• Homoseksualiteit

Maanenschijn schreef:Toch is de relatie die gelegd wordt tussen de identiteit en seksuele voorkeur wel degelijk een punt.

Ik sprak recent een jongeman die homo is. Ik vroeg hem waarom hij daar niet in het openbaar over wil praten. Zijn antwoord was vrij eenvoudig. Hij gaf aan: ik schaam mij niet, ik wil graag binnen de Bijbelse kaders blijven, maar wil het ook graag voor mij zelf houden. Om de simpele reden: mijn identiteit is niet mijn geaardheid, maar is mijn persoonlijkheid. Daar is mijn seksuele voorkeur maar een klein stukje van. Ik wil gewoon <NAAM> zijn, en niet '<NAAM>, de homo'.

Ik heb daar best lang over nagedacht en ik denk dat hij gelijk heeft. Vooral bij een lhbti geaardheid lijkt dat de persoonlijkheid en identiteit daaraan opgehangen moet worden. Dat is onjuist. Het is slechts een deel, wat vooral door de omgeving en maatschappij waarin wij leven 'groot' gemaakt wordt.

Uiteindelijk is het wel een deel van je persoonlijkheid. Het bepaalt een groot deel van je leven, of je daar nu met een ander over wil spreken of niet.

Zelf heb ik geleerd om nooit meer aan een jongen/meisje te vragen of hij/zij al een vriend/vriendinnetje heeft! Wat voor jou vanzelfsprekend is, is dat voor een ander niet altijd. Dit soort vragen kunnen pijnlijk overkomen, ook bij een ouder. Was destijds een pijnlijke ervaring om met dit soort vragen geconfronteerd te worden.

Adje schreef:Zelf heb ik geleerd om nooit meer aan een jongen/meisje te vragen of hij/zij al een vriend/vriendinnetje heeft! Wat voor jou vanzelfsprekend is, is dat voor een ander niet altijd. Dit soort vragen kunnen pijnlijk overkomen, ook bij een ouder. Was destijds een pijnlijke ervaring om met dit soort vragen geconfronteerd te worden.

Sowieso moet je dit soort vragen nooit stellen.

Posthoorn schreef:
Adje schreef:Zelf heb ik geleerd om nooit meer aan een jongen/meisje te vragen of hij/zij al een vriend/vriendinnetje heeft! Wat voor jou vanzelfsprekend is, is dat voor een ander niet altijd. Dit soort vragen kunnen pijnlijk overkomen, ook bij een ouder. Was destijds een pijnlijke ervaring om met dit soort vragen geconfronteerd te worden.
Sowieso moet je dit soort vragen nooit stellen.

Dat sowieso, net als vragen of er kinderen op komst zijn bij een getrouwd stel.

parsifal schreef:
Posthoorn schreef:
Adje schreef:Zelf heb ik geleerd om nooit meer aan een jongen/meisje te vragen of hij/zij al een vriend/vriendinnetje heeft! Wat voor jou vanzelfsprekend is, is dat voor een ander niet altijd. Dit soort vragen kunnen pijnlijk overkomen, ook bij een ouder. Was destijds een pijnlijke ervaring om met dit soort vragen geconfronteerd te worden.
Sowieso moet je dit soort vragen nooit stellen.
Dat sowieso, net als vragen of er kinderen op komst zijn bij een getrouwd stel.

Dat laatste zou ik met hele goede vrienden dus wel openlijk bespreken. Zo kan je ook verdriet delen.

Soms zijn mensen inderdaad erg onfatsoenlijk.
Bij ons werd bij de 4e zwangerschap in 4 jaar gevraagd of het wel gepland was en wij er wel blij mee waren. En bij de 3e knul werd gevraagd of we niet liever een meisje wilden. Ik antwoordde dan altijd dat ik 10 jongens wilde. Dan keken zo ook verbijsterend.

Kan ik me voorstellen, ja. Want waarom geen 11 of 12?

merel schreef:Soms zijn mensen inderdaad erg onfatsoenlijk.
Bij ons werd bij de 4e zwangerschap in 4 jaar gevraagd of het wel gepland was en wij er wel blij mee waren. En bij de 3e knul werd gevraagd of we niet liever een meisje wilden. Ik antwoordde dan altijd dat ik 10 jongens wilde. Dan keken zo ook verbijsterend.

Dan hoef ik je niet te vertellen wat je hoort als je daadwerkelijk 10 kinderen hebt...

eilander schreef:
merel schreef:Soms zijn mensen inderdaad erg onfatsoenlijk.
Bij ons werd bij de 4e zwangerschap in 4 jaar gevraagd of het wel gepland was en wij er wel blij mee waren. En bij de 3e knul werd gevraagd of we niet liever een meisje wilden. Ik antwoordde dan altijd dat ik 10 jongens wilde. Dan keken zo ook verbijsterend.
Dan hoef ik je niet te vertellen wat je hoort als je daadwerkelijk 10 kinderen hebt...

Dat begint al bij 6....

Of 5...

Zijn die allemaal van uuuuu?

Ach, mooi gespreksonderwerp dan toch?

Zeeuw schreef:Ach, mooi gespreksonderwerp dan toch?

Nee.

Soms brengt gezinsgrootte een mooi gesprek op gang, maar niet als het met een zure opmerking start.

Ik heb nergens last van. Mijn ega wel.

Van 4 kinderen slaat men al achterover. Het is ook pittig btw. Valt me idd op hoe in de wereld (collega’s) vragen worden gesteld die wat mij betreft te teer liggen en tegen de etiquette zijn. Of er nog een volgende komt of dat je er een knoop in laat leggen. Meestal ben je te verbijsterd om een goed antwoord te geven.

Of; gaan jullie net zo lang door tot jullie een mongooltje krijgen?

eilander schreef:
Zeeuw schreef:Ach, mooi gespreksonderwerp dan toch?
Nee.

Ik heb vaak wel goede gesprekken over mijn kids. Zelfs 3 wordt al gezien als meer dan gemiddeld. Ik kan er niet mee zitten. Je wijkt af van het gemiddelde, dus krijg je vragen. Dat geldt op vele vlakken denk ik.

eilander schreef:
merel schreef:Soms zijn mensen inderdaad erg onfatsoenlijk.
Bij ons werd bij de 4e zwangerschap in 4 jaar gevraagd of het wel gepland was en wij er wel blij mee waren. En bij de 3e knul werd gevraagd of we niet liever een meisje wilden. Ik antwoordde dan altijd dat ik 10 jongens wilde. Dan keken zo ook verbijsterend.
Dan hoef ik je niet te vertellen wat je hoort als je daadwerkelijk 10 kinderen hebt...

Maar als ze er een of ander programma van kunnen maken 'ter vermaak' dan is het ineens interessant en gelden er blijkbaar andere normen.
Wel denk ik dat de intolerantie w.b. christenen toeneemt.
Bij onze vierde was zelfs de gynaecoloog bot.

Homoseksualiteit

Re: Homoseksualiteit

Re: Homoseksualiteit

Re: Homoseksualiteit

Re: Homoseksualiteit

Re: Homoseksualiteit

Re: Homoseksualiteit

Re: RE: Re: Homoseksualiteit

Re: Homoseksualiteit

Re: Homoseksualiteit

Re: Homoseksualiteit

Re: Homoseksualiteit

Re: Homoseksualiteit

Homoseksualiteit

Re: Homoseksualiteit

Re: Homoseksualiteit