Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade

[Afgewezen]

Ik weet niet of je over Het Schatboek van Ursinus beschikt? Zo niet, dan is het volgens mij ook wel ergens online te vinden.
Ik vat kort wat samen uit deel I, over zondag 20, maar eigenlijk moet je dit in zijn geheel lezen.

In paragraaf 7 (getiteld: Hoe de Heilige Geest gegeven en ontvangen wordt) haalt Ursinus Rom. 1:16 aan, dat het Evangelie een kracht Gods is voor allen die geloven. Hij legt het uit met dat het Evangelie een krachtig middel is, dat de Heilige Geest gebruikt om de harten der uitverkorenen te bewegen. Verder noemt hij op deze pagina Hand. 2:37, Hand. 10:44 en Hand. 16:14. De Heilige Geest heeft de bekering gewerkt door de woorden van Petrus en Paulus.
Het vervolg citeer ik even (deel I, p. 426):

Dit is de gewone weg, waarlangs ieder lid der Gemeente gegeven wordt wat hem tot zaligheid nodig is; waarvan het heet: "God heeft de Geest Zijns Zoons uitgezonden in uwe harten", Gal. 4:6. En toch is de Heilige Geest niet zo aan deze middelen gebonden dat Hij zonder die niets zou kunnen doen; maar Hij werkt vrij, d.w.z. zonder (die) middelen, en ook dóór die (middelen), al naardat het Hem behaagt. Want Hij bekeert niet alle hoorders, maar alleen de uitverkorenen. Ook bekeert Hij ze niet alleen door de bediening, maar sommigen ook door andere middelen: b.v. Paulus op weg naar Damascus, Johannes de Doper heiligde Hij al in de schoot van zijn moeder (...)

Op. p. 428 (cursivering van Ursinus, accentuering van mij):

1e. De werking van de Heilige Geest is er van nature vóór het geloof, maar wat de tijd betreft is zij er tegelijk met het geloof. Want het beginsel des geloofs is de ontvangst van de Heilige Geest 2e. Wanneer het geloof begonnen is, dan wordt de Heilige Geest daardoor ontvangen; en eenmaal ontvangen, werkt Hij door het geloof de andere gaven en gebeden in ons, zoals er gezegd wordt: Het geloof is “door de liefde werkende”, Gal. 5:6; en: “door het geloof worden de harten gereinigd”, Hand. 15:9.

Op pp. 514-515 (deel I, bij zondag 23) noemt Ursinus tweeërlei toe-eigening: De eerste is van Godswege, wanneer Hij ons toe-eigent, d.w.z. schenkt en toerekent: de voldoening van Zijn Zoon en Hij ons om Hem rechtvaardigt, d.w.z. vrijspreekt en ons van alle schuld en van alle misdaden en ons rechtvaardig verklaart. Hij verwijst dan naar NGB art. 23: de genadige kwijtschelding der zonden om Christus’ wil.
De tweede toe-eigening, is die, waar jij het steeds over hebt (uit N.G.B. 22 en 26): dan geloof je dat Christus verdiensten ons door God toegerekend, geschonken en toege-eigend worden.
Dan zegt hij dat beide noodzakelijk samengaan! (Goddelijke toerekening door de Geest en toe-eigening door de mens). Dan zegt hij: beide toe-eigeningen worden gewerkt door God. Hij schenkt ons niet alleen de gerechtigheid, maar schenkt ons ook het geloof, waardoor wij het ontvangen. Het één geschiedt niet zonder het ander.

Want God eigent ze zó toe, dat wij zelf ze ons ook toe-eigenen zullen door het geloof. De Goddelijke toe-eigening gaat echter steeds aan die van ons vooraf, zoals de oorzaak voorafgaat aan hetgeen daardoor bewerkt is (…).

