Omdat er in het topic "gelezen, gedacht en gehoord" een andere discussie loopt lijikt het me beter om die niet met iets anders te doorkruisen.
Vandaar dat ik er even een nieuw topic voor aanmaak, als het de moderatie goed dunkt.

Vanmiddag werd ik gewezen op een hoofstukje uit "Een handvol geitenhaar"
van wijlen ds. W.C. Lamain.
En gezien de zaken die hier momenteel worden besproken lijkt me dit artikel,
dat ooit in De Saambinder is gepubliceerd in zijn geheel te plaatsen.
Ik heb het hele hoofdstuk vanmiddag overgetypt, en tijden het typen
was ik ook wel verwonderd hoe ds. Lamain als het ware met een profetische
blik naar deze tijd toe, toen schreef. Ik zou zeggen, lees het aandachtig, ook
aangaande de zaken die hier nu op het forum spelen.
Dan hier het citaat:
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
GOD DENKT NOG AAN ONS

Wij zijn in Adam zó diep gevallen dat wij zelfs de opmerkzaamheid verloren hebben. Een mens verhardt zich maar tégen de oordelen in en maakt zich vet voor de dag der slachting.
Het is in onze dagen gelijk we lezen in Jesaja 22:12-13: "En te dien dage zal de Heere, de HEERE der heirscharen, roepen tot geween, en tot rouwklage en tot kaalheid en tot omgording des zaks. Maar zie, er is vreugde en blijdschap met runderen te doden en schapen te kelen, vlees te eten en wijn te drinken, en te zeggen: Laat ons eten en drinken, want morgen zullen wij sterven."

Wij leven onder een oordeel van verharding, en onder een wolk van verlating, maar wie neemt het ter harte? Wie keert er nog mee tot zichzelf in? Wie wordt er nog toe verwaardigd om er onder te bukken en God recht en gerechtigheid toe te schrijven, om een welgevallen te krijgen in de straffen der ongerechtigheid, en er winst mee te doen voor de ras naderende eeuwigheid? Inderdaad, het zijn de voortekenen van de toekomst van de Zoon des mensen

Een van onze ontslapen leraars zei jaren geleden op een biddag: De wereld wordt oud, koud en stout.
Christus verlangt ernaar om Zijn oudste en Zijn jongste zuster, de joodse en de heidense kerk, in de bruiloftszaal te brengen, en met de wereld af te rekenen. De Rechter staat voor de deur! Het einde aller dingen is nabij.
Hij komt, Hij komt, om de aard’ te richten, de wereld in gerechtigheid.

En, mijn vrienden, het zijn maar de beginselen der smarten! We leven in bange tijden, en een donkere toekomst ligt er voor ons en voor ons geslacht. Het begin is er van hetgeen God in Zijn Woord heeft voorzegd. En wij kunnen er vast van overtuigd zijn dat er niet een van de woorden, door God gesproken, op de aarde zal vallen. De lankmoedigheid en verdraagzaamheid Gods zijn groot, maar er komt een eind aan. God laat niet met Zich spotten; want zo wat een mens zaait, dat zal hij ook maaien, Galaten 6 vers 7.

O, wat moest ons hard wel beven en sidderen, doch wanneer de Heere er niet in meekomt, dan werkt het niets uit. Soms een indruk, die als een vroeg opkomende dauw weer spoedig verdwijnt. Het is alleen voor een ogenblik.
Ook gebeurt het dat de mens er onder is als Gallio, die zich geen van deze dingen aantrekt, en erger, ja verschrikkelijker is het dat de mens er tegenin vloekt en de Allerhoogste maar uitdaagt, in plaats van zich te vernederen onder de krachtige hand Gods.

De mens der zonde komt zich hoe langer hoe meer te openbaren, en hij gaat maar voort om tegen God te zondigen, totdat de maat vol en God de ongerechtigheid niet langer kan gedogen.
Een in de zonde wegzinkende wereld, een verscheurde Kerk en gesloten consciënties, dat is wat wij over het algemeen kunnen opmerken.

Toen God op weg was om Sodom en Gomorra om te keren vanwege hun ongerechtigheid, was er een godvrende Abraham die nog pleitte voor Gods aangezicht. Maar waar zullen wij ze vinden in de dagen die wij nu beleven?
Waar is een man die in de breuk geplaatst wordt en waar zijn de Daniëls en de Ezra’s die plat voor God mogen vallen? Wie is er nog die medelijden mag oefenen met Sions gruis?

Onze nu al jaren geleden ds. J. Fraanje heeft wel eens uitgedrukt: “De belijdenis is nog wel rechtzinnig, al wordt ook dat al minder en ellendiger, maar de praktijk is verrot.”
Het was wel wat plat uitgedrukt, en vele stoten zich aan zulk een uitdrukking, maar laat de mens het maar eens tegenspreken! Als we nog met eerlijkmakende genade bedeeld mogen worden, dan zullen wij het wel aannemen en beamen. Er is meer hoogheid dan vernedering; meer liegen dan de waarheid spreken."Och, dat mijn hoofd water ware, en mijn oog een springader van tranen! Zo zou ik dag en nacht bewenen de verslagenen der dochter mijns volks". Jeremia 9 vers 1.

