Welk boek ben jij nu aan het lezen?

[Anselmus]

Net uit: Kruistocht in spijkerbroek.
Wat is dat toch een gaaf boek. En heerlijk om in de trein van te genieten, ook al had ik het al meermaals gelezen.

De meeste boeken waar ik in mijn jeugd van smulde, vallen in volwassen toestand best wel tegen. Enid Blyton is flauwe hap. Reis door de nacht geeft wel een akelig versimpeld beeld van de oorlog, en kwalijker: van goed en kwaad. Goud-Elsje is eindeloze brave tuttigheid. Uit jeugdsentiment kan ik van bijvoorbeeld Reis door de nacht nog wel genieten, maar het zit dan eigenlijk alleen in die sentimentele waarde.

Oké, er valt op Kruistocht in spijkerbroek vast ook wel wat af te dingen. Het beeld dat van godsdienst wordt gegeven, is niet al te best. Maar anderzijds heeft Dolf aan het eind toch wel een soort religieus besef als hij bij het graf van Sint Nicolaas staat, en dat wordt verder niet afgekraakt. Dolf is wel een soort volmaakte hoofdpersoon. Hij faalt eigenlijk nooit. Een beetje eng. Het idee van wetenschappers die zonder nader overleg een kind van vijftien zes eeuwen terug in de tijd sturen, is niet al te geloofwaardig. Maar het is knap geschreven en blijft boeien. Vind ik.

Herkenbaar! Ook wat je zegt over Kruistocht in Spijkerbroek. Die heb ik afgelopen zomer gelezen (voor het eerst). Prachtig boek!

Het valt me op dat ik op de basisschool best wel moralistische boeken heb gelezen, inderdaad de beoordeling over goed en fout wat niet echt ergens op gebaseerd is, behalve op een bubbel. Dat valt me de laatste jaren pas op. Is dat nog zo op basisscholen?

[Posthoorn]

Net uit: Kruistocht in spijkerbroek.
Wat is dat toch een gaaf boek. En heerlijk om in de trein van te genieten, ook al had ik het al meermaals gelezen.

De meeste boeken waar ik in mijn jeugd van smulde, vallen in volwassen toestand best wel tegen. Enid Blyton is flauwe hap. Reis door de nacht geeft wel een akelig versimpeld beeld van de oorlog, en kwalijker: van goed en kwaad. Goud-Elsje is eindeloze brave tuttigheid. Uit jeugdsentiment kan ik van bijvoorbeeld Reis door de nacht nog wel genieten, maar het zit dan eigenlijk alleen in die sentimentele waarde.

Oké, er valt op Kruistocht in spijkerbroek vast ook wel wat af te dingen. Het beeld dat van godsdienst wordt gegeven, is niet al te best. Maar anderzijds heeft Dolf aan het eind toch wel een soort religieus besef als hij bij het graf van Sint Nicolaas staat, en dat wordt verder niet afgekraakt. Dolf is wel een soort volmaakte hoofdpersoon. Hij faalt eigenlijk nooit. Een beetje eng. Het idee van wetenschappers die zonder nader overleg een kind van vijftien zes eeuwen terug in de tijd sturen, is niet al te geloofwaardig. Maar het is knap geschreven en blijft boeien. Vind ik.

Grappig, ik vind Kruistoch in spijkerbroek redelijk taai. Ik heb het gelezen, ook voor mijn opleiding, omdat het nu eenmaal een 'klassieker' is, maar ik ben er niet ondersteboven van. Ik vind niet dat 'Reis door de nacht' een versimpeld beeld van de oorlog geeft. Helemaal niet zelfs. Ik lees er nog steeds graag in, al zit er weleens iets in wat niet klopt. Het lijkt dat Anne de Vries aan het eind van het boek vergeten is dat Wim helemaal geen Wim heet, maar Max. Maar goed, de beste breister laat weleens een steek vallen.

[parsifal]

Net uit: Kruistocht in spijkerbroek.
Wat is dat toch een gaaf boek. En heerlijk om in de trein van te genieten, ook al had ik het al meermaals gelezen.

De meeste boeken waar ik in mijn jeugd van smulde, vallen in volwassen toestand best wel tegen. Enid Blyton is flauwe hap. Reis door de nacht geeft wel een akelig versimpeld beeld van de oorlog, en kwalijker: van goed en kwaad. Goud-Elsje is eindeloze brave tuttigheid. Uit jeugdsentiment kan ik van bijvoorbeeld Reis door de nacht nog wel genieten, maar het zit dan eigenlijk alleen in die sentimentele waarde.

