Pastorale zorg en huwelijksproblematiek

[Jo-Ann]

Hoe wordt in andere gemeentes de pastorale zorg vorm gegeven als er sprake is van problemen in het huwelijk?
Ik heb zelf momenteel erg te doen met een situatie waarin veel onrecht en laster speelt en de kerkenraad hier ook nog een steentje in bijdraagt.
Hoe zit dit kerkrechtelijk? Mag een kerkenraad alles alleen doen? Mag je als gemeentelid elders pastorale zorg vandaan halen? En hoe kom je daar dan aan?

Ik zou deze persoon zo graag iemand gunnen die naast hem/haar in het moeras kwam zitten, in plaats van dat hij/zij er nog dieper in geduwd wordt!

[Mara]

Ik heb geen idee, maar iemand kaart dat toch aan? Is dat het "slachtoffer" of de "dader"? Want dat is nl een verschil. Of is het zelfs een derde? De k.r. kan zoiets niet ruiken. Maar bij huwelijksproblemen zou ik niet als eerste aan de k.r. denken.

[Jo-Ann]

Ik heb geen idee, maar iemand kaart dat toch aan? Is dat het "slachtoffer" of de "dader"? Want dat is nl een verschil. Of is het zelfs een derde? De k.r. kan zoiets niet ruiken. Maar bij huwelijksproblemen zou ik niet als eerste aan de k.r. denken.

Mhh, eerlijk gezegd denk ik dat er aan beide kanten sprake is van slachtoffer- en daderschap. Maar beide personen zijn mensen met een gevoelsleven en het werkt niet als de k.r. hier ook een steentje aan bijdraagt door de één als 'slachtoffer' en de ander als 'dader' te bestempelen... om het 'slachtoffer' gelijk te geven in de laster die rondgezaaid wordt en de 'dader' het moeras in te duwen (zie ook bovenstaande post). Verder is het naar mijn idee precies andersom als de k.r. het zgn slachtoffer gelooft. Waar moet de gebrandmerkte dader dan heen? En mocht het een 'dader' zijn van de huwelijksproblemen, heeft die persoon dan geen recht op pastorale (en medemenselijke!) hulp?
Ik heb de indruk dat de k.r. in veel gevallen pas om de hoek kijken als de echtscheiding bijna een feit is en dan mag dat niet (onbijbels enz. enz. ), maar blijven in de situatie is net zo goed onhoudbaar.

[gertje]

Moeilijk Joan, ik ken eigenlijk alleen situaties waarin het ook zo ging... triest..

[MarthaMartha]

Laat ze alsjeblieft professionele zorg zoeken en t.o.v. de kerkenraad afstand bewaren wanneer zij er niet onafhankelijk instaan.

[Tiberius]

Hoe wordt in andere gemeentes de pastorale zorg vorm gegeven als er sprake is van problemen in het huwelijk?
Ik heb zelf momenteel erg te doen met een situatie waarin veel onrecht en laster speelt en de kerkenraad hier ook nog een steentje in bijdraagt.
Hoe zit dit kerkrechtelijk? Mag een kerkenraad alles alleen doen? Mag je als gemeentelid elders pastorale zorg vandaan halen? En hoe kom je daar dan aan?

Pastorale zorg is in de eerste plaats een taak van de plaatselijke kerkenraad, met name de ouderlingen. Dus niet elders halen, rent-a-priest of zo.
Andersom ook: de taak van de ouderlingen is om in zo'n situatie pastorale zorg te verlenen. Niet meer en niet minder. Zelfs al zou een kerkenraadslid in het dagelijks hulpverlener zijn of wat dan ook, moet hij toch proberen die competentie te parkeren wanneer hij op pastoraal bezoek is. Anders gaan zaken door elkaar lopen. (Dat geldt overigens ook voor een ouderling die loodgieter, tegelzetter of wat dan ook, is).
Dat proberen-te-parkeren geldt ook voor persoonlijke voorkeuren. Die moet je zoveel mogelijk uitschakelen. Het is niet pastoraal, herderlijk, om iemand als vermeende dader of slachtoffer anders te behandelen. Toen David in zijn zonde viel, had hij ook pastorale zorg nodig, ondanks dat hij een kind van God is.

Verder is het zijn taak om aan te dringen om naar een professionele hulpverleningsinstantie te gaan. Nooit zelf gaan zitten hulpverlenen; dan lopen dingen te veel door elkaar. Als de hulpverlening dan zou mislukken, sta je als pastor buiten spel.

Het zal duidelijk zijn dat meedoen en laster en roddel helemaal verkeerd en laakbaar is. Zowel voor een gewoon lid, maar zeker voor een ambtsdrager.

[Gian]

Hoe wordt in andere gemeentes de pastorale zorg vorm gegeven als er sprake is van problemen in het huwelijk?
Ik heb zelf momenteel erg te doen met een situatie waarin veel onrecht en laster speelt en de kerkenraad hier ook nog een steentje in bijdraagt.
Hoe zit dit kerkrechtelijk? Mag een kerkenraad alles alleen doen? Mag je als gemeentelid elders pastorale zorg vandaan halen? En hoe kom je daar dan aan?

