Beste Forumleden,

Ik neem aan dat we allen weleens gezangen en geestelijke liederen beluisteren of zingen.
Sommigen hebben een mooie melodie, en kunnen ook inhoudelijk van geestelijke rijke betekenis zijn.

Toch heb ik weleens vragen of de inhoud van een bepaald gezang, of deze wel in het licht van de Bijbel juist is.
Ik weet dit niet altijd, daarom open ik dit onderwerp.

De meesten van jullie kennen wel het ontroerende gezang:

wat de toekomst brenge moge,
mij geleid des Heeren Hand,
moedig sla ik dus de ogen,
naar het onbekende land...
Leer mij volgen zonder vragen
Vader wat Gij doet is goed
Leer mij slechts het heden dragen
met een rustig kalme moed.

Mijn vraag over dit gezang bijvoorbeeld is:
Klopt het dat er gezongen wordt: naar het onbekende land ?
Men kan toch hier reeds de voorsmaken ontvangen van het zalig hemelleven?
In de volle verzekerdheid van het geloof gaat we toch ook geen onbekende God ontmoeten ?

Of moet ik dit "onbekende land" in dit gezangvers, anders verstaan ?

Wat is jullie mening hierover ?

Toch is het een onbekend land voor ons. Voorsmaken zijn niet het echte ding volgens mij en ook in de Bijbel zien we de hemel maar vaag beschreven. Ik zou zelf eerder vraagtekens zetten bij het "leer me volgen zonder vragen" (omdat vragen mag, antwoord eisen niet).

Verder is het geheel van het gezang mooi.

Je vraagt ons de tekst aan de bijbel te toetsen.
Moet je dat zelf ook doen.
Is 'voorsmaken' wel een bijbelse term?

Overigens denk ik niet dat de dichter de hemel bedoelde, maar het een herhaling is van 'wat de toekomst brenge moge'

refo schreef:Overigens denk ik niet dat de dichter de hemel bedoelde, maar het een herhaling is van 'wat de toekomst brenge moge'

Eens.

parsifal schreef:Ik zou zelf eerder vraagtekens zetten bij het "leer me volgen zonder vragen" (omdat vragen mag, antwoord eisen niet).

Ik vind dat het een grote genade is om Christus te volgen zonder vragen. En dan gaat het om de ongelovige waarom-vragen etc.
Zacharias in de tempel en Maria stelden beiden een vraag aan de engel, Zacharias vanuit ongeloof, Maria vanuit de houding (zoals ze later ook uitsprak): "Zie, de dienstmaagd des Heeren; mij geschiede naar uw woord." Als je daarover goed nadenkt, is het zeker wel een grote genade geweest.

refo schreef:Je vraagt ons de tekst aan de bijbel te toetsen.
Moet je dat zelf ook doen.
Is 'voorsmaken' wel een bijbelse term?

Overigens denk ik niet dat de dichter de hemel bedoelde, maar het een herhaling is van 'wat de toekomst brenge moge'

Met voorsmaken doel ik op het gegeven zoals verwoord , in wat er staat in Zondag 22, vr. 58
Dat nademaal ik nu het beginsel der eeuwige vreugde in mijn hart gevoel (2 Korinthe 5:2)

Wat betreft het onbekende land.... dan gaat het mijns inziens om een plaats, immers een land.... is een plaats. In dit vers denk ik dan aan de hemel.

De dichteres Jacqueline van der Waals leed aan een ongeneeslijke ziekte toen zij het lied "Wat de toekomst brengen moge" dichtte.
Dat plaatst de tekst m.i. wel in een ander perspectief. In diezelfde periode dichtte zij ook

Sinds ik het weet

Sinds ik het weet — ik weet het wel, ofschoon
Nog onder ons angstvallig wordt ontweken,
Het booze woord te noemen, dat bij ’t spreken
Lacht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, —

Sinds ik het weet, werd mij de overvloed,
De schoonheid en de zoetheid aller dingen,
Die mij alom omgeuren en omringen,
Nog wél zoo liefelijk en wél zoo zoet.

