Luther schreef:Eerder plaatste @JGW een stuk van dr. P. de Vries onder de titel 'bekommerde'; later plaatste @WimAnker een stuk uit DWS van Flavel. Wim trok onder andere de onderstaande conclusie en ik zou daar nog op terug komen.

WimAnker schreef:2. De in dit stuk als 3e 'categorie' benoemde christen is, met andere woorden, de 'bekommerde'. Het eerder door JGW geplaatste stukje van dr. P de Vries ademt, zacht gezegd, toch een andere toonzetting. Eerlijker is te zeggen dat de geplaatste stukken gewoon met elkaar in tegenspraak zijn.

Ik heb gesteld dat die conclusie niet uit het stuk van Flavel te trekken is; Wim meende dat je dan de beide stukken echt anders leest dan hij zelf doet.
Eerst nog maar even de beide stukken naast elkaar leggen. Ik citeer alleen de voor deze post relevante zinnen. De rest is elders in dit topic te lezen.

dr. P. de Vries schreef:(...) De eerste daad van het zaligmakende geloof is, dat we als een verdoemelijk zondaar vluchten tot Christus om door Zijn bloed gereinigd te worden. Het waarachtige geloof wordt in de diepten geboren. Waar wij de grond uit al ons zoeken, bidden en zuchten verliezen, komt de Heere over. Dat is dan het begin van het geestelijk leven. Daar krijgt namelijk Christus waarde voor ons. Daarvóór zochten we het nog in de werken der wet. (...)
Daarom wijs ik erop dat soms het woord ‘bekommerde’ in een andere betekenis wordt gebruikt, dan ik zojuist deed. Dan denkt men aan mensen die weliswaar diep overtuigd zijn van het feit dat zij God niet kunnen ontmoeten, maar nadrukkelijk aangeven dat zij geen zicht hebben op Christus en geen band aan Hem. Nu is God de laatste Rechter, maar afgaande op de woorden van de mensen die zo spreken, moeten wij ervan uitgaan dat zij in zekere zin de enge poort dicht genaderd zijn, maar er nog niet doorheen zijn gegaan.(...)
Helaas gebeurt het meer dan eens, dat je uit een preek de indruk krijgt dat er drie soorten mensen zijn: zij die buiten Christus zijn en dus kinderen des toorns, zij die in Christus zijn en daarom vrede met God hebben en in de derde plaats de bekommerden die er ergens tussen in zitten. Onze belijdenis leert ons dat degenen die buiten Christus zijn, gewaarschuwd moeten worden dat zij rampzalig zijn en zij die in Christus zijn, getroost, dat zij zalig zijn.
(...)Wie de bekommerden als een aparte categorie ziet, waarschuwt de bekommerden niet echt en troost ze niet echt. Een dergelijke derde categorie is ook strijdig met wat de Heidelbergse Catechismus naar Gods Woord leert over de sleutels van het koninkrijk der hemelen.
Als het om een soort bekommernis gaat waarin iemand wel van schuld weet, maar niet om Christus zucht en tot Christus vlucht, is het echter zo nodig dat de persoon in kwestie hoort dat niet slechts de kennis van één stuk, namelijk slechts dat van de ellende, maar de kennis van drie stukken, namelijk van ellende, verlossing en dankbaarheid, nodig is om zalig te leven en te sterven. Die moet niet worden betuigd dat het hem nog het een en ander ontbreekt en zelfs niet dat hem veel ontbreekt, maar dat hem uiteindelijk nog alles ontbreekt.
(...)
Tegelijkertijd zeg ik met Brakel dat de eerste daden van het geloof zo zwak kunnen zijn dat de persoon in kwestie die het geloof beoefent, dat niet als daden van geloof kan zien. Daarom mogen we voor onszelf altijd vragen of wij in Gods licht het licht mogen zien.

