Mijn behoefte om dit onderwerp verder te behandelen is voortgekomen uit dit topic waarin het ter sprake is gekomen. http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic.php?f=3&t=11337
Omdat ik dat topic niet wil overnemen/verstoren heb ik besloten dit hier verder te doen.
Het is mij namelijk niet geheel duidelijk en de reden is als volgt.

Ik ben 38 en heb mij vorig jaar oktober pas laten dopen en ben aldus alzo toegetreden tot de PKN.
Daarvoor heb ik min of meer een ''eigen versie'' van mijn geloof gehad waarin ik zowel protestantse als katholieke elementen bezocht en onderzocht.
Uiteindelijk ben ik toch overtuigd geraakt van de protestantse leer.
Omdat in mijn gemeente het bidden voor (niet tot) overledenen voorkwam meende ik dat dit gemeengoed was tot ik door bovengenoemd relaas in dit andere topic kennis nam van het feit dat dit door menigeen beschouwd werd als een RK verschijnsel en niet gepraktiseerd werd.
Voor mij heeft het wel een steun betekent in rouwverwerking maar dat terzijde, ik zal niemand aanvallen die er anders over denkt.
ik wens alleen standpunten en leerstellingen te vergelijken.

Mijn vragen zijn, is dit algemeen in protestantse/reformatorische gezindten? zo ja, wat dan de achterliggende gedachte/leerstelling?
Of is dit per protestanten onderling verschillend?
Of is dit meer een persoonlijke kwestie?
Op internet is er niet echt veel sluitend over te vinden.
Overigens vond ikzelf deze link wel interessant:
https://mjschuurman.wordpress.com/2010/ ... erledenen/

Ik dank u.

Wat zou je voor een overledene moeten bidden dan?

Panny schreef:Wat zou je voor een overledene moeten bidden dan?

Nou, ikzelf bid voor vergeving van de zonden van de overledene en redding van de ziel.
Ik beëindig altijd wel met ''u wil geschiede.''
Wat de bijbel betreft, ik heb nergens expliciet gelezen dat het tevergeefs is of niet mag.

Ik heb verdriet over iets waar ikzelf totaal geen macht over heb dus ik gooi het bij de Almachtige God neer die zeggenschap heeft over alle dingen, ik ben er van overtuigd dat men over alle dingen en met alle emoties (behalve toorn en arrogantie) tot hem mag bidden.
Maar nogmaals, dit is mijn eigen persoonlijke overtuiging.

De Reformatie heeft het bidden voor overledenen duidelijk en strikt afgewezen. Omdat er na de dood geen verandering meer mogelijk is.
Na het sterven volgt het oordeel van God, en dat wordt niet herzien/gewijzigd.

Prediker 12:7 / STV
7 ‭‭En dat het stof wederom‭³⁶‭ tot aarde keert, als het geweest is; en de geest weder‭³⁷‭ tot God keert,‭³⁸‭ Die hem gegeven heeft.‭³⁹‭‭

Johannes 3:18 / STV
18 ‭‭Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft, is alrede veroordeeld,‭³²‭ dewijl hij niet heeft geloofd in den Naam des eniggeboren Zoons van God.‭

Lukas 16:22-23 / STV
22 ‭‭En het geschiedde, dat de bedelaar stierf, en van de engelen gedragen werd in den schoot van Abraham.‭³¹‭‭ 23 ‭‭En de rijke stierf ook, en werd begraven.‭³²‭ En als hij in de hel zijn ogen ophief,‭³³‭ zijnde in de pijn, zag hij Abraham van verre, en Lazarus in zijn schoot.‭

Hebreeën 9:27 / STV
27 ‭‭En gelijk het den mensen gezet is,‭⁷²‭ eenmaal te sterven,‭⁷³‭ en daarna het oordeel;‭⁷⁴‭‭

2Timotheüs 4:7-8 / STV
7 ‭‭Ik heb den goeden strijd gestreden,‭³²‭ ik heb den loop geëindigd,‭³³‭ ik heb het geloof behouden;‭³⁴‭‭ 8 ‭‭Voorts is mij weggelegd de kroon der rechtvaardigheid,‭³⁵‭ welke mij de Heere, de rechtvaardige ‭Rechter‭, in dien dag‭³⁶‭ geven zal; en niet‭³⁷‭ alleen mij, maar ook allen, die Zijn verschijning‭³⁸‭ liefgehad hebben.‭³⁹‭‭

Wat troost geeft u de ‘opstanding des vleses’?
Dat niet alleen mijn ziel na dit leven van stonden aan tot Christus, haar Hoofd, zal opgenomen worden (a), maar dat ook dit mijn vlees, door de kracht van Christus opgewekt zijnde, wederom met mijn ziel verenigd en aan het heerlijk lichaam van Christus gelijkvormig zal worden (b).

A) Lukas 16:22; Lukas 23:43; Filippenzen 1:21,23
B) Job 19:25,26; 1 Johannes 3:2; Filippenzen 3:21

Ik kan mij wel vinden in het standpunt van ds. Schuurman. Ik begrijp dat met zo´n standpunt de verantwoordelijkheid van de mens bij leven wordt benadrukt. Dat is heel gereformeerd. Maar Gods macht gaat daar toch werkelijk bovenuit, en los daarvan, voor God die eeuwig is, maakt een tijdsvolgorde mogelijk niet uit.

Los daarvan spreek ik er mijn dankbaarheid over uit dat nog niet is gezegd dat door middel van de uitverkiezing toch al vastligt hoe het met ´s mensen heil staat, en dat er daarom niet gebeden mag worden. Dat zou immers even logisch zijn als de stellingname dat je na de dood van een mens niet meer voor hem of haar zou mogen bidden.

Tot zover mijn standpunt. Maar als antwoord op de andere vraag: de meeste reformatorische kerken doen geen voorbede voor overledenen.

N.a.v. de laatste post van DDD hier een artikel uit De Saambinder over genoemde tekst:
http://www.digibron.nl/search/detail/9a ... nrubriek/1

Zeemeeuw schreef:N.a.v. de laatste post van DDD hier een artikel uit De Saambinder over genoemde tekst:
http://www.digibron.nl/search/detail/9a ... nrubriek/1

En wat is het verband met mijn bijdrage? Ik zie alleen de zinsnede dat bidden voor overledenen onschriftuurlijk is. De auteur onderbouwt dat verder niet. Maar dan is het toch juist dat de meeste reformatorische kerken geen voorbede doen voor overledenen?

Ik zie dat mijn eigen bijdrage onduidelijk was. Ik bedoelde met 'zo'n standpunt' het standpunt dat je niet zou mogen bidden voor mensen die overleden zijn.