Oké, er valt op Kruistocht in spijkerbroek vast ook wel wat af te dingen. Het beeld dat van godsdienst wordt gegeven, is niet al te best. Maar anderzijds heeft Dolf aan het eind toch wel een soort religieus besef als hij bij het graf van Sint Nicolaas staat, en dat wordt verder niet afgekraakt. Dolf is wel een soort volmaakte hoofdpersoon. Hij faalt eigenlijk nooit. Een beetje eng. Het idee van wetenschappers die zonder nader overleg een kind van vijftien zes eeuwen terug in de tijd sturen, is niet al te geloofwaardig. Maar het is knap geschreven en blijft boeien. Vind ik.

Tonke Dragt en Thea Beckman zijn mijn favorieten wat Nederlandse jeugdboeken betreft. Nu zou ik Rowling er ook bij zetten als Engelstalig mee mag doen.

[Anselmus]

Net uit: Kruistocht in spijkerbroek.
Wat is dat toch een gaaf boek. En heerlijk om in de trein van te genieten, ook al had ik het al meermaals gelezen.

De meeste boeken waar ik in mijn jeugd van smulde, vallen in volwassen toestand best wel tegen. Enid Blyton is flauwe hap. Reis door de nacht geeft wel een akelig versimpeld beeld van de oorlog, en kwalijker: van goed en kwaad. Goud-Elsje is eindeloze brave tuttigheid. Uit jeugdsentiment kan ik van bijvoorbeeld Reis door de nacht nog wel genieten, maar het zit dan eigenlijk alleen in die sentimentele waarde.

Oké, er valt op Kruistocht in spijkerbroek vast ook wel wat af te dingen. Het beeld dat van godsdienst wordt gegeven, is niet al te best. Maar anderzijds heeft Dolf aan het eind toch wel een soort religieus besef als hij bij het graf van Sint Nicolaas staat, en dat wordt verder niet afgekraakt. Dolf is wel een soort volmaakte hoofdpersoon. Hij faalt eigenlijk nooit. Een beetje eng. Het idee van wetenschappers die zonder nader overleg een kind van vijftien zes eeuwen terug in de tijd sturen, is niet al te geloofwaardig. Maar het is knap geschreven en blijft boeien. Vind ik.

Tonke Dragt en Thea Beckman zijn mijn favorieten wat Nederlandse jeugdboeken betreft. Nu zou ik Rowling er ook bij zetten als Engelstalig mee mag doen.

Letter for the King mag inderdaad niet ontbreken. Rowling staat nog op mijn lijstje. Welk boek raad je dan aan?

[Mannetje]

Schaam je, dat boek heet "De brief voor de koning"

[parsifal]

Net uit: Kruistocht in spijkerbroek.
Wat is dat toch een gaaf boek. En heerlijk om in de trein van te genieten, ook al had ik het al meermaals gelezen.

De meeste boeken waar ik in mijn jeugd van smulde, vallen in volwassen toestand best wel tegen. Enid Blyton is flauwe hap. Reis door de nacht geeft wel een akelig versimpeld beeld van de oorlog, en kwalijker: van goed en kwaad. Goud-Elsje is eindeloze brave tuttigheid. Uit jeugdsentiment kan ik van bijvoorbeeld Reis door de nacht nog wel genieten, maar het zit dan eigenlijk alleen in die sentimentele waarde.

Oké, er valt op Kruistocht in spijkerbroek vast ook wel wat af te dingen. Het beeld dat van godsdienst wordt gegeven, is niet al te best. Maar anderzijds heeft Dolf aan het eind toch wel een soort religieus besef als hij bij het graf van Sint Nicolaas staat, en dat wordt verder niet afgekraakt. Dolf is wel een soort volmaakte hoofdpersoon. Hij faalt eigenlijk nooit. Een beetje eng. Het idee van wetenschappers die zonder nader overleg een kind van vijftien zes eeuwen terug in de tijd sturen, is niet al te geloofwaardig. Maar het is knap geschreven en blijft boeien. Vind ik.

Tonke Dragt en Thea Beckman zijn mijn favorieten wat Nederlandse jeugdboeken betreft. Nu zou ik Rowling er ook bij zetten als Engelstalig mee mag doen.

Letter for the King mag inderdaad niet ontbreken. Rowling staat nog op mijn lijstje. Welk boek raad je dan aan?

Volgens mij zijn de Harry Potter boeken haar enige kinderboeken. Maar lees ze vooral als soort sprookje voor tieners. Eerste boek is voor jongere kinderen, maar laatste boeken niet.

