Wilhelm schreef:-DIA- schreef:Zo hoor je hier vanaf de kansel, en daar is reden toe,
ook grote bezorgdheid om de koers van onze gemeenten.
Er werd vorige week b.v. gesproken van:
"Vele van onze gemeenten zijn tot in de
wortel onherstelbaar aangetast, en daar heb ik mijn zeer grote zorgen over"
Zegt ds van Dieren dit vanaf de kansel..?
Maar niet als een die het beter wil weten, maar als een bewogen Godsgezant die ziet
dat het niet goed gaat. En ook (dat is te merken) wel eens gezegd heeft dat hij meer
en meer gedrongen wordt de misstanden bij name te noemen.
Dan spreekt daar geen betweter, maar een dienstknecht Gods die bewogen is met
het heil van de gemeenten, ziende de wolven die zo veel verslinden. Dat dit ergernis
wekt kan ik begrijpen, als men er niet van overtuigd is dat dit de volle waarheid is
maar tevens dat deze waarheid niet meer geduld wordt. Hier zien we het gevolg van
het meer een meer ontbreken van de levende verkondiging: Een doorleefde bevindelijke
kennis. Een bewogen hart met de medemens op weg en reis naar de eeuwigheid
die zich maar één keer kan bedriegen. Een prediker die der ernst van deze toestand
goed voor ogen heeft. Waar het geen napraten is: Wij dan wetende de schrik des
Heeren.... En onze God, is buiten Christus een verterend vuur.
De oude leer moet gekend worden om dit in de rechte zin te verstaan. Gaat men
uit van een mens die zijn eigen woord preekt, dan zou men geneigd zijn te denken
dat het een betweter is. Maar daar is het verre van! Hier spreekt een bewogen prediker
die de wolven in de schaapskooi ziet komen.
Vergelijk deze prediking nu eens met onze vroegere leraars. en ook andere nog in
leven zijnde predikers. Die zullen in feite hetzelfde zeggen. Ik zou weer een rijtje namen
kunnen noemen, maar men weet nu wel dat ik doel op de Schriftuurlijk-bevindelijke
leer. En het is nooit anders geweest dat de mens die van nature hard vind, en daar niet
onder kán buigen. Wij zijn immers gevallen mensen, die uit en van onszelf nimmer naar
God vragen, en we beseffen van nature niet dat we midden in de dood liggen. We proberen
alles meer en meer rationeel te verklaren. En daar past de doodstaat van een mens niet
bij. Zo erg is het toch ook niet... Nu gaat het toch wel erg ver... die man is maar een
pessimist die nooit eens met een ruim Evangelie komt...
Laat ik zeggen: Er is geen ruimer Evangelie mogelijk dan juist voor een mens voor wie
alle wegen buiten Christus zijn afgesneden. Een mens die in een heilzame wanhoop
mag geraken, en dat punt wordt helaas niet veel verstaan. Toen alle hoop mij gans
ontviel, en niemand zorgde voor mijn ziel... Want wat heb ik in feite toch aan een
preek waar niet de Volheid in Christus wordt verkondigd? Het hart moet verklaard
worden?
Van de daken moet gepredikt worden wat in de binnenkamer omgaat. En nu kan ik
zeggen: Begrijpt u het? Dan weet ik het wel uit de bevinding: Nee dit verstaan we van
nature niet. Dat is geen betweterigheid. dat is de bevinding die persoonlijk geleerd
moet zijn. Lees daarover de Dordtse Leerregels maar eens na.