Als God eraan te pas kwam, dan zou een ander het niet gedaan hebben, dan zou het wel persoonlijk worden: Ik heb gezondigd en ik heb gedaan wat kwaad is in Uw heilige ogen.

Er zijn nationale zonden, maar daar liggen wij niet buiten, daar zijn wij ook in begrepen. Denk maar aan de belijdenissen van de verschillende Bijbelheiligen. Denk maar aan wat wij te dien opzichte lezen in de Klaagliederen van Jeremia. Wij zijn er van overtuigd dat hij een nauw leven met de Heere had, dat hij gedrukt en gebukt ging onder de zonden van zijn volk, maar hij heeft zichzelf er nooit boven geplaatst. Het is ook zijn belijdenis geweest: "Wij hebben God op het hoogst misdaan". Psalm 106:4. En zolang het daar niet komt, dan zijn wij voor God niet anders dan een verwaande farizeeër, die met al zijn godsdienst niet anders is dan een gruwel en een stank in Gods neusgaten.

Als we onszelf leren kennen, dan worden wij van niemand zo bang, als van onszelf! Onze val is zó diep dat het met geen woorden is uit te drukken. We lezen zelfs van Job:"In dit alles zondigde Job met zijn lippen niet", Job 1:22. Uitwendig sprak hij wel de waarheid, op zijn belijdenis was niets aan te merken, maar vanbinnen was het niet meer als eerst. Het begon in zijn ziel te stormen, het vlees begon te redeneren en de strijd tussen vlees en Geest begon zich meer en meer te ontwikkelen.
Het is zulk een groot voorrecht wanneer de hoogheid Gods op ons hart gebonden wordt.

Als wij dan denken aan de geest die er uitgaat in onze dagen, ook op godsdienstig gebied, dan moeten wij wel zeggen: Wat een bedrog, wat een misleiding voor de eeuwigheid! Dat een mens tot God bekeerd moet worden, geroepen uit de dood tot het leven, afgesneden van Adam en ingelijfd in Christus, verloren moet gaan omdat hij verloren ligt, om behouden te worden door Christus. Dit eenzijdige werk Gods wordt praktisch miskend, en het zalig worden wordt gelegd in de hand van de mens, en het soevereine werk Gods wordt verdoezeld. Het is niet anders dan een godsdienst naar de mens, waar de vrije wil zegeviert.

Ik las kortgeleden in een tijdschrift (en dat is de algemene geest) het volgende: "Ik kan zeggen dat Jezus honderd procent Heere is in mijnleven, en dat ik hem nu mag dienen en andere mensen op Jezus wijzen en tot Hem brengen, opdat hun leven ook totaal vernieuwd zal worden", enz.
De doodstaat van de mens, het volbrachte werk van Christus voor Zijn volk, en de noodzakelijke en onmisbare bediening van de Heilige Geest worden meer en meer geloochend en verloochend.

De gevaren die ons bedreigen die ons bedreigen zijn inderdaad veel groter dan wordt vermoedt en verstaan. Daar is een kracht der dwaling gezonden en uitgegaan, dat de mensen de leugen geloven en steeds dieper wegzinken in het moeras van ongeloof en Godsverzaking.

Wij lezen in Gen. 19:14 van Lot, dat hij in de ogen zijner schoonzonen was als jokkende, en datzelfde wordt meer en meer waargenomen onder de laaghangende oordelen en gerichten Gods.
Het is maar een doorleven en een voortleven in de wereld en in de zonde. Geen stem of opmerking is er. Men spreekt van "natuurverschijnselen", maar dat God spreekt, daarover wordt - over het algemeen – met geen woord gerept. Alles gaat door, maar God gaat ook door, totdat het te laat zal zijn!

Geen zwaarder oordeel kan God over de mens en over een land en volk brengen dan het oordeel der verharding. Het oordeel der verharding gaat aan het oordeel der verwoesting vooraf, Inderdaad, we mochten wel beven en sidderen! Er komt een eind een de lankmoedigheid en verdraagzaamheid van God. Dan zal God lachen in ons verderf en spotten wanneer onze vrees
komt.

O, wat is het een voorrecht wanneer in ons leven bevestigd wordt: “De ure komt en is nu, wanneer de doden zullen horen de stem van de levende God! Dan wordt het werkelijkheid en dan wordt het eeuwigheid terwijl we nog in de tijd zijn.
Dan wordt een roepen geboren, gewerkt door Gods Geest, uit de diepten der ellenden. Dan vallen wij God te voet. Dan krijgen wij een droefheid naar God, die een onberouwelijke bekering werkt tot zaligheid. Dan vallen wij aan de zijde Gods. Dan zal de zaligmakende bediening van Gods Geest verstaan worden dat de wet door Mozes is gegeven, en dat de genade en waarheid door Jezus Christus is geworden. Dan wordt het wonder verklaard en gehoord: "Daarom hoe kostelijk zijn mij, o God, Uw gedachten; hoe machtig vele zijn haar sommen", Ps. 139:17. Maar ook: "Ik ben wel ellendig en nooddruftig, maar de Heere denkt aan mij", Ps. 40:18.