Vervolgens postte @WimAnker een gedeelte van John Flavel en zette hij daarboven "Definitie van een 'bekommerde'" . Let wel: dat is Wims definitie, en niet wat Flavel erboven zet! Wim citeerde ook niet het hele artikel; dat ga ik ook niet doen, maar het is wel nodig om er wat meer van te zeggen. Daarom citeer ik uit De Wachter Sions van 15 oktober jl. Johan Flavel. Het artikel waarin het citaat van Wim stond, start met deze passage:

John Flavel schreef:"Als Christus met al Zijn weldaden door Gods bijzondere toepassing tot de Onze wordt gemaakt, wat is dan de dag van de bekering een dag van veel genade en barmhartigheid! Wat bezoekt een veelheid van uitgelezen zegeningen de bekeerde ziel op die dag!

Flavel werkt dat in de volgende alinea uit en noemt wat Christus op die dag allemaal meebrengt aan heilsgoederen. Vervolgens schrijft hij:

John Flavel schreef:Welnu, als de dag waarop wij Christus omhelzen, de dag van vreugde van Zijn hart, en Hijzelf het zo beschouwt dat wij Hem eren en verheerlijken, wat moet het dan voor óns hart een dag van vreugde en blijdschap zijn.

Flavel werkt dit uit door te wijzen op de bekering van Zacheüs (Luk 19), van de kamerling (Hand. 8), van de stokbewaarder (Hand 16). Daarna vervolgt Flavel:

Johan Flavel schreef:Als Christus dit alles wordt gemaakt voor elke ziel waaraan Hij krachtdadig wordt toegepast, wat heeft dan díe ziel die onder het voorbereidende werk van de Geest is, en dicht is genaderd tot Christus en al Zijn weldaden, reden om met een vurig verlangen haar hand uit te strekken en Hem de uiterst belangrijke uitnodiging te doen om binnen te komen!

En dan volgt de quote die @WimAnker hier eerder heeft gepost. O.a. dit:

WimAnker schreef:Definitie van een 'bekommerde':
Zij echter die onder de voorbereidende werkingen van de Geest dicht bij Christus zijn gekomen, die zien dat zij Hem absoluut nodig hebben en dat Hij gepast is voor wat zij behoeven, in wie ook een bemoedigende hoop begint te gloren en wier ziel aan Gods voeten wacht op kracht om Hem aan te nemen, op een hart dat Hem met ernst, en volledig wil aannemen – o, wat moeten die mensen met een sterk verlangen, met krachtige smeekbeden en aandoenlijke beweegredenen komen, en er dringend om vragen Christus te mogen gewinnen en Hem te mogen bezitten!

De conclusie van Wim was:

WimAnker schreef:2. De in dit stuk als 3e 'categorie' benoemde christen is, met andere woorden, de 'bekommerde'. Het eerder door JGW geplaatste stukje van dr. P de Vries ademt, zacht gezegd, toch een andere toonzetting. Eerlijker is te zeggen dat de geplaatste stukken gewoon met elkaar in tegenspraak zijn.

Ik heb daarover gezegd dat ik niet begreep hoe hij deze conclusie kon trekken uit de geplaatste citaten. En nu ik er nogmaals doorheen ben gegaan, snap ik het nog minder.
1. In de eerste plaats gebruikt Flavel het woord 'bekommerde' zelf niet, maar spreekt hij over enerzijds hen die door Gods bijzondere toepassing Christus en al Zijn weldaden deelachtig worden en anderzijds over hen die onder de voorbereidende werkingen van de Geest zijn.
2. Dr. De Vries noemt eerst de juiste uitleg van wat een bekommerde is, en kritiseert daarna een onjuiste definitie ervan. De juiste uitleg: bekommerden zijn zwakgelovigen.

dr. P. de Vries schreef:Tegelijkertijd zeg ik met Brakel dat de eerste daden van het geloof zo zwak kunnen zijn dat de persoon in kwestie die het geloof beoefent, dat niet als daden van geloof kan zien.

