Mara schreef:Het kan voorkomen dat je een Bijbeltekst op het hart gebonden krijgt die je dierbaar wordt.
Dat hoeft niet bij een speciale gelegenheid te zijn, maar kan ook zomaar, je hoort of leest een tekst en hij gaat niet meer uit je gedachten.
Het wordt een "lijfspreuk". Hij kan tot troost en bemoediging zijn.
Hebben jullie zo'n tekst?

helma schreef:De trouwtekst van mijn ouders is uit Psalm 115:
14 De HEERE zal den zegen over ulieden vermeerderen, over ulieden en over uw kinderen.
Berijmd:
Vers 7
Elk, die Hem vreest, hoe klein hij zij of groot,
Wordt van dat heil, die weldaân, deelgenoot.
Hij zal ze groter maken,
En z' u, zowel als 't kroost, dat gij bemint,
Dat nevens u, zich aan Gods wet verbindt,
In dubb'le maat doen smaken.

Die tekst en dat vers is in het leven van mijn ouders en ons van grote betekenis (geweest)
Bij zorgen en moeiten kwam altijd op een of andere manier dat vers voorbij.
Als er ziekte was (polio; lymfklierkanker) of andere zorgen (ongelukken/misdrijf) was het heel bijzonder dat dat vers in de kerk gezongen werd. Soms op meerdere plekken tegelijk (van verschillende familieleden).
Laatst maakten we in ons gezin iets heel moeilijks mee. Dan ben je echt ontroerd als je dan voor het eerst naar de kerk gaat en dit vers weer op het bord staat. Voor mijn ouders ook heel bijzonder. (zij zitten bij ons in de gemeente)

Tijdens familiebijeenkomsten zingen we het meestal. Toen mijn ouders 50 jaar getrouwd waren hebben we het 4stemmig gezongen van Goudimel.

helma schreef:

Mara schreef:Het kan voorkomen dat je een Bijbeltekst op het hart gebonden krijgt die je dierbaar wordt.
Dat hoeft niet bij een speciale gelegenheid te zijn, maar kan ook zomaar, je hoort of leest een tekst en hij gaat niet meer uit je gedachten.
Het wordt een "lijfspreuk". Hij kan tot troost en bemoediging zijn.
Hebben jullie zo'n tekst?

helma schreef:De trouwtekst van mijn ouders is uit Psalm 115:
14 De HEERE zal den zegen over ulieden vermeerderen, over ulieden en over uw kinderen.
Berijmd:
Vers 7
Elk, die Hem vreest, hoe klein hij zij of groot,
Wordt van dat heil, die weldaân, deelgenoot.
Hij zal ze groter maken,
En z' u, zowel als 't kroost, dat gij bemint,
Dat nevens u, zich aan Gods wet verbindt,
In dubb'le maat doen smaken.

Die tekst en dat vers is in het leven van mijn ouders en ons van grote betekenis (geweest)
Bij zorgen en moeiten kwam altijd op een of andere manier dat vers voorbij.
Als er ziekte was (polio; lymfklierkanker) of andere zorgen (ongelukken/misdrijf) was het heel bijzonder dat dat vers in de kerk gezongen werd. Soms op meerdere plekken tegelijk (van verschillende familieleden).
Laatst maakten we in ons gezin iets heel moeilijks mee. Dan ben je echt ontroerd als je dan voor het eerst naar de kerk gaat en dit vers weer op het bord staat. Voor mijn ouders ook heel bijzonder. (zij zitten bij ons in de gemeente)

Tijdens familiebijeenkomsten zingen we het meestal. Toen mijn ouders 50 jaar getrouwd waren hebben we het 4stemmig gezongen van Goudimel.

Gister mocht dit weer zo zijn. In de middag moest ik een van onze kinderen voor een crisiopname naar een kliniek brengen. Ik was precies op tijd terug voor de kerkdienst. Gedachten vermenigvuldigen; de zorgen zijn groot. Tot mijn grote ontroering stond dit vers weer op het bord om te zingen. Dan kan je toch alleen maar verwonderd zijn!! De HEERE weet ervan...

Mara schreef:Het kan voorkomen dat je een Bijbeltekst op het hart gebonden krijgt die je dierbaar wordt.
Dat hoeft niet bij een speciale gelegenheid te zijn, maar kan ook zomaar, je hoort of leest een tekst en hij gaat niet meer uit je gedachten.
Het wordt een "lijfspreuk". Hij kan tot troost en bemoediging zijn.
Hebben jullie zo'n tekst?

