Pleiten op je doop

[Refojongere]

Apart gezet Arja, bedoel je dan dat ze God tot hun God hebben of niet?

Wanneer ben je een kind van God?

Ieder die Jezus heeft aangenomen (Joh. 1:12) en al hun kinderen (Rom. 9:4) zolang zij de Zaligmaker niet verwerpen. Vandaar dat wij ook zeker mogen zijn van hun zaligheid als zij in hun kindsheid sterven. Geloof jij dat ook?

Ik geloof niet dat Romeinen 9 aanleiding toe geeft om zoiets te zeggen. Het standpunt dat een gedoopt kind automatisch een kind van God is, zelfs als het kind geen tekenen van wedergeboorte en geloof vertoont, daar vind ik geen voorbeelden van in de Bijbel. Het zaligmakend geloof in Jezus Christus en persoonlijke bekering zijn noodzakelijk zijn om een kind van God te worden.

Johannes 1:12-13: "Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven; Die niet uit den bloede, noch uit den wil des vleses, noch uit den wil des mans, maar uit God geboren zijn." Dit vers benadrukt dat het geloof in Jezus Christus de voorwaarde is om een kind van God te worden.

Daarnaast geloof ik dat de Heere het bloed van Christus direct kan toepassen op degenen die (nog) niet in staat zijn om door geloof het geschenk van verlossing te aanvaarden of te verwerpen. Hij is hierin almachtig en soeverein maar Bijbel zegt niet specifiek dat Hij dit doet.

Het lijkt wel of ik met een baptist praat, maar misschien ben ik mis.

Hoe leg je Rom 9:4 dan uit? Is het een andere aanneming tot kinderen dan in Rom. 8?

Daarbij tekent Brakel bij Matth 19:14 "Hunner is het Koninkrijk" het volgende aan:
"Hunner is het koninkrijk der hemelen, door de voldoening van Christus, hun van God toegerekend, maar niet door het geloof"

Verder tav de Heilige Doop zegt hij:
"Zo heeft men ze ook voor ware bondgenoten en kinderen te houden als ze opwassen, totdat, ze met ter daad vertonen, dat ze trouweloos in het verbond zijn, en aan de belofte geen deel hebben. Zij vallen niet uit de genade, en de verzegeling wordt niet vernietigd; maar ‘t is een bewijs dat de doop hun geen zegel was en dat ze nooit waarlijk in het verbond zijn geweest;"

[Posthoorn]

Volgens mij gaat de door jou aangehaalde tekst uit Jesaja 54 over het volk Israel en al hun kinderen. Dat zijn dus al hun natuurlijke kinderen.

Daarom kon Paulus op grond van déze belofte/ dit verbond zeggen dat geheel Israel zalig zal worden (Rom. 11:26 en 27).

Nee. Het gaat hier over het geestelijk Israël. Jezus haalt deze teksten aan in Joh. 6 en betrekt het daar op 'ieder die het van de Vader gehoord en geleerd' heeft, en die tot Hem komen.

[Posthoorn]

Daarbij tekent Brakel bij Matth 19:14 "Hunner is het Koninkrijk" het volgende aan:
"Hunner is het koninkrijk der hemelen, door de voldoening van Christus, hun van God toegerekend, maar niet door het geloof"

'Hunner' betekent hier 'de zodanigen'. Degenen die worden als de kinderen, voor diegenen is het Koninkrijk der hemelen.

[Arja]

Wanneer ben je een kind van God?

Ieder die Jezus heeft aangenomen (Joh. 1:12) en al hun kinderen (Rom. 9:4) zolang zij de Zaligmaker niet verwerpen. Vandaar dat wij ook zeker mogen zijn van hun zaligheid als zij in hun kindsheid sterven. Geloof jij dat ook?

De Zaligmaker verwerpen: hoe zien we dat voor ons bij kinderen? Of anders: hoe zien we bij kinderen dat ze Hem aangenomen hebben?

