Onopgeefbaar Verbonden
Geplaatst: 28 nov 2011, 12:50
ONOPGEEFBAAR VERBONDEN.
Er is ook op kerkelijk erf, momenteel veel te doen over Israël. Er zijn diverse, verschillende, meningen over de bestaande en over de wenselijke relatie van de christelijke kerken met Israël.
Onopgeefbaar verbonden, zo duidt de PKN de relatie met Israël.
Lange tijd hebben de christelijke kerken gemeend dat de kerk in de plaats van Israël is gekomen, als het gaat om de beloften van God zoals die te lezen zijn in de Bijbel ten gunste van Israël. Die beloften zouden dan niet langer gelden voor de Joden, maar alleen voor de kerk(en); voor de Joden blijft in die gedachte over de mogelijkheid om christen te worden en zo Gods heil te ontvangen. Dit wordt aangeduid als de vervangingstheologie. Die vervangingstheologie is wel op haar retour, maar leeft bepaaldelijk nog in meerdere christelijke kringen en kerken. In de visie van die vervangingstheologie hebben Joden geen bijzonder plaats meer bij God, ze staan zelfs niet op dezelfde lijn als de christenen, en vandaar uit is het niet zo een grote stap om te menen dat ze aan Gode onwelgevallig zijn; en dat is weer niet zo ver weg van hen behandelen als dwalenden of erger: als vijanden van God.
Zo kan men evenwel niet omgaan met Gods beloften aan Israël; die zijn vast en zeker, zoals alles trouw en waarachtig is wat God zegt en belooft. Jegens Israël zegt HIJ dat HIJ Israël heeft liefgehad met een eeuwige liefde; en Paulus in de brief aan de Romeinen geeft een verdere verduidelijking van hoe God met Israël wil handelen: HIJ heeft op Israël zo zegt Paulus in Romeinen 11, tijdelijk en gedeeltelijk - als het om Jezus Christus gaat - een bedekking gelegd,totdat de volheid der heidenen, wij, tot Gods heil gebracht zijn, en dan zal God Zich weer tot Israël wenden met als uitkomst dat gans Israël behouden zal worden. Gans Israël , Romeinen 11 verzen 26, 27 en 32.
Voor Israël dus een grote en hopelijk nabije toekomst in geestelijk opzicht.
Maar Gods beloften aan Israël hebben ook een verdere en andere inhoud. Ezechiël, hoofdstuk 37,spreekt er van - zo ook Jesaja 11 vers 12, Jeremia 31 vers 10 - dat God de Joden zal doen opkomen uit alle landen waarheen ze verstrooid zijn, en ze zal terugbrengen naar het beloofde land waar ze veilig zullen wonen terwijl de naam van Jerusalem dan voortaan zal zijn: de HEERE is aldaar ( Ezechiël het laatste vers ). Wat een wonder dat na ongeveer 1.900 jaar die zaken nu, in onze dagen, in vervulling gaan. Israël is er weer , de Staat Israël is er sinds 14 mei 1948. En naar ik geloof, God houdt dat Israël overeind, en hoe! Dwars door alles heen. Immers, met 14 mei 1948 als startdatum: de dag er na vielen de legers van zeven omringende Arabische staten Israël aan, maar ze vermochten niet. Daarna de oorlogen tegen Israël van 1956, 1967/68-70, 1973, en de twee intifada's van 1987-1933 alsmede van 200-2005. Op 23 september 2011 vroeg de Palestijnse president M. Abbas bij de Verenigde Naties om erkenning van de Palestijnse gebieden als zelfstandige staat, echter - in overeenstemming met het PLO-handvest - zonder Israël als staat te erkennen en zonder voorafgaand vrede met Israël te hebben of te willen maken. Hamas, bij monde van haar leider Ismael Haniya wil van een Palestijnse staat als door Abbas gewenst niet weten; hij wil één staat omvattende alles ten westen van de Jordaan dus inclusief Gaza en inclusief wat nu Israël is, het einde derhalve van Israël als staat. De huidige houding van Turkije met haar president Erdogan ten opzichte van Israël is meer dan vijandig, zo ook die van Iran met president Ahmedinejad, en voor wat betreft Syrië dat Libanon beheerst met haar president Bashar Assad met grote invloed van de sjiïtische sjeik Hassan Nasrallah tevens voorzitter van Hezbollah is het evenzo. In Egypte wordt na het weggaan van president
-2-
Moebarak aangedrongen op het beëindigen van het vredesverdrag met Israël, en in Jordanië zijn er dezelfde geluiden. Overigens, het was met Egypte "land voor vrede", zodoende werd bij de verdragssluiting de Sinaï teruggegeven aan Egypte; mocht Egypte het verdrag met Israël opzeggen, dan behoort dienovereenkomstig de Sinaï terug te gaan naar Israël.
