Oud Gereformeerde Gemeenten

[Mara]

De voorbeden worden gedaan vóór de preek. Dan volgt het collecteren. Prima dus.

De juiste plek voor de voorbeden is ná de preek. Eerst de dienst van het Woord, dan de dienst van de offerande, en bij dat laatste hoort ook de voorbede én de collecte. Dat is liturgisch de formule die al eeuwenlang wordt gehanteerd.
Behalve in sommige afgescheiden kerkjes dus

Dat was altijd wel zo ja, vóór de preek, tijdens het grote gebed, werd er voorbede gedaan en sommige predikanten doen dat nog steeds zo.
Maar gaandeweg is dit veranderd. Predikanten doen nu een kort gebed vóór de preek en een lang gebed er na, met evt. voorbede voor de zieken e.d.
En de 10 geboden worden aan het begin, vóór het lezen van het te behandelen Bijbelgedeelte gelezen, maar de belijdenis aan het einde van de dienst.
Ik vind het er allemaal niet overzichtelijker op worden.

[Hendrikus]

Predikanten doen nu een kort gebed vóór de preek en een lang gebed er na, met evt. voorbede voor de zieken e.d.
En de 10 geboden worden aan het begin, vóór het lezen van het te behandelen Bijbelgedeelte gelezen, maar de belijdenis aan het einde van de dienst.

Dat is wel de juiste volgorde, Mara, dus wen er maar aan.

[Hendrikus]

Van huis uit heb ik geleerd dat de voorbeden vóór de preek komen, en dat na de preek de dienst zo snel mogelijk afgelopen moet zijn, plat gezegd.
Voorbeden ná de preek kunnen de indrukken van de preek weer wegnemen, zeg maar. Zoiets als: wat je het laatst hoor, blijft je het meest bij.

Dat is een menselijk verzinsel, met liturgische tradities heeft het niets van doen.
Als je daaraan toe zou geven, zou je ook niet meer moeten zingen na de preek, geen orgelspel, hoepla, gauw naar huis.
Eerst de dienst van het Woord, dan de dienst van de offerande: dat is de klassieke lijn.

[Posthoorn]

Van huis uit heb ik geleerd dat de voorbeden vóór de preek komen, en dat na de preek de dienst zo snel mogelijk afgelopen moet zijn, plat gezegd.
Voorbeden ná de preek kunnen de indrukken van de preek weer wegnemen, zeg maar. Zoiets als: wat je het laatst hoor, blijft je het meest bij.

Dat is een menselijk verzinsel, met liturgische tradities heeft het niets van doen.
Als je daaraan toe zou geven, zou je ook niet meer moeten zingen na de preek, geen orgelspel, hoepla, gauw naar huis.
Eerst de dienst van het Woord, dan de dienst van de offerande: dat is de klassieke lijn.

Ook echt heel belangrijk.

[Reformer]

Van huis uit heb ik geleerd dat de voorbeden vóór de preek komen, en dat na de preek de dienst zo snel mogelijk afgelopen moet zijn, plat gezegd.
Voorbeden ná de preek kunnen de indrukken van de preek weer wegnemen, zeg maar. Zoiets als: wat je het laatst hoor, blijft je het meest bij.

Dat is een menselijk verzinsel, met liturgische tradities heeft het niets van doen.
Als je daaraan toe zou geven, zou je ook niet meer moeten zingen na de preek, geen orgelspel, hoepla, gauw naar huis.
Eerst de dienst van het Woord, dan de dienst van de offerande: dat is de klassieke lijn.

Ook echt heel belangrijk.

Hendrikus heeft gelijk dat de klassieke (gereformeerde) liturgie de dienst van de gebeden/offerande plaatst na de dienst van het Woord. Dit topic heeft de titel 'Oud Gereformeerde Gemeenten'. Daar zitten over het algemeen niet veel liturgische 'fijnproevers'. In de gemeente waar ik ben opgegroeid kwam het votum en de zegengroet meestal pas halverwege de dienst ongeveer, bijvoorbeeld. De 'introïtuspsalm', Wet/geloofsbelijdenis en Schriftlezing waar daar dan al aan voorafgegaan. Tsja.....

[eilander]

De voorbeden worden gedaan vóór de preek. Dan volgt het collecteren. Prima dus.

De juiste plek voor de voorbeden is ná de preek. Eerst de dienst van het Woord, dan de dienst van de offerande, en bij dat laatste hoort ook de voorbede én de collecte. Dat is liturgisch de formule die al eeuwenlang wordt gehanteerd.
Behalve in sommige afgescheiden kerkjes dus

En in sommige niet-afgescheiden kerkjes....

Als de "juiste" volgorde geen menselijk verzinsel is, ben ik benieuwd waar het in de Bijbel staat. Volgens mij staat er niks over de volgorde, waarmee het dus niet van ontzettend groot belang kan zijn.

[Hendrikus]

Van huis uit heb ik geleerd dat de voorbeden vóór de preek komen, en dat na de preek de dienst zo snel mogelijk afgelopen moet zijn, plat gezegd.
Voorbeden ná de preek kunnen de indrukken van de preek weer wegnemen, zeg maar. Zoiets als: wat je het laatst hoor, blijft je het meest bij.

Dat is een menselijk verzinsel, met liturgische tradities heeft het niets van doen.
Als je daaraan toe zou geven, zou je ook niet meer moeten zingen na de preek, geen orgelspel, hoepla, gauw naar huis.
Eerst de dienst van het Woord, dan de dienst van de offerande: dat is de klassieke lijn.

