Chrisje72 schreef:En ik vind het juist prachtig om die oude liederen weer terug te zien. Herinneringen komen boven en het zingt in mijn hart

Ds L Blok schreef:De zwijgende Borg

De ure van Jezus' uiterste beproeving is gekomen.
Hij weet welke de weg is, die hij te gaan heeft.
Hij zal die vrijwillig gaan.
Hij tracht niet om deze te ontgaan.
Ook niet als Hij voor het Sanhedrin staat.
Hier wordt over Jezus geoordeeld door het Sanhedrin, de Joodse raad der Oudsten, als ver­tegenwoordigers van het Joodse volk.
Hier staat Hij tegenover het Zijne, tot hetwelk Hij gekomen is en hier zal duidelijk openbaar komen dat de Zijnen Hem niet hebben aangenomen.
Hier zal Zijn liefde worden mis­kend; hier zal Zijn komen worden veracht en Zijn genade vertreden.
Welk een bitterheid zal het voor Jezus geweest zijn, toen de valse getuigen tegen Hem opstonden en de een na de ander Hem beschuldigde van het­geen onwaarachtig en vals was.
Hij was Degene, Die geen zonde gekend of gedaan heeft en in Wiens mond geen bedrog geweest is.
Hij onderging het alles, want Hij wist, dat Hij het zou moeten ondergaan.
Hoe majesteitelijk wordt hier het woord van de Evangelist, wanneer we horen; "Doch Jezus zweeg stil".
Geen woord van tegenstand horen we hier van Zijn heilige lippen komen wanneer Jezus voor Zijn rechters staat.
Hier zien we Hem ons voorgesteld in de majesteit van Zijn zwijgen, die wij niet genoeg bewonde­ren en aanbidden kunnen.
Dit woord is de letterlijke vervulling van de profetie van Jesaja; "als een schaap, dat stom is voor het aangezicht van Zijn scheerders, alzo deed Hij Zijn mond niet open".
Kon Hij dan Zijn mond niet openen en antwoorden op de beschuldigingen, die tegen Hem ingebracht waren?
O zeker, Hij had al Zijn beschuldigers in een ogenblik kunnen verstommen, maar Hij wilde zwijgen, want Hij wist dat Hij door Zijn zwijgen hier, Zijn bloed tot sprekend bloed zou maken.
Toen dan ook Christus voor Zijn rechters stond, zweeg Hij, terwijl Hij had kunnen spreken, want Hij was de volmaaktste en zondeloze, Hij moest echter het oordeel Gods ondergaan als Plaatsvervanger van de Zijnen en daar­om zwijgt Hij.
Hij ziet achter de rechters van het Sanhedrin de grote Rech­ter van hemel en van aarde en Hij hoort, door de mond van de valse aan­klagers, de aanklagers van Zijn volk, dat door Hem vertegenwoordigd wordt.
Christus ziet en hoort alle dingen in het Licht van de raad Zijns Vaders.
Daarom zwijgt Hij.
Hij weet Zich de Plaatsbekleder der Zijnen.
Hij ziet de goddelijke Rechter en Hij hoort de aanklager der broederen en daarom wacht Hij vol heilige onderwerping het oordeel af, dat Hij in hun plaats zal ondergaan.
Aanstonds zal Zijn bloed spreken van verzoening en een beter bloed, dan het bloed van Abel.
Abels bloed roept om wraak, maar Jezus' bloed roept om vrede en verzoening.
Dit zwijgen van Christus is het zwijgen van de liefde; het zwijgen van de Borg des Verbonds.
Nu zal de waarde van Zijn zwijgen door Zijn kerk geleerd worden. Zijn kerk komt ook in het gericht.
Zijn kerk staat ook eenmaal voor de Rech­ter.
De vierschaar Gods wordt gespannen.
De Rechter des hemels ontdekt Zichzelf in het hart en in het geweten. De aanklagers zijn dan ook velen.
