In BhP van deze week, schrijft ds. van Heteren een stuk over vriendschap.
Vrienden Gods zijn witte raven en zeldzame voorbeelden. Velen zijn vrienden van de zonden en vrienden van de wereld.
E.e.a. komt uit een preek van Abraham Hellenbroek;
"En hij is een vriend Gods genaamd geweest", Jakobus 2 vers 23.
Boven deze preek schrijft Hellenbroek: "De grote pronk- en eertitel van de aartsvader Abraham, of de gemeenzame vriendschap tussen de Heere en hem".

Bij het missen van vrienden kan de vriendschap Gods tot rijke troost zijn. Gods kinderen hebben veel vijanden en weinig vrienden onder de mensen.

Kennen wij hier wat van? Heb je zo'n ware vriend ontmoet, een metgezel op weg naar de eeuwigheid?

Wat ik altijd lastig vind met deze vragen is dat zodra je hem beantwoord je in een verdachte hoek gezet wordt. Wij mogen het voorrecht hebben meerdere godvrezende vrienden te hebben binnen onze vriendenkring. Daar zijn we heel dankbaar voor en ik ervaar het als een rijkdom en geschenk dat ik met hen over de diepe zaken van dit aardse, maar ook van het geestelijke leven mag spreken. Elkaars visie vragen, elkaar bemoedigen en ja soms ook terechtwijzen in liefde. En ook merken dat de Heere hele verschillende wegen gaat. Het is mooi om te zien hoe de Heere soms wil werken in het hart van je vriend(in). Een tijd geleden heb ik eens tegen iemand gezegd: onze beste vrienden gaan allen aan het Heilig Avondmaal en mogen allemaal delen in die vreugde en gemeenschap om te leven met Christus. Maar ik weet nu ik dit gezegd heb dat er verschillende mensen mij nu in een hoek zetten. Het zij zo. Gelukkig werkt de Heere nog veel en gelukkig mag er op aarde ook gemeenschap der heiligen zijn.

vlinder schreef:Maar ik weet nu ik dit gezegd heb...

Volgens mij ga je nu zelf reeds in de hoek staan advies: niet doen.

Ik hoop niet dat iemand in een verdachte hoek wordt geplaatst.
Ik heb een paar vriendinnen, maar met eentje heb ik echt een diepe en warme geestelijke band.
We verstaan elkaar!
Wij hebben elkaar echt van de Heere mogen ontvangen, zo ervaren wij dat beiden.
Maar ik heb dat ook met sommige forummers. Zij verwoorden soms precies wat ik beleef of beantwoorden de vraag waar ik mee worstel op dat moment.
Ook dat ervaar ik als bijzonder.

vlinder schreef:Wat ik altijd lastig vind met deze vragen is dat zodra je hem beantwoord je in een verdachte hoek gezet wordt. Wij mogen het voorrecht hebben meerdere godvrezende vrienden te hebben binnen onze vriendenkring. Daar zijn we heel dankbaar voor en ik ervaar het als een rijkdom en geschenk dat ik met hen over de diepe zaken van dit aardse, maar ook van het geestelijke leven mag spreken. Elkaars visie vragen, elkaar bemoedigen en ja soms ook terechtwijzen in liefde. En ook merken dat de Heere hele verschillende wegen gaat. Het is mooi om te zien hoe de Heere soms wil werken in het hart van je vriend(in). Een tijd geleden heb ik eens tegen iemand gezegd: onze beste vrienden gaan allen aan het Heilig Avondmaal en mogen allemaal delen in die vreugde en gemeenschap om te leven met Christus. Maar ik weet nu ik dit gezegd heb dat er verschillende mensen mij nu in een hoek zetten. Het zij zo. Gelukkig werkt de Heere nog veel en gelukkig mag er op aarde ook gemeenschap der heiligen zijn.

Vlinder, ik had de post helemaal zelf kunnen schrijven. En dat je dan in een bepaalde hoek gezet: nou, dat is dan maar zo. Fijne hoek is dat trouwens!

Ik herken dat wel, die posting van Vlinder.
Wij hebben ook dergelijke vrienden, oud en jong, in verschillende kerkverbanden. De één zie je vaker dan de ander.

PS> Het wordt nog dringen in dat hoekje.

Wat doen we dan met de uitspraak: Vrienden van de wereld zijn vijanden van God.
En blijkbaar is een geestelijke vriend zeldzaam en kostbaar, omdat het witte raven worden genoemd.
Wat zou het einde van een vriendschap kunnen zijn? (ik bedoel geen huis-tuin-keukenruzie, maar een principe-kwestie bijv)
Want dat is heel ingrijpend.
Je moet je vriend los gaan laten, (of toch niet) niet omdat je hem als mens niet meer zou mogen, maar... hij gaat dingen doen die regelrecht tegen Gods Woord ingaan.
Wat dan?