Ook echt heel belangrijk.

Tuurlijk, in de kerk rommelen we lekker wat aan, wat maakt het uit. Gezellig toch, zo'n cluppie waar ieder mag doen waar hij zin in heeft

[Mannetje]

Laten we elkaar er om gaan verketteren, goed idee?

[Posthoorn]

Van huis uit heb ik geleerd dat de voorbeden vóór de preek komen, en dat na de preek de dienst zo snel mogelijk afgelopen moet zijn, plat gezegd.
Voorbeden ná de preek kunnen de indrukken van de preek weer wegnemen, zeg maar. Zoiets als: wat je het laatst hoor, blijft je het meest bij.

Dat is een menselijk verzinsel, met liturgische tradities heeft het niets van doen.
Als je daaraan toe zou geven, zou je ook niet meer moeten zingen na de preek, geen orgelspel, hoepla, gauw naar huis.
Eerst de dienst van het Woord, dan de dienst van de offerande: dat is de klassieke lijn.

Ook echt heel belangrijk.

Tuurlijk, in de kerk rommelen we lekker wat aan, wat maakt het uit. Gezellig toch, zo'n cluppie waar ieder mag doen waar hij zin in heeft

Ik kan me niet voorstellen dat de katholiciteit van de kerk door dit soort zaken ernstig in het geding komt.

[Curatorium]

Hendrikus heeft gelijk dat de klassieke (gereformeerde) liturgie de dienst van de gebeden/offerande plaatst na de dienst van het Woord. Dit topic heeft de titel 'Oud Gereformeerde Gemeenten'. Daar zitten over het algemeen niet veel liturgische 'fijnproevers'. In de gemeente waar ik ben opgegroeid kwam het votum en de zegengroet meestal pas halverwege de dienst ongeveer, bijvoorbeeld. De 'introïtuspsalm', Wet/geloofsbelijdenis en Schriftlezing waar daar dan al aan voorafgegaan. Tsja.....

Dit is inderdaad wel een van de vreemdsoortigste liturgieën die in onze gezindte gehanteerd worden, toch komt het nog best wat voor.

[Reformer]

Met de volgorde van de liturgie staat of valt de katholiciteit van de kerk niet; we hoeven elkaar er ook niet om te verketteren. Maar als we zeggen dat alles in de kerk met orde moet verlopen, mag er ook aandacht gegeven worden aan de orde van dienst. Kijk bijvoorbeeld eens na hoe de 'orde van dienst' er in de tempel uitzag, het verloop van de synagogale eredienst, bij Augustinus, Calvijn, de 'vaderen'. Terug naar onze 'vaderen', moet in OGG-kringen toch niet op bezwaren stuiten?

[Posthoorn]

Terug naar onze 'vaderen', moet in OGG-kringen toch niet op bezwaren stuiten?

Nee, maar je hoeft elkaar ook niet met zulke dingen om de oren te slaan. Dan wordt het écht tijd om je te schamen.

[eilander]

Terug naar onze 'vaderen', moet in OGG-kringen toch niet op bezwaren stuiten?

Nee, maar je hoeft elkaar ook niet met zulke dingen om de oren te slaan. Dan wordt het écht tijd om je te schamen.

Helemaal eens.

Als je iets in een andere volgorde doet, is het toch niet direct wanordelijk?
Verder: als je verwijst naar Augustinus, wordt het wel lastig; daar klapten de mensen in hun handen als ze het ergens mee eens waren. Dat beschouwen we in elk geval nu niet meer als "orde".

[Reformer]

Terug naar onze 'vaderen', moet in OGG-kringen toch niet op bezwaren stuiten?

Nee, maar je hoeft elkaar ook niet met zulke dingen om de oren te slaan. Dan wordt het écht tijd om je te schamen.

Helemaal eens.

Als je iets in een andere volgorde doet, is het toch niet direct wanordelijk?
Verder: als je verwijst naar Augustinus, wordt het wel lastig; daar klapten de mensen in hun handen als ze het ergens mee eens waren. Dat beschouwen we in elk geval nu niet meer als "orde".

Volgens mij sla ik hier helemaal niemand om de oren. Ik constateer slechts iets. Het blijft uiterst vreemd om een aantal zaken (Wetslezing/geloofsbelijdenis, Schriftlezing) voor het votum te doen. 'Onze hulp is in de Naam van de HEERE'; is die hulp niet nodig bij genoemde onderdelen van de eredienst?
En ja, in de tijd van Augustinus reageerden hoorders op wat ze hoorden. Klopt helemaal. Maar dat is geen onderdeel van de liturgie. Ik doelde op de liturgie zoals Augustinus o.a. die hanteerde.

[eilander]

Het blijft uiterst vreemd om een aantal zaken (Wetslezing/geloofsbelijdenis, Schriftlezing) voor het votum te doen. 'Onze hulp is in de Naam van de HEERE'; is die hulp niet nodig bij genoemde onderdelen van de eredienst?

De vraag stellen is hem beantwoorden. Het heeft er ongetwijfeld mee te maken dat een ouderling of diaken de eerste psalm opgeeft, de wet of belijdenis leest en het hoofdstuk uit de Bijbel. Daarna gaat de predikant verder en hij begint met votum en groet. Is dat dan zo "uiterst vreemd" of ben je het gewoon niet zo gewend?