Ja, maar welke toerekening neem ik nu aan door het geloof? Die in het Woord tot ons komt (door de prediking van het Evangelie, zoals Ursinus zegt) of een ander soort toerekening? Jij opteert kennelijk voor het laatste, maar wat ik moet me dan bij déze toerekening voorstellen? Hoe gaat dat dan?
Ik zeg: de Heilige Geest opent de ogen voor het woord van het Evangelie, zodat de (overtuigde) zondaar gelooft dat het woord van het Evangelie van toepassing is op hém.
Jij zegt: er moet eerst iets aan de zondaar gebeuren, en DAN pas MAG hij geloven dat het woord van toepassing is op hem. Dat noem jij dan de toerekening. Maar wat ik moet ik me dan bij die toerekening voorstellen als het níét de toerekening is die in het Evangelie tot ons komt?

[Afgewezen]

Dan zegt hij dat beide noodzakelijk samengaan! (Goddelijke toerekening door de Geest en toe-eigening door de mens). Dan zegt hij: beide toe-eigeningen worden gewerkt door God. Hij schenkt ons niet alleen de gerechtigheid, maar schenkt ons ook het geloof, waardoor wij het ontvangen. Het één geschiedt niet zonder het ander.

Dus geen tijdsinterval, waarin de mens wel een toegerekende rechtvaardigheid heeft, maar deze nog niet omhelsd heeft door het geloof.

BTW, de verwijzingen naar de belijdenis in Het Schatboek zal volgens mij niet van Ursinus zelf, maar van een latere bewerker. Er wordt volgens mij ook wel eens naar de DL verwezen en dat kan moeilijk door Ursinus zelf zijn gedaan.

[vragensteller]

Ik weet niet of je over Het Schatboek van Ursinus beschikt? Zo niet, dan is het volgens mij ook wel ergens online te vinden.
Ik vat kort wat samen uit deel I, over zondag 20, maar eigenlijk moet je dit in zijn geheel lezen.

In paragraaf 7 (getiteld: Hoe de Heilige Geest gegeven en ontvangen wordt) haalt Ursinus Rom. 1:16 aan, dat het Evangelie een kracht Gods is voor allen die geloven. Hij legt het uit met dat het Evangelie een krachtig middel is, dat de Heilige Geest gebruikt om de harten der uitverkorenen te bewegen. Verder noemt hij op deze pagina Hand. 2:37, Hand. 10:44 en Hand. 16:14. De Heilige Geest heeft de bekering gewerkt door de woorden van Petrus en Paulus.
Het vervolg citeer ik even (deel I, p. 426):

Dit is de gewone weg, waarlangs ieder lid der Gemeente gegeven wordt wat hem tot zaligheid nodig is; waarvan het heet: "God heeft de Geest Zijns Zoons uitgezonden in uwe harten", Gal. 4:6. En toch is de Heilige Geest niet zo aan deze middelen gebonden dat Hij zonder die niets zou kunnen doen; maar Hij werkt vrij, d.w.z. zonder (die) middelen, en ook dóór die (middelen), al naardat het Hem behaagt. Want Hij bekeert niet alle hoorders, maar alleen de uitverkorenen. Ook bekeert Hij ze niet alleen door de bediening, maar sommigen ook door andere middelen: b.v. Paulus op weg naar Damascus, Johannes de Doper heiligde Hij al in de schoot van zijn moeder (...)

Op. p. 428 (cursivering van Ursinus, accentuering van mij):

1e. De werking van de Heilige Geest is er van nature vóór het geloof, maar wat de tijd betreft is zij er tegelijk met het geloof. Want het beginsel des geloofs is de ontvangst van de Heilige Geest 2e. Wanneer het geloof begonnen is, dan wordt de Heilige Geest daardoor ontvangen; en eenmaal ontvangen, werkt Hij door het geloof de andere gaven en gebeden in ons, zoals er gezegd wordt: Het geloof is “door de liefde werkende”, Gal. 5:6; en: “door het geloof worden de harten gereinigd”, Hand. 15:9.

