dr. H. van de Belt schreef: De identiteit van een school zit te vaak in de extra’s: een school met de Bijbel. Refor­matorische scholen scoren graag zo hoog mogelijk in de landelijke ranglijsten. Het reformatorische erfgoed is niet geïntegreerd in de lesstof, maar zit vooral in de reformatorische subcultuur, waarvan de kleding van vrouwen en meisjes het op­vallendste kenmerk is. Op zich is daar niets mis mee, maar als er niets meer is, is het wel erg mager. Het christelijke, het reformatorische zou het hele onderwijs moeten doortrekken.
Daarvoor is het wel nodig om een christelijke visie op kennis­overdracht te ontwikkelen. Er is in de jaren negentig wel veel be­zinning geweest. Ds. M. Golver­dingen schreef in 1995 dat de reformatorische visie op mens, kind en wereld wel grotendeels verwoord is, maar hij schrijft ook: „Die visie vraagt nu om een volledige, samenhangende en systematische doordenking.” Sinds die tijd is het stil gewor­den in reformatorische kring; er is geen eigen pedagogiek ont­wikkeld. Als er geen christelijke visie op het hele onderwijs is, wikkel je het talent van de gere­formeerde traditie eigenlijk in de zweetdoek van een seculiere onderwijsvisie.

Willem schreef:In het RD de afgelopen dagen een aantal goede en verhelderende artikelen over scholen met een christelijke signatuur en hun visie op onderwijsmethodieken - of beter gezegd - het gebrek hieraan.
Vooral het artikel van vandaag is een eye opener.