Verstuurd vanaf mijn SM-A202F met Tapatalk

Ik las het volgende bij Brakel:

De ervaring leert, dat kinderen van drie, vier, vijf en zes jaren wedergeboren worden; deze kunnen uit de kleine onderwijzingen tot de kennis van Christus komen, en door de Heilige Geest tot het geloof en de bekering bewrocht worden. Zij vertonen, dat ze God in 't oog hebben, dat ze vrezen te zondigen, en gezondigd hebbende, bevreesd worden, en biddende verzoening zoeken, en het oog op Christus' lijden hebben, dat ze kinderlijke strijd hebben, en ook wel verblijd worden in God; sommigen behouden daarvan herinnering, ja wel ál hun leven. Opgroeiende, gaat het met deze allen niet hetzelfde.

- Sommigen gaan zoetjes voort, en met de jaren wast ook het licht, het geloof, en de heiligmaking, 't zij met meer of minder strijd, verduisteringen, struikelingen.

- Anderen hebben grote tussenpozen, die wel zó hoog gaan en zó lang duren, alsof ze nooit genade gehad hadden, ten opzichte van het uiterlijk aanzien, maar niet ten opzichte van de genade van binnen, daar blijft het overtuigend licht, de bezwaarde consciëntie, de opwellende droefheid over het verval, daar komen tussenbeide verheffingen des harten, gevoelige gebeden, voornemens, tranen en dat gaat ook wel weer over. En met de jaren komen de herstellingen al korter en korter op elkaar; welke tussenpozen en herstellingen ook zij ervaren die in hun jongelingsjaren geroepen werden; méér dan die in de mannelijke ouderdom bekeerd worden, dewijl de verdorven natuur en de begeerlijkheden der jonkheid op het sterkste zijn, en zij geen meerdere belofte voor zware vallen hebben dan Lot, David, Petrus, etc.

Ik heb deze aanvulling voor als het gaat over je eigen kind. Er zijn dingen die dan op gaan vallen: Je kind begint steeds meer van de Heere Jezus te houden en het begrijpt steeds beter wat er in de Bijbel staat. Het gedraagt zich vriendelijker naar broers en zussen, vriendjes, vriendinnen. Het ontdekt steeds "beter" wat verkeerd/zonde is en heeft daar ook verdriet over.

5 vragen die je als ouders kunt gebruiken voor jezelf:

1. Lijkt het erop dat mijn kind echt van Jezus houdt, of vertelt hij of zij mij alleen maar omdat ik dat zeg?
2. Probeert mijn kind zelfstandig Gods Woord te leren kennen?
3. Toont mijn kind een beter begrip van diepe geestelijke waarheden?
4. Toont mijn kind geestelijke vruchten die in strijd zijn met zijn persoonlijkheid?
5. Bestaat er onafhankelijk berouw voor dagelijkse zonden?

Bron: Hoe kan ik weten dat mijn kind gered is?
https://equip.sbts.edu/article/can-know-child-saved/

[Arja]

Wanneer ben je een kind van God?

Ieder die Jezus heeft aangenomen (Joh. 1:12) en al hun kinderen (Rom. 9:4) zolang zij de Zaligmaker niet verwerpen. Vandaar dat wij ook zeker mogen zijn van hun zaligheid als zij in hun kindsheid sterven. Geloof jij dat ook?

Ik geloof niet dat Romeinen 9 aanleiding toe geeft om zoiets te zeggen. Het standpunt dat een gedoopt kind automatisch een kind van God is, zelfs als het kind geen tekenen van wedergeboorte en geloof vertoont, daar vind ik geen voorbeelden van in de Bijbel. Het zaligmakend geloof in Jezus Christus en persoonlijke bekering zijn noodzakelijk zijn om een kind van God te worden.

Johannes 1:12-13: "Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven; Die niet uit den bloede, noch uit den wil des vleses, noch uit den wil des mans, maar uit God geboren zijn." Dit vers benadrukt dat het geloof in Jezus Christus de voorwaarde is om een kind van God te worden.

Daarnaast geloof ik dat de Heere het bloed van Christus direct kan toepassen op degenen die (nog) niet in staat zijn om door geloof het geschenk van verlossing te aanvaarden of te verwerpen. Hij is hierin almachtig en soeverein maar Bijbel zegt niet specifiek dat Hij dit doet.