Sinds ik het weet, schijnt mij de atmosfeer
Doorwasemd en doorgeurd van zoele togen,
Het is of ieder zintuig en vermogen
Nog fijner werd en scherper dan weleer.

Sinds ik het weet, treed ik, wien ik ontmoet,
Den vreemden en den vrienden op mijn wegen,
Ontroerder en vertrouwelijker tegen,
En ’k groet ze met een vriendelijker groet.

Sinds ik het weet, is God mij meer nabij
En vaak, in d’ernst van ’t aardsche spel verloren,
Zoo ernstig en zoo diep als ooit te voren,
Gevoel ik plots Gods glimlach over mij.

Uit: Laatste verzen (1922)

SecorDabar schreef:Wat betreft het onbekende land.... dan gaat het mijns inziens om een plaats, immers een land.... is een plaats. In dit vers denk ik dan aan de hemel.

Dat is het mooie aan gezangen en gedichten, je kan er vanalles inleggen of uithalen.
Zelf denk ik ook dat het om het aardse land gaat, omdat ze later zegt "Leer mij slechts het heden dragen".

jakobmarin schreef:

SecorDabar schreef:Wat betreft het onbekende land.... dan gaat het mijns inziens om een plaats, immers een land.... is een plaats. In dit vers denk ik dan aan de hemel.

Dat is het mooie aan gezangen en gedichten, je kan er vanalles inleggen of uithalen.
Zelf denk ik ook dat het om het aardse land gaat, omdat ze later zegt "Leer mij slechts het heden dragen".

Beste JacobMarin,

Ik ben het met je eens.
Het aardige van de hier gegeven reacties is, hoe verschillend men een gezang of gedicht verstaat.
Zo wel voor het één als voor het ander is wat te zeggen...

SecorDabar schreef:
Mijn vraag over dit gezang bijvoorbeeld is:
Klopt het dat er gezongen wordt: naar het onbekende land ?
Men kan toch hier reeds de voorsmaken ontvangen van het zalig hemelleven?
In de volle verzekerdheid van het geloof gaat we toch ook geen onbekende God ontmoeten ?

Of moet ik dit "onbekende land" in dit gezangvers, anders verstaan ?

Wat is jullie mening hierover ?

Er zijn veel verschillende visies over de hemel, dus in die zin is het denk ik wel een onbekend land. Zo is er een visie die veel dominees van de kansel verkondigen: eeuwig zingen tot Zijn eer. Waar staat dat in de Bijbel? Anderen denken dat er weer een volmaakt Paradijs zal zijn waar we net als Adam moeten werken en de hof beplanten e.d.. Waar hebben we in deze visie een wit kleed voor nodig? Of is dat ook beeldspraak?
Weet jij tot in detail hoe alles zal zijn? In die zin toch een vrij onbekend land. Maar 1 ding is zeker. Het is de plaats waar God is en waar het altijd goed zal zijn. Tot Zijn eer.

Hendrikus schreef:De dichteres Jacqueline van der Waals leed aan een ongeneeslijke ziekte toen zij het lied "Wat de toekomst brengen moge" dichtte.
Dat plaatst de tekst m.i. wel in een ander perspectief. In diezelfde periode dichtte zij ook

Sinds ik het weet

Sinds ik het weet — ik weet het wel, ofschoon
Nog onder ons angstvallig wordt ontweken,
Het booze woord te noemen, dat bij ’t spreken
Lacht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, —

Sinds ik het weet, werd mij de overvloed,
De schoonheid en de zoetheid aller dingen,
Die mij alom omgeuren en omringen,
Nog wél zoo liefelijk en wél zoo zoet.

Sinds ik het weet, schijnt mij de atmosfeer
Doorwasemd en doorgeurd van zoele togen,
Het is of ieder zintuig en vermogen
Nog fijner werd en scherper dan weleer.

