Synode Gereformeerde Gemeenten in Nederland

[-DIA-]

Hooker en Shepard eisen een vernedering en toestemmen in naar de hel toe gestuurd te mogen worden, die Gods woord niet leert. En dan nog andere hoedanigheden en kenmerken eisen van ongelovigen, die alleen gelovigen hebben,
ze kunnen zeker goede dingen geschreven hebben, maar het is niet zomaar wat, zelfs in New-Engeland waren Hooker en Shepard een uitzondering.

Kun je van een eis tot vernedering spreken?
De Bijbel spreekt van: Alleenlijk ken uw ongerechtigheden, dat gij tegen de Heere Uw God hebt
overtreden. En: Vernerderd u onder de krachtige hand des Heeren. etc.
Maar is "de eis tot een vernedering en toestemmen in haar de hel gestuurd te worden" een voorwaarde
dat God de zondaar genade zal bewijzen? Nee!

Maar het is heel wat anders als een mens ontdekt wordt aan zijn strafwaardigheid. Dan is geen eis.
Dan gaat een overtuigde en overgebogen zondaar toestemmen: Uw doen is rein, Uw vonnis gans
rechtvaardig, Daar is totaal geen menselijk eis bij. Dit wordt geleerd bij ontdekking aan je schuld, aan
het Recht van God. Dat kan niet anders dan straf billijken en toestemmen die op de zonde tegen
de allerhoogste majesteit is begaan, met tijdelijke en eeuwige straffen. Gij zijt volmaakt, Gij zijt
rechtvaardig Heere. Uw oordeel rust op de allerbeste wetten. Uw loon en Uw straf beantwoordt aan
Uw eer. Gij eist van ons, dat wij op Uw waarheid letten, dat wij altoos op hoge prijs Uw leer en het
heilig recht van Uw getuigenis zetten.

Dat is geen eis van een mens, dat is een de bevinding van een ontdekte ziel. Die is overgebogen naar
wat God wil, en Zijn doen is enkel recht. Daar valt de ziel voor, en de ziel verteerd niet door de toorn,
want de liefde Gods is in het hart, anders zou een mens vernield worden onder de toorn van God.
Maar hier gaat het om Gods werk, en de ziel die God trekt die krijgt God lief in al zijn deugden, ook in
Zijn Recht, dat hem rechtvaardig moet verdoemen. Een andere weg is er niet voordat Christus Zich
openbaart aan een ziel die ingewonnen is voor Gods recht en al Zijn deugden lief krijgt.

Dat is geen hard drijven: U moet zo en zo diep vernederd worden. Nee, dat kan een mens niet, dit is
louter Gods werk. Nogmaals het geen moeten dat door een mens kan worden opgelegd, of geëist
worden, maar het is een vanzelfsheid als God gaat werken: Dan gaan we toestemmen dat wij
helwaardig zijn en dat God rechtvaardig is. En een weg ter ontkoming is er niet, totdat het God Zelf
behaagd die Weg te ontsluiten.

Wordt dat niet elke zondag gepreekt? Leest men dat niet van de weg die God houdt met al Zijn volk?
Dat is vrije soevereine genade. En wordt er nog enige grond in de mens gelegd, hoe subtiel ook, dan
is er geen weg ter ontkoming, aleer alles van de kant van de mens ontvalt.

Jezus is een volkomen Zaligmaker voor en volkomen zondaar. Daar kunnen en mogen niet mee
sjoemelen. Dat kan niet en doen we dat, dam zullen er toch eens achter gebracht worden dat
God van Zijn Recht geen afstand doet en dan zullen we ons moeten schuldig kennen.

Als het te laat is, dan zal men bidden tot de heuvelen en de bergen. Maar die zullen niet verhoren.
De schuld moet aan deze zijde van graf en eeuwigheid gekend en geëigend worden. En nogmaals dat
is geen menselijke maatstaf die dat komt te eisen: De Heere zegt: Alleen ken uw overtredingen, dat
gij tegen de Heere uw God hebt overtreden. Het is louter genade en daar hoeven we echt niet over te
gaan discussiëren. God gaat niet van Zijn Recht af, ondanks al onze theologische redeneringen.

Dat leren toch Hooker, Sheppard en Koelman en alle van God geroepen en geleerde leraars?

[Ad Anker]

Misschien dat er een splitsing kan komen, de laatste postings zijn best interessant maar heeft niet zoveel met de synode te maken.

[GGBeroopingswerk]

Wordt daar niet een toevallend en of een omhelzend recht mee bedoeld heden ten dage, of is dat weer wat anders?

Blauwendraad zou zeggen: Het is ingewikkeld geworden.

[Luther]

Mijns inziens toont de dissertatie van ds. Golverdingen aan dat ds. Kersten in zijn gedachten dichter bij ds. Kok stond dan bij ds. Mallan en dat de gedachte in de GGiN dat zij echt in het spoor van ds. Kersten gaan, niet juist is! Of je er nu mee eens bent of niet, maar dat is de conclusie van ds. Golverdingen.