Dan wordt het steeds weer een wonder dat God in zegeningen en oordelen nog aan ons denkt. Dan zal iets beleefd worden van die waarachtige vernedering des harten, die een vrucht is van de vernedering van Christus, een werk van God de Heilige Geest, waarvan het einde zal zijn dat God verheerlijkt wordt en onze ziel geleerd en geoefend onder alle wegen die God met ons houdt, tot blijdschap van onze ziel.

Tot dusver.

''Dan zal God lachen in ons verderf en spotten wanneer onze vrees
komt.''

God heeft GEEN vermaak in de ondergang der goddeloze en wil dat iedereen tot bekering komt.
Dit soort verhaaltjes zijn nergens goed voor.

Christus heeft geen oude en jonge zuster in de vorm van een joodse en heidense kerk, er is maar 1 gemeente, de enige beeldspraak die Hij gebruikte ging over zijn gemeente en bruid.

Wat je ergens las:--"Ik kan zeggen dat Jezus honderd procent Heere is in mijn leven, en dat ik hem nu mag dienen en andere mensen op Jezus wijzen en tot Hem brengen, opdat hun leven ook totaal vernieuwd zal worden", enz.--klinkt als een getuigenis, is hier ook al weer iets mis mee?

Ik probeer erachter te komen in welke Saambinder dit gestaan heeft. Maar volgens Digibron in geen enkele.

Wel zijn de woorden 'opmerkzaamheid verloren' en stereotiepe uitdrukking van hem. Hij komt minstens 10 keer voor in brieven van hem uit Amerika.

Dat bedoelde ik dus, wat zijn dit nu voor reacties?
Aanvaard elkaar nu eens zoals we zijn, i.p.v. spot en hoon uit te storten.

refo schreef:Ik probeer erachter te komen in welke Saambinder dit gestaan heeft. Maar volgens Digibron in geen enkele.

Wel zijn de woorden 'opmerkzaamheid verloren' en stereotiepe uitdrukking van hem. Hij komt minstens 10 keer voor in brieven van hem uit Amerika.

Op de achterflap van de boeken staat: Deze serie is een selectie van pennenvruchten die tussen 1947 en 1984 (het jaar dat hij overleed) werden gepubliceerd in De Saambinder, het kerkelijk weekblad van de Gereformeerde Gemeenten, en die nog niet eerder in boekvorm zijn verschenen.

Cursief = toevoeging van mij.

Deze column stond vandaag in het RD van prof.dr. Op 't Hof. Niet echt profetisch, maar realistisch.

Vereniging van refoparia’s
tekst prof. dr. W. J. op ‘t Hof

Evenals andere sectoren in de maatschappij ligt ook het refoveld bezaaid met ontelbare stichtingen en verenigingen. Een nauwkeurige inventarisatie daarvan zou wel eens maanden werk kunnen opleveren. Ieder weldenkend mens voelt vroeg of laat de gedachte opkomen: Kan het niet een beetje minder? Zelf schaar ik mij gemakshalve ook maar onder die categorie aardbewoners. Nochtans wil ik in deze bijdrage pleiten voor een nieuwe vereniging, namelijk die van refoparia’s.

Een paria is een verschoppeling, iemand die buitengesloten wordt, die geen plaats krijgt waar hij thuishoort. Automatisch denkt iedere lezer bij het woord refoparia aan mensen uit de rechterflank van de gereformeerde gezindte die op allerlei wijzen tegenwoordig en in de toekomst in toenemende mate geboycot en gediscrimineerd worden. Reeds vijftig jaar geleden was dat het geval. Mijn vader was leraar aan een christelijk lyceum. Toen het zijn beurt was om conrector te worden, werd hij bij de rector ontboden en kreeg hij te horen: „Je begrijpt wel dat wij jou met jouw principes niet op die post kunnen hebben.” Mijn vader begreep het, maar het deed wel pijn.

Oorbellen
Recent maakte ik het zelf nog mee dat mij als hartpatiënt gevraagd werd mee te doen aan een wetenschappelijk onderzoek naar de werking van een bepaald medicijn. Uiteraard wilde ik dat. Toen echter duidelijk werd dat ik om principiële redenen niet verzekerd ben, hoefde het niet meer.

Veel ernstiger zijn de gevallen van gemoedsbezwaarde ambtenaren van de burgerlijke stand die niet meer getolereerd worden, van de vonnissen die de nationale en internationale justitie tegen de SGP uitspreekt, van verpleegsters die niet aangenomen worden omdat ze tegen bijvoorbeeld abortus en euthanasie zijn. Refo’s die echt voor het geloof uitkomen, zijn per definitie in de maatschappij in de pariapositie gedrukt.

Toch bedoel ik met refoparia iets geheel anders. De refowereld is zelf zo hard als een bikkel en zo intolerant als het maar kan. Hoe vaak gebeurt het niet dat kinderen overstuur van een refoschool thuiskomen. „Mag jij geen legging aan?” „Wat ben jij een trut zeg, met zo’n lange rok.”