Israël evenwel is er, Deuteronomium 23 vers 9: Israël, een volk dat alleen woont en onder de natiën zich niet rekent; Deuteronomium 24 vers 9: Israël, gezegend die U zegenen, en vervloekt die U vervloeken.
Er is meer.
Bij de tweede wereldoorlog verloor Finland het oostelijk deel van Karelië alsmede het gebied rond het Ladogameer en de stad Vipuri aan Rusland, Hongarije verloor Transsylvanië aan Roemenië, Duitsland verloor Oost-Pruisen voor de noordelijke helft aan Rusland, en aan Polen de zuidelijke helft van Oost-Pruisen alsmede Pommeren en Silezië, aan ( toen ) Tsecho-Slovakije het Sudetenland, en aan Frankrijk de Elzas. Dienaangaande ooit gehoord van "bezet gebied "of van terugkeer daarheen of van financiële vergoeding, hoe redelijk op zichzelf dat laatste ook zou zijn, evenals financiële schadeloosstelling voor alle opgelopen schaden van de ten onrechte begonnen oorlogen ? Maar als de Arabische staten Israël letterlijk van de kaart willen vegen doch integendeel ondanks al hun oorlogen tegen Israël terrein moeten prijsgeven, dan zijn het "bezette gebieden"en er is "recht op terugkeer "? Meten met twee maten, maar dat is niet ongebruikelijk als het om d.w.z. tegen Joden gaat. Die overigens immer land tegen vrede hebben aangeboden; en zo is het ook gegaan met Egypte dat prompt de Sinaï terug kreeg en dat overigens de evenzo aangeboden Gazastrook niet terug wilde hebben. Maar ondanks dat aanbod van Israël ook nu, willen de Arabische staten en ook de Palestijnen kennelijk juist geen vrede met Israël. En wat "terugkeer" betreft, terugkeer in letterlijke zin zou zich alleen kunnen voordoen ten aanzien van iemand die rond medio mei 1948 vertrokken zou zijn maar tevens en vooral vóór 15 mei 1948 zou zijn geboren, d.w.z. nu 63 jaar of ouder zou zijn; alle anderen zijn buiten Israël geboren!
Anti-semitisme is officieel not done. Neen, zo luidt het tegenwoordig, we zijn niet tegen de Joden, we zijn alleen tegen het Zionisme. Dat is evenwel de nieuwe vorm waaronder het anti-semitisme voet aan de grond wil krijgen en houden. Want de uitkomst er van is, dat de Joden maar weer "gast" moeten zijn in de diaspora, met geen eigen land, geduld worden waar in de wereld een plaatsje voor hen open wordt gelaten. Iedereen mag een eigen staat hebben, iedereen mag een eigen nationaliteit hebben, zelfs de Palestijnen - hoezeer er vele omliggende Arabische staten zijn, die hen zo zouden kunnen opnemen - maar de Joden ten diepste niet want het Zionisme moet weg van de aarde. Wat is het anders dan dat Israël van de kaart moet, in de meest letterlijke zin van het woord ?
Christenen in moslimgebieden hebben het verre van gemakkelijk. Zij vormen meestal een ook nog eens kleine minderheid. Bethlehem en Ramallah waren voorheen overwegend christen, in Ramallah zijn er weinig christenen over gebleven, en ook uit Bethlehem zijn al velen weggetrokken. Joden hebben daar in het geheel geen kans om er te wonen. Minderheden van christenen en joden in moslimgebieden: ze werden meestal niet meer dan geduld, tweederangs inwoners, soms werd een extra belasting van hen gevorderd de jizaya . De Armeense christenen hebben 90 jaar geleden 1,5 miljoen mensen verloren door de genocide van Turkije; indien men er thans over spreekt of schrijft in
-3-
Turkije gaat men alsnog onherroepelijk de gevangenis in. Hoe het ligt met de christenen in Iran en de Koptische christenen in Egypte, is uit het nieuws bekend. Veelal kunnen christenen in moslimgebieden er alleen maar blijven als ze als het ware nog meer anti -joods zijn dan de Arabieren zelf.