De verkeerde definitie:

dr. P. de Vries schreef:Helaas gebeurt het meer dan eens, dat je uit een preek de indruk krijgt dat er drie soorten mensen zijn: zij die buiten Christus zijn en dus kinderen des toorns, zij die in Christus zijn en daarom vrede met God hebben en in de derde plaats de bekommerden die er ergens tussen in zitten.

Waarom zegt dr. De Vries hier 'helaas', omdat aan de bekommerde dan al heel wat zaligmakend geestelijk leven wordt toegeschreven. Zowel De Vries als Flavel maken echter duidelijk dat het moet komen tot het 'in Christus zijn'. De Vries waarschuwt ervoor om zulke mensen, die onder de voorbereidingen van de Geest zijn, tot de bekommerden te rekenen en hen daarin rust te schenken, en Flavel doet feitelijk precies hetzelfde. Flavels stuk is een preek of verhandeling en hij geeft aan hoe deze mensen aangespoord moeten worden om geheel tot Christus te komen en zichzelf ook uitstrekken naar Christus om Hem te mogen gewinnen.

Flavel schreef:We kunnen de hele wereld in drie categorieën of soorten van mensen indelen. Er zijn er die ver van Christus af staan; er zijn er die niet ver van Christus afstaan, en er zijn er die in Christus zijn. Zij die in Christus zijn, hebben Hem van harte aangenomen. Zij die ver van Christus af staan, zullen zich niet voor Hem openstellen. Hun hart is door onwetendheid, vooroordeel en ongeloof jegens Hem vergrendeld. Zij echter die onder de voorbereidende werkingen van de Geest dicht bij Christus zijn gekomen, die zien dat zij Hem absoluut nodig hebben en dat Hij gepast is voor wat zij behoeven, in wie ook een bemoedigende hoop begint te gloren en wier ziel aan Gods voeten wacht op kracht om Hem aan te nemen, op een hart dat Hem met ernst, en volledig wil aannemen – o, wat moeten die mensen met een sterk verlangen, met krachtige smeekbeden en aandoenlijke beweegredenen komen, en er dringend om vragen Christus te mogen gewinnen en Hem te mogen bezitten! Zij hebben zicht gekregen op het enige Geneesmiddel voor hen: Christus en de zaligheid zijn tot aan hun deur gekomen. Er zijn nog maar een paar dingen nodig om hen voor eeuwig gelukkig te maken. Dat is de dag waarop hun ziel onrustig is, tussen hoop en vrees. Dan zijn ze vaak alleen, en diep in gedachten, ze wenen en smeken om een hart om te geloven, en dat tegen de grote belemmeringen in waarmee ze te maken krijgen.
Als dit het geval is met uw ziel, zal het niet het geringste deel zijn van de dienst die u kan bewijzen, als ik erop wijs dat smeekbeden zoals die nu volgen, geschikt zijn om naar voren te brengen wanneer u uw wens wilt verkrijgen, en u zich aan Christus wilt verbinden.
Breng naar voren dat een absolute noodzaak u nu naar Christus drijft. Zeg Hem dat uwe hoop op allee andere steun helemaal is vergaan. U bent, als een bedelaar die van honger sterft, bij de laatste deur der hoop gekomen. Zeg Hem dat u nu begint te zien dat Christus absoluut noodzakelijk is. Uw lichaam heeft niet zo’n behoefte aan brood, water of lucht als uw ziel aan Christus, en aan de wijsheid, de rechtvaardigheid, de heiligmaking en de verlossing die er in Hem zijn.
Doe een beroep op de genadige bedoeling van de Vader, toen Hij Christus tot het werk toerustte en Hem in de wereld zond, en op Christus’ eigen bedoeling, toen Hij de roeping door Zijn Vader aanvaardde. Heere Jezus, werd Gij niet gezalfd om een blijde boodschap te prediken voor de zachtmoedigen, om de gebrokenen van hart te verbinden en vrijheid uit te roepen voor de gevangenen, en de opening van de gevangenis voor de gebondenen? (Jes. 61:1)
Wel, hier is een gepast voorwerp voor Uw ambt. Toen ik nog niets over mijn toestand wist, had ik een hoogmoedig en opstandig hart, maar de overtuiging en de zelfkennis hebben het nu doen smelten. Mijn hart was harder dan de onderste molensteen, en het was net zo gemakkelijk om harde rotsen uiteen te doen vallen dan mijn hart te ontdooien en het te doen smelten vanwege de zonde.
Maar nu heeft God mijn hart zacht gemaakt en voel ik duidelijk de ellende van mijn toestand. Ooit dacht ik volkomen vrij te zijn, maar nu zie ik dat hetgeen ik in mijn dwaasheid als volstrekte vrijheid beschouwde, volstrekte gebondenheid is, en nooit heeft een arme gevangene meer om bevrijding gezucht dan ik. Omdatu U mij een ziel hebt gegeven waarmee het zo is gesteld, ook al is zij het nog steeds niet waard dat Gij Uw ambt zult uitoefenen en Uw opdracht zult vervullen, Heere Jezus, wees, overeenkomstig Uw Naam, Jezus voor mij.
Doe een beroep op de onbeperkte en algemene nodiging die gedaan wordt aan zielen als de uwe, om vrijelijk tot Christus te komen. Heere, gij hebt het in het openbaar verkondigd: O alle gij dorstigen, komt tot de wateren (Jes. 55:1), en in Openbaring 22:17: Die dorst heeft kome. Gehoorzaam aan Uw roep, zie, zo kom ik. Als ik niet genodigd was, zou mijn komen tot U, lieve Heere Jezus, een daad van aanmatiging zijn geweest, maar dit maakt het tot een daad van plicht en gehoorzaamheid.

