Nav. het dagboekstukje van een van mijn kinderen:

In Genesis 43 lezen we dat Juda zich borg stelt voor Benjamin. Ik vroeg aan het einde van het stukje: Wat betekent dat nou, dat Juda zich borg stelt?
In eerste instantie was het antwoord: Als er in Egypte iets met Benjamin gebeurt, dan is Juda verantwoordelijk en krijgt hij straf.
Hoewel dat misschien waar is, is de borgstelling van Juda toch nog dieper dan dat. Want het gaat niet om een ongeluk dat Benjamin zou kunnen overkomen, maar Juda stelt zich borg voor bewuste misdragingen van Benjamins kant, zoals bijvoorbeeld diefstal.
Het bewijs hiervoor is dat, wanneer Benjamin verdacht wordt van het stelen van Jozefs beker, Juda zich in de plaats van Benjamin stelt. Juda wist toen (nog) niet dat Jozef dit "in scene" had gezet. Voor Juda was Benjamin een potentiele dief, die straf waard was. Ongeacht dat stelde Juda zich borg en opende hij daarmee de weg voor Benjamins vrijheid.
Uiteindelijk liep het allemaal anders, maar dat wist Juda niet van tevoren. Zelfs al had Benjamin daadwerkelijk de beker gestolen, dan nog had Juda zich borg gesteld en was hij opgesloten en was Benjamin vrij.
Op de 1 of andere manier viel me dit pas nu op en Juda is hiermee een bijzonder rijk voorbeeld van onze Heere Jezus!

In de geschiedenis van Jozef zit de geschiedenis van Juda en Thamar ingesloten.
Die wordt meestal overgeslagen, maar daarin zit de sleutel.
De 'borgstelling' van Juda wordt door Jacob aanvaard.
Of was het deze zin, die Jacob de ogen opende?
Stuur de jongen met mij mee; dan zullen wij opstaan en op weg gaan, zodat wij in leven zullen blijven en niet zullen sterven: wij niet, u niet en onze kleine kinderen niet.

Wel interessant en mooi. Maar ik vraag me toch even af: waar baseren we nu op dat Juda zich borg stelde voor bewuste misdragingen van Benjamin?
Ik kan dat nog niet zo geloven eigenlijk. Waarom zou Juda in Benjamin een potentiële dief zien?

Het enige dat voor hem telde, was: ik kan onmogelijk thuiskomen zonder Benjamin, wat er ook gebeurt.
Uiteindelijk hééft Juda zich inderdaad borg gesteld voor een zich misdragende Benjamin (althans zo leek het). In die zin vind ik dit een heel waardevolle gedachte. Hij heeft niet gezegd: tja, dit had ik van tevoren niet bedoeld, nu zoek je het zelf maar uit. Zeker is dit een rijk voorbeeld van de Heere Jezus. Hij weet bovendien wél alles van tevoren! En nog heeft Hij Zich Borg willen stellen.

Juda stelde zich niet borg voor Benjamin.
Hij stelde zich bij zijn vader als borg voor de terugkeer van Benjamin.
Om te bewerken dat Jacob hem liet gaan om de hele familie van voedsel te laten voorzien.
Jacob zal wel begrepen hebben dat Juda niet waar kon maken wat hij zei.
Het betoog van Juda zette (om moderne termen te gebruiken) bij hem wel een knop om.
De borg van Ruben was ruw. Die zou nog meer rouw tot gevolg hebben.
Maar wat Juda zei was waar: er is voedsel nodig. Het gaat niet alleen om mij, Jacob, maar ook om de kinderen.

De indeplaatsstelling bij Jozef voor Benjamin is niet zo goed typologisch te duiden. Benjamin had straf verdiend? Welnee, hij had niets gedaan. De onderkoning eist straf, maar dat is niet Jacob. Juda wil in de gevangenis gaan, omdat hij zonder Benjamin toch niet terug kan.