Het lijkt wel of ik met een baptist praat, maar misschien ben ik mis.
Hoe leg je Rom 9:4 dan uit? Is het een andere aanneming tot kinderen dan in Rom. 8?

In Romeinen 9:4 wordt gesproken over de Israëlieten, waar Paulus benadrukt dat zij "de aanneming tot kinderen, en de heerlijkheid, en de verbonden, en de wetgeving, en de dienst van God, en de beloften" hebben ontvangen. Dit verwijst naar de bijzondere relatie tussen God en het Joodse volk, waarbij God hen uitkoos als Zijn volk en hen verschillende privileges en beloften gaf, waaronder de Wet van Mozes.

In Romeinen 8, met name in vers 15, spreekt Paulus echter over een andere vorm van aanneming tot kinderen die geldt voor alle gelovigen, zowel Joden als niet-Joden. In Romeinen 8:15 staat: "Want gij hebt niet ontvangen den Geest der dienstbaarheid wederom tot vreze; maar gij hebt ontvangen den Geest der aanneming tot kinderen, door Welken wij roepen: Abba, Vader!" Hier gaat het om de geestelijke aanneming tot kinderen van God, waarbij gelovigen door de Heilige Geest in Gods familie worden opgenomen en Hem "Abba, Vader" kunnen noemen.

Met andere woorden, in Romeinen 9:4 ligt de nadruk op de speciale relatie tussen God en het Joodse volk, terwijl in Romeinen 8 de nadruk ligt op de geestelijke aanneming tot kinderen van God die geldt voor alle gelovigen, ongeacht hun afkomst.

Misschien kan je hier Johannes Calvijn op naslaan?

[Refojongere]

Arja, tav Rom 9:4, waar leid jij uit af dat het geen geestelijke aanneming tot kinderen is? Zij behoorden toch allen tot een geestelijk verbond met geestelijke beloften. Ze waren toch allen besneden, een teken van de gerechtigheid uit het geloof (Rom. 4)? De beloften uit Rom. 9:4 zijn toch dezelfde geestelijke beloften als onder het nieuwe verbond?

Calvijn spreekt consequent van twee soorten kinderen des verbonds of kinderen van God. Dat blijkt wel uit Rom. 9:6. Allen zijj de beloften toegezegd, maar je kunt ze in ongeloof verwerpen.

Kortom: Gods beloften vragen om geloof bij zowel vleselijke als geestelijke kinderen van God. Het geloof verkrijgt de belofte. In die zin wordt alleen het geestelijk zaad van Abraham kinderen van de belofte genoemd. Johannes waarschuwde al dat je jezelf niet zomaar een kind van Abraham mag noemen. Al waren ze dat natuurlijk wel en werden ze zo ook genoemd.

Eea heeft niets met OT of NT te maken. Dit is een doorlopende lijn in de Schrift.

[Refojongere]

Daarbij tekent Brakel bij Matth 19:14 "Hunner is het Koninkrijk" het volgende aan:
"Hunner is het koninkrijk der hemelen, door de voldoening van Christus, hun van God toegerekend, maar niet door het geloof"

'Hunner' betekent hier 'de zodanigen'. Degenen die worden als de kinderen, voor diegenen is het Koninkrijk der hemelen.

Sla de kanttekeningen bij de SV erop na, het zijn de kinderen des verbonds waar het hier over gaat.

[Refojongere]

Volgens mij gaat de door jou aangehaalde tekst uit Jesaja 54 over het volk Israel en al hun kinderen. Dat zijn dus al hun natuurlijke kinderen.

Daarom kon Paulus op grond van déze belofte/ dit verbond zeggen dat geheel Israel zalig zal worden (Rom. 11:26 en 27).

Nee. Het gaat hier over het geestelijk Israël. Jezus haalt deze teksten aan in Joh. 6 en betrekt het daar op 'ieder die het van de Vader gehoord en geleerd' heeft, en die tot Hem komen.

