1 koningen 17: 21 En hij mat zich driemaal uit over dat kind, en riep den HEERE aan, en zeide: HEERE, mijn God, laat toch de ziel van dit kind in hem wederkomen.
22 En de HEERE verhoorde de stem van Elia; en de ziel van het kind kwam weder in hem, dat het weder levend werd.
Wat zou Spurgeon nu concreet met dit stukje bedoelen?Spurgeon schreef:Zo heeft ook de profeet een geheimzinnige verbintenis bewerkt tussen zichzelf en de jongen. En hij was vastbesloten om de dood met het kind te delen, of het kind van zijn leven mee te geven. Wat leert ons dit nu? Er wordt hier als het ware afgebeeld hoe nodig het is dat wij de ware toestand van een kind beseffen, wanneer wij het tot geestelijk leven wensen op te wekken. Het is dood, onherroepelijk dood. God wil dat u inziet dat het kind evengoed dood is in zonde en ongerechtigheid als u was voor uw bekering. Hij wenst dat u met die dood in aanraking komt met het pijnlijke, vernederende en verpletterende bewustzijn dat hij u ook eenmaal in zijn macht zal hebben.
Wanneer het er ons om te doen is een ziel te winnen moeten we er eens op letten hoe onze Heere te werk ging. Als hij ons uit de dood wilde opwekken, moest Hij onvermijdelijk Zelf de dood sterven.
Zo moet het ook met ons zijn. Als u aan een kind het leven van zijn ziel wilt schenken, zult u er niet voor terug deinzen om met de kille en ontzettende hand van de dood in aanraking te komen, Wie anderen het leven wil redden, moet zelf als het ware de doodstrijd doormaken.
......
Wees er zeker van, dat God u pas de volle zegen zal schenken wanneer de kiem van de dood die in uw kinderen schuilt, u met schrik vervult, uw ziel drukt en dreigt te overweldigen. Wanneer u aldus de toestand van het kind ten volle overziet, wanneer u uw mond op die van het kind, uw handen op de zijne legt, moet u ook nog proberen u te vereenzelvigen met de natuur, de gewoonten en de hele aanleg van het kind. Uw mond moet er naar staan te spreken als het kind zelf, opdat het u verstaat. U moet proberen de dingen met zijn ogen te zien en uw hart moet met het zijne meevoelen, zodat u hem tot metgezel en vriend wordt. U moet de zonden waarin een kind makkelijk vervalt, tot uw studie maken en hartelijk delen in zijn kinderleed. In één woord; u moet zoveel mogelijk met hem meeleven. Laat deze opdracht u niet drukken of vernederend voorkomen. Als er iets moeilijks van u gevraagd wordt, moet u het eenvoudig doen en er niet over nadenken. God zal geen jonge ziel door u uit de doodsslaap opwekken als u niet bereid bent alles voor dat kind te zijn.