Johann Gottfried Walther schreef:Wie is een bekommerde? 2
Het fundament van de zekerheid
De Reformatie heeft geleerd dat zekerheid tot het wezen van het geloof behoort. Dat was echter niet met de bedoeling om van zekerheid van het geloof een soort nieuwe wet te maken. In ons klassieke avondmaalsformulier worden degenen die gebukt gaan onder de zwakheden en ge-breken van hun geloof, vertroostend onderwezen. Ik noem ook De Christen- en Christinnereize van Bunyan. Daar ko­men we niet al­leen figuren als Christen, Getrouw en Groot­hart tegen maar ook Hoop, Klein Geloof en Altijd Bevreesd. Bunyan wenste niet het minst ook deze laatste cate­gorie te troosten en te leiden.
We mogen en moeten zeggen dan aan het ware geloof altijd zekerheid is verbonden, al is de mate ervan nog zo klein. Dat kunnen wij niet omkeren. Zekerheid als zodanig is nog geen bewijs van geloof. Vóór zijn bekering meende Paulus ook te weten dat hij een kind van God was. Al­leen was het een ongegronde en ongefundeerde zekerheid. Echte zekerheid is gebaseerd op de persoon en het werk van Christus. Daarom is ook de vraag of wij geloven dat onze zonden ons om Christus’ wil vergeven zijn. Op de woorden ‘om Christus’ wil’ moet alle nadruk vallen.
De eerste daad van het zaligmakende geloof is, dat we als een verdoemelijk zondaar vluchten tot Christus om door Zijn bloed gereinigd te worden. Het waarachtige geloof wordt in de diep­ten geboren. Waar wij de grond uit al ons zoeken, bidden en zuchten verliezen, komt de Hee­re over. Dat is dan het begin van het geestelijk leven. Daar krijgt namelijk Christus waarde voor ons. Daarvóór zochten we het nog in de werken der wet.

