In preken worden nogal eens grove zonden benoemd, die vaak wat maatschappelijk van aard zijn en kenmerkend zijn voor een leven zonder God. Het frustreert mij soms wat dat het altijd en vaak zelfs uitsluitend abortus en euthanasie zijn. Waarom juist die? Als je een kerkelijke gemeente wijst op zonden, zijn die twee natuurlijk gruwelijk, maar voor de gemeente niet zo voor de hand liggend. Het is zo makkelijk (althans voor mij) om dan achterover te leunen en te denken: ha! die zonden bega ik tenminste niet. Wordt zonde daarmee niet teveel de zonde van anderen?
Kenmerkt een God-loos leven zich echt door die twee uitwassen?

Zita schreef:In preken worden nogal eens grove zonden benoemd, die vaak wat maatschappelijk van aard zijn en kenmerkend zijn voor een leven zonder God. Het frustreert mij soms wat dat het altijd en vaak zelfs uitsluitend abortus en euthanasie zijn. Waarom juist die? Als je een kerkelijke gemeente wijst op zonden, zijn die twee natuurlijk gruwelijk, maar voor de gemeente niet zo voor de hand liggend. Het is zo makkelijk (althans voor mij) om dan achterover te leunen en te denken: ha! die zonden bega ik tenminste niet. Wordt zonde daarmee niet teveel de zonde van anderen?
Kenmerkt een God-loos leven zich echt door die twee uitwassen?

Deze zonden mogen natuurlijk best in een preek benoemd worden, maar het moet in de preek wel verder gaan. De zonde moet persoonlijk gemaakt worden (Nathan: Gij zijt die man!). Vooral de zonde van ongeloof, van het voorbijgaan aan Christus, de zonde tegen God (eerste tafel van de wet).

huisman schreef:

Zita schreef:In preken worden nogal eens grove zonden benoemd, die vaak wat maatschappelijk van aard zijn en kenmerkend zijn voor een leven zonder God. Het frustreert mij soms wat dat het altijd en vaak zelfs uitsluitend abortus en euthanasie zijn. Waarom juist die? Als je een kerkelijke gemeente wijst op zonden, zijn die twee natuurlijk gruwelijk, maar voor de gemeente niet zo voor de hand liggend. Het is zo makkelijk (althans voor mij) om dan achterover te leunen en te denken: ha! die zonden bega ik tenminste niet. Wordt zonde daarmee niet teveel de zonde van anderen?
Kenmerkt een God-loos leven zich echt door die twee uitwassen?

Deze zonden mogen natuurlijk best in een preek benoemd worden, maar het moet in de preek wel verder gaan. De zonde moet persoonlijk gemaakt worden (Nathan: Gij zijt die man!). Vooral de zonde van ongeloof, van het voorbijgaan aan Christus, de zonde tegen God (eerste tafel van de wet).

Helemaal mee eens. Maar wat moet er dan heel concreet genoemd worden als maatschappelijke en persoonlijke zonden? En waarom iedere keer abortus en euthanasie?

Zita schreef:

huisman schreef:

Zita schreef:In preken worden nogal eens grove zonden benoemd, die vaak wat maatschappelijk van aard zijn en kenmerkend zijn voor een leven zonder God. Het frustreert mij soms wat dat het altijd en vaak zelfs uitsluitend abortus en euthanasie zijn. Waarom juist die? Als je een kerkelijke gemeente wijst op zonden, zijn die twee natuurlijk gruwelijk, maar voor de gemeente niet zo voor de hand liggend. Het is zo makkelijk (althans voor mij) om dan achterover te leunen en te denken: ha! die zonden bega ik tenminste niet. Wordt zonde daarmee niet teveel de zonde van anderen?
Kenmerkt een God-loos leven zich echt door die twee uitwassen?