Ik hou het bij Brakel die over Jer. 31 het volgende zegt:
"Dat de geestelijke goederen, vs. 33, 34 verhaald, goederen van het Nieuwe Testament zijn en dat de heidenen die deelachtig zijn geworden, is een zekere zaak. De heidenen zouden die goederen alleen niet bezitten; maar de tekst zegt, dat Israël, en Juda die ook deelachtig zouden worden. Israël, Juda is de Joodse natie. De kerk, de gelovigen uit de heidenen worden daardoor niet verstaan, die dragen nooit de naam van Israël, Juda, in 't Nieuwe Testament. Daar zou niet alleen een overblijfsel gelovig worden; maar zij zouden allen, van hun kleinste, tot hun grootste de Heere kennen; het ganse zaad Israël 's zou niet verworpen, maar behouden worden. Dit zou geschieden ná een grote verwoesting en verstrooiing. Jeruzalem zou herbouwd en verder uitgebreid worden, ook zouden de onreine plaatsen in Jeruzalem ingetrokken worden. (a) Hier kan geen uitzondering plaats hebben, dat hier van de verlossing uit Babel gesproken zou worden; want het zou zijn ná de komst van de Messias, vs. 22. Na de kindermoord te Bethlehem, vs. 15. (b) Na de herstelling uit Babel heeft Israël deze goederen niet gehad, noch de geestelijke, noch de lichamelijke, gelijk onbetwistbaar is. (c) Zij zijn vijfhonderd jaar daarna uitgerukt en afgebroken; maar na dit herstel zou dat in eeuwigheid niet geschieden. Zodat het dan uit deze plaatsen blijkt, dat de Joodse natie nog eens zeker bekeerd en in haar land hersteld zal worden.

[Posthoorn]

@Refojongere, het punt is dat je in het OT inderdaad tweeërlei kinderen des verbonds had: degenen die 'waarlijk' Israël waren en degenen die dat niet waren. Daarom kon het oude verbond ook verbroken worden. Maar bij nieuwe verbond kan dat niet! Wie daarin is, is eeuwig veilig en kan er niet uit vallen, Joh. 10:28,29.

Wat de tekst over de kinderen betreft: er staat in het Grieks echt een woord dat betekent 'zodanigen': van de zodanigen is het Koninkrijk der hemelen. Dat kantt. SV hier een verbondsrelatie in zien, is dan ook niet juist.

Wat betreft het nieuwe verbond: natuurlijk gaat het hier óók over het letterlijke Israël (nl. degenen die tot geloof zouden komen), maar dat doet niets aan het karakter van het nieuwe verbond af. Dit ware Israël zal dan worden aangevuld met de gelovigen uit de volken. En dat is weer een vervulling van de profetie dat Juda (in dit geval: de Joden) en Efraïm (= de volken) één zullen worden.

[Refojongere]

@Refojongere, het punt is dat je in het OT inderdaad tweeërlei kinderen des verbonds had: degenen die 'waarlijk' Israël waren en degenen die dat niet waren. Daarom kon het oude verbond ook verbroken worden. Maar bij nieuwe verbond kan dat niet! Wie daarin is, is eeuwig veilig en kan er niet uit vallen, Joh. 10:28,29.

Wat de tekst over de kinderen betreft: er staat in het Grieks echt een woord dat betekent 'zodanigen': van de zodanigen is het Koninkrijk der hemelen. Dat kantt. SV hier een verbondsrelatie in zien, is dan ook niet juist.

Wat betreft het nieuwe verbond: natuurlijk gaat het hier óók over het letterlijke Israël (nl. degenen die tot geloof zouden komen), maar dat doet niets aan het karakter van het nieuwe verbond af. Dit ware Israël zal dan worden aangevuld met de gelovigen uit de volken. En dat is weer een vervulling van de profetie dat Juda (in dit geval: de Joden) en Efraïm (= de volken) één zullen worden.