Op pp. 514-515 (deel I, bij zondag 23) noemt Ursinus tweeërlei toe-eigening: De eerste is van Godswege, wanneer Hij ons toe-eigent, d.w.z. schenkt en toerekent: de voldoening van Zijn Zoon en Hij ons om Hem rechtvaardigt, d.w.z. vrijspreekt en ons van alle schuld en van alle misdaden en ons rechtvaardig verklaart. Hij verwijst dan naar NGB art. 23: de genadige kwijtschelding der zonden om Christus’ wil.
De tweede toe-eigening, is die, waar jij het steeds over hebt (uit N.G.B. 22 en 26): dan geloof je dat Christus verdiensten ons door God toegerekend, geschonken en toege-eigend worden.
Dan zegt hij dat beide noodzakelijk samengaan! (Goddelijke toerekening door de Geest en toe-eigening door de mens). Dan zegt hij: beide toe-eigeningen worden gewerkt door God. Hij schenkt ons niet alleen de gerechtigheid, maar schenkt ons ook het geloof, waardoor wij het ontvangen. Het één geschiedt niet zonder het ander.

Want God eigent ze zó toe, dat wij zelf ze ons ook toe-eigenen zullen door het geloof. De Goddelijke toe-eigening gaat echter steeds aan die van ons vooraf, zoals de oorzaak voorafgaat aan hetgeen daardoor bewerkt is (…).

Ja, maar welke toerekening neem ik nu aan door het geloof? Die in het Woord tot ons komt (door de prediking van het Evangelie, zoals Ursinus zegt) of een ander soort toerekening? Jij opteert kennelijk voor het laatste, maar wat ik moet me dan bij déze toerekening voorstellen? Hoe gaat dat dan?
Ik zeg: de Heilige Geest opent de ogen voor het woord van het Evangelie, zodat de (overtuigde) zondaar gelooft dat het woord van het Evangelie van toepassing is op hém.
Jij zegt: er moet eerst iets aan de zondaar gebeuren, en DAN pas MAG hij geloven dat het woord van toepassing is op hem. Dat noem jij dan de toerekening. Maar wat ik moet ik me dan bij die toerekening voorstellen als het níét de toerekening is die in het Evangelie tot ons komt?

Niet dan MAG; dan GAAT, of dan KAN. Hij GELOOFT dat de inhoud van het Evangelie hem geschonken WORDT, omdat dat ook zo is in zijn beleving (maar van Gods kant was het al geschonken, eerste toe-eigening). Het Evangelie heb ik eerder vergeleken met het bericht dat men op de koperen slang mag/moet zien om behouden te worden.

Waar zegt Ursinus dat de toerekening door het Woord tot ons komt? (hij zegt bij die 2e toerekening iets anders, meen ik, zie pp. 514, 515) TOEVOEGING: let op het woord WORDEN, wél tijdsinterval, er staat niet ZIJN!!

[vragensteller]

Dan zegt hij dat beide noodzakelijk samengaan! (Goddelijke toerekening door de Geest en toe-eigening door de mens). Dan zegt hij: beide toe-eigeningen worden gewerkt door God. Hij schenkt ons niet alleen de gerechtigheid, maar schenkt ons ook het geloof, waardoor wij het ontvangen. Het één geschiedt niet zonder het ander.

Dus geen tijdsinterval, waarin de mens wel een toegerekende rechtvaardigheid heeft, maar deze nog niet omhelsd heeft door het geloof.

Nee, net ervoor zegt hij: zonder de Goddelijke toerekening geschiedt de onze ook niet. Dus dat ze een 2-eenheid vormen. Daarom maak ik me geen zorgen over of die tweede aanneming wel zal volgen, als die eerste is geweest. Als die eerste rust zou geven, is die eerste er kennelijk niet geweest. Net als Calvijn zegt: je hebt dan in je geweten geen rust (als die eerste is geweest).

[GJdeBruijn]

Waar zegt Ursinus dat de toerekening door het Woord tot ons komt? (hij zegt bij die 2e toerekening iets anders, meen ik, zie pp. 514, 515)

