Donderdag stond er een interview met ds. Weststrate in het RD. Daarin zei hij onder andere het volgende, nav de begrafenis van een zwarte mevrouw:

ds Weststrate schreef: Onderweg naar het graf peinsde ik waarover ik moest spreken en besloot over Jesaja 40:6 te mediteren. Tot mijn grote schrik kon ik op de begraafplaats de tekst niet meer vinden. Dat is me nooit eerder overkomen. Ik kon alleen nog maar met grote opening spreken over Jesaja 40:11: "Hij zal de lammeren in Zijn armen vergaderen en in Zijn schoot dragen."
Vanuit Nederland kreeg ik bericht van twee mensen die werkzaamheden hadden gekregen met deze vrouw, vanuit die tekst. Op zo'n moment weet je dat je hier ook bent voor mensen buiten ons kerkelijk leven.

Mijn vraag: Wat wordt bedoeld met de werkzaamheden waarover ds. Weststrate spreekt?

Floppy schreef:Donderdag stond er een interview met ds. Weststrate in het RD. Daarin zei hij onder andere het volgende, nav de begrafenis van een zwarte mevrouw:

ds Weststrate schreef: Onderweg naar het graf peinsde ik waarover ik moest spreken en besloot over Jesaja 40:6 te mediteren. Tot mijn grote schrik kon ik op de begraafplaats de tekst niet meer vinden. Dat is me nooit eerder overkomen. Ik kon alleen nog maar met grote opening spreken over Jesaja 40:11: "Hij zal de lammeren in Zijn armen vergaderen en in Zijn schoot dragen."
Vanuit Nederland kreeg ik bericht van twee mensen die werkzaamheden hadden gekregen met deze vrouw, vanuit die tekst. Op zo'n moment weet je dat je hier ook bent voor mensen buiten ons kerkelijk leven.

Mijn vraag: Wat wordt bedoeld met de werkzaamheden waarover ds. Weststrate spreekt?

Gebed

Wat ik wel apart vind, is dat hij op weg naar het graf nog moest nadenken waarover hij zou spreken. Is het woord van God en zijn de zielen van mensen het niet waard dat een predikant zich goed voorbereid? Ik weet dat er bepaalde kringen zijn waar zoiets wordt gezien als bijzonder geestelijk, maar ik blijf het merkwaardig vinden.

Hahaha.. Geweldig dit topic!! Het is ook een beetje belachelijke woordkeus natuurlijk, maar dat hoort wel bij het kerkverband. Ik vraag me af hoe dat bij die begrafenis is gegaan. Zover ik weet spreekt ds. Weststrate geen Afrikaans. Je kan wel Nederlands gaan praten, maar daar snapt men als zwarte afrikaan echt niets van.

Maatje schreef:Wat ik wel apart vind, is dat hij op weg naar het graf nog moest nadenken waarover hij zou spreken. Is het woord van God en zijn de zielen van mensen het niet waard dat een predikant zich goed voorbereid? Ik weet dat er bepaalde kringen zijn waar zoiets wordt gezien als bijzonder geestelijk, maar ik blijf het merkwaardig vinden.

Als je goed het RD had gelezen @Maatje dan had je opgemerkt dat Ds. Weststrate niet verwacht had dat hij ook aan het graf spreken moest. Dan kan je je ook moeilijk voorbereiden.

Daarnaast vind ik dat je nogal een karikatuur ervan maakt. Nog nooit heb ik gehoord dat een predikant, in welke vorm dan ook, zich niet had voorbereid.

@mulder: het is Zuid-Afrika. Wellicht even nagaan wat ze spreken zij da? Ohja een vreemdsoortig Nederlands *ping*

@ refocalvinist. Ik heb me idd alleen gebaseerd op dit stukje, heb het artikel niet gelezen. Bedankt voor je aanvulling.

Maar ken je echt die verhalen niet, van predikanten die onderaan de preekstoeltrap gaan bedenken waar ze het over gaan hebben? Ik hoor ze nog regelmatig...

RefoCalvinist schreef: @mulder: het is Zuid-Afrika. Wellicht even nagaan wat ze spreken zij da? Ohja een vreemdsoortig Nederlands *ping*

Wat een zeer kinderlijke manier van reageren heb jij toch.
Blijkbaar weet je niets van de situatie daar af. De leden van de GGIN in Pretoria en de GG in Randburg kunnen Nederlands inderdaad verstaan. Hoewel dat voor de jeugd ook al moeilijk is, maar door opvoeding, kerktaal en familiebanden spreken zij nog een beetje Nederlands.
Een normale Afrikaan die Afrikaans spreekt, die begrijpt echt maar 10-30 procent als zij een Nederlander horen. Het is makkelijker om als Nederlander het Afrikaans te begrijpen, dan als Afrikaan het Nederlands te begrijpen. Dat laatste kan namelijk niet.