1. Je maakt een tegenstelling tussen oud verbond (alleen Israel, natuurlijke kinderen, tweeerlei kinderen des verbonds) en een nieuw verbond (alleen uitverkorenen, geestelijke kinderen, geen twee soorten verbondskinderen). Ik wil er met Brakel op wijzen dat het verbond dat met Abraham is opgericht, het verbond der genade is. Dit blijkt:
a. Omdat het Christus had tot een Middelaar, Gen. 12:2, 3; Gal. 3:17.
b. God tot een God, tot een Schild en groot Loon, Gen. 15:1; Gen. 17:8.
c. Hierdoor werd Abraham gesteld tot een vader van de gelovigen, Gen. 17:2, 4 Rom. 4:11.
d. Het moest door het geloof aangenomen worden. Gen. 25:6; Gen. 17:3 Rom. 4:1820.
e. Het had de besnijdenis tot een zegel van de rechtvaardigheid van het geloof, Rom. 4:11.

Daarnaast kunnen we ook uit het nieuwe verbond vallen (Rom. 11:20 en 21), net zozeer als de joden onder de oude bedeling van hetzelfde genadeverbond.

2. Wat je zegt over zodanigen is het Koninkrijk der hemelen. Helemaal gelijk. Alleen je maakt hier een onterechte tegenstelling. Wanneer Christus zegt: Laat de kinderkens tot Mij komen, want derzulken is het Koninkrijk der hemelen, dan moet wat op dit woord volgt, toch de reden aangeven waarom die natuurlijke kinderen tot Hem komen moeten. Het zou geen zin hebben, wanneer deze laatste woorden juist niet op deze kinderen sloegen. Christus heeft niet alleen gezegd, dat derzulken het Koninkrijk der hemelen is, maar Hij heeft deze kinderen de handen opgelegd en hen gezegend. Die zegen van Christus nu is niet een formele zegenbede, zooals wij mensen die uitspreken; ze is een daad, een mededeling van Goddelijke genade.

3. Je erkent dat de belofte van het nieuwe verbond voor de gelovige Israelieten geldt. Maar dat leert Rom. 11 niet, die leert dat de belofte voor heel Israel (natuurlijke takken) geldt. En nergens wordt Juda Israel genoemd en Efraim de heidenen. Wel 2 en 10 stammen.

[Arja]

@refojongere er zijn diepgaande verschillen tussen kerken met betrekking tot Israel en het verbond. De discussie die we hier hebben is daar een weerspiegeling van. Deze verschillen waren ooit zo complex en diepgaand, dat ze leidden tot verschillende scheuringen en afscheidingen. Denk ook aan de "Scheuring van 1953".

Binnen de Gereformeerde Gemeenten wordt nog steeds de traditionele opvatting van het verbond gehandhaafd, waarin de doop wordt gezien als een teken van Gods genade en verbond dat geldt voor de uitverkorenen. Met andere woorden, de doop bezegelt niet automatisch het in-gelijfd-zijn van elk gedoopt kind in het verbond der genade, maar wordt eerder beschouwd als een teken van Gods belofte aan de uitverkorenen. De troost van het doopformulier wordt dan ook niet specifiek gericht op het individuele gedoopte kind, maar eerder op de kerk als geheel, met de nadruk op de uitverkorenen binnen die gemeenschap. Deze opvatting weerspiegelt de theologische overtuigingen van G. H. Kersten en C. Steenblok, en wordt nog steeds gehandhaafd door velen binnen de Gereformeerde Gemeenten.

Een mooi stukje van ds. C. Harick hierover: https://www.gergemterneuzen.nl/componen ... Itemid=999


Dit standpunt staat in contrast met andere theologische tradities waarin de doop vaak wordt gezien als een teken en zegel van het verbond der genade dat geldt voor alle gedoopten.

Je reactie aan @posthoorn: "Daarnaast kunnen we ook uit het nieuwe verbond vallen (Rom. 11:20 en 21), net zozeer als de Joden onder de oude bedeling van hetzelfde genadeverbond" tekent je verwarring. Misschien dat iemand anders je daar een beter zich op kan geven. Volgens de Bijbel kan niemand uit het Nieuwe Verbond (genadeverbond) vallen. Het verbond der genade is immers van eeuwigheid met de uitverkorenen in Christus opgericht. En niemand kan ze uit Zijn hand rukken.

