Toch niet recht gedaan...

[Ander]

De Heere Jezus zegt: "Maar Jezus, zulks horende, zeide tot hen: Die gezond zijn hebben den medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn"

Nu hebben we 2 dokters, de ene zet een bord in z'n tuin: Alle zieken welkom! De tweede dokter zet een bord in z'n tuin "Allen welkom"
Het lijkt me onzinnig om te stellen dat de ene dokter onnodige barrieres oproept en dat zieken schromen om naar hem toe te gaan.

Kortom, t'is een lood om oud ijzer discussie. Degenen die niet ziek zijn zullen bij geen van beide aankloppen - nb. Geen enkele gereformeerde uitleg zal voorgaande zin ontkennen! - degenen die zich ziek weten kunnen bij beide terecht.

De relevante vraag is natuurlijk, waarom moeten mensen zo nadrukkelijk ageren tegen 1 van deze bordjes?

Toch ga je hier te kort door de bocht.
Allereerst is het de vraag of je de aangehaalde tekst mag gebruiken in deze discussie.
In bovengenoemde tekst gat het om het tegenover elkaar zetten van Farizeeers en de tollenaren en zondaren. (Matth 9) Niet over zichtzelf voelende zondaren !

Daarnaast kan het bordje : "Alle zieken welkom" wel een drempel opwerpen. Omdat er velen zijn die dan niet aan durven te kloppen, omdat ze zich niet ziek genoeg voelen.

Ik vind het wel een mooie vergelijking. Dat velen niet aan durven kloppen, omdat ze zich niet ziek genoeg voelen is een nonargument, natuurlijk. Je maakt er dan bovendien wel een menselijk gebeuren van. God laat Zich door dezulken vinden. Ds. Harinck doet in zijn boek 'de prediking van het Evangelie' een serieuze poging om dit vraagstuk te ontrafelen, a.d.h.v. de discussies rond ds. Kok en dr. Steenblok. Echt eruit komen doet hij ook niet. Vandaar dat de leer van dr. Steenblok op zijn hoogst eenzijdig genoemd kan worden en niet een dwaling.

[Erasmiaan]

De Heere Jezus zegt: "Maar Jezus, zulks horende, zeide tot hen: Die gezond zijn hebben den medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn"

Nu hebben we 2 dokters, de ene zet een bord in z'n tuin: Alle zieken welkom! De tweede dokter zet een bord in z'n tuin "Allen welkom"
Het lijkt me onzinnig om te stellen dat de ene dokter onnodige barrieres oproept en dat zieken schromen om naar hem toe te gaan.

Kortom, t'is een lood om oud ijzer discussie. Degenen die niet ziek zijn zullen bij geen van beide aankloppen - nb. Geen enkele gereformeerde uitleg zal voorgaande zin ontkennen! - degenen die zich ziek weten kunnen bij beide terecht.

De relevante vraag is natuurlijk, waarom moeten mensen zo nadrukkelijk ageren tegen 1 van deze bordjes?

Toch ga je hier te kort door de bocht.
Allereerst is het de vraag of je de aangehaalde tekst mag gebruiken in deze discussie.
In bovengenoemde tekst gat het om het tegenover elkaar zetten van Farizeeers en de tollenaren en zondaren. (Matth 9)

Juist. En die Farizeeërs waren zondaren (dat ze Abrahams zaad waren was niet voldoende) maar voelden dat niet, het was hun niet tot last. De tollenaren hadden wel last van hun zonden en kwamen daarom tot Jezus (dat is immers de vergelijking: de Farizeeërs waren niet ziek in eigen oog, de zondaren dus wel)!

Daarnaast kan het bordje : "Alle zieken welkom" wel een drempel opwerpen. Omdat er velen zijn die dan niet aan durven te kloppen, omdat ze zich niet ziek genoeg voelen.

Als men zo ziek is dat men niet meer buiten een medicijnmeester kan, gaat men. Als men nog niet zo ziek is, gaat men niet. Dan is het ook nog niet nodig.

[Ander]

Als men zo ziek is dat men niet meer buiten een medicijnmeester kan, gaat men. Als men nog niet zo ziek is, gaat men niet. Dan is het ook nog niet nodig.

Ik begrijp dat gezegde ook nooit zo goed, je hoort het wel meer. Er zijn mensen die voelen dat ze ziek zijn, ze denken dat ze nog niet ziek genoeg zijn en gaan daarom niet, ofzo. En dan wordt gezegd dat onder bepaalde prediking zulken tegengehouden zouden worden. Begrijp ik dat goed?