Zie mijn aanvulling op vorige post. De toerekening gaat inderdaad in orde aan de aanneming vooraf, maar deze zaken zijn slechts te onderscheiden in het aangeven van de causale orde die toegekend kan worden in onze leer, in onze begripsvorming.
Maar niet in feitelijke zin! De aan de filosofie ontleende ontledingen zijn slechts leerstellige hulpmiddelen, geen daadwerkelijke, feitelijke, laats staan chronologisch-systematische ordeningen! Daar gaat het mis door gebrek aan kennis omtrent de filosofische instrumenten.
Ook Calvijn leert dat het toerekenen bij de aanneming onafscheidelijk is in de tijd. Het zijn twee zijden van één medaille.
Op dat punt tijd inbrengen is alleen mogelijk als de toerekening los staat van het geloof volgens de definitie van Calvijn.
En dát doet geen enkele zich gereformeerd noemende theoloog. Of je moet geloof anders definiëren dan Calvijn het doet.
Hoe dan ook: Geloof steunt op de vergeving der zonden en grijpt de gerechtigheid van Christus aan. Anders is het geen geloof. Geloof rechtvaardigt omdat het in de aard van het geloof besloten ligt om Christus aan te grijpen. En in Hem Zijn gerechtigheid.

[Afgewezen]

Ja, maar welke toerekening neem ik nu aan door het geloof? Die in het Woord tot ons komt (door de prediking van het Evangelie, zoals Ursinus zegt) of een ander soort toerekening? Jij opteert kennelijk voor het laatste, maar wat ik moet me dan bij déze toerekening voorstellen? Hoe gaat dat dan?
Ik zeg: de Heilige Geest opent de ogen voor het woord van het Evangelie, zodat de (overtuigde) zondaar gelooft dat het woord van het Evangelie van toepassing is op hém.
Jij zegt: er moet eerst iets aan de zondaar gebeuren, en DAN pas MAG hij geloven dat het woord van toepassing is op hem. Dat noem jij dan de toerekening. Maar wat ik moet ik me dan bij die toerekening voorstellen als het níét de toerekening is die in het Evangelie tot ons komt?

Niet dan MAG; dan GAAT, of dan KAN. Hij gelooft dat de inhoud van het Evangelie hem geschonken IS (lijdelijke rechtvaardiging, ds. Kersten), omdat dat ook zo is (dadelijke rechtvaardiging, ds. Kersten). Het Evangelie heb ik eerder vergeleken met bericht dat men op de koperen slang mag/moet zien om behouden te worden.

Wacht even, nu komen we ergens. Jij zegt dus: hij gelooft dat de inhoud van het Evangelie hem geschonken is (in de lijdelijke rechtvaardiging). Maar hoe weet hij dat? Hoe is dat hem ter kennis gekomen, zodat hij het door het geloof kan aanvaarden?

Waar zegt Ursinus dat de toerekening door het Woord tot ons komt? (hij zegt bij die 2e toerekening iets anders, meen ik, zie pp. 514, 515)

In paragraaf 7 (getiteld: Hoe de Heilige Geest gegeven en ontvangen wordt) haalt Ursinus Rom. 1:16 aan, dat het Evangelie een kracht Gods is voor allen die geloven. Hij legt het uit met dat het Evangelie een krachtig middel is, dat de Heilige Geest gebruikt om de harten der uitverkorenen te bewegen.

[vragensteller]

Wacht even, nu komen we ergens. Jij zegt dus: hij gelooft dat de inhoud van het Evangelie hem geschonken is (in de lijdelijke rechtvaardiging). Maar hoe weet hij dat? Hoe is dat hem ter kennis gekomen, zodat hij het door het geloof kan aanvaarden?

Waar zegt Ursinus dat de toerekening door het Woord tot ons komt? (hij zegt bij die 2e toerekening iets anders, meen ik, zie pp. 514, 515)

In paragraaf 7 (getiteld: Hoe de Heilige Geest gegeven en ontvangen wordt) haalt Ursinus Rom. 1:16 aan, dat het Evangelie een kracht Gods is voor allen die geloven. Hij legt het uit met dat het Evangelie een krachtig middel is, dat de Heilige Geest gebruikt om de harten der uitverkorenen te bewegen.

Te bewegen ja, om God te zoeken. Want het Evangelie zegt, dat in Hem vergeving te vinden is. In een van m`n citaten noemde Ursinus dat de Heilige Geest gebeden werkt.

[Afgewezen]

Dan zegt hij dat beide noodzakelijk samengaan! (Goddelijke toerekening door de Geest en toe-eigening door de mens). Dan zegt hij: beide toe-eigeningen worden gewerkt door God. Hij schenkt ons niet alleen de gerechtigheid, maar schenkt ons ook het geloof, waardoor wij het ontvangen. Het één geschiedt niet zonder het ander.