Mara schreef:Wat doen we dan met de uitspraak: Vrienden van de wereld zijn vijanden van God.
En blijkbaar is een geestelijke vriend zeldzaam en kostbaar, omdat het witte raven worden genoemd.
Wat zou het einde van een vriendschap kunnen zijn? (ik bedoel geen huis-tuin-keukenruzie, maar een principe-kwestie bijv)
Want dat is heel ingrijpend.
Je moet je vriend los gaan laten, (of toch niet) niet omdat je hem als mens niet meer zou mogen, maar... hij gaat dingen doen die regelrecht tegen Gods Woord ingaan.
Wat dan?

Sja...Paulus en Barnabas kregen ruzie, maar daardoor ging de evangelieverbreiding des te sneller. God haar daar Zijn wijze bedoelingen mee. Het is heel erg wanneer vrienden ruzie krijgen.
Persoonlijk vind ik het op vakantie gaan altijd een test. We zijn 4 keer met goede vrienden geweest en hoewel we geen ruzie kregen, gaan sommige dingen irriteren en dat kan in kleine dingen zitten (manier van geld besteden of inrichten van tijd, wrijving wanneer er iets stuk gaat (water over een fototoestel), verschil in eetgewoonten (lekkers uit de pan vissen en de rest erin laten). Zomaar wat kleine voorbeeldjes dat je denkt huh?

Toch kan ik bij andere vrienden niet voorstellen dat we daar ruzie mee zouden krijgen. Wederzijds begrip en liefde, dan kan er heel veel, ondanks de verschillen.

Wanneer gaat iets echt tegen de Heere in? Luther had hele andere ideeën op sommige gebieden dan ik, toch geloof ik dat ook Hij mag juichen voor Gods troon.

Die irritaties vallen dus letterlijk onder de huis/keuken ruzies
Nee, jouw beste vriendin gaat vloeken of bedriegt haar man.
Zegt de kerk vaarwel en heeft geen respect meer voor jouw geloofsovertuiging. Dit soort gebeurtenissen.
Tot hoever ga je dan met haar?

Mara schreef:Die irritaties vallen dus letterlijk onder de huis/keuken ruzies
Nee, jouw beste vriendin gaat vloeken of bedriegt haar man.
Zegt de kerk vaarwel en heeft geen respect meer voor jouw geloofsovertuiging. Dit soort gebeurtenissen.
Tot hoever ga je dan met haar?

Dan was het kennelijk geen witte raaf.

Tiberius schreef:

Mara schreef:Die irritaties vallen dus letterlijk onder de huis/keuken ruzies
Nee, jouw beste vriendin gaat vloeken of bedriegt haar man.
Zegt de kerk vaarwel en heeft geen respect meer voor jouw geloofsovertuiging. Dit soort gebeurtenissen.
Tot hoever ga je dan met haar?

Dan was het kennelijk geen witte raaf.

Kan een witte raaf "verkleuren"?

Mara schreef:

Tiberius schreef:

Mara schreef:Die irritaties vallen dus letterlijk onder de huis/keuken ruzies
Nee, jouw beste vriendin gaat vloeken of bedriegt haar man.
Zegt de kerk vaarwel en heeft geen respect meer voor jouw geloofsovertuiging. Dit soort gebeurtenissen.
Tot hoever ga je dan met haar?

Dan was het kennelijk geen witte raaf.

Kan een witte raaf "verkleuren"?

Nee. Ik denk dat je eerder zelf bent verkleurd. Of dat je vroeger wat gemakkelijker was in het sluiten van vriendschappen.
Verder ben ik het met Vlinder eens, of ik kan me in haar posting vinden. En dan blijkt weer dat witte raven dus niet zo zeldzaam zijn als soms wordt gedacht. En dat het dus wellicht wat lichter is in Nederland dan men soms denkt.

Tiberius schreef:Ik herken dat wel, die posting van Vlinder.
Wij hebben ook dergelijke vrienden, oud en jong, in verschillende kerkverbanden. De één zie je vaker dan de ander.

PS> Het wordt nog dringen in dat hoekje.

Ja, want ik wil daar ook bij, voel me gezegend met onze vriendenkring en hoe we juist ook geestelijke dingen mogen delen.
Eigenlijk is dat geestelijke herkennen vaak de basis van de vriendschap.

JolandaOudshoorn schreef:

Mara schreef:

Tiberius schreef:

Mara schreef:Die irritaties vallen dus letterlijk onder de huis/keuken ruzies
Nee, jouw beste vriendin gaat vloeken of bedriegt haar man.
Zegt de kerk vaarwel en heeft geen respect meer voor jouw geloofsovertuiging. Dit soort gebeurtenissen.
Tot hoever ga je dan met haar?

Dan was het kennelijk geen witte raaf.

Kan een witte raaf "verkleuren"?

Nee. Ik denk dat je eerder zelf bent verkleurd. Of dat je vroeger wat gemakkelijker was in het sluiten van vriendschappen.
Verder ben ik het met Vlinder eens, of ik kan me in haar posting vinden. En dan blijkt weer dat witte raven dus niet zo zeldzaam zijn als soms wordt gedacht. En dat het dus wellicht wat lichter is in Nederland dan men soms denkt.

Het zijn niet de woorden van mij Jolanda, maar geciteerd uit een artikel!!

@Mara, dat zeg ik toch ook niet