Sinds ik het weet, treed ik, wien ik ontmoet,
Den vreemden en den vrienden op mijn wegen,
Ontroerder en vertrouwelijker tegen,
En ’k groet ze met een vriendelijker groet.

Sinds ik het weet, is God mij meer nabij
En vaak, in d’ernst van ’t aardsche spel verloren,
Zoo ernstig en zoo diep als ooit te voren,
Gevoel ik plots Gods glimlach over mij.

Uit: Laatste verzen (1922)

Ik meen dat ze blind geworden is.
Dat klinkt ook door in dit lied.
De zintuigen die scherper werden.....

Terri schreef:

Hendrikus schreef:De dichteres Jacqueline van der Waals leed aan een ongeneeslijke ziekte toen zij het lied "Wat de toekomst brengen moge" dichtte.
Dat plaatst de tekst m.i. wel in een ander perspectief. In diezelfde periode dichtte zij ook

Sinds ik het weet

Sinds ik het weet — ik weet het wel, ofschoon
Nog onder ons angstvallig wordt ontweken,
Het booze woord te noemen, dat bij ’t spreken
Lacht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, —

Sinds ik het weet, werd mij de overvloed,
De schoonheid en de zoetheid aller dingen,
Die mij alom omgeuren en omringen,
Nog wél zoo liefelijk en wél zoo zoet.

Sinds ik het weet, schijnt mij de atmosfeer
Doorwasemd en doorgeurd van zoele togen,
Het is of ieder zintuig en vermogen
Nog fijner werd en scherper dan weleer.

Sinds ik het weet, treed ik, wien ik ontmoet,
Den vreemden en den vrienden op mijn wegen,
Ontroerder en vertrouwelijker tegen,
En ’k groet ze met een vriendelijker groet.

Sinds ik het weet, is God mij meer nabij
En vaak, in d’ernst van ’t aardsche spel verloren,
Zoo ernstig en zoo diep als ooit te voren,
Gevoel ik plots Gods glimlach over mij.

Uit: Laatste verzen (1922)

Ik meen dat ze blind geworden is.
Dat klinkt ook door in dit lied.
De zintuigen die scherper werden.....

Ze is aan maagkanker gestorven, en "Sinds ik het weet" gaat over dié ziekte.

Hendrikus schreef:

Terri schreef:

Hendrikus schreef:De dichteres Jacqueline van der Waals leed aan een ongeneeslijke ziekte toen zij het lied "Wat de toekomst brengen moge" dichtte.
Dat plaatst de tekst m.i. wel in een ander perspectief. In diezelfde periode dichtte zij ook

Sinds ik het weet

Sinds ik het weet — ik weet het wel, ofschoon
Nog onder ons angstvallig wordt ontweken,
Het booze woord te noemen, dat bij ’t spreken
Lacht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, —

Sinds ik het weet, werd mij de overvloed,
De schoonheid en de zoetheid aller dingen,
Die mij alom omgeuren en omringen,
Nog wél zoo liefelijk en wél zoo zoet.

Sinds ik het weet, schijnt mij de atmosfeer
Doorwasemd en doorgeurd van zoele togen,
Het is of ieder zintuig en vermogen
Nog fijner werd en scherper dan weleer.

Sinds ik het weet, treed ik, wien ik ontmoet,
Den vreemden en den vrienden op mijn wegen,
Ontroerder en vertrouwelijker tegen,
En ’k groet ze met een vriendelijker groet.

Sinds ik het weet, is God mij meer nabij
En vaak, in d’ernst van ’t aardsche spel verloren,
Zoo ernstig en zoo diep als ooit te voren,
Gevoel ik plots Gods glimlach over mij.

Uit: Laatste verzen (1922)

Ik meen dat ze blind geworden is.
Dat klinkt ook door in dit lied.
De zintuigen die scherper werden.....

Ze is aan maagkanker gestorven, en "Sinds ik het weet" gaat over dié ziekte.