Dus geen tijdsinterval, waarin de mens wel een toegerekende rechtvaardigheid heeft, maar deze nog niet omhelsd heeft door het geloof.

Nee, net ervoor zegt hij: zonder de Goddelijke toerekening geschiedt de onze ook niet. Dus dat ze een 2-eenheid vormen. Daarom maak ik me geen zorgen over of die tweede aanneming wel zal volgen, als die eerste is geweest. Als die eerste rust zou geven, is die eerste er kennelijk niet geweest. Net als Calvijn zegt: je hebt dan in je geweten geen rust (als die eerste is geweest).

Ja, en hij zegt ook: "Zonder deze toe-eigening onzerzijds geschiedt de Goddelijk ook niet, maar het is noodzakelijk dat beide samengaan. Want zoals het niet voldoende is, dat u een weldaad aangeboden wordt, maar het ook nodig is dat die aangeboden weldaad door u aangenomen wordt, evenmin is het voldoende dat God ons de voldoening van Zijn Zoon schenkt en aanbiedt, indien wij niet ook deze gave, door het geloof ontvangen, ons toe-eigenen."

[Afgewezen]

Kun je hier nog op reageren? We kunnen blijven filosoferen over wat Ursinus allemaal zegt, maar laten we tot de zaak zelf terugkeren:

Ja, maar welke toerekening neem ik nu aan door het geloof? Die in het Woord tot ons komt (door de prediking van het Evangelie, zoals Ursinus zegt) of een ander soort toerekening? Jij opteert kennelijk voor het laatste, maar wat ik moet me dan bij déze toerekening voorstellen? Hoe gaat dat dan?
Ik zeg: de Heilige Geest opent de ogen voor het woord van het Evangelie, zodat de (overtuigde) zondaar gelooft dat het woord van het Evangelie van toepassing is op hém.
Jij zegt: er moet eerst iets aan de zondaar gebeuren, en DAN pas MAG hij geloven dat het woord van toepassing is op hem. Dat noem jij dan de toerekening. Maar wat ik moet ik me dan bij die toerekening voorstellen als het níét de toerekening is die in het Evangelie tot ons komt?

Niet dan MAG; dan GAAT, of dan KAN. Hij gelooft dat de inhoud van het Evangelie hem geschonken IS (lijdelijke rechtvaardiging, ds. Kersten), omdat dat ook zo is (dadelijke rechtvaardiging, ds. Kersten). Het Evangelie heb ik eerder vergeleken met bericht dat men op de koperen slang mag/moet zien om behouden te worden.

Wacht even, nu komen we ergens. Jij zegt dus: hij gelooft dat de inhoud van het Evangelie hem geschonken is (in de lijdelijke rechtvaardiging). Maar hoe weet hij dat? Hoe is dat hem ter kennis gekomen, zodat hij het door het geloof kan aanvaarden?

[vragensteller]

Dan zegt hij dat beide noodzakelijk samengaan! (Goddelijke toerekening door de Geest en toe-eigening door de mens). Dan zegt hij: beide toe-eigeningen worden gewerkt door God. Hij schenkt ons niet alleen de gerechtigheid, maar schenkt ons ook het geloof, waardoor wij het ontvangen. Het één geschiedt niet zonder het ander.

Dus geen tijdsinterval, waarin de mens wel een toegerekende rechtvaardigheid heeft, maar deze nog niet omhelsd heeft door het geloof.

Nee, net ervoor zegt hij: zonder de Goddelijke toerekening geschiedt de onze ook niet. Dus dat ze een 2-eenheid vormen. Daarom maak ik me geen zorgen over of die tweede aanneming wel zal volgen, als die eerste is geweest. Als die eerste rust zou geven, is die eerste er kennelijk niet geweest. Net als Calvijn zegt: je hebt dan in je geweten geen rust (als die eerste is geweest).

