Er is een topic voor technische vragen, als er iets op internet niet klopt.
Er is een topic voor algemene vragen, zomaar een vraag.
Maar er is geen topic als je iets in de Bijbel leest, en je hebt er een vraag over.

Hierbij vraag nr. 1:

In de Bijbel wordt heelveel gehuild/geweend. Maar ik heb het idee toch weinig gelachen.

Een paar voorbeelden van lachen en huilen:

Lachen:
Toen viel Abraham op zijn aangezicht en hij lachte; en hij zeide in zijn hart: Zal een die honderd jaar oud is een kind geboren worden; en zal Sara, die 99 jaar oud is, baren?, Genesis 17:17.
Zo lachte Sara bij zichzelve, zeggende:Zal ik wellust hebben, nadat ik oud geworden ben en mijn heer oud is?, Genesis 18: 12.
Die in de hemel woont, zal lachen, Psalm 2:4.

Huilen:
Toen viel Jozef op zijns vaders aangezicht, en hij weende over hem en kuste hem, Genesis 50:1.
Toen hieven zij haar stem op en weenden wederom; en Orpa kuste haar schoonmoeder, maar Ruth kleefde haar aan, Ruth 1: 14.
Toen werd de koning zeer beroerd, en ging naar de opperzaal der poort en weende; en in zijn gaan zeide hij alzo:Mijn zoon Absalom, mijn zoon Absalom! Och, dat ik, ik voor u gestorven ware, Absalom, mijn zoon, mijn zoon. En Joab werd aangezegd: Zie, de koning weent en bedrijft rouw over Absalom, 2 Samuël 18:33 en 19:1.
Och HEERE, gedenk toch dat ik voor Uw aangezicht en met een volkomen hart gewandeld heb, en wat goed in Uw ogen is, gedaan heb. En Hizkia weende gans zeer, 2 Koningen 20:3.
Een gebed van David. HEERE, hoor de gerechtigheid, merk op mijn geschrei, neem ter ore mijn gebed, met onbedrieglijke lippen gesproken, Psalm 17:1.

Hoe komt dat? Evangelie betekent letterlijk blijde boodschap. Of zie ik dat verkeerd?

Vraag nr. 2:
In Psalm 69 staat o.a.:
Hun tafel worde voor hun aangezicht tot een strik, en tot volle vergelding een valstrik.
Laat hun ogen duister worden, dat zij niet zien.
Doe hun lendenen geduriglijk waggelen.
Stort over hen Uw gramschap uit.
Hun paleis zij verwoest.
Doe misdaad tot hun misdaad.
Laat hen uitgedelgd worden uit het boek des levens.

In het begin van de Bijbel:
Oog om oog, tand om tand.

In de Mattheüs 5:38 & 39:
Gij hebt gehoord dat gezegd is:Oog om oog, tand om tand. Maar Ik zeg u, dat gij den boze niet wederstaat, maar zo wie u op de rechterwang slaat, keer hem ook de andere toe.

En weer ergens anders:
Mij (God) komt de wrake toe.

Ik snap niet helemaal wat hier staat. Er staat: Verduister hun gezicht (ps. 69), oog om oog, tand om tand. En er staat: Wederstaat de boze niet, en: Mij (God) komt de wrake toe. Spreekt Jezus nou in de bergrede Zijn eigen woord tegen? En de dichter van Psalm 69? Zit die dan fout? En mag je je nou wreken of niet?

Een korte reactie op beide vragen.

Vraag 1. Inderdaad betekent Evangelie een blijde en goede boodschap. In de Bijbel vinden we ook heel veel over blijdschap, geestelijke blijdschap. Echter, dat moet je niet in de eerste plaats verbinden met lachen, want daar heeft het weinig mee te maken. Verder gaat de blijdschap altijd gepaard met droefheid over de zonde, want alleen dan is er ware bekering.

Vraag 2. Een mens mag zich persoonlijk nooit wreken. Maar tegelijk mag en moet de overheid wel het kwade straffen. Ook straft God de zonde. In bijzondere gevallen mag ook God gebeden worden om straf en wraak, naast de bede om bekering. De genoemde teksten zijn dan ook beslist niet tegenstrijdig.

Zonderling schreef:Een korte reactie op beide vragen.

Vraag 1. Inderdaad betekent Evangelie een blijde en goede boodschap. In de Bijbel vinden we ook heel veel over blijdschap, geestelijke blijdschap. Echter, dat moet je niet in de eerste plaats verbinden met lachen, want daar heeft het weinig mee te maken. Verder gaat de blijdschap altijd gepaard met droefheid over de zonde, want alleen dan is er ware bekering.

Vraag 2. Een mens mag zich persoonlijk nooit wreken. Maar tegelijk mag en moet de overheid wel het kwade straffen. Ook straft God de zonde. In bijzondere gevallen mag ook God gebeden worden om straf en wraak, naast de bede om bekering. De genoemde teksten zijn dan ook beslist niet tegenstrijdig.

Dus blijdschap heeft weinig met lachen te maken?

Forummer schreef:

Zonderling schreef:Een korte reactie op beide vragen.

Vraag 1. Inderdaad betekent Evangelie een blijde en goede boodschap. In de Bijbel vinden we ook heel veel over blijdschap, geestelijke blijdschap. Echter, dat moet je niet in de eerste plaats verbinden met lachen, want daar heeft het weinig mee te maken. Verder gaat de blijdschap altijd gepaard met droefheid over de zonde, want alleen dan is er ware bekering.

Vraag 2. Een mens mag zich persoonlijk nooit wreken. Maar tegelijk mag en moet de overheid wel het kwade straffen. Ook straft God de zonde. In bijzondere gevallen mag ook God gebeden worden om straf en wraak, naast de bede om bekering. De genoemde teksten zijn dan ook beslist niet tegenstrijdig.

Dus blijdschap heeft weinig met lachen te maken?

Inderdaad: Toen mijn vrouw beviel van haar kind(eren), had ik geen neiging om te lachen. Maar ik was wel heeeel blij. Dat is in het aardse, in het geestelijke is het ook zo. Er kan diepe, vreugdevolle blijdschap zijn zonder lachen. Al geef ik direct toe dat blijdschap wel van het gezicht af te lezen is.

En toch: hier en daar wordt er in de Bijbel gelachen, en sommige bijbelteksten zijn met humor geschreven.
Vaak gaat het dan om spot met goddeloos gedrag.

Marco schreef:En toch: hier en daar wordt er in de Bijbel gelachen, en sommige bijbelteksten zijn met humor geschreven.
Vaak gaat het dan om spot met goddeloos gedrag.

Denk b.v. aan Elia. Hoe hij tot de Baälpriesters sprak...
Maar ik denk niet dat Elia daarbij gelachen heeft.

Ik vind verschillende malen humor terug in de Bijbel. Het is dan niet echt lachen uit blijdschap, maar lachen als spot of hoon. Spotters lachen met God en Zijn volk, maar soms lacht God of Zijn Volk ook terug in hoon naar die spotters, bv. dat verhaal van Elia.

In plaats van lachen wordt vreugde in de Bijbel meer uitgedrukt met termen als 'juichen'. Het lijkt me dus beter om 'wenen' te vergelijken met 'juichen' dan met 'lachen', in Bijbelse zin.

http://www.online-bijbel.nl/bijbelboek/Psalmen/131/

Als je vers 1 leest, dan zegt de dichter: Ik ben niet hoogmoedig.

Om dat zo tegen God te zeggen, neigt dat niet naar hoogmoed?