Ik hoor die verhalen meer, zoals jij die hier beschrijft. Juist ds. Roos citeert in de Wachter veel meer oudvaders, waaronder vele Schotse oudvaders dan bijv. in de Saambinder. Nu wordt Erskines vaak geciteerd in een speciale rubriek van de Saambinder, met alle respect, dat zijn wel speciale GerGemcitaten. Ds. Roos stimuleert om preken van de Erskines, Gray, Boston en Spurgeon te lezen. Dus ik deel je visie echt niet.
Dat je wil dat CGK BwP, HHK en (linkerflank?) GG bij elkaar gaan, begrijp ik ook. Dat mag je vinden.

Maar vooral interessant is je laatste zin.

Mijns inziens toont de dissertatie (...) dat is de conclusie van ds. Golverdingen.

Is het nu jouw idee of is het de conclusie van dr. Golverdingen? Ds. Kersten stond dichter bij ds. Kok dan bij ds. Mallan, zeg je. Toon mij aan dat dr. Golverdingen dat stelt. Ik durf het je niet na te zeggen, na lezing van de dissertatie.

Geheel eens, met Anker. Als ds. Golverdingen op dit punt al wat aantoont, dan is het dat ds. Kersten veel dichter bij Steenblok stond dan bij Kok.
Ook wat Anker zegt over de Schotten en het citeren daarvan, klopt helemaal.

[Eveline de Pater]

Uiteraard is de Bijbel nog veel belangrijker dan Calvijn, dat moge duidelijk zijn, zo sta ik er uiteraard ook in.

En Anker: Golverdingen zei bij zijn promotie (ik was erbij en heb het hem letterlijk horen zeggen op een vraag van prof. dr. A. Baars): op basis van mijn onderzoek zeg dat ik er in wezen geen enkel verschil was tussen Kersten en Kok, uitgezonderd de formulering.

Klopt, zo stond het ook in het RD, rond die promotie.
Ik quote even een conclusie van Luther, die volgens mij wel recht doet aan de inhoud van de dissertatie (in die zin dat de onzorgvuldige verwoording/uitwerking toch wel een struikelblok bleek voor ds. Kersten):

- In essentie dachten Kok en Kersten hetzelfde over het verbond der genade. In de uitwerking en de verwoording ervan gingen de wegen uit elkaar. Ds. Kok volgende daarin de lijn van de Erskines en Boston; Kersten honoreerde hen alleen dogmatisch, niet m.b.t. het aanbod van genade en de prediking.

Dus je kunt n.a.v. zo'n uitspraak toch niet zeggen dat ds. Kersten dichter bij ds. Kok stond dan bij ds. Mallan?
Verder, lees dan eens wat ds. Meeuse schreef in dat artikel over de prediking van ds. Kok. Ben je het daar wel mee eens, dan?

Ja, ds. Kok was onzuiver in zijn formuleringen. Dat is gevaarlijk en kan gewoon niet. Maar ds. Kok en ds. Kersten dacht in de kern van de zaak wel hetzelfde. Namelijk dat genade aan alle mensen in de gemeente zonder enige voorwaarde aangeboden moet worden. Steenblok had daar een andere visie op.

Een vraag: wat is volgens jou de betekenis van de uitgave van het boekje van ds. Erskines? Om de visie van dr. Steenblok te onderstrepen (zoals ds. Roos zegt)? Als je de inhoud van dat boek heel goed leest, dan zie je dat ds. Mallan en dr. Steenblok zich in de inhoud van dat boek niet kunnen vinden. En ds. Kersten wel. En ds. Kok ook. Dat is de kern van de hele discussie!

[GGBeroopingswerk]

Uiteraard is de Bijbel nog veel belangrijker dan Calvijn, dat moge duidelijk zijn, zo sta ik er uiteraard ook in.

En Anker: Golverdingen zei bij zijn promotie (ik was erbij en heb het hem letterlijk horen zeggen op een vraag van prof. dr. A. Baars): op basis van mijn onderzoek zeg dat ik er in wezen geen enkel verschil was tussen Kersten en Kok, uitgezonderd de formulering.

Klopt, zo stond het ook in het RD, rond die promotie.
Ik quote even een conclusie van Luther, die volgens mij wel recht doet aan de inhoud van de dissertatie (in die zin dat de onzorgvuldige verwoording/uitwerking toch wel een struikelblok bleek voor ds. Kersten):

- In essentie dachten Kok en Kersten hetzelfde over het verbond der genade. In de uitwerking en de verwoording ervan gingen de wegen uit elkaar. Ds. Kok volgende daarin de lijn van de Erskines en Boston; Kersten honoreerde hen alleen dogmatisch, niet m.b.t. het aanbod van genade en de prediking.

Dus je kunt n.a.v. zo'n uitspraak toch niet zeggen dat ds. Kersten dichter bij ds. Kok stond dan bij ds. Mallan?
Verder, lees dan eens wat ds. Meeuse schreef in dat artikel over de prediking van ds. Kok. Ben je het daar wel mee eens, dan?

Ja, ds. Kok was onzuiver in zijn formuleringen. Dat is gevaarlijk en kan gewoon niet. Maar ds. Kok en ds. Kersten dacht in de kern van de zaak wel hetzelfde. Namelijk dat genade aan alle mensen in de gemeente zonder enige voorwaarde aangeboden moet worden. Steenblok had daar een andere visie op.