Deze zonden mogen natuurlijk best in een preek benoemd worden, maar het moet in de preek wel verder gaan. De zonde moet persoonlijk gemaakt worden (Nathan: Gij zijt die man!). Vooral de zonde van ongeloof, van het voorbijgaan aan Christus, de zonde tegen God (eerste tafel van de wet).

Helemaal mee eens. Maar wat moet er dan heel concreet genoemd worden als maatschappelijke en persoonlijke zonden? En waarom iedere keer abortus en euthanasie?

Als het over "zonden" gaat, moet er naar mijn mening wel verschil gemaakt worden in de maatschappelijke zonden en de persoonlijke zonden. Anders gaat het nooit over 'mij' maar altijd over een ander.

Waarom er alleen over de maatschappelijke zonden 'euthanasie' en 'abortus' gesproken wordt, moet je denk ik niet hier vragen. Er zijn een heleboel zaken die opgenoemd kunnen worden: seksuele uitspattingen, uitleven van homoseksualiteit, zondagsontheiliging, ontwrichting van huwelijken en het normaal vinden daarvan, materialisme, ontkerkelijking/secularisatie, etc.
Als we nu denken: ha, daar doe ik allemaal niet aan mee! moeten we toch nog eens wat hoofdstukken uit Ezra of Daniël lezen: WIJ hebben gezondigd.

Verder zijn er nog specifieke zonden van ons christelijk volksdeel, zoals de verdeeldheid, materialisme, etc.

Zita schreef:

huisman schreef:

Zita schreef:In preken worden nogal eens grove zonden benoemd, die vaak wat maatschappelijk van aard zijn en kenmerkend zijn voor een leven zonder God. Het frustreert mij soms wat dat het altijd en vaak zelfs uitsluitend abortus en euthanasie zijn. Waarom juist die? Als je een kerkelijke gemeente wijst op zonden, zijn die twee natuurlijk gruwelijk, maar voor de gemeente niet zo voor de hand liggend. Het is zo makkelijk (althans voor mij) om dan achterover te leunen en te denken: ha! die zonden bega ik tenminste niet. Wordt zonde daarmee niet teveel de zonde van anderen?
Kenmerkt een God-loos leven zich echt door die twee uitwassen?

Deze zonden mogen natuurlijk best in een preek benoemd worden, maar het moet in de preek wel verder gaan. De zonde moet persoonlijk gemaakt worden (Nathan: Gij zijt die man!). Vooral de zonde van ongeloof, van het voorbijgaan aan Christus, de zonde tegen God (eerste tafel van de wet).

Helemaal mee eens. Maar wat moet er dan heel concreet genoemd worden als maatschappelijke en persoonlijke zonden? En waarom iedere keer abortus en euthanasie?

Ik denk allereerst aan de zonden die tegen de heilige Wet van de Heere ingaan. Gij zult niet enz... Bij elk gebod staan wij schuldig, zowel maatschappelijk als persoonlijk.
En dan kun je bij een gebod als "gij zult niet doden" zowel abortus/euthanasie noemen als de persoonlijke zonden, die in ons aller hart leven, die niet altijd in directe daden uitgeleefd worden, maar wel in onze gedachten voortkomen. Want ook de gedachte zelf is al zondig. En laten we niet te snel denken dat een zonde tegen een gebod als deze aan ons voorbij gaat.

Daarnaast de zonden van het steeds weer opnieuw verlaten van de Heere, het ontrouw zijn, het zelf voorop willen lopen, de Heere de weg willen wijzen, verachteren in de genade.

Juist de volkszonden moeten met name genoemd worden.
We hebben het wel eens van de kansel gehoord:
"De tijd kan wel nabij zijn dat het niet meer genoemd mag
worden"...