De laatste twee decennia heb ik vooral de meisjes enorm zien veranderen sinds ze reformatorisch voortgezet onderwijs volgen. Ineens komen er oorbellen, oogschaduw en kleding die gekenmerkt wordt door wat een collega van mij onlangs kenmerkte als „diep van inzicht en kort van stof.” Als je dan zo’n kind vraagt naar het waarom, krijg je bijna altijd te horen: „Als ik dat niet doe, hoor ik er niet bij. Dan laten ze je niet toe. Dan sta je overal buiten.” De weinige meisjes die zelf een principiële mening en praktijk hebben, zijn veelal paria’s.

Inenten en verzekeren
Niet lang geleden kwam iemand op mij af toen ik elders gepreekt had. Naar aanleiding van iets wat ik in de preek gezegd had, vertelde hij bewogen dat zijn schoondochter weer in verwachting was. In haar ouderlijk thuis, waar ze in een van de zwaarste refokerken trouw onder het gehoor van Gods Woord zitten, durfde ze het echter niet te vertellen, bang voor de schampere reacties. „Nu al weer? Heb je niet genoeg kinderen? Denk toch eens aan jezelf!”

Wie zegt dat hij erop tegen is om met zijn gezin naar een werelds pretpark te gaan, wordt door de meeste refo’s niet meer begrepen. „Wat maakt dat nou toch uit?” Als je om principiële redenen tegen inenten en verzekeren bent, krijg je tegenwoordig veel meer onbegrip uit de refowereld dan uit de ‘gewone’ wereld. Wie op zondag niet met de auto wil rijden, maar loopt, wordt in de eigen kring met de nek aangekeken. Wie de oude waarden van de SGP koestert en daarvoor uitkomt, krijgt te horen dat hij in een bepaalde stichting thuishoort. In de zakenwereld vragen de zwaarste refo’s het eerst en het meest om de btw niet te berekenen. Je wordt voor flauw uitgemaakt als je daar niet aan meedoet.

Gratis lidmaatschap
Het ergste van alles is dat overal in de kerkelijke refowereld deskundigheid de eenvoudige godsvreze verdringt. Men heeft liever hoogopgeleide en zogenaamde capabele mensen in een kerkenraad dan mannen die kunnen vertellen hoe de Heere hun als vijanden te sterk is geworden. Men heeft liever ouderlingen die hoog bekeerd zijn dan mannen die van zichzelf niets durven zeggen, maar die het niet kunnen laten goed van de Heere spreken.

Meen ik het voorgaande serieus? Zeker, bloedserieus. Er is wat stil verdriet in onze eigen gezindte om de eigen gezindte. Er lopen wat getraumatiseerde refo’s rond die zich in de refowereld uitgestoten weten. Moeten zij zielig doen? Moeten zij zich gaan beklagen? Moeten zij om hulp naar Eleos? Nee, laten wij maar een vereniging voor refoparia’s oprichten en laten we het lidmaatschap gratis houden.

Dus geen maatschappelijke vereniging die ten doel heeft om zelf invloed uit te gaan oefenen, maar een vereniging van mensen die de pijn voelen en zich, ieder op zijn of haar plaats, verenigen in gebed om de hulp en bijstand des Heeren. Een vereniging van personen van alle leeftijden en van alle sociale standen die elkaar vinden voor de genadetroon, die wensen te blijven gaan in het spoor dat Gods Woord wijst, ook al worden zij in de refowereld niet meer begrepen en zelfs uitgeworpen. Een vereniging van bidders en bidsters die tegen de refostroom in blijft roeien, omdat ze mag weten dat God God is.

De auteur is predikant van de hersteld hervormde gemeente te Urk en bijzon- der hoogleraar aan de VU te Amsterdam vanwege de Hersteld Hervormde Kerk. Rea- geren? goedbekeken@refdag.nl
© Reformatorisch Dagblad | Pagina 14 | 26 oktober 2012

Simon schreef:''Dan zal God lachen in ons verderf en spotten wanneer onze vrees
komt.''

God heeft GEEN vermaak in de ondergang der goddeloze en wil dat iedereen tot bekering komt.
Dit soort verhaaltjes zijn nergens goed voor.

Toch is dit letterlijk een tekst uit Gods Woord (Spreuken 1:26) Dit is dus geen verhaaltje.

26 Zo zal Ik ook in ulieder verderf lachen ; Ik zal spotten, wanneer uw vreze komt .
27 Wanneer uw vreze komt gelijk een verwoesting , en uw verderf aankomt als een wervelwind; wanneer u benauwdheid en angst overkomt;
28 Dan zullen zij tot Mij roepen, maar Ik zal niet antwoorden; zij zullen Mij vroeg zoeken , maar zullen Mij niet vinden;
29 Daarom, dat zij de wetenschap gehaat hebben , en de vreze des HEEREN niet hebben verkoren.
30 Zij hebben in Mijn raad niet bewilligd; al Mijn bestraffingen hebben zij versmaad;
31 Zo zullen zij eten van de vrucht van hun weg, en zich verzadigen met hun raadslagen .
32 Want de afkering der slechten zal hen doden , en de voorspoed der zotten zal hen verderven.

huisman schreef:

Simon schreef:''Dan zal God lachen in ons verderf en spotten wanneer onze vrees
komt.''