Alle geboden Gods zijn overtreden.
De aanklacht Gods wordt dan gelezen.
Die bevat veel.
Hebben wij die aanklacht weleens horen lezen?
Wel, die luidt aldus: "Daar is niemand rechtvaardig, ook niet een. Daar is niemand die God zoekt, allen zijn ze afgeweken, tezamen zijn zij onnut geworden, daar is niemand die goed doet, daar is ook niet tot een toe; hun keel is een geopend graf, met hun tong plegen zij bedrog; slangenvenijn is onder hun lippen; welker mond vol is van vervloeking en bitterheid; hun voeten zijn snel om bloed te vergieten, vernieling is in hun wegen en de weg des vredes hebben zijn niet gekend; daar is geen vreze Gods voor hun ogen".
Dat is de aanklacht en wat zouden we daarop hebben te antwoorden? Immers niets!
Dan moeten wij zwijgen, want onze mond zal moeten ver­stommen als deze aanklacht ons wordt voorgesteld in de ure van Gods richten. Ons geweten zal mede betuigen, dat het een rechtvaardige aan­klacht is.
Maar dan eerst zal de grote waarde van dit zwijgen van Chris­tus worden ondervonden.
Wij zouden moeten zwijgen, maar Hij wilde zwij­gen als Borg en Plaatsvervanger.
En omdat de Christus Gods voor de Zij­nen gezwegen heeft, zal Hij dan, wanneer de Zijnen zwijgen moeten, spre­ken.
Dan wordt het zwijgen Zijner liefde het spreken van Zijn genade.
Dan gaat Zijn bloed spreken, Zijn borgtochtelijk bloed.
Dan wordt dit zwijgen voor Zijn kerk de oorzaak van Zijn heilig en goddelijk spreken tot verlos­sing van Zijn kerk.
Dan zal dit zwijgen een zaligend spreken worden, want dan zal Hij alle tong, die tegen Zijn volk in het gericht zal opstaan, verdoemen en veroor­delen.
Door Zijn zwijgen toch zijn al degenen die tegen Zijn volk spreken willen, het zwijgen opgelegd.
Dan kunnen er geen getuigen der waarheid meer tegen Zijn kerk spreken, omdat Hij tegen Zichzelf de getuigen der valsheid heeft laten spreken.
Hoe onuitsprekelijk troostvol is dan ook Zijn spreken voor Zijn volk. Het spre­kend zwijgen van Koning Jezus.
De overdenking van Zijn lijden en borgtochtelijk werk brenge ons echter tot de vraag, of wij persoonlijk de waarde ervan in ons leven ondervonden hebben.
Heeft Hij reeds tot onze verlossing en zaligheid gesproken?
Tegen ons staan vele getuigen op, die u het zwijgen nimmer zult kunnen opleggen.
In de zaligmakende overtuiging der ziel wordt het geleerd, wat het te betekenen heeft.
Dan gaat de kerk gebogen onder de last van de tegen hen gerichte aanklachten.
De Wet wordt krachtig tot ontdekking van alle schuld en ellende en hoe zal ook de Geest der ontdekking en overtuiging hen overreden van nameloze ellende en onbetaalbare schuld.
Ze zullen de rechtvaardigheid van het vonnis leren aanvaarden.
De Heere Zelf zal hen daartoe brengen, maar ook zal Hij het zwijgen van Christus dierbaar maken voor de Zijnen, want buiten Jezus is geen leven maar een eeuwig zielsverderf.
De Heere brenge een bestreden en aangeklaagd volk, dat onder de last van de zonden en schuld gebogen gaat door Zijn Geest tot het heiligdom van het borgtochtelijk lijden van de Heere Jezus, om daar er zich over te ver­wonderen dat Hij zweeg in Zijn liefde en daarom spreekt door Zijn bloed.
Dan zal dit bloed de hoop der Zijnen wekken en hun schuld voor God bedekken.

