatie enigszins buiten beeld is geraakt nl. dat de schuldvergeving, de verzoening niet alleen in stilte door de persoon zelf (individueel) beleefd of aangezegd behoeft te worden, maar dat dit ook vaak (met volmacht) door anderen kan worden aangezegd. Denk aan Paulus en Petrus: "ik zeg u, in de Naam van Jezus: sta op". Dit gegeven, dat de kerk de schuldvergeving in de Naam van Christus predikt en aanzegt, hebben Luther en Bonhoeffer bijvoorbeeld willen handhaven door te pleiten voor het in ere houden van de biecht. Niet dat de kerk de schuld vergeeft, maar wel dat ze namens Christus, in Zijn Naam de schuldvergeving mag bevestigen en uitspreken. Hier functioneert het gegeven van de sleutels van het hemelrijk. Wij kennen wel de tucht (als sleutel die de hemel sluit), maar kennen we ook de sleutels die de hemel openen?
Het kan een hele opluchting zijn voor mensen die ernstig zoeken, maar geen zekerheid krijgen, dat de kerk kan zeggen: op grond van het werk van Christus, na uw schuldbelijdenis gehoord te hebben, mogen wij u de vergeving van zonden meedelen.
Ik weet wel, dat het een beetje rooms klinkt, maar zie het maar als een reactie op de mijns inziens ver doorgeschoten individualisering van het geloof, met de soms nameloze eenzaamheid en wanhopige angst die er ontstaat, wanneer men geen geloofszekerheid kan krijgen.
.

Sleutels om de hemel te openen in tegenstelling tot te sluiten (de tucht) hebben we met de wederopneming.

[Marco]

Omdat het in het topic 'Leer der Gereformeerde Gemeenten' (http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic.php?f=3&t=6970) meer over belijdenis-doen ging, zet ik mijn reactie hier maar neer:

belijdenis des geloofs?

of eindexamen van catechesatie?

(historisch was het 'Belijdenis des geloofs voor hen die zich tot des HeerenHeilig Avondmaal willen begeven')

als met het als eindexamen van chatechesatie wil hebben, of, zoals ook wel genoemd, als belijdenis van een historisch geloof

dan wordt het hoog tijd dat men de vragen veranderd die men antwoorden moet in de eredienst.

dit zijn de vragen uit het formulier voor de volwassendoop, hetwelk in wezen gelijk staat aan belijdenis des geloofs:

(...)

- aangezien het hier niet echt meer om de leer van de GG gaat, ga ik hier even op door -

Dat is de reden dat binnen onze kerken dit formulier gebruikt wordt:

Geliefden in onze Here Jezus Christus,

U bent verschenen voor God en zijn heilige gemeente, om belijdenis af te leggen van uw geloof en zo toegang te verkrijgen tot het avondmaal van de Here Jezus Christus1.

Wilt daarom oprecht antwoorden op de volgende vragen:

Ten eerste:

Belijdt u dat de leer van het Oude en Nieuwe Testament, die in de Apostolische Geloofsbelijdenis is samengevat en hier in de christelijke kerk geleerd wordt, de ware en volkomen leer van de verlossing is?2 En belooft u bij de belijdenis van deze leer door Gods genade te blijven in leven en sterven?

Ten tweede:

Gelooft u Gods verbondsbelofte, waarvan u in de doop het teken en zegel ontvangen hebt?3 En belijdt u, nu u de toegang vraagt tot het heilig avondmaal, dat u vanwege uw zonden een afkeer hebt van uzelf en u voor God verootmoedigt en uw leven buiten uzelf in Jezus Christus, de enige Verlosser, zoekt?4

Ten derde:

Verklaart u, dat u van harte begeert God de Here lief te hebben en te dienen naar zijn Woord, te breken met de wereldse begeerten, uw oude natuur te doden en godvrezend te leven?5

Ten vierde:

Belooft u zich te onderwerpen aan de kerkelijke vermaning en tucht6, indien u zich – waarvoor God u genadig beware – in leer of leven misgaat?

Wat is hierop uw antwoord?

(Antwoord:) Ja.

(Het antwoord wordt door ieder afzonderlijk gegeven, nadat zijn naam genoemd is.)
(Daarna spreekt de voorganger:)

De God van alle genade, die u in Christus geroepen heeft tot zijn eeuwige heerlijkheid, Hij zal u, na een korte tijd van lijden, volmaken, bevestigen, sterken en grondvesten. Hem zij de kracht in alle eeuwigheid! Amen (1Petr. 5:10, 11).

