Onder beroepingswerk staat de volgende opmerking. Om vervuiling van het beroepingswerk te voorkomen, even een aparte topic aangemaakt.

Eveline de Pater schreef:Het beroep van PKN Scherpenzeel op ds. T.E. Spanje gaat niet door. De dominee wil geen beroep.

Bron: dominees.nl

Teleurstellend bericht voor de gemeente!

Hoe zit dit? Hij kan toch gewoon bedanken als hij gelooft dat hij daar niet naartoe hoeft? Dat is toch de 'normale' weg? Of denk ik nu te 'afgescheiden'?

Het beroepingswerk trekt een flinke wissel op een predikant en zijn gezin. Bij een beroep komt namelijk veel meer kijken dan alleen een keertje preken op beroep. Er zitten kenningsmakingsbezoeken aan de roepende gemeente aan vast, intensieve contacten met de kerkenraad, telefoontjes en mailtjes van gemeenteleden (van beide gemeenten), de mening van zijn vrouw en kinderen enz. Daarbij dient de predikant zich bij een beroep voor Gods aangezicht ernstig te beraden of dit de weg is die hij moet gaan of in de huidige gemeente moet blijven.
Wanneer nu de predikant er, voordat er van een beroep sprake is, van overtuigd is dat zijn roeping vooralsnog in de eigen gemeente ligt (of dat er andere redenen zijn om geen beroepen in overweging te nemen), dan kan hij zichzelf, zijn eigen gemeente en de roepende gemeente een hoop spanning en werk besparen door aan te geven dat hij voor een bepaalde tijd geen beroepen in overweging neemt.
Bovendien moeten we bedenken dat in de PKN er heel wat ambtelijke hobbels genomen moeten worden voordat een gemeente kan beroepen (ambtelijke vergaderingen, financiële goedkeuring van de classis enz.), zodat een gemeente slechts een beperkt aantal beroepen per jaar kan uitbrengen.
Ik zeg niet dat ik het hiermee (het aangeven voor een bepaalde tijd niet beroepbaar te zijn) altijd eens ben, maar te begrijpen is het wel.

Dominees.nl meldt:

Beroepen te Epe-Sionskerk-hg: ds. T.E. van Spanje te Reeuwijk-hg (per 8-10)

Blijkbaar wil hij inmiddels al wel weer een beroep...

Ik begrijp dat het een behoorlijke druk op een predikant geeft.

Allereerst denk ik dat de gemeente die het beroep uitbrengt zorgvuldigheid moet betrachten. Je brengt geen beroep uit op een predikant die ziek is of juist is hersteld van een langdurige ziekte, bijvoorbeeld.

En misschien is vooraf wel enig overleg met de predikant voor bijzondere dingen.
Maar om te zeggen............ ik wil geen beroep.

Sta je dan het werk van de Heere niet in de weg?

Denk hierbij ook aan mensen die zeggen: ik wil geen kandidaat zijn voor de kerkenraad.
Hebben wij wat te willen?

Overigens is genoemde predikant wel door Epe beroepen (zie kerktijden.nl vandaag)... Vreemd.

Jan schreef:Onder beroepingswerk staat de volgende opmerking. Om vervuiling van het beroepingswerk te voorkomen, even een aparte topic aangemaakt.

Eveline de Pater schreef:Het beroep van PKN Scherpenzeel op ds. T.E. Spanje gaat niet door. De dominee wil geen beroep.

Bron: dominees.nl

Teleurstellend bericht voor de gemeente!

Hoe zit dit? Hij kan toch gewoon bedanken als hij gelooft dat hij daar niet naartoe hoeft? Dat is toch de 'normale' weg? Of denk ik nu te 'afgescheiden'?

Misschien dat de interpretatie 'wil geen beroep' niet juist is.

Het lijkt er op dat hij geen beroep wilde van de gemeente van Scherpenzeel.

Johann Gottfried Walther schreef:Het lijkt er op dat hij geen beroep wilde van de gemeente van Scherpenzeel.

Misschien zit er familie, of is er iets waardoor hij daar niet kan gaan dienen ofzo.
Wie zijn wij daar iets van te vinden?

elbert schreef:Het beroepingswerk trekt een flinke wissel op een predikant en zijn gezin. Bij een beroep komt namelijk veel meer kijken dan alleen een keertje preken op beroep. Er zitten kenningsmakingsbezoeken aan de roepende gemeente aan vast, intensieve contacten met de kerkenraad, telefoontjes en mailtjes van gemeenteleden (van beide gemeenten), de mening van zijn vrouw en kinderen enz. Daarbij dient de predikant zich bij een beroep voor Gods aangezicht ernstig te beraden of dit de weg is die hij moet gaan of in de huidige gemeente moet blijven.
Wanneer nu de predikant er, voordat er van een beroep sprake is, van overtuigd is dat zijn roeping vooralsnog in de eigen gemeente ligt (of dat er andere redenen zijn om geen beroepen in overweging te nemen), dan kan hij zichzelf, zijn eigen gemeente en de roepende gemeente een hoop spanning en werk besparen door aan te geven dat hij voor een bepaalde tijd geen beroepen in overweging neemt.
Bovendien moeten we bedenken dat in de PKN er heel wat ambtelijke hobbels genomen moeten worden voordat een gemeente kan beroepen (ambtelijke vergaderingen, financiële goedkeuring van de classis enz.), zodat een gemeente slechts een beperkt aantal beroepen per jaar kan uitbrengen.
Ik zeg niet dat ik het hiermee (het aangeven voor een bepaalde tijd niet beroepbaar te zijn) altijd eens ben, maar te begrijpen is het wel.