Een vraag: wat is volgens jou de betekenis van de uitgave van het boekje van ds. Erskines? Om de visie van dr. Steenblok te onderstrepen (zoals ds. Roos zegt)? Als je de inhoud van dat boek heel goed leest, dan zie je dat ds. Mallan en dr. Steenblok zich in de inhoud van dat boek niet kunnen vinden. En ds. Kersten wel. En ds. Kok ook. Dat is de kern van de hele discussie!

Vandaar mijn opmerking in het andere topic dat hierover gaat:

Feit is dat hij [ds. R. Kok] zich wel met een drietal citaten uit een boekje dat door ds. Kersten is uitgegeven wilde verdedigen. Daarom zou ik graag eens een inhoudelijke reactie willen zien vanuit de kant van de GGiN op de uitspraak van ds. Kok 'aanbod = belofte' in het licht van deze drie citaten én van DL 2:5. Ik ben alleen heel bang dat hier nooit een antwoord op zal komen.

[Eveline de Pater]

Uiteraard is de Bijbel nog veel belangrijker dan Calvijn, dat moge duidelijk zijn, zo sta ik er uiteraard ook in.

En Anker: Golverdingen zei bij zijn promotie (ik was erbij en heb het hem letterlijk horen zeggen op een vraag van prof. dr. A. Baars): op basis van mijn onderzoek zeg dat ik er in wezen geen enkel verschil was tussen Kersten en Kok, uitgezonderd de formulering.

Klopt, zo stond het ook in het RD, rond die promotie.
Ik quote even een conclusie van Luther, die volgens mij wel recht doet aan de inhoud van de dissertatie (in die zin dat de onzorgvuldige verwoording/uitwerking toch wel een struikelblok bleek voor ds. Kersten):

- In essentie dachten Kok en Kersten hetzelfde over het verbond der genade. In de uitwerking en de verwoording ervan gingen de wegen uit elkaar. Ds. Kok volgende daarin de lijn van de Erskines en Boston; Kersten honoreerde hen alleen dogmatisch, niet m.b.t. het aanbod van genade en de prediking.

Dus je kunt n.a.v. zo'n uitspraak toch niet zeggen dat ds. Kersten dichter bij ds. Kok stond dan bij ds. Mallan?
Verder, lees dan eens wat ds. Meeuse schreef in dat artikel over de prediking van ds. Kok. Ben je het daar wel mee eens, dan?

Ja, ds. Kok was onzuiver in zijn formuleringen. Dat is gevaarlijk en kan gewoon niet. Maar ds. Kok en ds. Kersten dacht in de kern van de zaak wel hetzelfde. Namelijk dat genade aan alle mensen in de gemeente zonder enige voorwaarde aangeboden moet worden. Steenblok had daar een andere visie op.

Een vraag: wat is volgens jou de betekenis van de uitgave van het boekje van ds. Erskines? Om de visie van dr. Steenblok te onderstrepen (zoals ds. Roos zegt)? Als je de inhoud van dat boek heel goed leest, dan zie je dat ds. Mallan en dr. Steenblok zich in de inhoud van dat boek niet kunnen vinden. En ds. Kersten wel. En ds. Kok ook. Dat is de kern van de hele discussie!

Vandaar mijn opmerking in het andere topic dat hierover gaat:

Feit is dat hij [ds. R. Kok] zich wel met een drietal citaten uit een boekje dat door ds. Kersten is uitgegeven wilde verdedigen. Daarom zou ik graag eens een inhoudelijke reactie willen zien vanuit de kant van de GGiN op de uitspraak van ds. Kok 'aanbod = belofte' in het licht van deze drie citaten én van DL 2:5. Ik ben alleen heel bang dat hier nooit een antwoord op zal komen.

Daar ben ik ook benieuwd naar.

Iets wat mij intrigeert is dat ds. Kersten in het boek van de Erskines allerlei cursiveringen heeft aangebracht, voor het naar de drukker te brengen. Ik heb die cursiveringen gezien en er kan geen enkel misverstand over bestaan dat ds. Kersten een fundamenteel andere mening is toegedaan over het aanbod van genade dan dr. Steenblok. Daar moeten de discussie over gaan.

De conclusie moet dan zijn: de GG houdt vast aan de lijn van ds. Kersten. Inhoudelijk is ds. Kok het met deze lijn eens, hoewel hij het anders en onvoorzichtiger verwoordde. De predikanten in de GG, die op dit moment meer lijken op de prediking van ds. Steenblok en ds. Mallan gaan niet in het spoor van ds. Kersten. Hetzelfde geldt uiteraard voor de GGiN.

[Curatorium]

Zowel Steenblok als Kok zijn niet gelijk te stellen aan Kersten. Ik denk dat we dat dan ook niet moeten proberen.
Ds Steenblok stond qua dogmatiek dichter bij Kersten maar werd zo eenzijdig dat je die in een bepaalde Kersten-groep moet indelen.
Al heeft het onderzoek ook aangetoond dat Kok qua prediking niets verkeerd deed en dat Kersten hem graag wilde behouden.