*pingping*

Maatje schreef:@ refocalvinist. Ik heb me idd alleen gebaseerd op dit stukje, heb het artikel niet gelezen. Bedankt voor je aanvulling.

Maar ken je echt die verhalen niet, van predikanten die onderaan de preekstoeltrap gaan bedenken waar ze het over gaan hebben? Ik hoor ze nog regelmatig...

Dat zijn slechts uitzonderingen en niet zonder reden.
Ook predikanten die dit meegemaakt hebben zullen hun preken voorbereiden, ze komen met een voorbereide preek naar de preekstoel waar ze plots bepaald kunnen worden bij iets anders, maar dat zijn echt uitzonderlijke situatie's.
Iedere predikant in onze kerken zal de preek voorbereiden.

mulder schreef:

RefoCalvinist schreef: @mulder: het is Zuid-Afrika. Wellicht even nagaan wat ze spreken zij da? Ohja een vreemdsoortig Nederlands *ping*

Wat een zeer kinderlijke manier van reageren heb jij toch.
Blijkbaar weet je niets van de situatie daar af. De leden van de GGIN in Pretoria en de GG in Randburg kunnen Nederlands inderdaad verstaan. Hoewel dat voor de jeugd ook al moeilijk is, maar door opvoeding, kerktaal en familiebanden spreken zij nog een beetje Nederlands.
Een normale Afrikaan die Afrikaans spreekt, die begrijpt echt maar 10-30 procent als zij een Nederlander horen. Het is makkelijker om als Nederlander het Afrikaans te begrijpen, dan als Afrikaan het Nederlands te begrijpen. Dat laatste kan namelijk niet.

*pingping*

Laat ik nu altijd gedacht hebben dat het allergrootste deel van de zwarte bevolking gewoon engels spreekt?

Werkzaamheden... iets, een zaak of iemand opgebonden krijgen... het was vroeger een veel meer bekende term.
Als Gods volk iets of iemand krijgt opgebonden, dan wordt iets of iemand op zijn ziel gebonden zodat er overdenking en gebed of onderwijs omtrent een (verborgen) zaak. Hier kan hij dan niet meer van los komen.
Het is hier ook gebeurd, om een voorbeeld te noemen: een meisje (ik meen van 7 jaar) was hier voor de ogen van klasgenootjes
door de trein gegrepen. Het was bij meerderen van Gods volk bekend gemaakt dat dit kind boven was.
De dominee die het meisje moest begraven, en die zelf niets van deze dingen wist, moest het toch zeggen. Dat werd van Boven
opgebonden, en hij moest het zeggen dat dit kind alle strijd voor eeuwig te boven was.
En dan is ook zo, dat zoiets bij tenminste twee of drie zielen wordt bekend gemaakt. Gods werk kan niet verborgen blijven en zal ook
bevestigd worden. Was dat niet het geval dan zou Hij hier er de eer niet van ontvangen. En Hij verheerlijkt Zich immers in Zijn
Eigen werk?
Dit voorval blijft me altijd goed bij, want juist in die tijd lag mijn vader op sterven. Het graf van dat meisje is dan ook dicht bij
het graf van mijn ouders.

Dank u, DIA, voor het antwoord. Daar was ik naar op zoek, niet zozeer naar taalkundige barrieres in Z-Afrika

Als ik het dus goed begrijp, moet ik het door ds. Weststrate gezegde zo interpreteren: Hij begroef een mevrouw aan de hand van een tekst die hij niet zelf van te voren had uitgekozen, maar waar hij daar ter plaatse uit moest spreken.
Na die begrafenis waren er mensen in Nederland die door diezelfde tekst, en door het gebed daarover (de 'werkzaamheden') mochten geloven dat die mevrouw - die zij denk ik zelf niet kenden? - gered is. Vat ik het zo goed samen, DIA/anderen?

En aan de hand van wat DIA schreef, komt dit vaker voor, dat na het overlijden van iemand er kinderen Gods zijn die de zekerheid krijgen van de staat van de overledene; zijn er meer mensen die dit hebben meegemaakt?

Ik vind de manier waarop er in deze topic gesproken wordt over een uitspraak van ds. Weststrate onfatsoenlijk. Belachelijke woordkeus, dominees die onderaan de preekstoel gaan bedenken waarover ze het gaan hebben etc.