God heeft GEEN vermaak in de ondergang der goddeloze en wil dat iedereen tot bekering komt.
Dit soort verhaaltjes zijn nergens goed voor.

Toch is dit letterlijk een tekst uit Gods Woord (Spreuken 1:26) Dit is dus geen verhaaltje.

26 Zo zal Ik ook in ulieder verderf lachen ; Ik zal spotten, wanneer uw vreze komt .
27 Wanneer uw vreze komt gelijk een verwoesting , en uw verderf aankomt als een wervelwind; wanneer u benauwdheid en angst overkomt;
28 Dan zullen zij tot Mij roepen, maar Ik zal niet antwoorden; zij zullen Mij vroeg zoeken , maar zullen Mij niet vinden;
29 Daarom, dat zij de wetenschap gehaat hebben , en de vreze des HEEREN niet hebben verkoren.
30 Zij hebben in Mijn raad niet bewilligd; al Mijn bestraffingen hebben zij versmaad;
31 Zo zullen zij eten van de vrucht van hun weg, en zich verzadigen met hun raadslagen .
32 Want de afkering der slechten zal hen doden , en de voorspoed der zotten zal hen verderven.

Maar het is maar met welke achtergrond je een tekst uit de Bijbel neemt. Elke ketter heeft zijn letter, werd vroeger al opgemerkt.

OOK EEN GEZICHT OP ONZE TIJD:

HET HEK VAN DE DAM

Politieke aardverschuiving
De verkiezingen liggen achter ons. De uitslag bracht een politieke aardverschuiving teweeg. We mogen dankbaar zijn dat de SGP met één zetel groeide, maar daar staat het verlies van acht zetels van het CDA tegenover. De christelijke partijen vormen vanaf heden een kleine minderheid in het parlement. De gevolgen daarvan zullen niet uitblijven. Inmiddels wordt een nieuw kabinet klaargestoomd. Door de huidige economische crisis ziet de nieuwe regering zich genoodzaakt op financieel-economisch terrein ingrijpende maatregelen te nemen. Het mes moet er diep in en dat zal elke burger gaan merken. Ter compensatie zal de regering haar pakket met bezuinigingsmaatregelen ‘aangenaam maken met nieuw beleid op ethisch terrein.
Lange tijd hebben de christelijke partijen een weerhoudende rol kunnen spelen. Maar nu is het hek van de dam. Een aantal zaken dat al enige tijd speelt, zal nu snel afgehandeld worden.
Scholen zullen gedwongen worden hun benoemings- en toelatingsbeleid te verruimen (acceptatieplicht) en de ambtenaar van de burgerlijke stand die alleen het huwelijk tussen een man en een vrouw tot stand wil brengen, en daarom een weigerambtenaar wordt genoemd, mag niet meer geïnstalleerd worden.
Gemeenten mogen winkels onbeperkt toestemming geven om op zondag open te zijn.
De SGP wordt gedwongen vrouwen op de kieslijst te plaatsen.
En wanneer iemand een Bijbels standpunt uitdraagt wat strijdig is met de publieke opinie, denk aan abortus en euthanasie, of de visie op seksualiteit, dan is er direct sprake van algemene volkswoede.
Men wenst gevrijwaard te worden van uitspraken die de meerderheid in onze samenleving onwelgevallig zijn.
Het is beangstigend om te zien dat ons land op weg is naar een dictatuur van de meerderheid. Iedereen mag zeggen wat hij wil, behalve als het de grondslag vindt in Gods Woord en het lijnrecht tegen de heersende mening ingaat. Dan is het hek van de dam.

Gewetensvragen
We noemden enkele gevoelige punten. We moeten niet denken dat dit het dan wel is. Nieuwe onderwerpen dienen zich aan. Het besnijden van jongetjes wordt momenteel als een criminele daad gezien. Hier zal dus werk van worden gemaakt.
En denk nu niet dat dit voor onze gezindte geen betekenis heeft. Ongetwijfeld zal deze ontwikkeling tot gevolg hebben dat er een vaccinatieplicht komt voor onze kinderen en dat er gediscussieerd zal worden of de kinderdoop niet afgeschaft moet worden, daar kinderen daar zelf een besluit over moeten kunnen nemen.
Onze gezindte zal op de korte termijn voor enorme gewetenvragen gesteld worden. Omdat niet iedereen deze gewetensvragen op dezelfde wijze zal beantwoorden, is het te vrezen dat dat de interne verdeeldheid verder
zal toenemen.