Ik zou deze persoon zo graag iemand gunnen die naast hem/haar in het moeras kwam zitten, in plaats van dat hij/zij er nog dieper in geduwd wordt!

Ik hoop dat er meer mensen in de kerk zitten dan 'de kerkeraad'.
Maw, zoek iemand die je vertrouwt en/of iemand die ervaring/scholing heeft in pastoraat.
Het pastoraat is natuurlijk niet afgebakend voor iemand in een zwart pak.
Bovendien lijkt mij voor diverse situaties pastoraat door vrouwen in de Gemeente niet meer dan normaal.

[Tiberius]

Ik heb de indruk dat de k.r. in veel gevallen pas om de hoek kijken als de echtscheiding bijna een feit is en dan mag dat niet (onbijbels enz. enz. ), maar blijven in de situatie is net zo goed onhoudbaar.

Dat eerste hoeft niet. Over het algemeen is er al een lange weg van pastoraat vooraf gegaan voordat echtscheiding in zicht komt. Er zijn wel eens uitzonderingsgevallen, ja, dat mensen nooit aangeven dat ze problemen hebben in hun relatie.

[Tiberius]

Hoe wordt in andere gemeentes de pastorale zorg vorm gegeven als er sprake is van problemen in het huwelijk?
Ik heb zelf momenteel erg te doen met een situatie waarin veel onrecht en laster speelt en de kerkenraad hier ook nog een steentje in bijdraagt.
Hoe zit dit kerkrechtelijk? Mag een kerkenraad alles alleen doen? Mag je als gemeentelid elders pastorale zorg vandaan halen? En hoe kom je daar dan aan?

Ik zou deze persoon zo graag iemand gunnen die naast hem/haar in het moeras kwam zitten, in plaats van dat hij/zij er nog dieper in geduwd wordt!

Ik hoop dat er meer mensen in de kerk zitten dan 'de kerkeraad'.
Maw, zoek iemand die je vertrouwt en/of iemand die ervaring/scholing heeft in pastoraat.
Het pastoraat is natuurlijk niet afgebakend voor iemand in een zwart pak.
Bovendien lijkt mij voor diverse situaties pastoraat door vrouwen in de Gemeente niet meer dan normaal.

Iemand in vertrouwen nemen is heel iets anders dan pastorale zorg verlenen.
Voor dat laatste lijkt me toch maar het beste om daar de Bijbelse richtlijn voor aan te houden dan het moderne levensgevoel de doorslag te laten geven.

[refo]

Wat gedaan wordt bij pastorale zorg kan en mag iedereen doen, mannen, vrouwen en kinderen. Leken en ambtsdragers. Niemand kan daarvan op bijbelse gronden van worden uitgesloten. Zou wat moois zijn als je je broeder of zuster niet zou mogen of kunnen wijzen op wat God in Zijn Woord zegt.

Misschien mag het geen pastorale zorg heten. Als dat formeel niet mag, nou goed, dan noemen we het anders. Christelijke broederhulp of zo.

Ik zou ook niet zo snel een ouderling of dominee inschakelen bij familieaangelegenheden. Voor je het weet krijgt zo'n probleem dan een dynamiek waar je niet op zit te wachten. Aan de andere kant wordt een dominee er vaak pas bijgeroepen als de problemen onoplosbaar zijn. Je moet de boel ook weer niet moedwillig laten escaleren.

[Tiberius]

Tja, ze stelde een vraag over pastorale zorg.
En het spijt me voor je, maar dat is toch echt wel wat anders dan met Jan en alleman je nood bespreken. Ik neem aan, dat ze daar zelf wel adresjes voor weet.

[Nieuwkoop1990]

Hoe wordt in andere gemeentes de pastorale zorg vorm gegeven als er sprake is van problemen in het huwelijk?
Ik heb zelf momenteel erg te doen met een situatie waarin veel onrecht en laster speelt en de kerkenraad hier ook nog een steentje in bijdraagt.
Hoe zit dit kerkrechtelijk? Mag een kerkenraad alles alleen doen? Mag je als gemeentelid elders pastorale zorg vandaan halen? En hoe kom je daar dan aan?

Ik zou deze persoon zo graag iemand gunnen die naast hem/haar in het moeras kwam zitten, in plaats van dat hij/zij er nog dieper in geduwd wordt!

Helaas doen sommige kerkenraadsleden net zo hard mee met roddelen e.d. Alles wordt goed gepraat als het hun eigen kind betreft. Je krijgt geen poot aan de grond. Ga zo maar door. Ik zou lekker ergens anders de hulp vandaan halen als blijkt dat het in je eigen gemeente niet kan.