Ds. L. Blok

MoesTuin schreef:on topic maar weer.....

"Doch Jezus zweeg stil"

Ds L Blok schreef:De zwijgende Borg

De ure van Jezus' uiterste beproeving is gekomen.
Hij weet welke de weg is, die hij te gaan heeft.
Hij zal die vrijwillig gaan.
Hij tracht niet om deze te ontgaan.
Ook niet als Hij voor het Sanhedrin staat.
Hier wordt over Jezus geoordeeld door het Sanhedrin, de Joodse raad der Oudsten, als ver­tegenwoordigers van het Joodse volk.
Hier staat Hij tegenover het Zijne, tot hetwelk Hij gekomen is en hier zal duidelijk openbaar komen dat de Zijnen Hem niet hebben aangenomen.
Hier zal Zijn liefde worden mis­kend; hier zal Zijn komen worden veracht en Zijn genade vertreden.
Welk een bitterheid zal het voor Jezus geweest zijn, toen de valse getuigen tegen Hem opstonden en de een na de ander Hem beschuldigde van het­geen onwaarachtig en vals was.
Hij was Degene, Die geen zonde gekend of gedaan heeft en in Wiens mond geen bedrog geweest is.
Hij onderging het alles, want Hij wist, dat Hij het zou moeten ondergaan.
Hoe majesteitelijk wordt hier het woord van de Evangelist, wanneer we horen; "Doch Jezus zweeg stil".
Geen woord van tegenstand horen we hier van Zijn heilige lippen komen wanneer Jezus voor Zijn rechters staat.
Hier zien we Hem ons voorgesteld in de majesteit van Zijn zwijgen, die wij niet genoeg bewonde­ren en aanbidden kunnen.
Dit woord is de letterlijke vervulling van de profetie van Jesaja; "als een schaap, dat stom is voor het aangezicht van Zijn scheerders, alzo deed Hij Zijn mond niet open".
Kon Hij dan Zijn mond niet openen en antwoorden op de beschuldigingen, die tegen Hem ingebracht waren?
O zeker, Hij had al Zijn beschuldigers in een ogenblik kunnen verstommen, maar Hij wilde zwijgen, want Hij wist dat Hij door Zijn zwijgen hier, Zijn bloed tot sprekend bloed zou maken.
Toen dan ook Christus voor Zijn rechters stond, zweeg Hij, terwijl Hij had kunnen spreken, want Hij was de volmaaktste en zondeloze, Hij moest echter het oordeel Gods ondergaan als Plaatsvervanger van de Zijnen en daar­om zwijgt Hij.
Hij ziet achter de rechters van het Sanhedrin de grote Rech­ter van hemel en van aarde en Hij hoort, door de mond van de valse aan­klagers, de aanklagers van Zijn volk, dat door Hem vertegenwoordigd wordt.
Christus ziet en hoort alle dingen in het Licht van de raad Zijns Vaders.
Daarom zwijgt Hij.
Hij weet Zich de Plaatsbekleder der Zijnen.
Hij ziet de goddelijke Rechter en Hij hoort de aanklager der broederen en daarom wacht Hij vol heilige onderwerping het oordeel af, dat Hij in hun plaats zal ondergaan.
Aanstonds zal Zijn bloed spreken van verzoening en een beter bloed, dan het bloed van Abel.
Abels bloed roept om wraak, maar Jezus' bloed roept om vrede en verzoening.
Dit zwijgen van Christus is het zwijgen van de liefde; het zwijgen van de Borg des Verbonds.
Nu zal de waarde van Zijn zwijgen door Zijn kerk geleerd worden. Zijn kerk komt ook in het gericht.
Zijn kerk staat ook eenmaal voor de Rech­ter.
De vierschaar Gods wordt gespannen.
De Rechter des hemels ontdekt Zichzelf in het hart en in het geweten. De aanklagers zijn dan ook velen.
Alle geboden Gods zijn overtreden.
De aanklacht Gods wordt dan gelezen.
Die bevat veel.
Hebben wij die aanklacht weleens horen lezen?
Wel, die luidt aldus: "Daar is niemand rechtvaardig, ook niet een. Daar is niemand die God zoekt, allen zijn ze afgeweken, tezamen zijn zij onnut geworden, daar is niemand die goed doet, daar is ook niet tot een toe; hun keel is een geopend graf, met hun tong plegen zij bedrog; slangenvenijn is onder hun lippen; welker mond vol is van vervloeking en bitterheid; hun voeten zijn snel om bloed te vergieten, vernieling is in hun wegen en de weg des vredes hebben zijn niet gekend; daar is geen vreze Gods voor hun ogen".
Dat is de aanklacht en wat zouden we daarop hebben te antwoorden? Immers niets!
Dan moeten wij zwijgen, want onze mond zal moeten ver­stommen als deze aanklacht ons wordt voorgesteld in de ure van Gods richten. Ons geweten zal mede betuigen, dat het een rechtvaardige aan­klacht is.
Maar dan eerst zal de grote waarde van dit zwijgen van Chris­tus worden ondervonden.
Wij zouden moeten zwijgen, maar Hij wilde zwij­gen als Borg en Plaatsvervanger.
En omdat de Christus Gods voor de Zij­nen gezwegen heeft, zal Hij dan, wanneer de Zijnen zwijgen moeten, spre­ken.
Dan wordt het zwijgen Zijner liefde het spreken van Zijn genade.
Dan gaat Zijn bloed spreken, Zijn borgtochtelijk bloed.
Dan wordt dit zwijgen voor Zijn kerk de oorzaak van Zijn heilig en goddelijk spreken tot verlos­sing van Zijn kerk.
Dan zal dit zwijgen een zaligend spreken worden, want dan zal Hij alle tong, die tegen Zijn volk in het gericht zal opstaan, verdoemen en veroor­delen.
Door Zijn zwijgen toch zijn al degenen die tegen Zijn volk spreken willen, het zwijgen opgelegd.
Dan kunnen er geen getuigen der waarheid meer tegen Zijn kerk spreken, omdat Hij tegen Zichzelf de getuigen der valsheid heeft laten spreken.
Hoe onuitsprekelijk troostvol is dan ook Zijn spreken voor Zijn volk. Het spre­kend zwijgen van Koning Jezus.
De overdenking van Zijn lijden en borgtochtelijk werk brenge ons echter tot de vraag, of wij persoonlijk de waarde ervan in ons leven ondervonden hebben.
Heeft Hij reeds tot onze verlossing en zaligheid gesproken?
Tegen ons staan vele getuigen op, die u het zwijgen nimmer zult kunnen opleggen.
In de zaligmakende overtuiging der ziel wordt het geleerd, wat het te betekenen heeft.
Dan gaat de kerk gebogen onder de last van de tegen hen gerichte aanklachten.
De Wet wordt krachtig tot ontdekking van alle schuld en ellende en hoe zal ook de Geest der ontdekking en overtuiging hen overreden van nameloze ellende en onbetaalbare schuld.
Ze zullen de rechtvaardigheid van het vonnis leren aanvaarden.
De Heere Zelf zal hen daartoe brengen, maar ook zal Hij het zwijgen van Christus dierbaar maken voor de Zijnen, want buiten Jezus is geen leven maar een eeuwig zielsverderf.
De Heere brenge een bestreden en aangeklaagd volk, dat onder de last van de zonden en schuld gebogen gaat door Zijn Geest tot het heiligdom van het borgtochtelijk lijden van de Heere Jezus, om daar er zich over te ver­wonderen dat Hij zweeg in Zijn liefde en daarom spreekt door Zijn bloed.
Dan zal dit bloed de hoop der Zijnen wekken en hun schuld voor God bedekken.

