Het kan zo'n mijlpaal zijn als een kind iets overwint. Hij kan meer dan hij dacht! En later kun je daar op terug grijpen: weet je nog dat je dat toen moeilijk vond? Toch kon je het, nu gaat het ook vast lukken.
Dr. Phil benoemt dat vaak als ouders alles uit handen nemen voor kinderen. Het is juist zo belangrijk voor kinderen om trots op zichzelf te kunnen zijn, dat ze iets gepresteerd hebben.
(hopelijk ben ik niet te voorbarig, en moest je gisteravond om half twaalf toch nog rijden ;-) )

Dodo schreef:Het kan zo'n mijlpaal zijn als een kind iets overwint. Hij kan meer dan hij dacht! En later kun je daar op terug grijpen: weet je nog dat je dat toen moeilijk vond? Toch kon je het, nu gaat het ook vast lukken.
Dr. Phil benoemt dat vaak als ouders alles uit handen nemen voor kinderen. Het is juist zo belangrijk voor kinderen om trots op zichzelf te kunnen zijn, dat ze iets gepresteerd hebben.
(hopelijk ben ik niet te voorbarig, en moest je gisteravond om half twaalf toch nog rijden ;-) )

Dat klopt inderdaad van die zelfoverwinning. Dit soort dingen zijn voor hem het meest lastig. Dan is het goed dat een kind een vader en een moeder heeft. Een moeder heeft meer de neiging om te pamperen en dingen op te lossen. Een vader laat ze langer aanmodderen en struikelen voordat hij ingrijpt. Althans dat is bij ons.

En halen ga ik sowieso niet meer doen. Hij zingt het nu de komende 48 uur gewoon uit. Deze keer duurde het kamp vanwege quarantaine voor hem wat korter ( dinsdag - zaterdag ipv zaterdag- zaterdag), maar dat is denk ik ook goed. Als het zo doorgaat, wil hij volgend jaar de hele week. Dan gaat ook zijn jongere broer mee en die is ook behoorlijk out going

merel schreef: Dat klopt inderdaad van die zelfoverwinning. Dit soort dingen zijn voor hem het meest lastig. Dan is het goed dat een kind een vader en een moeder heeft. Een moeder heeft meer de neiging om te pamperen en dingen op te lossen. Een vader laat ze langer aanmodderen en struikelen voordat hij ingrijpt. Althans dat is bij ons.

Dat is mij te algemeen gesteld.
Als je meerdere kinderen hebt, weet je dat ze niet allemaal hetzelfde zijn.
Dus de "pieperd" zul je iets langer laten doormodderen dan het gevoelige kind.
Er is nu veel meer zorg en aandacht voor de psyche van een kind.
En het is ook wel andersom, dat de vader meer zorg en aandacht voor het kind heeft, dan de moeder.
Hoor ik van een vriendin die al meer dan 20 jaar in de kinderopvang werkt.

Mara schreef:

merel schreef: Dat klopt inderdaad van die zelfoverwinning. Dit soort dingen zijn voor hem het meest lastig. Dan is het goed dat een kind een vader en een moeder heeft. Een moeder heeft meer de neiging om te pamperen en dingen op te lossen. Een vader laat ze langer aanmodderen en struikelen voordat hij ingrijpt. Althans dat is bij ons.

Dat is mij te algemeen gesteld.
Als je meerdere kinderen hebt, weet je dat ze niet allemaal hetzelfde zijn.
Dus de "pieperd" zul je iets langer laten doormodderen dan het gevoelige kind.
Er is nu veel meer zorg en aandacht voor de psyche van een kind.
En het is ook wel andersom, dat de vader meer zorg en aandacht voor het kind heeft, dan de moeder.
Hoor ik van een vriendin die al meer dan 20 jaar in de kinderopvang werkt.

Mijn bijna twintig jaar in het onderwijs zegt dat moeders meestal ietwat pamperig kunnen zijn, maar uiteindelijk wel goed doorhebben dat het kind ook weleens een steek laat vallen. Zodra je met vader te maken krijgt, heeft school het gedaan. Rol van het kind doet er dan even niet toe, school had dit en school had dat. Vaders gaan zaniken en eisen (en bij voorkeur pas ergens in juli).

Zita schreef: Mijn bijna twintig jaar in het onderwijs zegt dat moeders meestal ietwat pamperig kunnen zijn, maar uiteindelijk wel goed doorhebben dat het kind ook weleens een steek laat vallen. Zodra je met vader te maken krijgt, heeft school het gedaan. Rol van het kind doet er dan even niet toe, school had dit en school had dat. Vaders gaan zaniken en eisen (en bij voorkeur pas ergens in juli).

Mijn 12 jaar onderwijservaring als vader zegt dat docenten weinig zelfreflectie laten zien.

Mijn oud-collega bij AH is vandaag ter aarde besteld.
Het geeft veel te denken.
Hij was een aardige, een vriendelijke man, en een lieve man voor mij.
Altijd was hij opgewekt.
Zaterdag liep ik zo door de winkel. Hij was er niet meer.
En hij zal er nooit meer zijn.
We lezen dat Job zegt:
Maar een man sterft als hij verzwakt is, en de mens geeft den geest; waar is hij dan?
Kantt. 18: waar is hij dan? Te weten, in dit aardse leven te vinden;
alsof hij zeide: Het is hier uit met hem, en daar is geen omzien voor hem in dit leven

De 'rouwdienst' heb ik ook gevolgd.
We zien op de achterste bank enkele mensen van het AH managementteam.
Persoonlijk was de 'afscheidsdienst' was voor mij schokkend.