Ja, en hij zegt ook: "Zonder deze toe-eigening onzerzijds geschiedt de Goddelijk ook niet, maar het is noodzakelijk dat beide samengaan. Want zoals het niet voldoende is, dat u een weldaad aangeboden wordt, maar het ook nodig is dat die aangeboden weldaad door u aangenomen wordt, evenmin is het voldoende dat God ons de voldoening van Zijn Zoon schenkt en aanbiedt, indien wij niet ook deze gave, door het geloof ontvangen, ons toe-eigenen."

Eerstvolgende zin: En toch is het God Die beide toe-eigeningen werkt (...) want God eigent zo toe, dat wij ze ons zelf ook toe-eigenen ZULLEN, door het geloof.

Of zoals ik gisteren hoorde: God schenkt de genade van het geloof en ook genade om te geloven.

[vragensteller]

Kun je hier nog op reageren? We kunnen blijven filosoferen over wat Ursinus allemaal zegt, maar laten we tot de zaak zelf terugkeren:

Ja, maar welke toerekening neem ik nu aan door het geloof? Die in het Woord tot ons komt (door de prediking van het Evangelie, zoals Ursinus zegt) of een ander soort toerekening? Jij opteert kennelijk voor het laatste, maar wat ik moet me dan bij déze toerekening voorstellen? Hoe gaat dat dan?
Ik zeg: de Heilige Geest opent de ogen voor het woord van het Evangelie, zodat de (overtuigde) zondaar gelooft dat het woord van het Evangelie van toepassing is op hém.
Jij zegt: er moet eerst iets aan de zondaar gebeuren, en DAN pas MAG hij geloven dat het woord van toepassing is op hem. Dat noem jij dan de toerekening. Maar wat ik moet ik me dan bij die toerekening voorstellen als het níét de toerekening is die in het Evangelie tot ons komt?

Niet dan MAG; dan GAAT, of dan KAN. Hij gelooft dat de inhoud van het Evangelie hem geschonken IS (lijdelijke rechtvaardiging, ds. Kersten), omdat dat ook zo is (dadelijke rechtvaardiging, ds. Kersten). Het Evangelie heb ik eerder vergeleken met bericht dat men op de koperen slang mag/moet zien om behouden te worden.

Wacht even, nu komen we ergens. Jij zegt dus: hij gelooft dat de inhoud van het Evangelie hem geschonken is (in de lijdelijke rechtvaardiging). Maar hoe weet hij dat? Hoe is dat hem ter kennis gekomen, zodat hij het door het geloof kan aanvaarden?

Zoals ik eerder zei:
Rom 8:16 Dezelve Geest getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn.

ktt 49
49 Of: getuigt mede tot onzen geest, dat is, de Heilige Geest beweegt niet alleen ons om God voor onzen Vader aan te roepen, maar getuigt ook inwendig tot onzen geest dat wij Gods kinderen zijn; of: betuigt met onzen geest, dat is, tezamen met onzen geest, die ons ook medegetuigt door de aanmerking der kentekenen van het kindschap Gods, die onze geest door Gods Geest in zichzelven bevindt. Hoewel deze getuigenis niet altijd even krachtig is in de gelovigen, zo openbaart zij zich nochtans menigmaal in hun meeste vernedering en benauwdheid.

[Afgewezen]

Wacht even, nu komen we ergens. Jij zegt dus: hij gelooft dat de inhoud van het Evangelie hem geschonken is (in de lijdelijke rechtvaardiging). Maar hoe weet hij dat? Hoe is dat hem ter kennis gekomen, zodat hij het door het geloof kan aanvaarden?

Waar zegt Ursinus dat de toerekening door het Woord tot ons komt? (hij zegt bij die 2e toerekening iets anders, meen ik, zie pp. 514, 515)

In paragraaf 7 (getiteld: Hoe de Heilige Geest gegeven en ontvangen wordt) haalt Ursinus Rom. 1:16 aan, dat het Evangelie een kracht Gods is voor allen die geloven. Hij legt het uit met dat het Evangelie een krachtig middel is, dat de Heilige Geest gebruikt om de harten der uitverkorenen te bewegen.

Te bewegen ja, om God te zoeken. Want het Evangelie zegt, dat in Hem vergeving te vinden is. In een van m`n citaten noemde Ursinus dat de Heilige Geest gebeden werkt.