[Johann Gottfried Walther]

Kersten gaf dat boekje met instemming uit, en Dr. Steenblok, zei dat er een remonstrantse draad door de werken van Boston en de Erskines liep.

„Door een leraar wordt een aanklacht gedaan tegen Dr. Steenblok omtrent diens wijze van doceren, waarin hij, onder voorhouden dat de geschriften van de Erskines en Boston met een Remonstrantse draad doortrokken zijn, voorstelt, dat er alleen een aanbod van genade is aan bewuste zondaren en niet aan allen, die onder het Woord leven, alzo loochenende het welmenende aanbod der genade."
http://www.digibron.nl/search/detail/7c ... broeders/3

Of heeft Dr. Steenblok dat (later) ontkend?

[Ad Anker]

Daar ben ik ook benieuwd naar.

Iets wat mij intrigeert is dat ds. Kersten in het boek van de Erskines allerlei cursiveringen heeft aangebracht, voor het naar de drukker te brengen. Ik heb die cursiveringen gezien en er kan geen enkel misverstand over bestaan dat ds. Kersten een fundamenteel andere mening is toegedaan over het aanbod van genade dan dr. Steenblok. Daar moeten de discussie over gaan.

Ds. Golverdingen is niet sterk in het aantonen dat ds. Kersten dit boekje heeft doen verschijnen om dr. Steenbloks idee over het aanbod te corrigeren. Wel duidelijk wordt dat deze uitgave is verschenen om de ideeën van ds. Kok te corrigeren. Zie daarvoor blz. 62 en 63 van het boek. Ds. Roos heeft helemaal gelijk als dit toch wat subjectief overkomt.

De conclusie moet dan zijn: de GG houdt vast aan de lijn van ds. Kersten. Inhoudelijk is ds. Kok het met deze lijn eens, hoewel hij het anders en onvoorzichtiger verwoordde. De predikanten in de GG, die op dit moment meer lijken op de prediking van ds. Steenblok en ds. Mallan gaan niet in het spoor van ds. Kersten. Hetzelfde geldt uiteraard voor de GGiN.

Voor de duidelijkheid: dit is jouw conclusie, niet die van dr. Golverdingen. Of kun je me aantonen dat de prediking van dr. Steenblok/ds. Mallan niet gaat in het spoor van ds. Kersten, volgens de dissertatie van dr. Govlverdingen?

Verder wil ik je wijzen op de boekbespreking van ds. Roos in de Wachter Sions van 5 december 2013, waar hij ingaat op het recht van toegang/recht van bezit en het aanbod van genade zoals de Erskines dat preekte. Al val ik je bij dat er bij de volgelingen van dr. Steenblok/ds. Mallan enige huiver bestaat bij het 'dwepen' met de Erskines als het over het aanbod gaat:

Zoals we weten was Ebenezer zeer ruim in de aanbieding als hij alle hoorders die onder het Evangelie leven nadrukkelijk wijst op het recht van toegang tot de beloften. Dit blijkt ook in deze verhandeling. Erskine ontmaskert alle uitvluchten, en wijst tevens een ieder op Gods gebod en eigen plicht en verantwoordelijkheid om de beloften aan te nemen en in Christus te geloven.
Stopt hij er dan mee? Nee, want anders was hij niet voluit evangelisch! Hij wijst tevens op de noodzakelijkheid van het recht van bezit, namelijk op de toepassing van de beloften door de bediening van Gods Geest. Als een recht evangeliedienaar wijst hij zijn hoorders niet alleen op het grote voorrecht om onder het geklank van het Evangelie te leven, maar ook om door de zaligmakende bediening van de Wet een zondaar voor God te worden. We zien hoe hij het zuivere evenwicht tussen Wet en Evangelie in zijn predicatie handhaaft.
Veelal worden de geschriften van de Erskines aangegrepen om zonder meer een ruim aanbod van genade voor te stellen. Zij achten deze leraars voluit evangelisch en zien hen als voorbeelden hoe er gepreekt moet worden.
Maar het zou te wensen zijn dat zij de werken van de Erskines goed en volledig lezen.
Om voluit evangelisch te zijn, behoren we het zuivere evenwicht tussen Wet en Evangelie te handhaven. Dat doet Ebenezer Erskine ook in deze verhandeling en daarom achten we hem voluit evangelisch. Het Evangelie krijgt nooit recht waarde voor een mens als hij niet eerst door Gods Wet is veroordeeld en hij door inwinnende genade met het rechtvaardig vonnis heeft ingestemd.

Ik zou graag willen dat je je nogal stellige conclusies onderbouwt. Ik merk een hoop stelligheid zonder enige onderbouwing. Ik ken het boekje van Fisher/Erskine niet volledig. Ik ben benieuwd naar de cursiveringen die er op wijzen dat ds. Kersten fundamenteel anders dacht dan dr. Steenblok. Ik kan uit de dissertatie niet opmaken dat dit het geval is. Kom met bewijzen, en roep anders niet zomaar wat...