Wij zijn in onze gemeente het 7e gebeod aan het behandelen in de leerdiensten. Toen ik de eerste keer de HC hoorde, was ik wel tevreden over mijzelf. Alle dingen die niet mogen, doe ik ook eurig niet. Hetzelfde als de tien geboden. Inderdaad: je dient maar 1 God, je vloekt niet, houd je keurig aan de zondagsrust en nee, deze week niemand doodgeslagen.
Maar in die dienst werd ook Efeze 5 gelezen: zo behoort het te zijn. Na de wet wordt ook de samenvatting gelezen: God liefhebben boven alles en je naaste als jezelf. En ja, dan kom je tekort. Dingen niet doen.... dat lukt wel. Dingen volmaakt doen... dat lukt mij niet.

Sowieso zijn 'zondelijstjes' natuurlijk beperkt. Een zondaar zijn (!) is meer dan alleen zonden doen.

Zondaar zijn is inderdaad nog wat anders - als je dat beleeft - dan alleen maar zonden doen.
We zijn ervan doortrokken.

Ik hoorde afgelopen zondag een preek waarin de ds. kinderen (en met hen heel de gemeente) opriep om in het avondgebed de zonden van de dag heel concreet te belijden.

Dus niet: Heere, vergeef al mijn zonden. Maar ze ook herinneren en een voor een voor het aangezicht van de Almachtige neerleggen.
Toch een les voor me.

Zita schreef:In preken worden nogal eens grove zonden benoemd, die vaak wat maatschappelijk van aard zijn en kenmerkend zijn voor een leven zonder God. Het frustreert mij soms wat dat het altijd en vaak zelfs uitsluitend abortus en euthanasie zijn. Waarom juist die? Als je een kerkelijke gemeente wijst op zonden, zijn die twee natuurlijk gruwelijk, maar voor de gemeente niet zo voor de hand liggend. Het is zo makkelijk (althans voor mij) om dan achterover te leunen en te denken: ha! die zonden bega ik tenminste niet. Wordt zonde daarmee niet teveel de zonde van anderen?
Kenmerkt een God-loos leven zich echt door die twee uitwassen?

Toch goed dat je het opmerkt. Ik vind het ook wel een lastige hoor, soms. Je (en iedereen) moet uitkijken dat je je niet beter voelt dan degene net buiten de kerk. Want dat wordt een desillusie. Natuurlijk doet het een kind van God, als het goed is pijn, want iemand buiten de kerk doet. (Dat is van een ambtsdrager te begrijpen.) Zowieso is het al 'verschrikkelijk' dat ze buiten de kerk zijn (alhoewel ik ook merk dat er mensen naar een andere kerk gaan, heerlijk! uh... ik word steeds lichter, grapje) Maar zoals anderen hierboven al beschreven, het zit in ons. We zijn 'rot' van binnen. Tja, niet rottend, snap je, het is grof gezegd, want de Heere heeft ons goed en naar Zijn evenbeeld geschapen. Maar we zijn door de val zo geworden.

Je haat echt wel je naaste, heus. Oké, je steekt hem niet meer.. maar alleen al als je je beter voelt dan mensen buiten de kerk... 'Wat roemt Gij?' Euthanasie, Abortus, als God mij loslaat, gebeurt het allemaal. Ik sta echt niet voor mezelf in.
De zonde van de kerk is dat ze niet luisteren naar de liefdevolle roep van de Heere God, went u naar Mij toe en wordt behouden... Zonde zegt de Heere Jezus, is omdat zij niet in mij gelooft hebben.. (NAV van Zonde, Gerechtigheid en Oordeel)
Zonde, je zit er helemaal in en mee. Zelfs bidden is doordrenkt met zonde.

Zonde is doel missen.

Ja, wat ga je in de kerk benoemen. Dat wordt dan heel veel. Maar ons valt het ook weleens op... ambtsdragers bidden op hun wijze, maar er is vaak maar 1 regel aan het einde van het gebed dat we onze zonden belijden en dan noemen we niets bij de naam. Apart eigenlijk en juist? Maar goed, onze dominee zegt altijd.. Desiree, ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is.. dus met alle respect, ik het respect voor de keuze van de ambtsdrager.
Ik kijk eerst eens wat hier nog verder geschreven wordt. Want ik weet er niet zo'n raad mee, dan bedoel ik in de kerk zonde benoemen.

