In de Groene Amsterdammer stond een mooi, laatste interview met Hella Haasse. Diepzinnig en leeg.
http://www.groene.nl/2011/32/een-heerli ... e-shredder

Ze was een buitengewoon erudiet persoon, die een aantal bijzonder knappe boeken heeft geschreven.

Maar - heel zwart/wit - wat is de waarde daarvan als ze het Ware Geluk niet kende en aanprees?

dennis schreef:Ze was een buitengewoon erudiet persoon, die een aantal bijzonder knappe boeken heeft geschreven.

Maar - heel zwart/wit - wat is de waarde daarvan als ze het Ware Geluk niet kende en aanprees?

Ik vind dat lastig. Ik mag genieten van het mooie dat de schepping (en dus ook de talenten van mevrouw Haasse) te bieden heeft. Ik mag genieten van mooie taal. Ik mag genieten van groot inzicht in de menselijke natuur. En tegelijkertijd krijg ik het koud als ik lees dat voor Hella Haasse de band met haar man en de schoonheid van het schrijven het enige belangrijke in haar leven was. Ik heb nog niet veel diepgaande interviews met haar gelezen, en ik vraag me echt af hoe iemand zo intelligent kan zijn en toch zo 'plat' kan denken over de oorsprong en het doel van het menselijk bestaan. Was zij er werkelijk van overtuigd dat schoonheid en intermenselijke liefde het enige was?
Die overtuiging zal ook doorklinken in haar boeken, maar ik beschouw die - voor zover ik ze gelezen heb - als tamelijk 'neutraal', voor zover dat mogelijk is.

Ik snap wat je bedoelt. Ik kan ook erg van een niet christelijk boek genieten soms (literatuur) maar het hoort ten diepste denk ik toch bij de kleine parels waarvan de schoonheid volkomen verbleekt bij het zien van de Parel van grote waarde.

Ze weet wat eeuwigheid inhoudt...
Waar ze is aangeland daar zal eeuwig haar plaats zijn...

Ieder sterfgeval moet ons bepalen bij de vraag:
Waar zal ik zijn in de eeuwigheid?
Is mijn geloof een geschonken geloof, of heb ik me
wat toegeëigend wat slechts met het verstand beredeneerd is.

Dit kunnen we wel zeggen: Geen gevaarlijker misleider dan
onze eigen duistere rede....

-DIA- schreef:Ze weet wat eeuwigheid inhoudt...
Waar ze is aangeland daar zal eeuwig haar plaats zijn...

Ieder sterfgeval moet ons bepalen bij de vraag:
Waar zal ik zijn in de eeuwigheid?
Is mijn geloof een geschonken geloof, of heb ik me
wat toegeëigend wat slechts met het verstand beredeneerd is.

Dit kunnen we wel zeggen: Geen gevaarlijker misleider dan
onze eigen duistere rede....

Daar is waar. Elke sterven is een roepstem.

dennis schreef:

-DIA- schreef:Ze weet wat eeuwigheid inhoudt...
Waar ze is aangeland daar zal eeuwig haar plaats zijn...

Ieder sterfgeval moet ons bepalen bij de vraag:
Waar zal ik zijn in de eeuwigheid?
Is mijn geloof een geschonken geloof, of heb ik me
wat toegeëigend wat slechts met het verstand beredeneerd is.

Dit kunnen we wel zeggen: Geen gevaarlijker misleider dan
onze eigen duistere rede....

Daar is waar. Elke sterven is een roepstem.

Ik was vanmorgen juist begonnen met het 1e deel van EEN HANDVOL GEITENHAAR, iets wat hier wel aansluit...
In het eerste stukje schrijft ds. Lamain schrijft over de dood onder meer:

Wie zal de werkelijkheid er ooit van kunnen uitdrukken of beschrijven
(…)
Wij lezen in Psalm 49: "Hun binnenste gedachten is, dat hun huizen zullen zijn in eeuwigheid, hun woningen van geslacht tot geslacht; zijn noemen de landen naar hen namen". En inderdaad, wij geloven het voor alle mensen dat zij zullen sterven, maar voor onszelf is dat absoluut onmogelijk. Wij leven en wandelen te midden van de dood, maar er is geen stem of opmerking. Het is werkelijk hard om aan de dood te denken.
Ach ja, wanneer een mens nog een sprekende consciëntie heeft, dan zal het wel eens kwellen, maar om werkelijk aan de dood te denken, zoals een mens erover denken moest, dat is onmogelijk.
Vooral bij ploselinge sterfgevallen spreekt het meer tot ons dan gewoonlijk, maar toch, het zijn zomaar voorbijvliegende gedachten. Een later zijn wij het weer vergeten en is onze gedachtenwereld weer zo bezet met alles en allerlei, dat de dood weer op de achtergrond komt…

In dit eerste stukje van wijlen onze oud-herder en -leraar staat veel om te overdenken, doch daar is het hier de plaats niet voor.
Ik zou iedereen aanraden om de boekjes aan te schaffen…
Ds. Lamain is geen okselkussennaaier, maar gaat eerlijk en oprecht met de zielen om. En dat maakt hem gehaat bij de hypocriet maar beminnelijk bij hen die Sion niet gram zijn.
Wie het vat die vatte het…

-DIA- schreef: okselkussennaaier

't Is offtopic, maar wat is dat? Google heeft er nog nooit van gehoord.

Zita schreef:

-DIA- schreef: okselkussennaaier

't Is offtopic, maar wat is dat? Google heeft er nog nooit van gehoord.

Wacht tot morgen...

Zita schreef:

-DIA- schreef: okselkussennaaier

't Is offtopic, maar wat is dat? Google heeft er nog nooit van gehoord.

Zo zie je maar weer, zelfs Google weet niet alles

Hoewel misschien geen officieel woord, is het toch in de context wel begrijpelijk: een okselkussennaaier is iemand die zachte dingen spreekt, en de waarheid verdoezelt; ofwel het tegenovergestelde van iemand die eerlijk en oprecht met zielen omgaat.
Wel een beetje je best doen om elkaar te begrijpen....

Zita schreef:

-DIA- schreef: okselkussennaaier

't Is offtopic, maar wat is dat? Google heeft er nog nooit van gehoord.

Klopt, het is een net door mij gemaakt woord, maar naar ik verondertstel toch duidelijk genoeg?

Werkelijk geen flauw idee wat het betekent, mocht het niet in de context staan die jij gaf.

Dit is één van de weinige artikelen op internet waar het in voorkomt.

http://www.wapenveldonline.nl/viewArt.php?art=598

En zo kunnen nieuwe woorden ontstaan...

Maar laten we maar huiverig zijn voor okselkussennaaiers. Als God ons wakker schudt willen we eerlijk behandeld worden.

dennis schreef:En zo kunnen nieuwe woorden ontstaan...

Maar laten we maar huiverig zijn voor okselkussennaaiers. Als God ons wakker schudt willen we eerlijk behandeld worden.

Dan is er toch nix aan de hand?