Jarenlang hing in de slaapkamer van mijn ouders, deze gekalligrafeerde trouwtekst:
De Heere nu is Degene, Die voor uw aangezicht gaat; Die zal met u zijn; Hij zal u niet begeven, noch u verlaten; vrees niet, en ontzet u niet.
Toen het huis leeggeruimd moest worden en besloten werd dat ik het tekstbord mocht meenemen, is deze tekst voor me gaan leven.
En nu hangt hij boven ons bed.

helma schreef:

Mara schreef:Het kan voorkomen dat je een Bijbeltekst op het hart gebonden krijgt die je dierbaar wordt.
Dat hoeft niet bij een speciale gelegenheid te zijn, maar kan ook zomaar, je hoort of leest een tekst en hij gaat niet meer uit je gedachten.
Het wordt een "lijfspreuk". Hij kan tot troost en bemoediging zijn.
Hebben jullie zo'n tekst?

helma schreef:De trouwtekst van mijn ouders is uit Psalm 115:
14 De HEERE zal den zegen over ulieden vermeerderen, over ulieden en over uw kinderen.
Berijmd:
Vers 7
Elk, die Hem vreest, hoe klein hij zij of groot,
Wordt van dat heil, die weldaân, deelgenoot.
Hij zal ze groter maken,
En z' u, zowel als 't kroost, dat gij bemint,
Dat nevens u, zich aan Gods wet verbindt,
In dubb'le maat doen smaken.

Die tekst en dat vers is in het leven van mijn ouders en ons van grote betekenis (geweest)
Bij zorgen en moeiten kwam altijd op een of andere manier dat vers voorbij.
Als er ziekte was (polio; lymfklierkanker) of andere zorgen (ongelukken/misdrijf) was het heel bijzonder dat dat vers in de kerk gezongen werd. Soms op meerdere plekken tegelijk (van verschillende familieleden).
Laatst maakten we in ons gezin iets heel moeilijks mee. Dan ben je echt ontroerd als je dan voor het eerst naar de kerk gaat en dit vers weer op het bord staat. Voor mijn ouders ook heel bijzonder. (zij zitten bij ons in de gemeente)

Tijdens familiebijeenkomsten zingen we het meestal. Toen mijn ouders 50 jaar getrouwd waren hebben we het 4stemmig gezongen van Goudimel.

Gister mocht dit weer zo zijn. In de middag moest ik een van onze kinderen voor een crisiopname naar een kliniek brengen. Ik was precies op tijd terug voor de kerkdienst. Gedachten vermenigvuldigen; de zorgen zijn groot. Tot mijn grote ontroering stond dit vers weer op het bord om te zingen. Dan kan je toch alleen maar verwonderd zijn!! De HEERE weet ervan...

helma schreef:

helma schreef:

Mara schreef:Het kan voorkomen dat je een Bijbeltekst op het hart gebonden krijgt die je dierbaar wordt.
Dat hoeft niet bij een speciale gelegenheid te zijn, maar kan ook zomaar, je hoort of leest een tekst en hij gaat niet meer uit je gedachten.
Het wordt een "lijfspreuk". Hij kan tot troost en bemoediging zijn.
Hebben jullie zo'n tekst?

helma schreef:De trouwtekst van mijn ouders is uit Psalm 115:
14 De HEERE zal den zegen over ulieden vermeerderen, over ulieden en over uw kinderen.
Berijmd:
Vers 7
Elk, die Hem vreest, hoe klein hij zij of groot,
Wordt van dat heil, die weldaân, deelgenoot.
Hij zal ze groter maken,
En z' u, zowel als 't kroost, dat gij bemint,
Dat nevens u, zich aan Gods wet verbindt,
In dubb'le maat doen smaken.

Die tekst en dat vers is in het leven van mijn ouders en ons van grote betekenis (geweest)
Bij zorgen en moeiten kwam altijd op een of andere manier dat vers voorbij.
Als er ziekte was (polio; lymfklierkanker) of andere zorgen (ongelukken/misdrijf) was het heel bijzonder dat dat vers in de kerk gezongen werd. Soms op meerdere plekken tegelijk (van verschillende familieleden).
Laatst maakten we in ons gezin iets heel moeilijks mee. Dan ben je echt ontroerd als je dan voor het eerst naar de kerk gaat en dit vers weer op het bord staat. Voor mijn ouders ook heel bijzonder. (zij zitten bij ons in de gemeente)

Tijdens familiebijeenkomsten zingen we het meestal. Toen mijn ouders 50 jaar getrouwd waren hebben we het 4stemmig gezongen van Goudimel.

Gister mocht dit weer zo zijn. In de middag moest ik een van onze kinderen voor een crisiopname naar een kliniek brengen. Ik was precies op tijd terug voor de kerkdienst. Gedachten vermenigvuldigen; de zorgen zijn groot. Tot mijn grote ontroering stond dit vers weer op het bord om te zingen. Dan kan je toch alleen maar verwonderd zijn!! De HEERE weet ervan...

Eind vorige week gebeurde er iets aangrijpends in ons gezin. God leidt onze weg door een heel diep dal. Dieper dan ooit tevoren. Groot was onze ontroering toen we zondagmiddag weer deze psalm moesten zingen in de kerk. De HEERE weet er van....