Kennis van zonden dient uit te drijven tot Christus
Daarom wijs ik erop dat soms het woord ‘bekommerde’ in een andere betekenis wordt gebruikt, dan ik zojuist deed. Dan denkt men aan mensen die weliswaar diep overtuigd zijn van het feit dat zij God niet kunnen ontmoeten, maar nadrukkelijk aangeven dat zij geen zicht hebben op Christus en geen band aan Hem. Nu is God de laatste Rechter, maar afgaande op de woorden van de mensen die zo spreken, moeten wij ervan uitgaan dat zij in zekere zin de enge poort dicht genaderd zijn, maar er nog niet doorheen zijn gegaan.
Een prediker als MacCheyne, de dichter van het bekende lied Eens was ik een vreemd’ling voor God en mijn hart, maakte dan ook terecht een onderscheid tussen een ontwaakte zondaar en een geredde zondaar. Kennis van zonden die niet vermengd is met het toevlucht nemen tot Christus is nog geen zaligmakende, maar een algemene kennis van zonde. Van der Groe schreef, om tegen die zienswijze te waarschuwen, een boekje met de titel Het schadelijk misbruik van een algemene overtuiging tot een valse grond van rust voor de ziel. De titel alleen is al een preek en dat in de goede zin van het woord.
Als in De Christenreis Evangelist Christen tegenkomt al zuchtend onder het pak van zijn zon­den, gaat hij er dan ook niet van uit dat God reeds Zijn goede werk in het leven van deze man is begonnen. Hij wijst hem op de Enge poort. Daar moet de man met het pak op zijn rug naar toe. Dat wil zeggen de man wordt gewezen op Christus Die de Weg, de Waarheid en het Leven is. Wie echt last heeft van zijn kwalen, gaat naar de dokter. Wie werkelijk bekommerd is over zijn zonden, vlucht tot Christus. Als we dat nog kunnen laten, heeft de bekommernis over onze zonden geen geestelijke waarde. Eigenlijk is het dan dubbel ingrijpend, dat wij in zekere zin zo dicht bij de enge poort zijn en er toch niet doorgaan.

Wie is een bekommerde? 3
Er zijn geen drie soorten mensen in geestelijk opzicht
Helaas gebeurt het meer dan eens, dat je uit een preek de indruk krijgt dat er drie soorten men­sen zijn: zij die buiten Christus zijn en dus kinderen des toorns, zij die in Christus zijn en daar­om vrede met God hebben en in de derde plaats de bekommerden die er ergens tussen in zitten. Onze belijdenis leert ons dat degenen die buiten Christus zijn, gewaarschuwd moeten worden dat zij rampzalig zijn en zij die in Christus zijn, getroost, dat zij zalig zijn.
Daaraan moet ik wel toevoegen dat kinderen van God naast troost, ook telkens weer waarschuwingen en onder­wijs nodig hebben. Maar bij die waarschuwingen gaat het er niet om dat zij moeten horen dat de toorn van God op hen rust, maar dat zij zichzelf niet moeten overschatten, een bede­laar moeten blijven, niet van de Heere moeten weg zwerven, moeten staan naar toename in de kennis en genade van Jezus Christus enz.
Wie de bekommerden als een aparte categorie ziet, waarschuwt de bekommerden niet echt en troost ze niet echt. Een dergelijke derde cate­gorie is ook strijdig met wat de Heidelbergse Catechismus naar Gods Woord leert over de sleutels van het koninkrijk der hemelen.
Als het om een soort bekommernis gaat waarin iemand wel van schuld weet, maar niet om Christus zucht en tot Christus vlucht, is het echter zo nodig dat de persoon in kwestie hoort dat niet slechts de kennis van één stuk, namelijk slechts dat van de ellende, maar de kennis van drie stukken, namelijk van ellende, verlossing en dankbaarheid, nodig is om zalig te leven en te sterven. Die moet niet worden betuigd dat het hem nog het een en ander ontbreekt en zelfs niet dat hem veel ontbreekt, maar dat hem uiteindelijk nog alles ontbreekt.
Er zijn ook mensen die menen met de kennis van twee stukken te kunnen volstaan. Die be­gin­nen direct bij de verlossing en gaan zo over naar de dankbaarheid. Echter zoals kennis van ellende zonder kennis van verlossing en dankbaarheid geen zaligmakende betekenis heeft, zo geldt ook dat kennis van verlossing en dankbaarheid zonder kennis van ellende niet de waar­ach­­tige kennis van verlossing en dankbaarheid is.
Voor het besef van menig kerk­ganger is het een groot verschil of je ervan uitgaat dat kennis van één stuk, namelijk dat van ellende, nodig is en die van verlossing en dankbaarheid als een soort toegift wordt gezien, óf dat men over de ken­nis van ellende heen springt, om direct met de kennis van de verlossing te beginnen. Echter dat maakt voor God niet uit.
In beide gevallen ontbreekt de door Gods Geest gewerkte kennis van de Zoon van God. Dat wij in de Heere Jezus met het hart geloven en Hem waar­achtig liefhebben, is het bewijs dat wij echt wedergeboren zijn (vgl. Dordtse Leerregels III/IV, 11). Laten we toch nooit vergeten wat Johannes schreef: ‘Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die den Zoon van God niet heeft, die heeft het leven niet’ (1 Joh. 5:12).