[memento]

Daarnaast kan het bordje : "Alle zieken welkom" wel een drempel opwerpen. Omdat er velen zijn die dan niet aan durven te kloppen, omdat ze zich niet ziek genoeg voelen.

Als men zo ziek is dat men niet meer buiten een medicijnmeester kan, gaat men. Als men nog niet zo ziek is, gaat men niet. Dan is het ook nog niet nodig.

Klinkt logisch. Maar is onbijbels.

God preekte, door de mond van Jesaja, nog voor de straf van de ballingschap gekomen was, de liefelijke beloften van het 2e boek van Jesaja. Aan een volk, wat tegen Gods waarschuwingen in zo hard doorzondigde, dat God niet anders kon dan dat volk straffen. Of denk aan Jeremia, die het zondige volk (wat zich helemaal niet zondig kende) niet alleen de straf aanzegde, maar ook zei: Na 70 jaar zal IK... Gods belofte, aan een zichzelf niet schuldig kennend volk. Een belofte, die Daniel later zou aangrijpen, om in het gebed voor God te brengen.

God spreekt in Zijn Woord Zijn beloften tot allen die het Woord horen. Met het doel dat wij ze, net als Daniel (Dan 9) in het gebed voor Gods aangezicht brengen. Heere, maak nu in mijn leven ook waar, hetgeen Gij beloofd hebt. Wij hebben gezondigd, en staan schuldig tegenover u. Maar doe het om Uzelfs wil, om Uw eer.

Dat is nu het wonder van het evangelie. God preekt heil aan mensen die het niet waard zijn. God strekt Zijn liefdehand uit naar hen die Hem in het gezicht spugen. Zijn heilsweldaden biedt Hij aan aan mensen die de gebalde vuist tegen Hem opheffen. Onverdiend. En tegelijkertijd: Welk een schuld brengt het mee, als dit aanbod afgeslagen wordt. Oh, nooit zal iemand kunnen zeggen dat het aan God ligt. Zo gij Zijn stem dan heden hoort, verhard u niet, maar laat u leiden.

Nee, alle nuanceringen ten spijt: Het ontkennen van een algemeen, welgemeend en onvoorwaardelijk aanbod van genade, leidt tot een wezenlijk andere prediking. Zowel inhoudelijk, als wat betreft het adres.

[Wilhelm]

Toch @Erasmiaan, kun je dat uit de tekst niet opmaken. Wel dat de Farizeers in hun gevoel mijlenver boven de tollenaren en zondaars stonden. Ze waren rechtvaardig in eigen oog en keken neer op alle anderen. Dat wilde Jezus aan de kaak stellen.

Als men zo ziek is dat men niet meer buiten een medicijnmeester kan, gaat men. Als men nog niet zo ziek is, gaat men niet. Dan is het ook nog niet nodig.

Ik begrijp dat gezegde ook nooit zo goed, je hoort het wel meer. Er zijn mensen die voelen dat ze ziek zijn, ze denken dat ze nog niet ziek genoeg zijn en gaan daarom niet, ofzo. En dan wordt gezegd dat onder bepaalde prediking zulken tegengehouden zouden worden. Begrijp ik dat goed?

Pas las ik nog ergens, helaas weet ik niet meer waar ; de meest echte bekommering en boetvaardigheid is als men klaagt en treurt de ware bekommering en boetvaardigheid te missen.

Deze mensen durven niet aan te kloppen als alleen zieken welkom zijn, maar worden door de Heilige Geest overreed als het aanbod algemeen en onvoorwaardelijk is.

[Ander]

Of denk aan Jeremia, die het zondige volk (wat zich helemaal niet zondig kende) niet alleen de straf aanzegde, maar ook zei: Na 70 jaar zal IK... Gods belofte, aan een zichzelf niet schuldig kennend volk. Een belofte, die Daniel later zou aangrijpen, om in het gebed voor God te brengen.

Ik spreek dan liever de pericoop na, boven het boek Jeremia:

Aan de andere zijde troost en sterkt hij de overige bedroefde boetvaardige en gelovige zielen met zeer klare en schone profetieën; eensdeels van de verlossing uit de Babylonische gevangenis, wderkomst in hun land en andere toekomstige weldaden Gods, die hij hun insgelijks met wonderlijke Goddelijke gezichten en tekenen afbeeldt;

[Erasmiaan]

Daarnaast kan het bordje : "Alle zieken welkom" wel een drempel opwerpen. Omdat er velen zijn die dan niet aan durven te kloppen, omdat ze zich niet ziek genoeg voelen.

Als men zo ziek is dat men niet meer buiten een medicijnmeester kan, gaat men. Als men nog niet zo ziek is, gaat men niet. Dan is het ook nog niet nodig.