Tjonge, dit is me altijd verteld en ik heb het voor waar aangenomen...
Weer bewezen, dat we eerst alles moeten toetsen, of het wel op waarheid berust.
Bedankt!

Terri schreef:

Hendrikus schreef:

Terri schreef:

Hendrikus schreef:De dichteres Jacqueline van der Waals leed aan een ongeneeslijke ziekte toen zij het lied "Wat de toekomst brengen moge" dichtte.
Dat plaatst de tekst m.i. wel in een ander perspectief. In diezelfde periode dichtte zij ook

Sinds ik het weet

Sinds ik het weet — ik weet het wel, ofschoon
Nog onder ons angstvallig wordt ontweken,
Het booze woord te noemen, dat bij ’t spreken
Lacht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, —

Sinds ik het weet, werd mij de overvloed,
De schoonheid en de zoetheid aller dingen,
Die mij alom omgeuren en omringen,
Nog wél zoo liefelijk en wél zoo zoet.

Sinds ik het weet, schijnt mij de atmosfeer
Doorwasemd en doorgeurd van zoele togen,
Het is of ieder zintuig en vermogen
Nog fijner werd en scherper dan weleer.

Sinds ik het weet, treed ik, wien ik ontmoet,
Den vreemden en den vrienden op mijn wegen,
Ontroerder en vertrouwelijker tegen,
En ’k groet ze met een vriendelijker groet.

Sinds ik het weet, is God mij meer nabij
En vaak, in d’ernst van ’t aardsche spel verloren,
Zoo ernstig en zoo diep als ooit te voren,
Gevoel ik plots Gods glimlach over mij.

Uit: Laatste verzen (1922)

Ik meen dat ze blind geworden is.
Dat klinkt ook door in dit lied.
De zintuigen die scherper werden.....

Ze is aan maagkanker gestorven, en "Sinds ik het weet" gaat over dié ziekte.

Tjonge, dit is me altijd verteld en ik heb het voor waar aangenomen...
Weer bewezen, dat we eerst alles moeten toetsen, of het wel op waarheid berust.
Bedankt!

Nog onder ons angstvallig wordt ontweken,
Het booze woord te noemen,

Dat duidt toch op het woord kanker?

vlinder schreef:

SecorDabar schreef:
Mijn vraag over dit gezang bijvoorbeeld is:
Klopt het dat er gezongen wordt: naar het onbekende land ?
Men kan toch hier reeds de voorsmaken ontvangen van het zalig hemelleven?
In de volle verzekerdheid van het geloof gaat we toch ook geen onbekende God ontmoeten ?

Of moet ik dit "onbekende land" in dit gezangvers, anders verstaan ?

Wat is jullie mening hierover ?

Er zijn veel verschillende visies over de hemel, dus in die zin is het denk ik wel een onbekend land. Zo is er een visie die veel dominees van de kansel verkondigen: eeuwig zingen tot Zijn eer. Waar staat dat in de Bijbel?

En ze zongen het lied van Mozes en het Lam.

Met de inhoud van sommige gezangen is ook niets mis.
Maar mijn opa was fel tegen het zingen van gezangen in de eredienst.
Toch was zijn lievelingslied wel een gezang:

Nooit kan 't geloof te veel verwachten,
des Heilands woorden zijn gewis.
't Faalt aardse vrienden vaak aan krachten,
maar nooit een vriend als Jezus is.
Wat zou ooit zijne macht beperken?
't Heelal staat onder zijn gebied!
Wat zijne liefde wil bewerken,
ontzegt Hem zijn vermogen niet.

Die hoop moet al ons leed verzachten.
Komt, reisgenoten, 't hoofd omhoog!
Voor hen, die 't heil des Heren wachten,
zijn bergen vlak en zeeën droog.
O zaligheid niet af te meten,
o vreugd, die alle smart verbant!
Daar is de vreemd'lingschap vergeten,
en wij, wij zijn in 't Vaderland