Zulke zaken zijn niet geschikt om op dit forum te ontleden. Het zal mijn overgevoeligheid hiervoor wel zijn, maar ik wil het toch maar gezegd hebben.

Floppy schreef:Dank u, DIA, voor het antwoord. Daar was ik naar op zoek, niet zozeer naar taalkundige barrieres in Z-Afrika

Als ik het dus goed begrijp, moet ik het door ds. Weststrate gezegde zo interpreteren: Hij begroef een mevrouw aan de hand van een tekst die hij niet zelf van te voren had uitgekozen, maar waar hij daar ter plaatse uit moest spreken.
Na die begrafenis waren er mensen in Nederland die door diezelfde tekst, en door het gebed daarover (de 'werkzaamheden') mochten geloven dat die mevrouw - die zij denk ik zelf niet kenden? - gered is. Vat ik het zo goed samen, DIA/anderen?

En aan de hand van wat DIA schreef, komt dit vaker voor, dat na het overlijden van iemand er kinderen Gods zijn die de zekerheid krijgen van de staat van de overledene; zijn er meer mensen die dit hebben meegemaakt?

Ja, ik hoor er regelmatig van en ik heb er grote moeite mee. Mensen die in hun leven geen getuigenis gegeven hebben van het geloof wat in hen was, maar wel ernstig leefden worden op zo'n manier in de hemel gezet.

Hendrien schreef:

Floppy schreef:Dank u, DIA, voor het antwoord. Daar was ik naar op zoek, niet zozeer naar taalkundige barrieres in Z-Afrika

Als ik het dus goed begrijp, moet ik het door ds. Weststrate gezegde zo interpreteren: Hij begroef een mevrouw aan de hand van een tekst die hij niet zelf van te voren had uitgekozen, maar waar hij daar ter plaatse uit moest spreken.
Na die begrafenis waren er mensen in Nederland die door diezelfde tekst, en door het gebed daarover (de 'werkzaamheden') mochten geloven dat die mevrouw - die zij denk ik zelf niet kenden? - gered is. Vat ik het zo goed samen, DIA/anderen?

En aan de hand van wat DIA schreef, komt dit vaker voor, dat na het overlijden van iemand er kinderen Gods zijn die de zekerheid krijgen van de staat van de overledene; zijn er meer mensen die dit hebben meegemaakt?

Ja, ik hoor er regelmatig van en ik heb er grote moeite mee. Mensen die in hun leven geen getuigenis gegeven hebben van het geloof wat in hen was, maar wel ernstig leefden worden op zo'n manier in de hemel gezet.

Ik zou maar voorzichtig zijn. Als God dat getuigenis geeft, lijkt het mij gevaarlijk om dat te benoemen als "iemand in de hemel te zetten".

-DIA- schreef:Werkzaamheden... iets, een zaak of iemand opgebonden krijgen... het was vroeger een veel meer bekende term.
Als Gods volk iets of iemand krijgt opgebonden, dan wordt iets of iemand op zijn ziel gebonden zodat er overdenking en gebed of onderwijs omtrent een (verborgen) zaak. Hier kan hij dan niet meer van los komen.
Het is hier ook gebeurd, om een voorbeeld te noemen: een meisje (ik meen van 7 jaar) was hier voor de ogen van klasgenootjes
door de trein gegrepen. Het was bij meerderen van Gods volk bekend gemaakt dat dit kind boven was.
De dominee die het meisje moest begraven, en die zelf niets van deze dingen wist, moest het toch zeggen. Dat werd van Boven
opgebonden, en hij moest het zeggen dat dit kind alle strijd voor eeuwig te boven was.
En dan is ook zo, dat zoiets bij tenminste twee of drie zielen wordt bekend gemaakt. Gods werk kan niet verborgen blijven en zal ook
bevestigd worden. Was dat niet het geval dan zou Hij hier er de eer niet van ontvangen. En Hij verheerlijkt Zich immers in Zijn
Eigen werk?
Dit voorval blijft me altijd goed bij, want juist in die tijd lag mijn vader op sterven. Het graf van dat meisje is dan ook dicht bij
het graf van mijn ouders.

Ik hoorde dit van mijn moeder ook.
Mijn oma werd krachtdadig bekeerd en heel kort erna kwam de predikant bij haar. Hem was op het hart gebonden deze zuster te bezoeken, daar zij in de ruimte was gesteld.
Kort erna overleed mijn oma plotseling, zoals op de kaart stond "op het alleronverwachts".
Zou het zo kunnen zijn dat wij dit niet meer verstaan of zwijgt de Heere meer?
Want Gods Volk gaat toch soms met gesloten mond over de aarde?
Of heeft dat een andere betekenis?