Want God, Die rijk is in barmhartigheid, neemt, naar het onveranderlijk voornemen der verkiezing, den Heiligen Geest van de Zijnen, ook zelfs in hun droevig vallen, niet geheel weg, noch laat hen zó ver niet vervallen, dat zij van de genade der aanneming en van den staat der rechtvaardigmaking uitvallen, of dat zij zondigen ter dood, of tegen den Heiligen Geest, en, van Hem geheel verlaten zijnde, zichzelf in het eeuwig verderf storten.

[Posthoorn]

1. Je maakt een tegenstelling tussen oud verbond (alleen Israel, natuurlijke kinderen, tweeerlei kinderen des verbonds) en een nieuw verbond (alleen uitverkorenen, geestelijke kinderen, geen twee soorten verbondskinderen). Ik wil er met Brakel op wijzen dat het verbond dat met Abraham is opgericht, het verbond der genade is. Dit blijkt:
a. Omdat het Christus had tot een Middelaar, Gen. 12:2, 3; Gal. 3:17.
b. God tot een God, tot een Schild en groot Loon, Gen. 15:1; Gen. 17:8.
c. Hierdoor werd Abraham gesteld tot een vader van de gelovigen, Gen. 17:2, 4 Rom. 4:11.
d. Het moest door het geloof aangenomen worden. Gen. 25:6; Gen. 17:3 Rom. 4:1820.
e. Het had de besnijdenis tot een zegel van de rechtvaardigheid van het geloof, Rom. 4:11.

Daarnaast kunnen we ook uit het nieuwe verbond vallen (Rom. 11:20 en 21), net zozeer als de joden onder de oude bedeling van hetzelfde genadeverbond.

'Het' genadeverbond bestaat niet. De Bijbel spreekt over allerlei verbonden, maar niet over het genadeverbond. Wél spreekt de Bijbel over een oud en een nieuw verbond. Het oude verbond bevatte de belofte van het nieuwe verbond, vandaar jouw a t/m e. Helemaal waar. De vervulling van die belofte was er voor de gelovige Israëliet (onder het OT zagen ze het 'van verre') en is nu voor een ieder die gelooft.
De olijfboom uit Rom. 11 is niet hetzelfde als het verbond. Het is beeld van het volk van God, eerst zoals het was onder het OT: het natuurlijke volk Israël, en nu als de gemeente van gelovigen. Als iemand in déze bedeling ingeplant is en weer afgekapt wordt, betekent dit niet dat deze daadwerkelijk deel heeft gehad aan het nieuwe verbond. Hij behoorde er slechts uitwendig toe. Terwijl een afgekapte OT Israëliet wél deel heeft gehad aan het oude verbond. Daarom wordt hij ook een ‘natuurlijke’ tak genoemd.

2. Wat je zegt over zodanigen is het Koninkrijk der hemelen. Helemaal gelijk. Alleen je maakt hier een onterechte tegenstelling. Wanneer Christus zegt: Laat de kinderkens tot Mij komen, want derzulken is het Koninkrijk der hemelen, dan moet wat op dit woord volgt, toch de reden aangeven waarom die natuurlijke kinderen tot Hem komen moeten. Het zou geen zin hebben, wanneer deze laatste woorden juist niet op deze kinderen sloegen. Christus heeft niet alleen gezegd, dat derzulken het Koninkrijk der hemelen is, maar Hij heeft deze kinderen de handen opgelegd en hen gezegend. Die zegen van Christus nu is niet een formele zegenbede, zooals wij mensen die uitspreken; ze is een daad, een mededeling van Goddelijke genade.

Inderdaad zegende Jezus hen. Maar ze worden hier toch ook echt als voorbeeld gesteld voor degenen die Hem wilden volgen: "indien Gij niet wordt als een kind".