Klinkt logisch. Maar is onbijbels.

God preekte, door de mond van Jesaja, nog voor de straf van de ballingschap gekomen was, de liefelijke beloften van het 2e boek van Jesaja. Aan een volk, wat tegen Gods waarschuwingen in zo hard doorzondigde, dat God niet anders kon dan dat volk straffen. Of denk aan Jeremia, die het zondige volk (wat zich helemaal niet zondig kende) niet alleen de straf aanzegde, maar ook zei: Na 70 jaar zal IK... Gods belofte, aan een zichzelf niet schuldig kennend volk. Een belofte, die Daniel later zou aangrijpen, om in het gebed voor God te brengen.

God spreekt in Zijn Woord Zijn beloften tot allen die het Woord horen. Met het doel dat wij ze, net als Daniel (Dan 9) in het gebed voor Gods aangezicht brengen. Heere, maak nu in mijn leven ook waar, hetgeen Gij beloofd hebt.

Dat is nu het wonder van het evangelie. God preekt heil aan mensen die het niet waard zijn. God strekt Zijn liefdehand uit naar hen die Hem in het gezicht spugen. Zijn heilsweldaden biedt Hij aan aan mensen die de gebalde vuist tegen Hem opheffen. Onverdiend. En tegelijkertijd: Welk een schuld brengt het mee, als dit aanbod afgeslagen wordt. Oh, nooit zal iemand kunnen zeggen dat het aan God ligt. Zo gij Zijn stem dan heden hoort, verhard u niet, maar laat u leiden.

Nee, alle nuanceringen ten spijt: Het ontkennen van een algemeen, welgemeend en onvoorwaardelijk aanbod van genade, leidt tot een wezenlijk andere prediking. Zowel inhoudelijk, als wat betreft het adres.

Ik ontken geen algemeen aanbod van genade, ik probeer een uitspraak van de Heere Jezus te exegetiseren. Ik zie dat jij hier toepast, waar je fel op tegen bent: over teksten je theologische bril leggen en zo uitleggen. In dit geval: er moet een aanbod zijn dus de uitleg van deze tekst dat de medicijnmeester er is voor zieken kan niet betekenen dat...

[Erasmiaan]

Toch @Erasmiaan, kun je dat uit de tekst niet opmaken. Wel dat de Farizeers in hun gevoel mijlenver boven de tollenaren en zondaars stonden. Ze waren rechtvaardig in eigen oog en keken neer op alle anderen. Dat wilde Jezus aan de kaak stellen.

De laatste drie zinnen ben ik met je eens. Dat zeg ik ook, met zoveel woorden. Maar dat sluit mijn uitleg verder niet uit, nee, dat sluit die uitleg in. Als het één waar is, is het andere ook waar.

[Auto]

Ik ontken geen algemeen aanbod van genade, ik probeer een uitspraak van de Heere Jezus te exegetiseren. Ik zie dat jij hier toepast, waar je fel op tegen bent: over teksten je theologische bril leggen en zo uitleggen. In dit geval: er moet een aanbod zijn dus de uitleg van deze tekst dat de medicijnmeester er is voor zieken kan niet betekenen dat...

Iedereen gebruikt zijn/haar hermeneutische regels. Jouw uitgangspunt is er ook 1 waarvan je kan denken deze hadden we al verwacht. Een tendens die groeiende is in reformatorisch nederland is niet een theologische bril ergens opleggen, maar een dogmatische zonnebril die ook werkelijk geen enkel vreemd licht meer doorlaat.

[memento]

Ik ontken geen algemeen aanbod van genade, ik probeer een uitspraak van de Heere Jezus te exegetiseren. Ik zie dat jij hier toepast, waar je fel op tegen bent: over teksten je theologische bril leggen en zo uitleggen. In dit geval: er moet een aanbod zijn dus de uitleg van deze tekst dat de medicijnmeester er is voor zieken kan niet betekenen dat...

Ik reageerde op jouw stelling ("Als men zo ziek is dat men niet meer buiten een medicijnmeester kan, gaat men. Als men nog niet zo ziek is, gaat men niet. Dan is het ook nog niet nodig"), niet op de uitleg van Mat 9. Mat 9 spreekt Jezus tegen mensen die de rechtvaardiging zeggen niet nodig te hebben. Dat is wat heel anders, dan wat jij stelt.

Verder heb ik met voorbeelden uit de Schrift aangewezen, dat God zelf met Zijn beloften komt, nog lang voordat er geopende oren en geopende harten zijn. Ik noemde het voorbeeld van Jeremia. Dat is een belofte, die letterlijk in vervulling gegaan is (zie het gebed van Daniël). Met dat "geestelijk" uitleggen ben je er dus niet...