Een zanger uit Amerika, Keith Green, gaf ook lezingen. Hij was op een school en had daar erg gevraagd om de werking van de Heilige Geest. (Je moet hem kennen, dan snap je het.) Er kwamen na de lezing jongeren naar voren, die beleden hun zonden. Er heerste een eerbiedige 'sfeer'. Veel jongeren waren geraakt door de lezing zeg maar. Toen kwam er een jongen die heel goed bekend stond en hij vertelde dat hij al een poosje homo was en praktiserend. Maar hij kreeg er nu last van en beleed dat. De leiding van de school kwam daarna naar voren en zei: we sturen je niet van school maar met dit belijden in het openbaar moeten we ophouden.
Keith Green was verslagen daarna.. Hij heeft nog een lied gezongen en men is na het danken naar huis gegaan. Ergens klopte iets niet.

In de Roomse kerk beleed je ook je zonden al vergaf de priester je schulden.. nou ja, zo ongeveer. Maar er is een hoop mee fout gegaan. (Dus hoe zijn deze dingen?) Afgezien van het feit dat God alleen zonden vergeeft, door het bloed van de Heere Jezus die in de plaats van een mens gaat staan, zodat een mens vrijuit mag gaan.

Ik denk dat een goede ambtsdrager weet hoe hij zelf in elkaar steekt, maar bovenal de Bijbel uitlegt en wijst bijv. bij David gebod 7 aan.. en bij de 10 melaatsen weer aan dat ze de Heere Jezus helaas niet als borg nodig hadden, behalve 1. Het gaat er natuurlijk om wat een Bijbelgedeelte ons wil zeggen, waarom God heeft gewild dat het in de Bijbel staat en wat jij er persoonlijk mee 'kunt'. Maar natuurlijk vergelijk je schrift met schrift en kom je uit op de totale verdorvenheid van de mens. Maar goed, daar staat heel eerbiedig gezegd de Heere Jezus tegenover... die geleden heeft voor alle gruwelijke zonden gedragen in Zijn lichaam..

Ik las gister dit:

Menig christen denkt dat je iemand, die vloekt of God belachelijk maakt, moet terechtwijzen.
Dit zegt de Bijbel erover:
Spreuken 9, 7-9 Wie een spotter bestraft, laadt schande op zich, en wie een goddeloze terechtwijst, draagt zijn schandvlek. Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. Geef onderricht aan een wijze, en hij zal nog wijzer worden, onderwijs een rechtvaardige, en hij zal inzicht vermeerderen.

Zou dan de (vaak) algemene gedachte 'als iemand (een spotter, goddeloze) vloekt en je zegt er niets van, dan vloek je zelf ook' niet echt terecht zijn?

jakobmarin schreef:Ik las gister dit:

Menig christen denkt dat je iemand, die vloekt of God belachelijk maakt, moet terechtwijzen.
Dit zegt de Bijbel erover:
Spreuken 9, 7-9 Wie een spotter bestraft, laadt schande op zich, en wie een goddeloze terechtwijst, draagt zijn schandvlek. Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. Geef onderricht aan een wijze, en hij zal nog wijzer worden, onderwijs een rechtvaardige, en hij zal inzicht vermeerderen.

Zou dan de (vaak) algemene gedachte 'als iemand (een spotter, goddeloze) vloekt en je zegt er niets van, dan vloek je zelf ook' niet echt terecht zijn?