3. Je erkent dat de belofte van het nieuwe verbond voor de gelovige Israelieten geldt. Maar dat leert Rom. 11 niet, die leert dat de belofte voor heel Israel (natuurlijke takken) geldt. En nergens wordt Juda Israel genoemd en Efraim de heidenen. Wel 2 en 10 stammen.

Je moet onderscheid maken tussen de belofte en de vervulling van de belofte. De vervulling van de belofte van het OT is het deelgenootschap aan het nieuwe verbond.

[Refojongere]

Als iemand in déze bedeling ingeplant is en weer afgekapt wordt, betekent dit niet dat deze daadwerkelijk deel heeft gehad aan het nieuwe verbond.

Beiden zeggen jullien dat Joden deel hadden aan de belofte vh verbond, maar niet de vervulling. Die is voor de uitverkorenen. En het nieuwe verbond is teken van de vervulling. De vervulling is alleen door het geloof.

Logische consequentie is dat je geen kinderen doopt. Eens?

Het NT is de vervulling van de beloften in het OT, dat wil zeggen dat in het OT alles heenwees naar de beloofde Messias. Maar bij zowel OT als NT geldt dat als je in het verbond bent, dat God dan ook jouw God is en je zalig bent (Ps. 33:12). Kinderen van gelovigen zijn in het verbond en werden daarom besneden, ook al is het een zegel van de rechtvaardigheid door het geloof (Rom 4). Tenzij door ongeloof blijkt dat zij er nooit wezenlijk toe hebben behoord. Dan behoren ze ook afgesneden te worden uit het verbond en uit de gemeente (Calvijn).

[Posthoorn]

Als iemand in déze bedeling ingeplant is en weer afgekapt wordt, betekent dit niet dat deze daadwerkelijk deel heeft gehad aan het nieuwe verbond.

Beiden zeggen jullien dat Joden deel hadden aan de belofte vh verbond, maar niet de vervulling. Die is voor de uitverkorenen. En het nieuwe verbond is teken van de vervulling. De vervulling is alleen door het geloof.

Logische consequentie is dat je geen kinderen doopt. Eens?

Ja.

Het NT is de vervulling van de beloften in het OT, dat wil zeggen dat in het OT alles heenwees naar de beloofde Messias. Maar bij zowel OT als NT geldt dat als je in het verbond bent, dat God dan ook jouw God is en je zalig bent (Ps. 33:12). Kinderen van gelovigen zijn in het verbond en werden daarom besneden, ook al is het een zegel van de rechtvaardigheid door het geloof (Rom 4). Tenzij door ongeloof blijkt dat zij er nooit wezenlijk toe hebben behoord. Dan behoren ze ook afgesneden te worden uit het verbond en uit de gemeente (Calvijn).

Psalm 33:12 is een mooi voorbeeld van een 'gelaagde' tekst. Welgelukzalig is het volk welks God de HEERE is; het volk dat Hij Zich ten erve verkoren heeft. In eerste instantie ziet dit op het OT Israël als volk. Zij waren het volk dat God Zich ten eigendom verkoren had. Zie ook bijv. Ps. 147: 19, 20: Hij maakt Jakob Zijn woorden bekend, Israël Zijn inzettingen en Zijn rechten. Alzo heeft Hij geen volk gedaan; en Zijn rechten, die kennen zij niet. Hallelujah.
Maar ten diepste ziet dit op het ware volk van God, het uitverkoren 'Israël'. En heeft 'welgelukzalig' nog een veel diepere betekenis, de betekenis die het heeft in het nieuwe verbond. Dan gaat het over werkelijk zalig zijn, een onverbrekelijk deel hebben aan het eeuwige leven.

[Refojongere]

Beste Posthoorn,

Helder, ik zie dat ik nu te maken heb met een baptist, dus dan vallen de puzzelstukjes op hun plaats.

Verder deel ik met je de gelaagdheid uit Ps. 33 en Ps. 147. Die gelaagdheid geldt Israel, maar ook alle kinderen van de gelovige heidenen. Ten diepste ziet dit op de uitverkorenen in de vervulling. Maar zoals God de God is van Abraham en zijn kinderen, zo is God nu ook de God van ons en onze kinderen. Of niet?