De duif
Geplaatst: 13 aug 2012, 11:21
Mijn duive Hooglied 2 vers 14a
De Bruidegom vergelijkt Zijn bruid bij een duif. Dat wordt vaker gedaan in de Bijbel. Hosea vergelijkt het volk bij een botte, een domme duif. Het volk heeft gezondigd en wordt daaruit opgeroepen tot bekering. Maar het volk luistert niet. Het is zo bot als een duif. Van nature is dat zo met ons allemaal. De ernstigste roepstemmen leggen we naast ons neer. Soms zijn we even onder de indruk, maar het leidt niet tot bekering. Is dat met jou ook zo?
Van koning Hizkia lezen we dat hij kirde als een duif. Dat deed hij uit de nood van zijn ziel. Hij heeft de boodschap gekregen dat hij moet sterven. En dat betekent: God ontmoeten. En dat kan hij niet. Maar hij leefde toch godvrezend? Dat is wel waar, maar dat kan hem nu niet helpen. Hij voelt zijn schuld voor God. En nu heeft hij een Zaligmaker, een Borg nodig.
Zo komt hij tot de belijdenis "ik heb mijn leven afgesneden". Hij is zelf de schuldige. Zo kirt hij als een duif: "Wees Gij mijn Borg". Dat kirren als een duif werd gehoord. "Gij hebt mijn ziel lieflijk omhelsd". Zijn zonden werden weggeworpen. Van dat wonder heeft hij gezongen. Daarvan heeft hij de Heere de eer gegeven.
Ook is de duif het beeld van de reinheid. Een duif stapt om de modderplassen heen en wroet niet in een mesthoop. Zo is het ook met hem die de Heere vreest. Hij vermijdt de zonde en zoekt de reinheid. "Weest oprecht gelijk de duiven".
De duif was ook het symbool van de Heilige Geest. Waar Christus in het leven van een mens iets ziet van de werkingen van deze Geest, daar spreekt hij die mens aan als: Mijn duive".
Zou Hij jou ook zo aanspreken? Of zou Hij van jou zeggen "adderengebroedsel?" Dat zei Hij van de zondaars. Het wonder is, dat nu nog iemand van adderengebroedsel tot een duif kan worden. Alleen door genade.
ds. P. Mulder
Misschien kijken we nu eens anders naar een duif.
De Bruidegom vergelijkt Zijn bruid bij een duif. Dat wordt vaker gedaan in de Bijbel. Hosea vergelijkt het volk bij een botte, een domme duif. Het volk heeft gezondigd en wordt daaruit opgeroepen tot bekering. Maar het volk luistert niet. Het is zo bot als een duif. Van nature is dat zo met ons allemaal. De ernstigste roepstemmen leggen we naast ons neer. Soms zijn we even onder de indruk, maar het leidt niet tot bekering. Is dat met jou ook zo?
Van koning Hizkia lezen we dat hij kirde als een duif. Dat deed hij uit de nood van zijn ziel. Hij heeft de boodschap gekregen dat hij moet sterven. En dat betekent: God ontmoeten. En dat kan hij niet. Maar hij leefde toch godvrezend? Dat is wel waar, maar dat kan hem nu niet helpen. Hij voelt zijn schuld voor God. En nu heeft hij een Zaligmaker, een Borg nodig.
Zo komt hij tot de belijdenis "ik heb mijn leven afgesneden". Hij is zelf de schuldige. Zo kirt hij als een duif: "Wees Gij mijn Borg". Dat kirren als een duif werd gehoord. "Gij hebt mijn ziel lieflijk omhelsd". Zijn zonden werden weggeworpen. Van dat wonder heeft hij gezongen. Daarvan heeft hij de Heere de eer gegeven.
Ook is de duif het beeld van de reinheid. Een duif stapt om de modderplassen heen en wroet niet in een mesthoop. Zo is het ook met hem die de Heere vreest. Hij vermijdt de zonde en zoekt de reinheid. "Weest oprecht gelijk de duiven".
De duif was ook het symbool van de Heilige Geest. Waar Christus in het leven van een mens iets ziet van de werkingen van deze Geest, daar spreekt hij die mens aan als: Mijn duive".
Zou Hij jou ook zo aanspreken? Of zou Hij van jou zeggen "adderengebroedsel?" Dat zei Hij van de zondaars. Het wonder is, dat nu nog iemand van adderengebroedsel tot een duif kan worden. Alleen door genade.
ds. P. Mulder
Misschien kijken we nu eens anders naar een duif.