[Anselmus]

Schaam je, dat boek heet "De brief voor de koning"

Ik las hem ooit voor een cursus Engels

[huisman]

Net uit: Kruistocht in spijkerbroek.
Wat is dat toch een gaaf boek. En heerlijk om in de trein van te genieten, ook al had ik het al meermaals gelezen.

De meeste boeken waar ik in mijn jeugd van smulde, vallen in volwassen toestand best wel tegen. Enid Blyton is flauwe hap. Reis door de nacht geeft wel een akelig versimpeld beeld van de oorlog, en kwalijker: van goed en kwaad. Goud-Elsje is eindeloze brave tuttigheid. Uit jeugdsentiment kan ik van bijvoorbeeld Reis door de nacht nog wel genieten, maar het zit dan eigenlijk alleen in die sentimentele waarde.

Oké, er valt op Kruistocht in spijkerbroek vast ook wel wat af te dingen. Het beeld dat van godsdienst wordt gegeven, is niet al te best. Maar anderzijds heeft Dolf aan het eind toch wel een soort religieus besef als hij bij het graf van Sint Nicolaas staat, en dat wordt verder niet afgekraakt. Dolf is wel een soort volmaakte hoofdpersoon. Hij faalt eigenlijk nooit. Een beetje eng. Het idee van wetenschappers die zonder nader overleg een kind van vijftien zes eeuwen terug in de tijd sturen, is niet al te geloofwaardig. Maar het is knap geschreven en blijft boeien. Vind ik.

Inderdaad is Kruistocht in een een spijkerbroek een prachtig boek. Naast Thea Beckman vind ik de boeken van Evert Hartman en Jan Terlouw en sommigen van Anke de Vries geweldige jeugdboeken. Van de laatste schrijfster vind ik Weg uit het verleden en Belledonne Kamer 16 de mooiste. Van de anderen eigenlijk alles.

Reis door de Nacht van Anne de Vries (dacht vroeger als kind dat hij een zij was )heb ik talloze malen herlezen.

[Zita]

Net uit: Kruistocht in spijkerbroek.
Wat is dat toch een gaaf boek. En heerlijk om in de trein van te genieten, ook al had ik het al meermaals gelezen.

De meeste boeken waar ik in mijn jeugd van smulde, vallen in volwassen toestand best wel tegen. Enid Blyton is flauwe hap. Reis door de nacht geeft wel een akelig versimpeld beeld van de oorlog, en kwalijker: van goed en kwaad. Goud-Elsje is eindeloze brave tuttigheid. Uit jeugdsentiment kan ik van bijvoorbeeld Reis door de nacht nog wel genieten, maar het zit dan eigenlijk alleen in die sentimentele waarde.

Oké, er valt op Kruistocht in spijkerbroek vast ook wel wat af te dingen. Het beeld dat van godsdienst wordt gegeven, is niet al te best. Maar anderzijds heeft Dolf aan het eind toch wel een soort religieus besef als hij bij het graf van Sint Nicolaas staat, en dat wordt verder niet afgekraakt. Dolf is wel een soort volmaakte hoofdpersoon. Hij faalt eigenlijk nooit. Een beetje eng. Het idee van wetenschappers die zonder nader overleg een kind van vijftien zes eeuwen terug in de tijd sturen, is niet al te geloofwaardig. Maar het is knap geschreven en blijft boeien. Vind ik.

Inderdaad is Kruistocht in een een spijkerbroek een prachtig boek. Naast Thea Beckman vind ik de boeken van Evert Hartman en Jan Terlouw en sommigen van Anke de Vries geweldige jeugdboeken. Van de laatste schrijfster vind ik Weg uit het verleden en Belledonne Kamer 16 de mooiste. Van de anderen eigenlijk alles.

Reis door de Nacht van Anne de Vries (dacht vroeger als kind dat hij een zij was )heb ik talloze malen herlezen.

Ach ja, Jan Terlouw: vooral Koning van Katoren, Pjotr en Oorlogswinter. Oosterschelde windkracht 10 en Gevangenis met een open deur heb ik ook wel gelezen, maar vond ik toen minder. Oosterschelde windkracht 10 zelfs een vreselijk zeurboek in deel 2.
Van Evert Hartman zijn vooral Gegijzeld en Oorlog zonder vrienden me bijgebleven. Knap hoe hij (oudere) kinderen liet ervaren hoe ingewikkeld goed en kwaad zijn.
Anke de Vries roept bij mij geen herinneringen op.