Oké. Volgens Ursinus is het Evangelie geen grond voor het geloof, maar slechts een middel om tot het geloof te bewegen. Ik vraag me af of Ursinus zich helemaal in jouw gedachteveld beweegt, ook als hij het heeft over het bidden en begeren, maar laten we dat even laten rusten.
Maar als het Evangelie niet de grond is voor het geloof, wat is dán de grond voor ons geloof? Iets wat God toerekent, zonder dat we er weet van hebben? Of we hebben er wel weet van, maar niet door het Evangelie. Hoe moet ik me dat voorstellen?

[GJdeBruijn]

Rom 8:16 Dezelve Geest getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn.

Bedoel je nu dat eerst dat inwendige getuigenis noodzakelijk is en we dán pas kunnen weten dat onze zonden vergeven zijn?

[vragensteller]

Wacht even, nu komen we ergens. Jij zegt dus: hij gelooft dat de inhoud van het Evangelie hem geschonken is (in de lijdelijke rechtvaardiging). Maar hoe weet hij dat? Hoe is dat hem ter kennis gekomen, zodat hij het door het geloof kan aanvaarden?

Waar zegt Ursinus dat de toerekening door het Woord tot ons komt? (hij zegt bij die 2e toerekening iets anders, meen ik, zie pp. 514, 515)

In paragraaf 7 (getiteld: Hoe de Heilige Geest gegeven en ontvangen wordt) haalt Ursinus Rom. 1:16 aan, dat het Evangelie een kracht Gods is voor allen die geloven. Hij legt het uit met dat het Evangelie een krachtig middel is, dat de Heilige Geest gebruikt om de harten der uitverkorenen te bewegen.

Te bewegen ja, om God te zoeken. Want het Evangelie zegt, dat in Hem vergeving te vinden is. In een van m`n citaten noemde Ursinus dat de Heilige Geest gebeden werkt.

Oké. Volgens Ursinus is het Evangelie geen grond voor het geloof, maar slechts een middel om tot het geloof te bewegen. Ik vraag me af of Ursinus zich helemaal in jouw gedachteveld beweegt, ook als hij het heeft over het bidden en begeren, maar laten we dat even laten rusten.
Maar als het Evangelie niet de grond is voor het geloof, wat is dán de grond voor ons geloof? Iets wat God toerekent, zonder dat we er weet van hebben? Of we hebben er wel weet van, maar niet door het Evangelie. Hoe moet ik me dat voorstellen?

De grond de verdiensten van Christus. In ons geweten slechts rust na de tweede toe-eigening. Ook Calvijn noemt het Evangelie middeloorzaak, als ik het me goed herinner (hij noemt vier oorzaken in de Institutie).

[Afgewezen]

Wacht even, nu komen we ergens. Jij zegt dus: hij gelooft dat de inhoud van het Evangelie hem geschonken is (in de lijdelijke rechtvaardiging). Maar hoe weet hij dat? Hoe is dat hem ter kennis gekomen, zodat hij het door het geloof kan aanvaarden?

Zoals ik eerder zei:
Rom 8:16 Dezelve Geest getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn.

ktt 49
49 Of: getuigt mede tot onzen geest, dat is, de Heilige Geest beweegt niet alleen ons om God voor onzen Vader aan te roepen, maar getuigt ook inwendig tot onzen geest dat wij Gods kinderen zijn; of: betuigt met onzen geest, dat is, tezamen met onzen geest, die ons ook medegetuigt door de aanmerking der kentekenen van het kindschap Gods, die onze geest door Gods Geest in zichzelven bevindt. Hoewel deze getuigenis niet altijd even krachtig is in de gelovigen, zo openbaart zij zich nochtans menigmaal in hun meeste vernedering en benauwdheid.

Maar dan sla je een stap over. De Heilige Geest getuigt pas met onze geest dat wij kinderen Gods zijn, nadat we gelovigen geworden zijn. Maar het gaat nu over de wijze waarop we tot geloof komen. Wát gelooft de gelovige op het moment dat hij tot geloof komt?