[Ad Anker]

Kersten gaf dat boekje met instemming uit, en Dr. Steenblok, zei dat er een remonstrantse draad door de werken van Boston en de Erskines liep.

„Door een leraar wordt een aanklacht gedaan tegen Dr. Steenblok omtrent diens wijze van doceren, waarin hij, onder voorhouden dat de geschriften van de Erskines en Boston met een Remonstrantse draad doortrokken zijn, voorstelt, dat er alleen een aanbod van genade is aan bewuste zondaren en niet aan allen, die onder het Woord leven, alzo loochenende het welmenende aanbod der genade."
http://www.digibron.nl/search/detail/7c ... broeders/3

Of heeft Dr. Steenblok dat (later) ontkend?

Nee, dat heeft hij niet ontkend. Ds. Mallan schrijft er het volgende over in juni 2000, in het RD:

De geschiedenis meldt ons dat er een hoge school te Saumur was, die onder invloed stond van Baxter, een professor in Engeland. Amyraldus was een Frans predikant, uit de school van Saumur. De Saumurse richting, die een tussenweg zocht tussen remonstranten en contraremonstranten en zo beide partijen bij elkaar zocht te brengen, huldigde opvattingen die de remonstrantse leer zeer nabij kwamen. In Engeland was al een afwijking ontstaan van wat in de Westminster Catechismus geleerd werd. Er was daar een boekje verschenen over "Het merg der hedendaagse godgeleerdheid".

Dit boekje bracht al in Engeland tot een afwijking van de zuivere belijdenis der kerk. Het genoemde boekje kwam ook in Schotland terecht en bracht daar een grote verwarring met zich mee. De door ons zeer geachte Erskines en Boston werden ook door dat boekje beïnvloed. Zij waren de zogenaamde Marrow-mannen. Deze Marrow-mannen namen in hun belijdenis van 1742 op dat de verzoening en als grond daarvan de voldoening van Christus uitsluitend geschied is voor de uitverkorenen. Daarin waren deze leraars dus geheel rechtzinnig, zoals ook uit hun geschriften blijkt. Alleen stelden zij dat, hoewel Christus niet gestorven is ter zaligheid van alle mensen, Hij toch wel gestorven is ten aanzien van de bereikbaarheid van zalig worden voor alle mensen. Ze maakten onderscheid tussen een gevende liefde Gods in Christus, die algemeen tot alle mensen uitging, en een verkiezende liefde, die alleen de uitverkorenen betrof. Alle hoorders zouden bij deze voorstelling al rechten op de zaligheid krijgen, vanwege die bereikbaarheid. Ze zouden dan niet anders te doen hebben dan in geloof aan te nemen wat bereikbaar voor hen is.

Wij stellen echter wel met hen dat de verdiensten van Christus van een algenoegzame waarde zijn tot de zaligheid van alle mensen, maar de algenoegzaamheid is geen uitgestrektheid voor ieder mens. Elke hoorder van het Evangelie leeft wel onder de eis Gods van bekering en van geloof aan al wat God aan hem wil openbaren. Zo brengt de uitwendige roeping de hoorders wel onder een zware verantwoordelijkheid, maar men kan daarmee niet spreken van een recht op de zaligheid, want dan zou dat recht een verliesbaar recht zijn dat op een onzekere grond zou steunen.

Dr. Steenblok heeft tegen die stelling dan ook strak eraan vastgehouden dat in de uitwendige roeping de eis van bekering en geloof vooropgaat en dan ook daaraan verbonden wordt het Evangelie met het geloof in de verlossing door Christus.

Dr. Steenblok heeft dat verschil van opvatting de studenten voorgehouden en ze tegelijk doen weten dat leraars als Erskine en Boston op een voortreffelijke wijze de gangen van het geestelijk leven in hun geschriften naar voren hebben weten te brengen. Dus daarin had hij ze toch hoog staan.

[huisman]

Kersten gaf dat boekje met instemming uit, en Dr. Steenblok, zei dat er een remonstrantse draad door de werken van Boston en de Erskines liep.

„Door een leraar wordt een aanklacht gedaan tegen Dr. Steenblok omtrent diens wijze van doceren, waarin hij, onder voorhouden dat de geschriften van de Erskines en Boston met een Remonstrantse draad doortrokken zijn, voorstelt, dat er alleen een aanbod van genade is aan bewuste zondaren en niet aan allen, die onder het Woord leven, alzo loochenende het welmenende aanbod der genade."
http://www.digibron.nl/search/detail/7c ... broeders/3

Of heeft Dr. Steenblok dat (later) ontkend?

Nee, dat heeft hij niet ontkend. Ds. Mallan schrijft er het volgende over in juni 2000, in het RD:

De geschiedenis meldt ons dat er een hoge school te Saumur was, die onder invloed stond van Baxter, een professor in Engeland. Amyraldus was een Frans predikant, uit de school van Saumur. De Saumurse richting, die een tussenweg zocht tussen remonstranten en contraremonstranten en zo beide partijen bij elkaar zocht te brengen, huldigde opvattingen die de remonstrantse leer zeer nabij kwamen. In Engeland was al een afwijking ontstaan van wat in de Westminster Catechismus geleerd werd. Er was daar een boekje verschenen over "Het merg der hedendaagse godgeleerdheid".