De strategie van de satan is duivels: van buitenaf en van binnenuit voert hij zijn strijd. Laat ons beseffen dat de satan een verloren strijd levert. Satans kop is op Golgotha vermorzeld, maar hij roert zijn staart des te heviger.
Laat ons enerzijds niet vergeten dat God regeert! Maar we worden anderzijds wel nadrukkelijker dan ooit bepaald bij de gevolgen van de zondeval in het paradijs.
We leven in een volledig ontwrichte samenleving. We maken daar onderdeel van uit en we kunnen ons daaraan niet onttrekken. We zijn er zelf schuldig aan.
Bezinning en gebed zijn hierin noodzakelijk, niet alleen in de kerkdiensten, maar ook in het persoonlijk leven. Moge het gebed en de schuldbelijdenis van Nehemia de onze zijn:
Laat toch Uw oor opmerkende, en Uw ogen open zijn, om te horen naar het gebed Uws Knechts, dat ik heden voor Uw aangezicht bid, dag en nacht, voor de kinderen Israëls, Uw knechten; en ik doe belijdenis over de zonden der kindern Israëls, die wij tegen U gezondigd hebben; ook ik en mijns vaders huis, wij hebben gezondigd. Wij hebben het ganselijk tegen U verdorven; en wij hebben niet gehouden de geboden noch de inzettingen, noch de rechten, die Gij Uw knecht Mozes geboden hebt (Nehemia 1:6 e.v.).

Een gewijzigd kerndoel
De hiervoor geschetste culturele, politieke en maatschappelijke ontwikkelingen hebben nadrukkelijk gevolgen voor het onderwijs. Tot nu toe is artikel 23 van de grondwet, waarin de vrijheid van onderwijs is verankerd, overeind gebleven. Een grondwet is bedoeld om minderheden te beschermen tegen toevallige, tijdelijke meerderheden. De grondwet is dan ook niet eenvoudig te wijzigen. In het huidige politieke klimaat is wijziging van artikel 23 echter binnen handbereik gekomen.
Goed onderbouwde adviezen van de Onderwijsraad en de Raad van State, waar men in het verleden nauwkeurig notie van nam, worden heden ten dage als niet ter zake doende van tafel geveegd. Dat bleek onlangs uit de brief van de minister van onderwijs waarin ze de aanpassing van een kerndoel aankondigt.
Een kerndoel is een regel waar de school zich aan moet houden. Als de inspectie overtreding van de regel constateert, kan de bekostiging van de school (gedeeltelijk) ingetrokken worden. Maar ook de onbekostigde school kan zich niet zomaar aan de kerndoelen onttrekken.
Welnu, al lange tijd is het de wens van de meerderheid van de Tweede Kamer dat scholen hun leerlingen voorlichten over homoseksualiteit. Het is deze politieke partijen een doorn in het oog dat op christelijke scholen, op grond van de Bijbel, verteld wordt dat er voor seksualiteit alleen plaats is binnen het huwelijk tussen een men en vrouw.
De Tweede Kamer heeft een motie aanvaard die de minister tot actie maande. Minister Van Bijsterveld vroeg hierover advies aan de Raad van State. Deze vroeg op zijn beurt weer advies aan de Onderwijsraad. Beide adviesorganen ontraadden de minister, om uiteenlopende redenen, de kerndoelen voor dit doel aan te passen. Toch heeft de minister besloten de kerndoelen voor pimair, speciaal en voortgezet onderwijs uit te breiden.
Vanaf 1 december zijn scholen verplicht om leerlingen te leren ‘respectvol om te gaan met seksualiteit en met diversiteit binnen de samenleving, waaronder seksuele diversiteit’.

De CDA-minister zegt in een toelichting dat ze vindt dat voorkomen moet worden dat de kerndoelen steeds worden uitgebreid of aangepast. De nu voorgestelde aanpassing is “nadrukkelijk niet bedoeld als precedent om op andere terreinen de kerndoelen eveneens aan te passen”. Verder vindt zij het van belang dat scholen de kerndoelen “op schoolniveau naar eigen inzicht onderwijskundig én inhoudelijk kunnen invullen, passend bij de eigen professionele en identiteit gerelateerde keuzes en de school specifieke visie en context.”

De voorgestelde formuleringen laten hiervoor ruimte, aldus de minister.
In de politieke context die hiervoor is geschetst zijn deze woorden – hoewel goed bedoeld – allerminst geruststellend. Scholen moeten zich vanaf nu bezinnen op de vraag hoe zij invulling gaan geven aan de uitvoering van dit kerndoel, voor zover zij dat al niet doen.
De Bijbel is niet onduidelijk over seksualiteit en de verwording daarvan door de zondeval. Onze leerkrachten belichten dit onderwerp dan ook vanuit verschillende Bijbelse geschiedenissen die daar aanleiding toe geven. Er is dan gelegenheid tot het stellen van vragen en het voeren van een gesprek over deze onderwerpen. Daarbij moeten we ons altijd voor ogen houden dat er onderscheid is tussen het beoordelen van de zonde enerzijds en van de zondaar anderzijds.