[Fjodor]

Nee, alle nuanceringen ten spijt: Het ontkennen van een algemeen, welgemeend en onvoorwaardelijk aanbod van genade, leidt tot een wezenlijk andere prediking. Zowel inhoudelijk, als wat betreft het adres.

Wat bedoel je moet onvoorwaardelijk memento? Is geloof en bekering voor jou geen voorwaarde?
Als ik daarmee akkoord zou gaan dan zou ik zeggen dat geloof een middel is tot toe-eigening van die genade. Is dat een wezenlijk verschil met het een voorwaarde noemen?
Hoe kan je dan de genade onvoorwaardelijk brengen? Je moet toch altijd duidelijk maken dat geloof voorafgaat aan de toekenning van het heil (ondanks dat dat geloof zelf ook al genade is).

[Fjodor]

Maar afgaande op dat wat ik hier lees, ...

Dat is niet zo bar veel: één geïsoleerde uitspraak van één predikant. :)

Kan best zijn, maar dat vroeg ik niet.
Wil jij zeggen dat mijn implicatie onterecht is?
(ik doelde met 'dat wat ik hier lees' trouwens op allerlei zaken die ik hier tegen ben gekomen over het aanbod van genade.)

[memento]

Nee, alle nuanceringen ten spijt: Het ontkennen van een algemeen, welgemeend en onvoorwaardelijk aanbod van genade, leidt tot een wezenlijk andere prediking. Zowel inhoudelijk, als wat betreft het adres.

Wat bedoel je moet onvoorwaardelijk memento? Is geloof en bekering voor jou geen voorwaarde?
Als ik daarmee akkoord zou gaan dan zou ik zeggen dat geloof een middel is tot toe-eigening van die genade. Is dat een wezenlijk verschil met het een voorwaarde noemen?
Hoe kan je dan de genade onvoorwaardelijk brengen? Je moet toch altijd duidelijk maken dat geloof voorafgaat aan de toekenning van het heil (ondanks dat dat geloof zelf ook al genade is).

Gods beloften worden aan Zijn voeten werkelijkheid. Ze zijn als een cheque die men bij de bank innen kan. Zo moeten de beloften gepredikt worden. Iedereen krijgt de cheque, maar zolang deze niet ingewisseld wordt heb je er niets aan. Dat is de taak van de rechte prediking: De beloften aan allen aanbieden, zonder onderscheid des persoons, of iemand nu geinteresseerd is of niet. Of iemand nu netjes leeft of niet. Of iemand nu zijn zonde doorleeft of niet. Met de heenwijzing naar God, om tot Hem te gaan. Biddend, zoals een Daniel (Dan 9).

Er zijn verschillende manieren om dat dogmatisch weer te geven. Mij gaat het met name om de Bijbelse kern, zoals hier boven weergegeven. M.i. is Dan 9 een voorbeeld hoe we met de belofte om moeten gaan, en is de belofte waar Daniel het in Dan 9 over heeft een voorbeeld van hoe God aan niet-ontdekte zondaren toch het heil aanbied.

[Ander]

Verder heb ik met voorbeelden uit de Schrift aangewezen, dat God zelf met Zijn beloften komt, nog lang voordat er geopende oren en geopende harten zijn. Ik noemde het voorbeeld van Jeremia. Dat is een belofte, die letterlijk in vervulling gegaan is (zie het gebed van Daniël). Met dat "geestelijk" uitleggen ben je er dus niet...

Wil je concreet met een voorbeeld van Jeremia komen? 't Blijft een beetje vaag. Op welke tekst doel je?

[Ander]

Gods beloften worden aan Zijn voeten werkelijkheid. Ze zijn als een cheque die men bij de bank innen kan. Zo moeten de beloften gepredikt worden. Iedereen krijgt de cheque, maar zolang deze niet ingewisseld wordt heb je er niets aan. Dat is de taak van de rechte prediking: De beloften aan allen aanbieden, zonder onderscheid des persoons, of iemand nu geinteresseerd is of niet. Of iemand nu netjes leeft of niet. Of iemand nu zijn zonde doorleeft of niet. Met de heenwijzing naar God, om tot Hem te gaan. Biddend, zoals een Daniel (Dan 9).

Gods ja is ja. Bij jou kan Gods ja ook nee zijn. Dat lijkt me onbijbels en het lijkt er bovendien op dat er vermogens in de mens zijn. De weg ter verlossing prediken aan allen die het Woord horen is Bijbels, met bevel van geloof en bekering.