Dit boekje bracht al in Engeland tot een afwijking van de zuivere belijdenis der kerk. Het genoemde boekje kwam ook in Schotland terecht en bracht daar een grote verwarring met zich mee. De door ons zeer geachte Erskines en Boston werden ook door dat boekje beïnvloed. Zij waren de zogenaamde Marrow-mannen. Deze Marrow-mannen namen in hun belijdenis van 1742 op dat de verzoening en als grond daarvan de voldoening van Christus uitsluitend geschied is voor de uitverkorenen. Daarin waren deze leraars dus geheel rechtzinnig, zoals ook uit hun geschriften blijkt. Alleen stelden zij dat, hoewel Christus niet gestorven is ter zaligheid van alle mensen, Hij toch wel gestorven is ten aanzien van de bereikbaarheid van zalig worden voor alle mensen. Ze maakten onderscheid tussen een gevende liefde Gods in Christus, die algemeen tot alle mensen uitging, en een verkiezende liefde, die alleen de uitverkorenen betrof. Alle hoorders zouden bij deze voorstelling al rechten op de zaligheid krijgen, vanwege die bereikbaarheid. Ze zouden dan niet anders te doen hebben dan in geloof aan te nemen wat bereikbaar voor hen is.

Wij stellen echter wel met hen dat de verdiensten van Christus van een algenoegzame waarde zijn tot de zaligheid van alle mensen, maar de algenoegzaamheid is geen uitgestrektheid voor ieder mens. Elke hoorder van het Evangelie leeft wel onder de eis Gods van bekering en van geloof aan al wat God aan hem wil openbaren. Zo brengt de uitwendige roeping de hoorders wel onder een zware verantwoordelijkheid, maar men kan daarmee niet spreken van een recht op de zaligheid, want dan zou dat recht een verliesbaar recht zijn dat op een onzekere grond zou steunen.

Dr. Steenblok heeft tegen die stelling dan ook strak eraan vastgehouden dat in de uitwendige roeping de eis van bekering en geloof vooropgaat en dan ook daaraan verbonden wordt het Evangelie met het geloof in de verlossing door Christus.

Dr. Steenblok heeft dat verschil van opvatting de studenten voorgehouden en ze tegelijk doen weten dat leraars als Erskine en Boston op een voortreffelijke wijze de gangen van het geestelijk leven in hun geschriften naar voren hebben weten te brengen. Dus daarin had hij ze toch hoog staan.

Dat is dan toch andere taal dan die van ds J.Roos over de Erskines ?

Het boekje wat de Marrow men verdedigden wordt door ds Mallan een afwijking van de zuivere belijdenis der kerk genoemd.
Voor Boston en de broers Erskine was dat boek compleet en totaal zuiver in de leer en stempelde hun theologie en geestelijk leven totaal.

De vermaarde Schotse theoloog Thomas Boston vertelt in zijn "Memoirs" hoe hij op een dag in het jaar 1700 op bezoek was in een huis in zijn gemeente Simprin. Het huis werd bewoond door een oude soldaat die nog in Engeland had gevochten in de tijd van de burgeroorlogen. Boston zag op de vensterbank twee boekjes. Hij nam ze ter hand. Het ene boek beviel hem niet zo, maar het andere sprak hem zo buitengewoon aan dat hij het kocht. Het veranderde zijn prediking en stempelde zijn geestelijk leven.

Het boek dat Boston vond zou echter ook op een diepgaande wijze de Schotse kerkgeschiedenis beïnvloeden, zij het jaren later. Dit opmerkelijke boek -eigenlijk was het niet meer dan een flink traktaat- droeg een evenzeer opmerkelijke naam: "The Marrow of Modern Divinity": "Het merg van de hedendaagse godgeleerdheid".

[Ad Anker]

Dat is dan toch andere taal dan die van ds J.Roos over de Erskines ?

Daar zit inderdaad verschil in.

[Eveline de Pater]

Daar ben ik ook benieuwd naar.

Iets wat mij intrigeert is dat ds. Kersten in het boek van de Erskines allerlei cursiveringen heeft aangebracht, voor het naar de drukker te brengen. Ik heb die cursiveringen gezien en er kan geen enkel misverstand over bestaan dat ds. Kersten een fundamenteel andere mening is toegedaan over het aanbod van genade dan dr. Steenblok. Daar moeten de discussie over gaan.

Ds. Golverdingen is niet sterk in het aantonen dat ds. Kersten dit boekje heeft doen verschijnen om dr. Steenbloks idee over het aanbod te corrigeren. Wel duidelijk wordt dat deze uitgave is verschenen om de ideeën van ds. Kok te corrigeren. Zie daarvoor blz. 62 en 63 van het boek. Ds. Roos heeft helemaal gelijk als dit toch wat subjectief overkomt.

De conclusie moet dan zijn: de GG houdt vast aan de lijn van ds. Kersten. Inhoudelijk is ds. Kok het met deze lijn eens, hoewel hij het anders en onvoorzichtiger verwoordde. De predikanten in de GG, die op dit moment meer lijken op de prediking van ds. Steenblok en ds. Mallan gaan niet in het spoor van ds. Kersten. Hetzelfde geldt uiteraard voor de GGiN.