Dan moet Ds.M.Messemaker uit Monster er op dit wel helemaal 'onderdoor gaan'. Ik weet niet hoeveel beroepen hij heeft, maar het is voor PKN-predikant erg veel iig.

henriët schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Het lijkt er op dat hij geen beroep wilde van de gemeente van Scherpenzeel.

Misschien zit er familie, of is er iets waardoor hij daar niet kan gaan dienen ofzo.
Wie zijn wij daar iets van te vinden?

Precies.
Hij heeft verantwoording af te leggen aan Zijn Zender.

henriët schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Het lijkt er op dat hij geen beroep wilde van de gemeente van Scherpenzeel.

Misschien zit er familie, of is er iets waardoor hij daar niet kan gaan dienen ofzo.
Wie zijn wij daar iets van te vinden?

Dan kun je toch bedanken voor het beroep?

In de tijd van Smytegelt nam vrijwel iedere dominee het beroep dat hij kreeg aan. Alleen als er dringende redenen waren (lees vader Smytegelt), of als er stuiting in het gemoed was, dan bedankte men. De leraar zag in het beroep dat men van Godswege geroepen was naar die en die gemeente. Van Godswege, ja, van de Heere Zelf. Het werd ervaren als 's-Heern leiding. Men zag er Zijn hand in. Lees de kerkgeschiedenis maar eens uit die tijd. Nu is het zo dat er soms 88 beroepen zijn uitgebracht, waarvoor altijd nog is bedankt geworden. Om welke redenen? Dat weten wij niet. Maar vroeger zag men de (be)roeping tot welk ambt, tot welke gemeente dan ook, als van God geroepen. Of het ambt van leraar, of het ambt van ouderling, of dat van diaken.

claus schreef:In de tijd van Smytegelt nam vrijwel iedere dominee het beroep dat hij kreeg aan. Alleen als er dringende redenen waren (lees vader Smytegelt), of als er stuiting in het gemoed was, dan bedankte men. De leraar zag in het beroep dat men van Godswege geroepen was naar die en die gemeente. Van Godswege, ja, van de Heere Zelf. Het werd ervaren als 's-Heern leiding. Men zag er Zijn hand in. Lees de kerkgeschiedenis maar eens uit die tijd. Nu is het zo dat er soms 88 beroepen zijn uitgebracht, waarvoor altijd nog is bedankt geworden. Om welke redenen? Dat weten wij niet. Maar vroeger zag men de (be)roeping tot welk ambt, tot welke gemeente dan ook, als van God geroepen. Of het ambt van leraar, of het ambt van ouderling, of dat van diaken.

Hetgeen ook wordt beschreven in het bevestigingsformulier: geroepen door de gemeente en mitsdien door God zelf.

vlinder schreef:

claus schreef:In de tijd van Smytegelt nam vrijwel iedere dominee het beroep dat hij kreeg aan. Alleen als er dringende redenen waren (lees vader Smytegelt), of als er stuiting in het gemoed was, dan bedankte men. De leraar zag in het beroep dat men van Godswege geroepen was naar die en die gemeente. Van Godswege, ja, van de Heere Zelf. Het werd ervaren als 's-Heern leiding. Men zag er Zijn hand in. Lees de kerkgeschiedenis maar eens uit die tijd. Nu is het zo dat er soms 88 beroepen zijn uitgebracht, waarvoor altijd nog is bedankt geworden. Om welke redenen? Dat weten wij niet. Maar vroeger zag men de (be)roeping tot welk ambt, tot welke gemeente dan ook, als van God geroepen. Of het ambt van leraar, of het ambt van ouderling, of dat van diaken.

Hetgeen ook wordt beschreven in het bevestigingsformulier: geroepen door de gemeente en mitsdien door God zelf.

En wat dan als een predikant vele beroepen tegelijk krijgt?

Marieke schreef:

vlinder schreef:

claus schreef:In de tijd van Smytegelt nam vrijwel iedere dominee het beroep dat hij kreeg aan. Alleen als er dringende redenen waren (lees vader Smytegelt), of als er stuiting in het gemoed was, dan bedankte men. De leraar zag in het beroep dat men van Godswege geroepen was naar die en die gemeente. Van Godswege, ja, van de Heere Zelf. Het werd ervaren als 's-Heern leiding. Men zag er Zijn hand in. Lees de kerkgeschiedenis maar eens uit die tijd. Nu is het zo dat er soms 88 beroepen zijn uitgebracht, waarvoor altijd nog is bedankt geworden. Om welke redenen? Dat weten wij niet. Maar vroeger zag men de (be)roeping tot welk ambt, tot welke gemeente dan ook, als van God geroepen. Of het ambt van leraar, of het ambt van ouderling, of dat van diaken.

Hetgeen ook wordt beschreven in het bevestigingsformulier: geroepen door de gemeente en mitsdien door God zelf.

En wat dan als een predikant vele beroepen tegelijk krijgt?

Een binnenkomend postregister aanleggen.... vervolgens beoordelen op datum en tijdstip van binnenkomst