Een waar geloof kan nog een zeer zwak geloof zijn
Tegelijkertijd zeg ik met Brakel dat de eerste daden van het geloof zo zwak kunnen zijn dat de persoon in kwestie die het geloof beoefent, dat niet als daden van geloof kan zien. Daarom mogen we voor onszelf altijd vragen of wij in Gods licht het licht mogen zien. Als het gaat om anderen, die interesse en belangstelling in de geestelijke dingen betonen, is het voor ons niet altijd eenvoudig om vast te stellen of er nu sprake is van algemene genade, van diepe in­drukken die nog niet voortkomen uit de vernieuwende werking van Gods Geest, of dat iemand reeds metterdaad wedergeboren is.
Juist dan is het goed te weten dat God de laatste Rechter is en niet wij. Wij kunnen ons in mensen vergissen, maar God niet. Als wij ons maar niet in ons­zelf vergissen en laten wij onszelf en anderen altijd Jezus Christus als de enige en vol­ko­men Zalig­maker voorhouden.
Laat ieder zichzelf afvragen of hij zichzelf voor God heeft leren verootmoedigen vanwege zijn zonden, ja of hij dat nog elke dag doet. Als dat het geval is, hebben wij de toevlucht leren nemen tot Christus, ja nemen wij dagelijks de toevlucht tot Hem. Dat laatste doen wij trou­wens nooit teveel, maar altijd nog te weinig. Als wij het doen, mogen wij delen in de troost van het evangelie.
Dan wijs ik op zondag 31 van de Heidelbergse Catechismus, namelijk dat vol­­gens het bevel van Christus, aan de gelovigen, allen en een iegelijk, verkondigd en open­lijk betuigd mag en moet worden, dat hun, zo dikwijls als zij de beloftenis des Evangelies met een waar geloof aannemen, waarachtiglijk al hun zonden door God, om der verdiensten van Christus’ wil, vergeven zijn. ‘Laat ons dan vrezen, dat niet te eniger tijd, de belofte van in Zijn rust in te gaan nagelaten zijnde, iemand van u schijne achtergebleven te zijn’ (Heb. 4:1)
Dr. P. de Vries

Luther schreef:...... Wim citeerde ook niet het hele artikel; dat ga ik ook niet doen, maar het is wel nodig om er wat meer van te zeggen. Daarom citeer ik uit De Wachter Sions van 15 oktober jl. Johan Flavel. Het artikel waarin het citaat van Wim stond, start met deze passage:

John Flavel schreef:"Als Christus met al Zijn weldaden door Gods bijzondere toepassing tot de Onze wordt gemaakt, wat is dan de dag van de bekering een dag van veel genade en barmhartigheid! Wat bezoekt een veelheid van uitgelezen zegeningen de bekeerde ziel op die dag!