Voor de duidelijkheid: dit is jouw conclusie, niet die van dr. Golverdingen. Of kun je me aantonen dat de prediking van dr. Steenblok/ds. Mallan niet gaat in het spoor van ds. Kersten, volgens de dissertatie van dr. Govlverdingen?

Verder wil ik je wijzen op de boekbespreking van ds. Roos in de Wachter Sions van 5 december 2013, waar hij ingaat op het recht van toegang/recht van bezit en het aanbod van genade zoals de Erskines dat preekte. Al val ik je bij dat er bij de volgelingen van dr. Steenblok/ds. Mallan enige huiver bestaat bij het 'dwepen' met de Erskines als het over het aanbod gaat:

Zoals we weten was Ebenezer zeer ruim in de aanbieding als hij alle hoorders die onder het Evangelie leven nadrukkelijk wijst op het recht van toegang tot de beloften. Dit blijkt ook in deze verhandeling. Erskine ontmaskert alle uitvluchten, en wijst tevens een ieder op Gods gebod en eigen plicht en verantwoordelijkheid om de beloften aan te nemen en in Christus te geloven.
Stopt hij er dan mee? Nee, want anders was hij niet voluit evangelisch! Hij wijst tevens op de noodzakelijkheid van het recht van bezit, namelijk op de toepassing van de beloften door de bediening van Gods Geest. Als een recht evangeliedienaar wijst hij zijn hoorders niet alleen op het grote voorrecht om onder het geklank van het Evangelie te leven, maar ook om door de zaligmakende bediening van de Wet een zondaar voor God te worden. We zien hoe hij het zuivere evenwicht tussen Wet en Evangelie in zijn predicatie handhaaft.
Veelal worden de geschriften van de Erskines aangegrepen om zonder meer een ruim aanbod van genade voor te stellen. Zij achten deze leraars voluit evangelisch en zien hen als voorbeelden hoe er gepreekt moet worden.
Maar het zou te wensen zijn dat zij de werken van de Erskines goed en volledig lezen.
Om voluit evangelisch te zijn, behoren we het zuivere evenwicht tussen Wet en Evangelie te handhaven. Dat doet Ebenezer Erskine ook in deze verhandeling en daarom achten we hem voluit evangelisch. Het Evangelie krijgt nooit recht waarde voor een mens als hij niet eerst door Gods Wet is veroordeeld en hij door inwinnende genade met het rechtvaardig vonnis heeft ingestemd.

Ik zou graag willen dat je je nogal stellige conclusies onderbouwt. Ik merk een hoop stelligheid zonder enige onderbouwing. Ik ken het boekje van Fisher/Erskine niet volledig. Ik ben benieuwd naar de cursiveringen die er op wijzen dat ds. Kersten fundamenteel anders dacht dan dr. Steenblok. Ik kan uit de dissertatie niet opmaken dat dit het geval is. Kom met bewijzen, en roep anders niet zomaar wat...

Even voor de duidelijkheid: ik heb het boek van Ds. Golverdingen in mijn bezit wat aan het proefschrift van ds. Golverdingen ten grondslag ligt, namelijk het boek 'om het behoud van een kerk'. Het gaat over exact dezelfde zaken, alleen wat minder diepgaand. Ik weet niet of de cursiveringen van ds. Kersten in het proefschrift zijn opgenomen, maar ze staat in elk geval letterlijk op pagina 176-177 van genoemd boek. De manier hoe ds. Kersten hier de vragen en antwoorden van de Erskines leest wordt duidelijk uit zijn cursiveringen. Deze boodschap wilde hij een maand voor zijn sterven nog doorgeven aan de gemeenten, nadat hij volgens ds. Golverdingen aan de keukentafel had uitgeroepen (met zijn hoofd in zijn handen): ik heb veel fout gedaan, dit gaat niet goed. Hij wilde toen met alle kracht het boekje van de Erskines publiceren om de gemeenten duidelijk te maken in welk spoor ze moesten gaan! Deze gebeurtenis lijkt me essentieel om de visie van ds. Kersten op genoemde zaken te bepalen. Dogmatisch zullen de verschillen tussen de genoemde personen niet echt noemenswaardig geweest zijn, wel hun uitwerking ervan in de prediking.

[Eveline de Pater]

Kersten gaf dat boekje met instemming uit, en Dr. Steenblok, zei dat er een remonstrantse draad door de werken van Boston en de Erskines liep.

„Door een leraar wordt een aanklacht gedaan tegen Dr. Steenblok omtrent diens wijze van doceren, waarin hij, onder voorhouden dat de geschriften van de Erskines en Boston met een Remonstrantse draad doortrokken zijn, voorstelt, dat er alleen een aanbod van genade is aan bewuste zondaren en niet aan allen, die onder het Woord leven, alzo loochenende het welmenende aanbod der genade."
http://www.digibron.nl/search/detail/7c ... broeders/3

Of heeft Dr. Steenblok dat (later) ontkend?