We willen wel een link doorgeven.
De bovenste link, van vandaag, 22 juli is de 'afscheidsdienst'.
https://www.kerkomroep.nl/#/kerken/21252

Ambtenaar schreef:

Zita schreef: Mijn bijna twintig jaar in het onderwijs zegt dat moeders meestal ietwat pamperig kunnen zijn, maar uiteindelijk wel goed doorhebben dat het kind ook weleens een steek laat vallen. Zodra je met vader te maken krijgt, heeft school het gedaan. Rol van het kind doet er dan even niet toe, school had dit en school had dat. Vaders gaan zaniken en eisen (en bij voorkeur pas ergens in juli).

Mijn 12 jaar onderwijservaring als vader zegt dat docenten weinig zelfreflectie laten zien.

Ik loop inmiddels ook al wat jaren rond op de lagere school en ik heb vooral geleerd om mijn/ons eigen plan te varen tav de kinderen. En dan schijnen onze kinderen nog op een kwalitatief goede school te zitten.

De docent van een van onze kinderen bood trouwens afgelopen week tijdens ons eindgesprek van een uur wel 6 keer excuus aan, omdat hij afgelopen jaar meerdere dingen over het hoofd had gezien.

Ambtenaar schreef:

Zita schreef: Mijn bijna twintig jaar in het onderwijs zegt dat moeders meestal ietwat pamperig kunnen zijn, maar uiteindelijk wel goed doorhebben dat het kind ook weleens een steek laat vallen. Zodra je met vader te maken krijgt, heeft school het gedaan. Rol van het kind doet er dan even niet toe, school had dit en school had dat. Vaders gaan zaniken en eisen (en bij voorkeur pas ergens in juli).

Mijn 12 jaar onderwijservaring als vader zegt dat docenten weinig zelfreflectie laten zien.

En mijn onderwijservaring zegt dat jullie allebei erg stigmatiseren.

Eens. Maar in de houdingsverschillen die Zita noemt, zit wel een kern van waarheid. Al heb ik zelf het vermoeden dat dit meer een verschil in stijl is, dan een daadwerkelijk gebrek aan inzicht van vaders in de gebreken van hun kinderen. Mannen lossen conflicten gemiddeld genomen relatief minder genuanceerd op, heb ik de indruk.

Zeeuw schreef: En mijn onderwijservaring zegt dat jullie allebei erg stigmatiseren.

Ik wilde louter wat tegenwicht bieden aan hetgeen Zita zei. Over het algemeen ben ik overigens wel tevreden over de leerkrachten. Slechts bij één leerkracht heb ik het idee dat ze ongeschikt is voor haar taak.

Ambtenaar schreef:

Zeeuw schreef: En mijn onderwijservaring zegt dat jullie allebei erg stigmatiseren.

Ik wilde louter wat tegenwicht bieden aan hetgeen Zita zei. Over het algemeen ben ik overigens wel tevreden over de leerkrachten. Slechts bij één leerkracht heb ik het idee dat ze ongeschikt is voor haar taak.

dat eerste vermoedde ik al ja. Wij hebben ook overwegend erg goede contacten met docenten. Ik investeer ook wat tijd in de school. Wellicht helpt dat ook.

Zeeuw schreef: dat eerste vermoedde ik al ja. Wij hebben ook overwegend erg goede contacten met docenten. Ik investeer ook wat tijd in de school. Wellicht helpt dat ook.

Ik deel de visie van @merel. Als ouder moet je wel assertief zijn. Wat mij wel bevreemd is dat op de school van onze kinderen de rapportgesprekken facultatief zijn. Een rapport lijkt mij juist een mooie gelegenheid tot evalueren.

Ambtenaar schreef:

Zeeuw schreef: dat eerste vermoedde ik al ja. Wij hebben ook overwegend erg goede contacten met docenten. Ik investeer ook wat tijd in de school. Wellicht helpt dat ook.

Ik deel de visie van @merel. Als ouder moet je wel assertief zijn. Wat mij wel bevreemd is dat op de school van onze kinderen de rapportgesprekken facultatief zijn. Een rapport lijkt mij juist een mooie gelegenheid tot evalueren.

Je kunt ouders niet verplichten tot een rapportgesprek toch?

Zeeuw schreef:

Ambtenaar schreef:

Zeeuw schreef: dat eerste vermoedde ik al ja. Wij hebben ook overwegend erg goede contacten met docenten. Ik investeer ook wat tijd in de school. Wellicht helpt dat ook.

Ik deel de visie van @merel. Als ouder moet je wel assertief zijn. Wat mij wel bevreemd is dat op de school van onze kinderen de rapportgesprekken facultatief zijn. Een rapport lijkt mij juist een mooie gelegenheid tot evalueren.

Je kunt ouders niet verplichten tot een rapportgesprek toch?

In mijn basisschooltijd kreeg je gewoon een briefje mee: we verwachten u a.s. dinsdagavond om 19u op gesprek bij juf De Vries.
Ik maak regelmatig mee dat ouders zich verontschuldigen dat ze op gesprek komen terwijl het kind niet blijft zitten, er geen ernstige ziekte is en kind niet gepest wordt. Terwijl het juist zo leuk is om het ook wat uitgebreider over het kind zèlf te kunnen hebben, in plaats van vooral over de problemen.
Maar goed, 28 ouderparen waarvoor een kwartier moet worden ingeruimd: dat geeft best wel een lange avond.

Ambtenaar schreef:

Zeeuw schreef: En mijn onderwijservaring zegt dat jullie allebei erg stigmatiseren.

Ik wilde louter wat tegenwicht bieden aan hetgeen Zita zei. Over het algemeen ben ik overigens wel tevreden over de leerkrachten. Slechts bij één leerkracht heb ik het idee dat ze ongeschikt is voor haar taak.

Haha, ik wilde wat tegenwicht bieden aan hetgeen Mara zei. Over het algemeen ben ik overigens zeer tevreden over de ouders.