Flavel werkt dat in de volgende alinea uit en noemt wat Christus op die dag allemaal meebrengt aan heilsgoederen. Vervolgens schrijft hij:

John Flavel schreef:Welnu, als de dag waarop wij Christus omhelzen, de dag van vreugde van Zijn hart, en Hijzelf het zo beschouwt dat wij Hem eren en verheerlijken, wat moet het dan voor óns hart een dag van vreugde en blijdschap zijn.

Flavel werkt dit uit door te wijzen op de bekering van Zacheüs (Luk 19), van de kamerling (Hand. 8), van de stokbewaarder (Hand 16). Daarna vervolgt Flavel:

Johan Flavel schreef:Als Christus dit alles wordt gemaakt voor elke ziel waaraan Hij krachtdadig wordt toegepast, wat heeft dan díe ziel die onder het voorbereidende werk van de Geest is, en dicht is genaderd tot Christus en al Zijn weldaden, reden om met een vurig verlangen haar hand uit te strekken en Hem de uiterst belangrijke uitnodiging te doen om binnen te komen!

En dan volgt de quote die @WimAnker hier eerder heeft gepost. O.a. dit:

WimAnker schreef:Definitie van een 'bekommerde': Zij echter die onder de voorbereidende werkingen van de Geest dicht bij Christus zijn gekomen, die zien dat zij Hem absoluut nodig hebben en dat Hij gepast is voor wat zij behoeven, in wie ook een bemoedigende hoop begint te gloren en wier ziel aan Gods voeten wacht op kracht om Hem aan te nemen, op een hart dat Hem met ernst, en volledig wil aannemen – o, wat moeten die mensen met een sterk verlangen, met krachtige smeekbeden en aandoenlijke beweegredenen komen, en er dringend om vragen Christus te mogen gewinnen en Hem te mogen bezitten!

Flavel schreef:We kunnen de hele wereld in drie categorieën of soorten van mensen indelen. Er zijn er die ver van Christus af staan; er zijn er die niet ver van Christus afstaan, en er zijn er die in Christus zijn. Zij die in Christus zijn, hebben Hem van harte aangenomen. Zij die ver van Christus af staan, zullen zich niet voor Hem openstellen. Hun hart is door onwetendheid, vooroordeel en ongeloof jegens Hem vergrendeld. Zij echter die onder de voorbereiding........

Dr. P. de Vries schreef:Helaas gebeurt het meer dan eens, dat je uit een preek de indruk krijgt dat er drie soorten mensen zijn: zij die buiten Christus zijn en dus kinderen des toorns, zij die in Christus zijn en daarom vrede met God hebben en in de derde plaats de bekommerden die er ergens tussen in zitten.

Wim Anker schreef:@Luther suggereert hier dat ik het citaat zodanig onvolledig weergeef dat de duiding ermee anders wordt. Het vervelende is dat het door mijn geplaatste citaat dan slechts deels wordt weergegeven wat zijn suggestie de schijn van juistheid geeft. Dit bestrijd ik, het citaat wat ik plaatste (zie hieronder), begint op een nieuwe alinea en met de volgende regels:

Flavel schreef:We kunnen de hele wereld in drie categorieën of soorten van mensen indelen. Er zijn er die ver van Christus af staan; er zijn er die niet ver van Christus afstaan, en er zijn er die in Christus zijn. Zij die in Christus zijn, hebben Hem van harte aangenomen. Zij die ver van Christus af staan, zullen zich niet voor Hem openstellen. Hun hart is door onwetendheid, vooroordeel en ongeloof jegens Hem vergrendeld. Zij echter die onder de voorbereiding........

Hierin worden overduidelijk een afbakening aangegeven in 3 groepen. Het is ook overduidelijk dat het vervolg van het citaat gaat over deze 3e categorie. Het gaat dus niet (meer) over degenen (Gods kinderen) die Christus hebben mogen kennen.

