De volkstelling door David wordt zowel in het boek Samuël 2 als in Kronieken 1 beschreven.
Deze werd door God opgevat als een zonde en als zodanig niet gering bestraft.

Echter, elders in de bijbel komen ook dergelijke tellingen voor , zelfs soms in opdracht van de HEERE zelf.
De eerste keer staat in Numeri 1.
Kort nadat Israël uit Egypte was vertrokken.
De tweede keer in Numeri 26 in de woestijn, kort voor de intocht in het heilige land.
Ook word nergens in de wet een verbod op volkstellingen genoemd.

Dat toont eens te meer aan dat het gaat om het hart en dat daarom een daad, al lijkt die hetzelfde als een andere, nog niet dezelfde is. God ziet het hart aan, en uit de Bijbelse gegevens over deze volkstelling blijkt duidelijk dat het hier om hoogmoed van David ging. Zelfs Joab had dat in de gaten en liep de kantjes eraf.

Volgens mij was het doel van de volkstelling om te kijken hoe groot het vol was, zodat de militaire sterkte kan worden vastgesteld. Terwijl David had moeten weten dat hij voor militaire successen niet op de grootte van zijn leger maar op God moest vertrouwen.