[huisman]

Net uit: Kruistocht in spijkerbroek.
Wat is dat toch een gaaf boek. En heerlijk om in de trein van te genieten, ook al had ik het al meermaals gelezen.

De meeste boeken waar ik in mijn jeugd van smulde, vallen in volwassen toestand best wel tegen. Enid Blyton is flauwe hap. Reis door de nacht geeft wel een akelig versimpeld beeld van de oorlog, en kwalijker: van goed en kwaad. Goud-Elsje is eindeloze brave tuttigheid. Uit jeugdsentiment kan ik van bijvoorbeeld Reis door de nacht nog wel genieten, maar het zit dan eigenlijk alleen in die sentimentele waarde.

Oké, er valt op Kruistocht in spijkerbroek vast ook wel wat af te dingen. Het beeld dat van godsdienst wordt gegeven, is niet al te best. Maar anderzijds heeft Dolf aan het eind toch wel een soort religieus besef als hij bij het graf van Sint Nicolaas staat, en dat wordt verder niet afgekraakt. Dolf is wel een soort volmaakte hoofdpersoon. Hij faalt eigenlijk nooit. Een beetje eng. Het idee van wetenschappers die zonder nader overleg een kind van vijftien zes eeuwen terug in de tijd sturen, is niet al te geloofwaardig. Maar het is knap geschreven en blijft boeien. Vind ik.

Inderdaad is Kruistocht in een een spijkerbroek een prachtig boek. Naast Thea Beckman vind ik de boeken van Evert Hartman en Jan Terlouw en sommigen van Anke de Vries geweldige jeugdboeken. Van de laatste schrijfster vind ik Weg uit het verleden en Belledonne Kamer 16 de mooiste. Van de anderen eigenlijk alles.

Reis door de Nacht van Anne de Vries (dacht vroeger als kind dat hij een zij was )heb ik talloze malen herlezen.

Ach ja, Jan Terlouw: vooral Koning van Katoren, Pjotr en Oorlogswinter. Oosterschelde windkracht 10 en Gevangenis met een open deur heb ik ook wel gelezen, maar vond ik toen minder. Oosterschelde windkracht 10 zelfs een vreselijk zeurboek in deel 2.
Van Evert Hartman zijn vooral Gegijzeld en Oorlog zonder vrienden me bijgebleven. Knap hoe hij (oudere) kinderen liet ervaren hoe ingewikkeld goed en kwaad zijn.
Anke de Vries roept bij mij geen herinneringen op.

Haal Anke de Vries haar Weg uit het verleden bij de bieb en vertel mij of je het zonder tranen hebt gelezen….ik niet….de tennisbal….Tolle lege .

[Ararat]

Mij ouders kochten ooit zo af en toe een klein boekje voor me. Ik dacht dat het 'pixi-boekjes' heetten. Iemand mee bekend?
En ik herinner me ook de vierkante boekjes van 'Flipje Tiel'
Oja en 'Pol' !

Alledrie de soorten hadden veel plaatjes met tekst eronder.

[Heidebloem]

Mij ouders kochten ooit zo af en toe een klein boekje voor me. Ik dacht dat het 'pixi-boekjes' heetten. Iemand mee bekend?
En ik herinner me ook de vierkante boekjes van 'Flipje Tiel'
Oja en 'Pol' !

Alledrie de soorten hadden veel plaatjes met tekst eronder.

Van Flipje Tiel heb ik er nog een hele stapel liggen! Zo leuk

Verstuurd vanaf mijn SM-G990B2 met Tapatalk

[Posthoorn]

Schaam je, dat boek heet "De brief voor de koning"

Ook dat boek heb ik gelezen voor mijn opleiding. Ik vond het niet om door te komen, zo taai!
Van Anke de Vries heb ik Blauwe plekken staan. Heel mooi! Verder ben ik fan van An Rutgers van der Loeff. Maar de laatste tijd lees ik dit soort boeken niet zo veel meer.

[Dodo]

Door al die nostalgische boektitels ben ik nu op marktplaats aan het zoeken naar Panokko. Voor de kleinkinderen (maar ik ga het eerst zelf weer lezen).

[parsifal]

Anke de Vries was ik vergeten. Inderdaad geweldig. Van Beckman heb ik de Thule serie veel gelezen. Ze had wel een betere editor kunnen gebruiken in die boeken, het bevat wat fouten.

Verder vond ik Jaap ter Haar's verhalen over Arthur en de ridders van de ronde tafel geweldig (vandaar ook mijn naam) en was ik dol op Griekse Mythologie. Ilias en Odyssee horen ook op leeslijst van iedere tiener.