Luther schreef:refo schreef:
Wat is afwijkend? En van wat? Hij probeert in ieder geval bijbels te zijn.
Ik ben een boek over Duns Scotus aan het lezen. Erg ingewikkeld hoe ze in die tijd (hij stierf in 1308) over de Goddelijke besluiten, wil, vrijheid (van God en mens), verkiezing, verwerping enz nadachten en dat opschreven. In de eeuwen na hem is dat doorgegaan, tot in de tijd van de godsdiensttwisten in de Nederlanden.
Eind 16e en begin 17e kwamen over die zaken in Nederland conflicten. Die culmineerde in de Synode van Dordrecht waar de DL werden vastgesteld. Maar pas nadat afwijkende meningen waren weggestuurd. In het Latijn.
In de Gereformeerde Gezindte doet nu de gedachte opgeld dat wat in de DL verwoord staat een gedachtengoed is wat eeuwigheidswaarde heeft. Zo werd altijd door Gods Kerk gedacht en zo denkt ze daarom nog.
Dat is onjuist. Het is een neerslag van wat op grond van eeuwen nadenken over deze zaken op dat moment in een bepaalde groep de heersende mening was. Het was historisch gezien redelijk nieuw gedachtengoed. En daarbij vooral een Hollands probleem.
Inmiddels zijn er al weer vier eeuwen nieuw en internationaal doordenken van deze zaken voorbij. Dat is maar goed ook, want de kerk is met deze DL ook weer gaan theologiseren. Met droge ogen kun je nu zeggen dat God van eeuwigheid een groot deel van de mensheid (misschien wel het grootste) tot de rampzaligheid heeft verwekt. Velen kunnen dat niet meemaken omdat God Zich in Zijn Woord juist als barmhartig openbaart en juist niet zegt dat de mogelijkheid aanwezig is dat je geen schijn van kans hebt.
Helemaal aan het eind van dat denken heb je geloofsgemeenschappen die zelfs menen dat genade niet aangeboden kán worden aan alle hoorders, vermits God aan een verworpene niets wil aanbieden. Ja, consequent is dat wel, maar niet bijbels. Verwante gemeenschappen gaat dat dan weer te ver en roepen dat het genadeaanbod wel aan alle hoorders is. In de praktijk functioneert dat dan echter toch weer niet, want hoe vul je dat nu weer in zonder al te veel remonstrants te lijken?
Maar wat houd je dan nog over als kerk? Een groep mensen die wedergeboren zijn verklaard met daaromheen een grote groep mensen die de kerk vullen en hopen dat ze 'de schuldbrief' nog eens thuiskrijgen. Maar jarenlang is er niets wat er op wijst. Omdat die schuldbrief er allang ligt.
Wat doe jij dan met teksten als onderstaande?
Rom. 9:19-22
19 Gij zult dan tot mij zeggen: Wat klaagt Hij dan nog? Want wie heeft Zijn wil wederstaan?
20 Maar toch, o mens, wie zijt gij, die tegen God antwoordt? Zal ook het maaksel tot dengene, die het gemaakt heeft, zeggen: Waarom hebt gij mij alzo gemaakt?
21 Of heeft de pottenbakker geen macht over het leem, om uit denzelfden klomp te maken, het ene vat ter ere, en het andere ter onere?
22 En of God, willende Zijn toorn bewijzen, en Zijn macht bekend maken, met vele lankmoedigheid verdragen heeft de vaten des toorns, tot het verderf toebereid;
1 Petr. 2:8
8 Dengenen namelijk, die zich aan het Woord stoten, ongehoorzaam zijnde, waartoe zij ook gezet zijn.
Mal. 1:2-3
2 Ik heb u liefgehad, zegt de HEERE; maar gij zegt: Waarin hebt Gij ons liefgehad? Was niet Ezau Jakobs broeder? spreekt de HEERE; nochtans heb Ik Jakob liefgehad.
3 En Ezau heb Ik gehaat; en Ik heb zijn bergen gesteld tot een verwoesting, en zijn erve voor de draken der woestijn.
Het zomaar teksten betrekken op de uitverkiezing is fout. Want het haten van Ezau betekent niet dat Ezau niet uitverkoren was, maar betekent dat Jakob de eerste zegen zou krijgen. Dat hij als tweede geplaatst is. Net als Jezus zegt: "Wie vader en moeder niet haat, kan mij niet volgen." (luk 14:26) Dat betekent niet dat je je ouders moet haten, maar dat ze op de tweede plaats moeten komen.
Ik vind het altijd er moeilijk als mensen teksten uit de Bijbel gaan gebruiken om daarmee de uitverkiezing van eeuwigheid te bewijzen, omdat ze vaak teksten pakken waarin het woord uitverkiezing voorkomt maar wat niet de uitverkiezing van eeuwigheid betekent. Vaak wordt dit woord gebruikt om aan te geven dat iemand is gekozen voor een bepaalde taak.
En we hoeven niet te willen bewijzen dat er een uitverkiezing van eeuwigheid bestaat want dat hoeft nl niet, die bestaat. Maar weten wij precies hoe dat werkt?? De Heere zelf legt het ons niet uit. Hij roept ons, Hij lokt ons, Hij zoekt ons op! En hebben we aan die roeping al gehoor gegeven? Of gebruiken we deze zaak om slachtoffer te worden en onze verantwoordelijkheid niet te nemen?
Veel mensen die onder een prediking zitten, waar de uitverkiezing wekelijks gepreekt wordt, worden zwaarmoedig. Want stel dat je niet uitverkoren bent, dan kun je heel erg verlangen naar God en Zijn verlossende genade maar zul je er nooit komen. Of ze worden passief... als God t wil, komt t vanzelf goed.. laat ik het er nu maar van nemen.
De Bijbel staat vol met teksten waarin God aangeeft dat Hij geen God is die de mens wil verdoemen, maar juist dat Hij de mens wil behouden. Die teksten geven moed en die mogen ook als pleitgrond gebruikt worden. De uitverkiezing is iets wat we bij God moeten laten liggen. Alleen Hij weet hoe het zit. Laten wij gehoor geven aan wat God van ons vraagt en gehoorzaam zijn. Dat is de weg tot zaligheid.