Respect
Het nieuwe kerndoel spreekt over respect. Laat duidelijk zijn dat we de zonden nooit goed mogen praten, op geen enkele wijze. Integendeel, we moeten de zonde volstrekt afwijzen. Dat eist Gods Woord van ons. Maar datzelfde Woord eist van ons dat we onze naaste lief moeten hebben als onszelf. Dat houdt respect in voor elk mens, dus ook voor een orthodoxe Jood, een islamiet of een homofiel.
De medemens treden we dan integer en begripvol tegemoet en we mogen van hen geen bespottelijke karikatuur schetsen. Kinderen mogen zich niet onveilig voelen op school, ook niet als ze een andere seksuele geaardheid hebben. En dat komt vaker voor dan we wellicht denken. Niemand mag getreiterd worden, net zomin als wij zelf getreiterd willen worden.
Jezus geeft ons de volgende opdracht: En gelijk gij wilt, dat u de mensen doen zullen, doet gij hun ook desgelijks (Lukas 6:31).
We vragen hier nadrukkelijk aandacht voor, omdat onze gezindte hierin bepaald niet uitblinkt, om het maar heel voorzichtig uit te drukken. Wat kunnen we respectloos spreken over het handelen van onze medemens! Als we slechts een klein beetje zelfkennis hebben, hebben we genoeg aan onszelf en zullen we geen behoefte hebben om anderen te veroordelen of te beschadigen. Denk aan de woorden van Jezus tot de mensen rondom de overspelige vrouw: Die van ulieden zonder zonde is, werpe eerst den steen op haar (Joh. 8:7). De kanttekeningen noemen bij “zonder zonde” ook: die meent dat hij niet zou kunnen vallen.
Laten we het kruis van degenen die te strijden hebben met hun eigen gevoelens niet verzwaren, maar hen begripvol tegemoet treden en gedenken in onze gebeden. Zijt niet hooggevoelende, maar vrees (Rom. 11:20b).

Bron: De Wachter Sions - 25 oktober 2012

Weg met de meetlatjes!!

Paria’s in reformatorische kringen ter rechter- én ter linkerzijde
In zijn column ”Goed bekeken” van vorige week vrijdag haalt prof. dr. W. J. op ’t Hof bikkelhard uit naar wat hij noemt ”de refowereld”.
Zo intolerant als het maar kan, luidt zijn aanklacht. Daarna volgt een aantal voorbeelden dat zijn beschuldiging aannemelijk moet maken.
Kinderen komen overstuur thuis van een reformatorische school omdat anderen hun smalend hebben toegeroepen: „Mag jij geen legging aan?” en:
„Wat ben jij een trut zeg, met zo’n lange rok.” Nog sprekender is zijn waarneming dat meisjes enorm zijn veranderd sinds ze reformatorisch voortgezet onderwijs volgen.
Ineens komen er oorbellen, oogschaduw en gewaagde kleding. Wie dat niet doet, hoort er niet meer bij.

Refoparia’s, noemt de columnist ze. Hij wil er, als ik hem goed begrijp, mee zeggen dat „de refowereld” steeds wereldgelijkvormiger wordt
en dat degenen die niet meedoen, als melaatsen worden behandeld. Die stelling breidt hij nog wat verder uit door het kindertal,
het gevaccineerd zijn en het afsluiten van verzekeringen hieraan te koppelen. Ook wie op dit vlak afwijkt van de hedendaagse mores, zou een paria zijn.

Prof. Op ’t Hof heb ik leren kennen als een vrij onverschrokken man, iemand die geen blad voor de mond neemt en vrij onafhankelijk denkt.
Dat zouden meer mensen moeten doen. Bangeriken hebben we al genoeg. Toch heb ik dit keer moeite met zijn betoog.
Niet dat ik twijfel aan zijn waarnemingen en zelfs niet aan zijn conclusies, maar ik vind dat hij de bocht net iets te kort neemt.

Het gaat om het complete plaatje. Dan komt een ander type paria in beeld. Er zijn kerkelijke milieus waarin je scoort met een hoog kindertal
en waarin ouders met bijvoorbeeld ‘slechts’ twee kinderen, min of meer verdacht worden van minder principieel gedrag.
Zo zijn er meer voorbeelden te bedenken. In een gemeenschap waarin het gebruik is om niet te vaccineren,
zullen ouders die dat wel doen en daar openlijk voor uitkomen, al snel als buitenbeentjes worden beschouwd.
Ook zij krijgen het label ”minder principieel” mee.

Ik zou het ook nog kunnen toespitsen op de kerkelijke kring waartoe ds. Op ’t Hof zelf behoort, de Hersteld Hervormde Kerk.
We weten allemaal dat veel ‘rechtse’ gereformeerdebonders meegingen met de HHK. Voor een groot aantal gold dat niet.
Zij hadden daar ook redenen voor. Zou iemand in gemoede durven beweren dat al deze ‘dissidenten’ met hetzelfde respect
en dezelfde achting worden bejegend als voor de vorming van de HHK? Of worden velen van hen toch ook een beetje als paria’s behandeld?

Het klopt inderdaad dat de refowereld bikkelhard kan zijn en behoorlijk intolerant, maar ik vind wel dat daar een compleet beeld bij hoort.
Bovendien lijkt het me nuttig om op zoek te gaan naar de achtergronden van deze toch vrij on-Bijbelse houding. Volgens mij kom je dan in
de eerste plaats uit bij de verschijnselen groepsdwang en kuddegedrag. Groepen houden van uniformiteit, van eenvormigheid.
Dat draagt bij aan een gevoel van saamhorigheid. Zulke mechanismen gaan de reformatorische gezindte niet voorbij, hoezeer dat ook te betreuren valt.

