Amerikaan laadt boodschappen in, maar vergeet kind

(Novum/AP) - NICHOLASVILLE, Kentucky, 30 nov. (AP) - Een man uit Jessamin County in de Amerikaanse staat Kentucky vergat dinsdag na het boodschappen doen één ding: niet zijn boodschappen of de handrem van de auto, maar wel zijn zes maanden oude kind.

De vader had zijn kind in het winkelwagentje gezet om de handen vrij te hebben om zijn boodschappen in de auto te laden. Toen alle inkopen veilig en wel waren ingeladen, reed hij weg en liet hij het karretje met kind op de parkeerplaats staan. Enkele minuten later werd de onfortuinlijke zuigeling gevonden door een echtpaar. Zij brachten het kind naar de supermarkt en belden de politie.

De vader was behoorlijk van slag toen hij besefte dat hij zijn kind op de parkeerplaats had laten staan, maakte rechtsomkeert en belde ondertussen vanuit zijn auto onmiddellijk de politie. Hoewel hem geen misdrijf wordt aangewreven kan hij binnenkort wel een bezoekje van de sociale dienst tegemoet zien, zei de politie.


Bovenstaande las ik net voor aan memento en hij vond de politie te streng en het voorval vallen onder "kan gebeuren" en dat het onzin is dat de sociale dienst langs gaat. Zelf kan ik me niet indenken dat je je kind vergeet en dus goed dat de sociale dienst even langs gaat. Zij kunnen toch beoordelen dat de vader prima voor het kind kan zorgen en het inderdaad een foutje was?

Wat vinden jullie?

ik vind het ook een geval 'kan gebeuren'. Het gebeurt wel vaker dat iemand zijn kind vergeet. Heel pijnlijk en je schaamt je vast de ogen uit het hoofd. Maar aan de andere kant kan ik me ook voorstellen dat de sociale dienst even langs gaat, er kan meer aan de hand zijn.

ik ben vroeger ook eens 'vergeten' bij een supermarkt
halverwege de autorit kwamen mijn ouders er achter en haalden me alsnog op.
Ik zat bij de caissière op schoot. Was denk een jaar of 5. Ik heb nooit getwijfeld aan de liefdevolle zorg van mijn ouders.

Later heb ik ook wel eens een kind vergeten.
Ik had er 1 in de hoek gezet. Ze was vervelend en ik stond op het punt weg te gaan en moest nog wat laatste dingetjes regelen.
haasten, haasten.
Eindelijk was ik klaar. ik stap in de auto en rij weg; kind nog in de hoek....
Zat ik op verjaardag en werd ik gebeld door mijn schoonpa. (die woonden bij ons in de straat)
Je dochter is bij ons....

Je schaamt je wezenloos; maar het kan idd gebeuren.
(en ik vind mezelf nieteens een heel slechte moeder)

Dit kan gewoon echt niet !
Dat is ook wat me moeder zou zeggen.

En de leeftijd doet er niet zoveel toe. Sommigen gaan het pas ernstig vinden als het echt bijna fout gaat zoals bij die baby 2 jaar geleden in de brandende zon in een auto.

Doet me denken aan Jesaja 49 : 15.