Dr. P. de Vries noemt deze groep helemaal niet.

Dr. P. de Vries schreef:Helaas gebeurt het meer dan eens, dat je uit een preek de indruk krijgt dat er drie soorten mensen zijn: zij die buiten Christus zijn en dus kinderen des toorns, zij die in Christus zijn en daarom vrede met God hebben en in de derde plaats de bekommerden die er ergens tussen in zitten.

Hierop is m.i. verschil in visie. Dr. P. de Vries zegt hier m.i. toch dat deze preek van Flavel tot de preken behoord waaruit men "helaas de indruk krijgt dat er drie soorten mensen zijn".
En hoe men de 3e groep ook wil noemen, m.i. worden dat in de GG de "bekommerden" genoemd, als dat anders is hoor ik het graag! het bestaan van deze groep wordt door Dr. P. de Vries ontkend.

Overigens zijn m.i. opmerkingen in de trant van "er zijn ten diepste maar 2 soorten mensen" on-Bijbels. Er zijn vele soorten mensen, afhankelijke van het onderwerp worden de soort/categorieën ingedeeld. Flavel benoemd hier 3 groepen om dingen duidelijk te maken, in het topic over Bussemaker worden andere groepen of soorten mensen aangeduid. (man, vrouw, (huis)moeder enz.).

Zonderling schreef: - Er is een groot verschil tussen de leer van de voorbereidingen in onbegenadigden (Flavel, Owen, alle puriteinen en Schotten) en de leer van bekommerden of een plaatsmakend werk in reeds wedergeborenen die Christus nog niet hebben leren kennen (GG, GGiN).

Z.

Johann Gottfried Walther schreef:

Zonderling schreef: - Er is een groot verschil tussen de leer van de voorbereidingen in onbegenadigden (Flavel, Owen, alle puriteinen en Schotten) en de leer van bekommerden of een plaatsmakend werk in reeds wedergeborenen die Christus nog niet hebben leren kennen (GG, GGiN).

Z.

Klopt !

Refiosi schreef:Zonderling kan dit allemaal opschrijven. Maar toch heeft Wim Anker gelijk. Het is nogal een verschil hoe Flavel over bekommerden schrijft (uitgebreid en zeer pastoraal) en hoe dr. De Vries over bekommerden schrijft (niet; ze bestaan niet volgens hem). En dat is helaas een geest die je overal bespeurt. . Bij dr. De Vries is het naar mijn overtuiging meer een afzettheologie; je moet helemaal niet over en tot bekommerden preken, want er zijn veel meer wegen en dat verschraalt het genadeaanbod (een visie die je helaas ook bij JGW en de overgrote meerderheid op dit forum aantreft).

ejvl schreef:

Refiosi schreef:Zonderling kan dit allemaal opschrijven. Maar toch heeft Wim Anker gelijk. Het is nogal een verschil hoe Flavel over bekommerden schrijft (uitgebreid en zeer pastoraal) en hoe dr. De Vries over bekommerden schrijft (niet; ze bestaan niet volgens hem). En dat is helaas een geest die je overal bespeurt. . Bij dr. De Vries is het naar mijn overtuiging meer een afzettheologie; je moet helemaal niet over en tot bekommerden preken, want er zijn veel meer wegen en dat verschraalt het genadeaanbod (een visie die je helaas ook bij JGW en de overgrote meerderheid op dit forum aantreft).

Dit vind ik een onterecht verwijt.
Ds de Vries ontkent helemaal niet dat er bekommerden zijn, hij waarschuwt alleen deze als aparte categorie te zien, dat er 3 wegen zijn, 3 categorien mensen namelijk, wedergeborenen, bekommerden en niet-wedergeborenen.

ejvl schreef:DIA, ik weet zeker dat er niemand op dit forum ontkent dat er bekommerden zijn.
Misschien wel welke staat of stadium. Daar kan discussie over zijn. Niet over het feit of er bekommerden zijn.