Nee, dat heeft hij niet ontkend. Ds. Mallan schrijft er het volgende over in juni 2000, in het RD:

De geschiedenis meldt ons dat er een hoge school te Saumur was, die onder invloed stond van Baxter, een professor in Engeland. Amyraldus was een Frans predikant, uit de school van Saumur. De Saumurse richting, die een tussenweg zocht tussen remonstranten en contraremonstranten en zo beide partijen bij elkaar zocht te brengen, huldigde opvattingen die de remonstrantse leer zeer nabij kwamen. In Engeland was al een afwijking ontstaan van wat in de Westminster Catechismus geleerd werd. Er was daar een boekje verschenen over "Het merg der hedendaagse godgeleerdheid".

Dit boekje bracht al in Engeland tot een afwijking van de zuivere belijdenis der kerk. Het genoemde boekje kwam ook in Schotland terecht en bracht daar een grote verwarring met zich mee. De door ons zeer geachte Erskines en Boston werden ook door dat boekje beïnvloed. Zij waren de zogenaamde Marrow-mannen. Deze Marrow-mannen namen in hun belijdenis van 1742 op dat de verzoening en als grond daarvan de voldoening van Christus uitsluitend geschied is voor de uitverkorenen. Daarin waren deze leraars dus geheel rechtzinnig, zoals ook uit hun geschriften blijkt. Alleen stelden zij dat, hoewel Christus niet gestorven is ter zaligheid van alle mensen, Hij toch wel gestorven is ten aanzien van de bereikbaarheid van zalig worden voor alle mensen. Ze maakten onderscheid tussen een gevende liefde Gods in Christus, die algemeen tot alle mensen uitging, en een verkiezende liefde, die alleen de uitverkorenen betrof. Alle hoorders zouden bij deze voorstelling al rechten op de zaligheid krijgen, vanwege die bereikbaarheid. Ze zouden dan niet anders te doen hebben dan in geloof aan te nemen wat bereikbaar voor hen is.

Wij stellen echter wel met hen dat de verdiensten van Christus van een algenoegzame waarde zijn tot de zaligheid van alle mensen, maar de algenoegzaamheid is geen uitgestrektheid voor ieder mens. Elke hoorder van het Evangelie leeft wel onder de eis Gods van bekering en van geloof aan al wat God aan hem wil openbaren. Zo brengt de uitwendige roeping de hoorders wel onder een zware verantwoordelijkheid, maar men kan daarmee niet spreken van een recht op de zaligheid, want dan zou dat recht een verliesbaar recht zijn dat op een onzekere grond zou steunen.

Dr. Steenblok heeft tegen die stelling dan ook strak eraan vastgehouden dat in de uitwendige roeping de eis van bekering en geloof vooropgaat en dan ook daaraan verbonden wordt het Evangelie met het geloof in de verlossing door Christus.

Dr. Steenblok heeft dat verschil van opvatting de studenten voorgehouden en ze tegelijk doen weten dat leraars als Erskine en Boston op een voortreffelijke wijze de gangen van het geestelijk leven in hun geschriften naar voren hebben weten te brengen. Dus daarin had hij ze toch hoog staan.

Als ik het goed lees, lees ik het volgende: waarom moet volgens ds. Mallan (en ds. Roos) in de prediking de algenoegzaamheid van Christus aan de orde komen? Om de mensen verantwoordelijk te kunnen maken, zodat God er niet de schuld van kan krijgen als ze verloren gaan.

Mijns inziens is het doel van het preken van de algenoegzaamheid om alle mensen te bewegen tot het geloof en bekering. Dat is het 'officiële' verschil tussen de GG en de GGiN.

In de GGiN wordt gesteld dat de mens verantwoordelijk is dat hij het beeld van God is kwijt geraakt. Wordt iemand niet zalig, dan zal deze verantwoordelijkheid ervoor zorgen dat hij niets in te brengen bij het oordeel. Christus is hem niet aangeboden, want dat is on-Bijbels. Dat is hetzelfde als zeggen: je gaat verloren, omdat je niet bent verkoren! Of: je gaat verloren, omdat je erfzonde hebt.

In de GG (officieel, niet altijd in de praktijk) daarentegen wordt gesteld dat de mens verantwoordelijk is (door het werk van de Heilige Geest) om Jezus Christus door een waar geloof aan te nemen. Wordt iemand niet zalig, dan zal zijn ongeloof de reden zijn dat hij niets in te brengen heeft bij het oordeel. Christus is hem namelijk aangeboden! Je gaat verloren, omdat je niet bent ingelijfd in Christus door het geloof!

Dat verklaart het hele verschil in 'aanbod van genade' en waarin de verantwoordelijkheid precies bestaat.

Als ik de cursiveringen van ds. Kersten lees, komt dat overeen met de visie van de GG, zoals hierboven beschreven en niet met de beschrijving van ds. Mallan.

Iemand gaat verloren vanwege zijn ongeloof, niet omdat hij gevallen is.

Ik zeg het bovenstaande niet om boven iedereen te staan, maar wel uit bewogenheid met de Bijbelse boodschap, die vandaag op velerlei wijzen verdraait wordt.