In plaats van zich te keren tegen de overheersing en discriminatie van hen door de moslims, hopen die christenen kennelijk op de gunst van de moslims, door zich fel te keren tegen Israël. In het licht daarvan Sabeel. Raadpleging van het internet doet zien, dat Sabeel Jerusalem pretendeert te zijn: Ecumenical Liberation Theology Center; onder leiding van de Palestijnse bevrijdings-theoloog Naïm Ateek wordt gepoogd en uitgedragen een vermeende Bijbelse onderbouwing te maken en te geven tegen Israël.
De Nederlandse stichting Vrienden van Abeel steunt dat en propageert dat, en kreeg recent vanuit de PKN een subsidie van meer dan 100.000 euro.
Ateek sprak er recent van dat wat de Palestijnen van Israël ervaren, te vergelijken is met wat Achab deed met Naboth en diens wijngaard. Mij komt het voor dat hij die valse vergelijking volstrekt en terstond moet inwisselen door te gaan spreken allereerst over de ontrechting en discriminatie van christenen en joden in moslimgebieden en vervolgens niet minder over de talloze moordaanslagen en zelfmoordaanslagen die Palestijnen hebben aangericht bij de Joden, en waar de Joden teneinde raad geen andere voorziening tegen wisten dan hekken plaatsen; met alle last en lastigheden van- dien voor een ieder. Iets wat meteen van de baan kan gaan en zal zijn, indien de Palestijnen én die aanslagen voorkomen en afstraffen én vrede maken met Israël. Iets wat ze kunnen, maar algeheel nalaten, en daarmee de volksgenoten waar ze zeggen voor te staan, daarentegen volledig letterlijk en perspectiefloos in de kou laten staan.
Israël zal een zegen zijn in het midden der naties.
Momenteel verhinderen de omliggende Arabieren en Arabische staten met alle macht dat Israël dat kan gaan waarmaken. Israël snakt naar vrede en naar veiligheid. Na alles wat hen is overkomen vanaf 1948 , zijn ze begrijpelijkerwijs meer dan voorzichtig bij alles wat speelt met name internationaal, en blijven ze ook militair paraat terwille van hun zeer bedreigde bestaan en bestaansrecht.
Wij zijn niettemin onopgeefbaar verbonden met Israël. Met de beminden om der vaderen wil. Om Gods eeuwige en onberouwelijke beloften aan hen, uit wie onze Heer en Heiland Jezus Christus is geboren.
Vrede zij over Jerusalem.
T. Jacobse, 28 november 2011 A.D.
Er is ook op kerkelijk erf, momenteel veel te doen over Israël. Er zijn diverse, verschillende, meningen over de bestaande en over de wenselijke relatie van de christelijke kerken met Israël.
Onopgeefbaar verbonden, zo duidt de PKN de relatie met Israël.
Lange tijd hebben de christelijke kerken gemeend dat de kerk in de plaats van Israël is gekomen, als het gaat om de beloften van God zoals die te lezen zijn in de Bijbel ten gunste van Israël. Die beloften zouden dan niet langer gelden voor de Joden, maar alleen voor de kerk(en); voor de Joden blijft in die gedachte over de mogelijkheid om christen te worden en zo Gods heil te ontvangen. Dit wordt aangeduid als de vervangingstheologie. Die vervangingstheologie is wel op haar retour, maar leeft bepaaldelijk nog in meerdere christelijke kringen en kerken. In de visie van die vervangingstheologie hebben Joden geen bijzonder plaats meer bij God, ze staan zelfs niet op dezelfde lijn als de christenen, en vandaar uit is het niet zo een grote stap om te menen dat ze aan Gode onwelgevallig zijn; en dat is weer niet zo ver weg van hen behandelen als dwalenden of erger: als vijanden van God.
Zo kan men evenwel niet omgaan met Gods beloften aan Israël; die zijn vast en zeker, zoals alles trouw en waarachtig is wat God zegt en belooft. Jegens Israël zegt HIJ dat HIJ Israël heeft liefgehad met een eeuwige liefde; en Paulus in de brief aan de Romeinen geeft een verdere verduidelijking van hoe God met Israël wil handelen: HIJ heeft op Israël zo zegt Paulus in Romeinen 11, tijdelijk en gedeeltelijk - als het om Jezus Christus gaat - een bedekking gelegd,totdat de volheid der heidenen, wij, tot Gods heil gebracht zijn, en dan zal God Zich weer tot Israël wenden met als uitkomst dat gans Israël behouden zal worden. Gans Israël , Romeinen 11 verzen 26, 27 en 32.
Voor Israël dus een grote en hopelijk nabije toekomst in geestelijk opzicht.