1 Mat. 10:32; 1Tim. 6:12; 1Kor. 11:28, 29. 2 Rom. 15:4; 2Tim. 3:15; Mat. 24:13. 3 Gen. 17:7; Hand. 2:39. 4 Gal. 2:20; Hand. 4:12. 5 Ps. 119:10, 105; Ef. 4:20-24; 1Joh. 2:15-17. 6 Heb. 13:17.

Volgens mij worden in de Christelijke Gereformeerde Kerken soortgelijke vragen gesteld.
Hier kan je met geen mogelijkheid 'ja' op zeggen als je alleen 'historisch' gelooft. Ik zou trouwens ook niet weten wat voor nut het heeft, belijdenis te doen van een geloof waar je geen deel aan hebt. Kan iemand dat uitleggen? Waarom zou je belijdenis willen doen van een historisch geloof? Is dat alleen maar vanuit traditie, of druk vanuit de omgeving?

[Mariaa]

Ik zou trouwens ook niet weten wat voor nut het heeft, belijdenis te doen van een geloof waar je geen deel aan hebt. Kan iemand dat uitleggen? Waarom zou je belijdenis willen doen van een historisch geloof? Is dat alleen maar vanuit traditie, of druk vanuit de omgeving?

Ten eerste de traditie. Je bent dan wel onbekeerd, dus ten diepste kán je nog niet belijdenis doen, maar je bent ook niet onverschillig. En er wordt niet van je verwacht dat je naar het H.A. gaat na het doen van belijdenis, dus waarom dan ook niet? Als je het niet doet, dan ga je in elk geval verloren..
Veel mensen wachten dan ook tot ze de leeftijd hebben en/of verkering hebben en gaan op belijdeniscatechisatie.

Daarnaast zijn er velen die het doen door een soort druk vanuit de omgeving. Mijn ouders zeiden ook tegen me: als je 18 bent wil je alles zelf doen, zelf de verantwoording hebben; maar als het gaat om belijdenis-doen, dan willen we die verantwoordelijkheid zo lang mogelijk bij de ouders laten. Belijdenis doen is immers de belofte van je ouders op je nemen.
(Er werd niet bij gezegd dat die belofte geloof moet zijn..)

Een derde groep is de groep die verkering heeft, trouwplannen heeft of al getrouwd zijn. Als je gaat trouwen moet je immers beloven belijdenis te gaan doen en je wilt toch wel in de kerk trouwen. Dus ook deze groep gaat naar belijdeniscatechisatie. (Eigenlijk hoort dit trouwens ook onder de druk van de omgeving)

Dan is er een vierde groep die (niet onverschillig) belijdt geen geloof te hebben. Maar geen belijdenis doen is ook belijdenis doen. En ze verlangen naar het geloof. Vaak gaan die na een tijd van worsteling toch op belijdeniscatechisatie, omdat ze wél bij de kerk willen horen, al staan ze er naar hun zeggen buiten.

Tenslotte de groep die wél oprecht belijdenis des geloofs aflegt. Zij zijn de lastige groep. Die menen immers het al te bezitten. Ze denken dat je direct na het belijdenis doen maar aan het Avondmaal mag gaan. Dat er eerst nog een hoop aan vooraf gaat, vergeten ze. En ze denken met de Bijbel de bevinding weg te kunnen redeneren.

Helaas.. volgens mij is dit alles praktijk geworden in onze kerken.
Maar: "Op uw noodgeschrei deed ik grote wond'ren". Laten we ermee op onze knieën komen, onze schuld belijden en ons bekeren. Zal de Heere dan niet genadig willen zijn?

[memento]

De kerk doet het evangelie te kort als zij niet in alles geloof en bekering eist. In doop, belijdenis, avondmaal, deelname aan de eredienst, lid zijn van de JV, etc etc. Het evangelie eist geloof en bekering, en laat geen enkele ruimte open om het naast je neer te leggen.

De eis van geloof voor het doen van belijdenis is dus heel Schriftuurlijk. Echter, dat wil niet zeggen dat iedereen die belijdenis doet dus een waar geloof heeft.

[Mariaa]

Echter, dat wil niet zeggen dat iedereen die belijdenis doet dus een waar geloof heeft.

Nee, en toch zien mensen dat in mijn woorden als ik pleit voor belijdenis des geloofs. Dat er kaf onder het koren is en zal zijn wil niet zeggen dat we dus een scheiding moeten gaan maken tussen belijdenis en Avondmaal.
Van de kerkenraad kreeg ik trouwens het boek Tot belijden geroepen van ds. Harinck. Deze kan ik iedereen aanbevelen! Daarin beschrijft Harinck o.a. hoe de praktijk van belijdenis doen vroeger was.