Ds. L. Blok

Halleluja, Eeuwig dank en ere, lof, aanbidding, wijsheid, kracht,word' op aard' en in de hemel, Here,voor Uw Liefd' U toegebracht!
Vader, sla ons steeds in Liefde gade; Zoon des Vaders, schenk ons uw Genade; Uw gemeenschap, Geest van God, amen, zij ons eeuwig lot!

Mara schreef: MoesTuin, begrijp je de strekking van deze meditatie wel?
Het verbaast me eigenlijk dat je een meditatie van deze ds. plaatst.
Maar waarom zet je dan dit gezang er onder? Dit is niet wat ds. Blok zegt, toch?

MoesTuin schreef:Ik zou je willen aanraden om de gehele overdenking te lezen Mara.
Dan pas ga je het snappen.
De zaken wat je rood hebt aangemerkt, daar blijft het zeker niet bij....
Het gaat om het geheel......
Soms vraag ik me af.
Willen we wel de Genade ontvangen die we aangereikt krijgen......
Of roepen we met de schare in verdeeldheid, "Kruisig Hem"
Laten we bidden, "och Heere, wees Uw zondaar Genadig zo u nog wilt schenken, het is nog Genadetijd." Zelfs voor de moordenaars aan het kruis, beiden links en rechts hangend met de Zaligmaker in het midden aan het kruis.....voor de één werd Jezus de Redder en voor de ander niet.... zie het verschil!
Er wordt nogal scheef gekeken als je zegt te mogen leven enkel uit Genade alleen....
Maar dat kan werkelijk, niet uit mensenhanden, maar door Zijn Woord en Geest, door de Vader en door Jezus Christus, de opgestane Heere!
Jezus Leeft in Eeuwigheid......
Hoort en Gelooft dit Evangeliewoord en Leef hieruit in Vreugde en Dankbaarheid!
vanuit de diepten van ellende.... (ik heb ze gekend) is er Hoop!
Zie toch op Hem, op Hem alleen.
niet mijn wil geschiede, maar U wil geschiede.......

Mara schreef:MoesTuin, begrijp je de strekking van deze meditatie wel?
Het verbaast me eigenlijk dat je een meditatie van deze ds. plaatst.
Maar waarom zet je dan dit gezang er onder? Dit is niet wat ds. Blok zegt, toch?