Maar Gods beloften aan Israël hebben ook een verdere en andere inhoud. Ezechiël, hoofdstuk 37,spreekt er van - zo ook Jesaja 11 vers 12, Jeremia 31 vers 10 - dat God de Joden zal doen opkomen uit alle landen waarheen ze verstrooid zijn, en ze zal terugbrengen naar het beloofde land waar ze veilig zullen wonen terwijl de naam van Jerusalem dan voortaan zal zijn: de HEERE is aldaar ( Ezechiël het laatste vers ). Wat een wonder dat na ongeveer 1.900 jaar die zaken nu, in onze dagen, in vervulling gaan. Israël is er weer , de Staat Israël is er sinds 14 mei 1948. En naar ik geloof, God houdt dat Israël overeind, en hoe! Dwars door alles heen. Immers, met 14 mei 1948 als startdatum: de dag er na vielen de legers van zeven omringende Arabische staten Israël aan, maar ze vermochten niet. Daarna de oorlogen tegen Israël van 1956, 1967/68-70, 1973, en de twee intifada's van 1987-1933 alsmede van 200-2005. Op 23 september 2011 vroeg de Palestijnse president M. Abbas bij de Verenigde Naties om erkenning van de Palestijnse gebieden als zelfstandige staat, echter - in overeenstemming met het PLO-handvest - zonder Israël als staat te erkennen en zonder voorafgaand vrede met Israël te hebben of te willen maken. Hamas, bij monde van haar leider Ismael Haniya wil van een Palestijnse staat als door Abbas gewenst niet weten; hij wil één staat omvattende alles ten westen van de Jordaan dus inclusief Gaza en inclusief wat nu Israël is, het einde derhalve van Israël als staat. De huidige houding van Turkije met haar president Erdogan ten opzichte van Israël is meer dan vijandig, zo ook die van Iran met president Ahmedinejad, en voor wat betreft Syrië dat Libanon beheerst met haar president Bashar Assad met grote invloed van de sjiïtische sjeik Hassan Nasrallah tevens voorzitter van Hezbollah is het evenzo. In Egypte wordt na het weggaan van president
-2-
Moebarak aangedrongen op het beëindigen van het vredesverdrag met Israël, en in Jordanië zijn er dezelfde geluiden. Overigens, het was met Egypte "land voor vrede", zodoende werd bij de verdragssluiting de Sinaï teruggegeven aan Egypte; mocht Egypte het verdrag met Israël opzeggen, dan behoort dienovereenkomstig de Sinaï terug te gaan naar Israël.
Israël evenwel is er, Deuteronomium 23 vers 9: Israël, een volk dat alleen woont en onder de natiën zich niet rekent; Deuteronomium 24 vers 9: Israël, gezegend die U zegenen, en vervloekt die U vervloeken.
Er is meer.
Bij de tweede wereldoorlog verloor Finland het oostelijk deel van Karelië alsmede het gebied rond het Ladogameer en de stad Vipuri aan Rusland, Hongarije verloor Transsylvanië aan Roemenië, Duitsland verloor Oost-Pruisen voor de noordelijke helft aan Rusland, en aan Polen de zuidelijke helft van Oost-Pruisen alsmede Pommeren en Silezië, aan ( toen ) Tsecho-Slovakije het Sudetenland, en aan Frankrijk de Elzas. Dienaangaande ooit gehoord van "bezet gebied "of van terugkeer daarheen of van financiële vergoeding, hoe redelijk op zichzelf dat laatste ook zou zijn, evenals financiële schadeloosstelling voor alle opgelopen schaden van de ten onrechte begonnen oorlogen ? Maar als de Arabische staten Israël letterlijk van de kaart willen vegen doch integendeel ondanks al hun oorlogen tegen Israël terrein moeten prijsgeven, dan zijn het "bezette gebieden"en er is "recht op terugkeer "? Meten met twee maten, maar dat is niet ongebruikelijk als het om d.w.z. tegen Joden gaat. Die overigens immer land tegen vrede hebben aangeboden; en zo is het ook gegaan met Egypte dat prompt de Sinaï terug kreeg en dat overigens de evenzo aangeboden Gazastrook niet terug wilde hebben. Maar ondanks dat aanbod van Israël ook nu, willen de Arabische staten en ook de Palestijnen kennelijk juist geen vrede met Israël. En wat "terugkeer" betreft, terugkeer in letterlijke zin zou zich alleen kunnen voordoen ten aanzien van iemand die rond medio mei 1948 vertrokken zou zijn maar tevens en vooral vóór 15 mei 1948 zou zijn geboren, d.w.z. nu 63 jaar of ouder zou zijn; alle anderen zijn buiten Israël geboren!