Je moet het in deze context zien denk ik: Geeft het heilige den honden niet, noch werpt uw paarlen voor de zwijnen; opdat zij niet te eniger tijd dezelve met hun voeten vertreden, en zich omkerende, u verscheuren.

jakobmarin schreef:Ik las gister dit:

Menig christen denkt dat je iemand, die vloekt of God belachelijk maakt, moet terechtwijzen.
Dit zegt de Bijbel erover:
Spreuken 9, 7-9 Wie een spotter bestraft, laadt schande op zich, en wie een goddeloze terechtwijst, draagt zijn schandvlek. Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. Geef onderricht aan een wijze, en hij zal nog wijzer worden, onderwijs een rechtvaardige, en hij zal inzicht vermeerderen.

Zou dan de (vaak) algemene gedachte 'als iemand (een spotter, goddeloze) vloekt en je zegt er niets van, dan vloek je zelf ook' niet echt terecht zijn?

Dat heeft niets met algemene gedachte of "menigeen denkt" te maken. Het staat ronduit in de Bijbel:

Leviticus 5:1 Als nu een mens zal gezondigd hebben, dat hij gehoord heeft een stem des vloeks, waarvan hij getuige is, hetzij dat hij het gezien of geweten heeft; indien hij het niet te kennen geeft, zo zal hij zijn ongerechtigheid dragen.

Spreuken 29:24: Die met een dief deelt, haat zijn ziel; hij hoort een vloek, en hij geeft het niet te kennen.

Tiberius schreef:Dat heeft niets met algemene gedachte of "menigeen denkt" te maken. Het staat ronduit in de Bijbel:

Leviticus 5:1 Als nu een mens zal gezondigd hebben, dat hij gehoord heeft een stem des vloeks, waarvan hij getuige is, hetzij dat hij het gezien of geweten heeft; indien hij het niet te kennen geeft, zo zal hij zijn ongerechtigheid dragen.

Ik denk dat dit wat kort door de bocht is, omdat hier "te kennen geven" betekend: het tegen de overheid zeggen. Zie ook kanttekeningen.
HSV: Als een persoon zondigt doordat hij een uitgesproken vervloeking* hoort en hij dus getuige is, of dat hij het gezien heeft of het te weten gekomen is, als hij het niet vertelt, dan draagt hij zijn ongerechtigheid.

Tiberius schreef:Spreuken 29:24: Die met een dief deelt, haat zijn ziel; hij hoort een vloek, en hij geeft het niet te kennen.

Ook dit lijkt op onzorgvuldig lezen, omdat hier 'vloek' betekend de "vervloeking" van een rechter of diezelfde overheid, zie ook kanttekeningen.
HSV: Wie met een dief deelt, haat zijn ziel, hij hoort een vervloeking en maakt het niet bekend.

Het gaat er hier volgens mij om dat je van een misdaad weet (stelen of vloeken) en je dat níet tegen de overheid zegt, dán laad je een vervloeking op je. Overigens geldt dit principe in de Nederlandse wet nog steeds zo.

Er nog steeds staat in spreuken 9 dat je een spotter niet terecht moet wijzen, en bovenstaande teksten overtuigen mij eerlijkgezegd nog niet dat ik het wel zou moeten doen.

Zou die genoemde algemene gedachte komen uit het oppervlakkig lezen van deze 2 genoemde teksten?

De Catechismus heeft het bij deze teksten over "stilzwijgen en toezien" en "zoveel als mogelijk is, het vloeken en zweren niet helpen weren en verbieden"; daarbij in het midden hoe dat niet-"stilzwijgen en toezien" en "helpen weren en verbieden" in het midden latend.
Er zijn daarvoor verschillende mogelijkheden: in de tijd van de Bijbel en tot voor kort ook in ons land kon men deze zaken bij de overheid aankaarten, waarop bepaalde maatregelen volgden.

Ik begrijp niet precies hoe je bij de kwalificaties "onzorgvuldig" en "oppervlakkig" lezen terechtkomt, maar veel anders kan ik er ook na "minder onzorgvuldig en oppervlakkig" lezen eruit halen.