[Jo-Ann]

Moeilijk Joan, ik ken eigenlijk alleen situaties waarin het ook zo ging... triest..

lang geleje...
Weet je, ik wil dat het vanaf nu niet en nooit meer gebeurt, in geen enkele gemeente. En dat het wel zo is, maakt me boos. Ik vind het zo onrechtvaardig...

Laat ze alsjeblieft professionele zorg zoeken en t.o.v. de kerkenraad afstand bewaren wanneer zij er niet onafhankelijk instaan.

Dit is inderdaad de logische volgende stap. Gevolg is wel dat er zeker wel professionele hulp is, maar geen pastorale. En als pastorale hulp op deze wijze verleend wordt, is de reactie van hulpverlening: maak je los van de kerk. Maar dat er met zo'n stap ook andere nood is dan alleen losmaken, staat ver bij het bed van seculiere hulpverlening vandaan. (En blijkbaar calculeren ze dat bij de kerk ook niet in... of willen ze dat juist???)

Pastorale zorg is in de eerste plaats een taak van de plaatselijke kerkenraad, met name de ouderlingen. Dus niet elders halen, rent-a-priest of zo.

Ik ben het met je eens. Maar wat als dat niet het geval is en je alleen maar verder weggetrapt wordt?

Voor dat laatste lijkt me toch maar het beste om daar de Bijbelse richtlijn voor aan te houden dan het moderne levensgevoel de doorslag te laten geven.

Ook eens, maar feit is wel dat een gemeentelid zonder hulp van de kerkenraad geen steun krijgt over hoe het is om 'de minste te zijn', 'liever onrecht te verdragen' enz. Dat kan wel vanuit de hoogte geroepen worden, maar concreet? Wie helpt dan? Wie staat er naast? Bij wie kan hij/zij terecht?

En gelukkig is er een God in de hemel Die juist ook in deze situaties kan ondersteunen (en ook dat is niet onbekend), maar ik ben super allergisch voor dit soort onrecht. En zeker als dit van een plaats komt waar ik iets anders van zou verwachten en je iemand graag naar toe wilt sturen, met het vertrouwen dat dat een goede plek is.

[Tiberius]

Pastorale zorg is in de eerste plaats een taak van de plaatselijke kerkenraad, met name de ouderlingen. Dus niet elders halen, rent-a-priest of zo.

Ik ben het met je eens. Maar wat als dat niet het geval is en je alleen maar verder weggetrapt wordt?

Daar moet ik even over nadenken.
In ieder geval is het sowieso zwaar fout. Ze zijn geroepen om de kudde Gods te weiden, niet weg te trappen. Gods Woord spreekt strenge oordelen uit over zulke herders. Ze moeten dan ook ernstig vermaand worden. Maar dat is in het door jou geschetste geval niet mogelijk.

[Tiberius]

Ik heb zelf momenteel erg te doen met een situatie waarin veel onrecht en laster speelt en de kerkenraad hier ook nog een steentje in bijdraagt.

Feit is, dat betrokkenen lelijk in de tang zitten.

Hier kom je niet zomaar uit, omdat, als men de kerkenraad op deze "onrecht en laster" aan zou spreken, de kerkenraad al gauw gaat stellen, dat er sprake is van opstandigheid, verzet tegen hen "die over ons gesteld zijn". Anderzijds, als je niets doet, kan dit uitgelegd worden als "wie zwijgt, stemt toe".
Bovendien, het feit dat de kerkenraad een steentje bijdraagt aan onrecht en laster, zal wel betekenen, dat de betrokkenen sociaal wat minder handig zijn, waardoor ze die schijn op zich hebben geladen. Kennelijk ten onrechte, maar door dat "sociaal wat minder handig" zullen ze ook niet in staat zijn om hun standpunt helder bij de kerkenraad neer te leggen.

Wat ik in zo'n geval zou doen (ik zeg niet, dat het beste is), is een brief schrijven aan de kerkenraad, waarin betrokkene zijn of haar standpunt uitlegt. Enerzijds zijn/haar teleurstelling, dat de kerkenraad een verkeerd beeld van hem/haar heeft en verder dat het onjuist en onbijbels is, dat de kerkenraad in deze "onrecht en laster" hun steentje bijdraagt (deze beschuldiging moet met een concreet voorbeeld aangetoond worden, anders werkt het juist averechts). Daarna kan betrokkene zijn of haar eigen standpunt/visie geven, met het verzoek om pastorale zorg.
Die brief moet hij uiteraard opstellen in nauwe samenwerking met iemand die wel de sociale capaciteiten bezit om dergelijke zaken duidelijk en vriendelijk te formuleren; het liefst iemand die het vertrouwen van de kerkenraad geniet.

Zo'n brief moet behandeld worden op de eerstvolgende kerkenraadsvergadering, als ingekomen post, en de kerkenraad zal dan een antwoord sturen.
Als dat antwoord niet voldoet, kan betrokkene de zaak "ter overweging" voorleggen aan de classis.