Anti-semitisme is officieel not done. Neen, zo luidt het tegenwoordig, we zijn niet tegen de Joden, we zijn alleen tegen het Zionisme. Dat is evenwel de nieuwe vorm waaronder het anti-semitisme voet aan de grond wil krijgen en houden. Want de uitkomst er van is, dat de Joden maar weer "gast" moeten zijn in de diaspora, met geen eigen land, geduld worden waar in de wereld een plaatsje voor hen open wordt gelaten. Iedereen mag een eigen staat hebben, iedereen mag een eigen nationaliteit hebben, zelfs de Palestijnen - hoezeer er vele omliggende Arabische staten zijn, die hen zo zouden kunnen opnemen - maar de Joden ten diepste niet want het Zionisme moet weg van de aarde. Wat is het anders dan dat Israël van de kaart moet, in de meest letterlijke zin van het woord ?
Christenen in moslimgebieden hebben het verre van gemakkelijk. Zij vormen meestal een ook nog eens kleine minderheid. Bethlehem en Ramallah waren voorheen overwegend christen, in Ramallah zijn er weinig christenen over gebleven, en ook uit Bethlehem zijn al velen weggetrokken. Joden hebben daar in het geheel geen kans om er te wonen. Minderheden van christenen en joden in moslimgebieden: ze werden meestal niet meer dan geduld, tweederangs inwoners, soms werd een extra belasting van hen gevorderd de jizaya . De Armeense christenen hebben 90 jaar geleden 1,5 miljoen mensen verloren door de genocide van Turkije; indien men er thans over spreekt of schrijft in
-3-
Turkije gaat men alsnog onherroepelijk de gevangenis in. Hoe het ligt met de christenen in Iran en de Koptische christenen in Egypte, is uit het nieuws bekend. Veelal kunnen christenen in moslimgebieden er alleen maar blijven als ze als het ware nog meer anti -joods zijn dan de Arabieren zelf.
In plaats van zich te keren tegen de overheersing en discriminatie van hen door de moslims, hopen die christenen kennelijk op de gunst van de moslims, door zich fel te keren tegen Israël. In het licht daarvan Sabeel. Raadpleging van het internet doet zien, dat Sabeel Jerusalem pretendeert te zijn: Ecumenical Liberation Theology Center; onder leiding van de Palestijnse bevrijdings-theoloog Naïm Ateek wordt gepoogd en uitgedragen een vermeende Bijbelse onderbouwing te maken en te geven tegen Israël.
De Nederlandse stichting Vrienden van Abeel steunt dat en propageert dat, en kreeg recent vanuit de PKN een subsidie van meer dan 100.000 euro.
Ateek sprak er recent van dat wat de Palestijnen van Israël ervaren, te vergelijken is met wat Achab deed met Naboth en diens wijngaard. Mij komt het voor dat hij die valse vergelijking volstrekt en terstond moet inwisselen door te gaan spreken allereerst over de ontrechting en discriminatie van christenen en joden in moslimgebieden en vervolgens niet minder over de talloze moordaanslagen en zelfmoordaanslagen die Palestijnen hebben aangericht bij de Joden, en waar de Joden teneinde raad geen andere voorziening tegen wisten dan hekken plaatsen; met alle last en lastigheden van- dien voor een ieder. Iets wat meteen van de baan kan gaan en zal zijn, indien de Palestijnen én die aanslagen voorkomen en afstraffen én vrede maken met Israël. Iets wat ze kunnen, maar algeheel nalaten, en daarmee de volksgenoten waar ze zeggen voor te staan, daarentegen volledig letterlijk en perspectiefloos in de kou laten staan.
Israël zal een zegen zijn in het midden der naties.
Momenteel verhinderen de omliggende Arabieren en Arabische staten met alle macht dat Israël dat kan gaan waarmaken. Israël snakt naar vrede en naar veiligheid. Na alles wat hen is overkomen vanaf 1948 , zijn ze begrijpelijkerwijs meer dan voorzichtig bij alles wat speelt met name internationaal, en blijven ze ook militair paraat terwille van hun zeer bedreigde bestaan en bestaansrecht.
Wij zijn niettemin onopgeefbaar verbonden met Israël. Met de beminden om der vaderen wil. Om Gods eeuwige en onberouwelijke beloften aan hen, uit wie onze Heer en Heiland Jezus Christus is geboren.
Vrede zij over Jerusalem.
T. Jacobse, 28 november 2011 A.D.