Verder speelt onmiskenbaar mee dat wij refo’s allemaal al vroeg een meetlat meekrijgen. In het ene segment binnen de kring is de meetlat
wat langer dan bij de andere, maar het is wel gebruikelijk om die veelvuldig te hanteren. Wie niet aan de maat voldoet
–dan is het te kort en dan te smal– kan zomaar als paria in de marge van de gezindte belanden. En dat is net zo goed keihard en intolerant.

Vervelend is ook nog eens dat die meetlat ons vaak op het verkeerde been zet. Ik ben zijdelings bij een organisatie betrokken waar jaren geleden
iemand was aangenomen die er nogal vrijgevochten uitzag. Ruige haren en een wilde baard benevens hippieachtige kleding. Ik dacht er het mijne van.
Het leek me goed hem extra in de gaten te houden. Die zou wel verslaafd zijn, geld nodig hebben en lak hebben aan onder ons gehanteerde normen.
Achteraf bleek ik er volledig naast te zitten. Hij had een hart van goud, hield veel van de mensen om hem heen en volgens mij heeft hij nog nooit een dubbeltje gestolen.

Al net zo leerzaam was de ontmoeting met een Wit-Russische predikant. Het IJzeren Gordijn was nog maar net gevallen,
toen ik als bijrijder van een voedseltransport met hem kennismaakte. Het eerste wat mij trof, waren zijn licht getinte colbert,
blauwe broek en bruine schoenen. Een lichtmuts, zouden wij meetlatrefo’s zeggen.

Gelukkig was er voorzien in een tolk zodat ik met hem in gesprek kon gaan. Na wat te hebben doorgevraagd,
kreeg ik te horen dat hij tijdens de donkerste periode van het communisme van de autoriteiten geen catechisatie aan de jonge kinderen had mogen geven,
maar dat toch had gedaan. Daarop werd hij eerst drie jaar in de plaatselijke gevangenis opgesloten,
en toen hij ‘onverbeterlijk’ bleek voor nog eens drie jaar naar een afgelegen strafkamp gestuurd, waar hij allerlei ontberingen had geleden.
Ik wist niet hoe snel ik mijn meetlat moest opbergen.

Zo wordt een mens door schade en schande wijs. Of laten we zeggen: wijzer.

bron: http://www.refdag.nl/opinie/achterstevo ... e_1_688468

Wat mij betreft een goede aanvulling van het artikel van ds. op 't Hof.

J.C. Philpot schreef:Wat mij betreft een goede aanvulling van het artikel van ds. op 't Hof.

Klopt, dat zegt Van Klinken ook. prof. dr. W. J. op ’t Hof is 'net iets te kort door de bocht'.

Laat elkaar vooral vrij in allerlei randverschijnselen (we kennen ze allemaal) en ga elkaar er niet (vanaf de preekstoel of kerkblaadje) de maat in zitten nemen.

Want dat is als discussiëren over welk bluswater we zullen nemen (kraanwater of spa blauw), terwijl je huis in brand staat..

jakobmarin schreef:Weg met de meetlatjes!!

Paria’s in reformatorische kringen ter rechter- én ter linkerzijde
...blablaba.....
bron: http://www.refdag.nl/opinie/achterstevo ... e_1_688468

Het is ook altijd hetzelfde. Eerst alinea's lang foeteren en schelden op "anderen" om in de laatste alinea te besluiten - met een "vroom" praatje - dat het zo niet christelijk is.

WimA schreef:

jakobmarin schreef:Weg met de meetlatjes!!

Paria’s in reformatorische kringen ter rechter- én ter linkerzijde
...blablaba.....
bron: http://www.refdag.nl/opinie/achterstevo ... e_1_688468

Het is ook altijd hetzelfde. Eerst alinea's lang foeteren en schelden op "anderen" om in de laatste alinea te besluiten - met een "vroom" praatje - dat het zo niet christelijk is.

Dat laatste noemen ze toch zondekennis? Wees blij dat ze dat laatste zinnetje er nog in zetten!

Overigens zie ik dat zinnetje niet terug in het stuk van ds. op tHof....

STELLINGEN:

Er zou wel eens wat gesteld kunnen worden.
Stellingen kunnen bestreden worden.
Stellingen mogen bestreden worden.

Maar wat, als een stelling een legermacht in beweging zet?
Kan dat?
Of kan dat niet?
Een paria kan een oorlog winnen.
Of kan dat niet?
Een paria is machteloos, en bestaat bij de gratie van barmhartigen.
Of niet?
Ten slotte zou een paria paranoïde gedrag kunnen vertonen, of....

STELLING 00A.
Een paria kan nooit een legermacht mobiliseren.

STELLING 00B.
Als een paria op zijn strepen zou staan was een christelijk forum onmogelijk.

STELLING 01A.
Paria's zijn mensen die veel over zich heen laten komen, en daarom gamakkelijk handelbaar.

STELLING 01B.
Een paria kan niet anders, dan met Luther zeggen: Hier sta ik. Ik kan niet anders.

STELLING 02.
Een paria is niet geliefd, maar men moet zicht soms geveinsdelijk onderwerpen.


Bijkomende laatste stelling:
Christenen behoren barmhartig en lankmoedig te zijn
en dus beschermen zij minderheden en verdrukten.